Bad Boy Boogie [Open]

Zijn kleine en korte pootjes konden hem met de dag verder brengen. Echter stond hij onder streng toezicht van allerlei anderen wolven die zich graag met zijn leven bemoeiden. Vervelend, want hij wilde gewoon zijn gang gaan. Met zijn broertjes en zusjes trok hij niet erg veel op. Ze waren gewoon net een tikkeltje anders dan hij. Zijn zusjes waren echt zusjes en zijn broertje was het oogappeltje van de family. Nee, hij ging er liever alleen op uit. Voor zover hij het wist was hij zonder dat iemand het door had nu toch al redelijk ver gekomen. Het landschap met heuvels en hoog gras het zich verruild voor een bos. Het was frisjes, maar dat hield hem niet tegen. Er viel hier zoveel meer te ontdekken! Hij kwam aan bij een struik die er naar zijn mening anders uit zag dan de struiken die hij gewend was. Er hingen rode parels aan. Voorzichtig besnuffelde hij de rode parels. Zoet. De geur was zoet. Misschien kon hij ze wel opeten?

Voor wie zich geroepen voelt (:

<sub>Cordelia was nu inmiddels 6 maanden oud, een jaar dus. Ze was bijna net zo groot als een volwassen wolf, traingingen werden er meer en ze mocht zelfs mee op jacht partijen. Het zou niet lang meer duren voordat ze een echte member van de schadows zou zijn. En dan zou door stromen tot hand en uitendelijk zelf de touwtjes in handen hebben. Maar zo ver was het nog niet. Cordelia bevond zich dit maal in een ander soort bos dan zij gewend was; Sanvi forest. Zo werd het genoemd, de prachtige zwarte wolvin liep met een rustig maar sierlijke pas door het dicht begroeide bos heen. Cordelia stopte met lopen toen een geur haar neus gaten bereikte, een geur die ze herkende. Er was een Okami hond in die buurt. Cordelia sloop op de geur af gebeuk maken van de donkere hoekjes van het bos waar haar zwarte vacht perfect mee samen ging. Alleen haar licht blauwe ogen waren goed te zien. Al snel vielen haar ogen op een klein bolletje fur, een pup. Nee een Okami pup. En hij leek geïnteresseerd in was rode besjes, iets waar hij nog wel eens ziek van jouw kunnen raken. Er verscheen een duivelse grijns rond de lippen van de wolvin bij die gedachten. Een poedel minder.

Als je wilt <3</sub>

Net op het moment dat hij klaarstond om een hapje te nemen van een van de rode parels, hoorde hij iets achter zich bewegen. Hij draaide zijn kop en zag dat er een teef achter hem was komen te staan. Het was geen lid van Okami, want hij herkende haar niet. Hij realiseerde zich plotseling dat dit de eerste keer was dat hij niet iemand van Okami tegen het lijf liep. Dat maakte deze teef meteen al een stuk interessanter. "Hey," groette hij haar vriendelijk. Zijn moeder had hem dikwijls gewaarschuwd dat er ook wolven rondliepen die niet weinig goeds voor hadden met anderen. Dat was ook de voornaamste reden dat hij niet in zijn eentje op pad mocht, maar hij had er alle hoop in dat het goed zou komen. Waarom zou deze teef hem ook iets aan willen doen? "Waar kom je vandaan?" Hij wilde meer te weten komen over deze wolvin. Misschien wist ze wel plekken die nog mooier waren dan deze.

<sup>Het monster dat haar manen had geteisterd hield overduidelijk een winterslaap. Met een behoedzame, en zoals altijd scherpe blik tuurde Cinder door het struikgewas. Ze zag hem wel. Een haas. Bruine vacht met grijze plekjes. Blijkbaar te oud om een wintervacht tevoorschijn te toveren. Een zwak, kwetsbaar dier dat eigenlijk iemands genade verdiende. Maar niet de hare. Geconcentreerd schoot de magere Wolvin naar voren, en met een snelle hap had ze al gauw het spartelende dier tussen haar kaken. Gewelddadig maar gericht ramde ze de haas op de grond, die gesmoord piepte maar toen knock out ging. Cinder zuchtte even en sneed toen kalm de halsslagader open. Het was lang geleden sinds ze iets vermoord had. Gelukkig was deze moord uit haar zelf gekomen. Haar monster was hier niet verantwoordelijk voor.

Lichtelijk somber stapte de zwarte jong-Wolf door het woud, tot ineens wat geluiden haar aandacht trokken. Het waren twee soortgenoten. Waarvan één verdacht veel rook naar de grote Albino die ze een tijdje geleden had gezien bij Nimweth. Was dit soms een lid van haar roedel? Wel een beetje klein voor een lid. Dat mormel was pas een maan oud! De andere Wolf, daarentegen, was al een stukje groter. 'Daag,' groette Cinder de twee jongere dieren kil. Ze legde haar prooi neer en keek ze een voor een griezelig kalm aan. Haar sfeer was ongewild creepy.</sup>

_{De pup stond net op het punt om een hapje van de rode bessen te nemen totdat Cor per ongeluk op een takje ging staan. Een domme zet wantdoor het geluid van het brekende takje kreeg de jonge reu haar in de gaten. Toen de pup zijn kop draaide besloot Cordelia om maar uit de bosjes te komen. Hij had haar toch al door verstopt blijven had geen zin meer. "Hey," begroette de jonge pup haar vriendelijk, "Waar kom je vandaan?" vroeg hij toen. Het viel haar gelijk al op dat de jonge pup niet bang voor haar was, of hij had helemaal niet in de gaten in hoeveel gevaar hij nu was. Als ze wilde kon ze hem zo aanvallen en kleine nek doorbijten, hij was toch alleen hier. Die Okami hadden vast ook iets te maken met de verwijding van Xena zou het niet eerlijk zijn als zij ook een pup van hun pakt? Cordelia zette een nep glimlach op en liep op de jonge pup af. 'Sorry als ik je liet schrikken hoor' begon met een zoette stem. Ze stopte voor de bosje met bessen en keek toen weer naar de pup. 'Om eerlijk te zijn, ben ik hier voor deze besjes, wist je dat deze heel goed voor je zijn?' de zwarte wolvin verlaagde zich tot de pup en gaf hem een vriendelijke nep glimlach. 'Vooral voor groeiende pups zoals jij' loog ze, in de hoop dat hij dankzij haar aansporing wat bessen zou 'proberen'. Maar voordat ze een antwoord van de pup kreeg rook ze weer een andere geur, een andere wolf eentje die deze kant op kwam. Alleen dit keer geen Okami, maar ook geen schadow. En voordat Cordalia het wist was de andere wolf ook aanwezig, een lelijke zwart teef. En met een prooi in haar bek, die ze voor hun neer legde. Misschien kon Cor het dier nog van haar stelen, al stond het niet boven haar ' te doen lijst'. 'Daag,' groette de lelijke wolvin hun toen. Het viel Cordelia al gelijk op dat ze maar een groen oog had. Iets wat verschrikkelijk creepy was. Cordelia snoof even afkeurend maar schonk de andere wolvin toen een vriendelijke glimlach. 'Hallo'}

^{Het zag er, nu ze zo beter keek, een beetje verdacht uit. De teef tegenover haar rook sterk naar een roedel, al wist Cinder niet welke. Hoe dan ook, het kon niks goeds betekenen. Iedereen in Serigala die een beetje op de hoogte was van de zaken hier wist dat de twee roedels elkaar absoluut niet mochten. Cinder zelf was dan ook blij dat ze het aanbod van de reuze Albino had afgeslagen. Het laatste wat ze wilde was terecht komen in een oorlog. Haar blinde, zwarte oog staarde recht voorruit, maar haar gifgroene kijker rolde ondertussen heel casual naar de struik voor het smoelwerk van de pup. Taxus. Doodsbessen. 'Eén hap daarvan en je schuimbekkend en stervend op de grond,' merkte ze emotieloos op.}

"Sorry als ik je liet schrikken hoor," zei de teef die achter hem stond. "Om eerlijk te zijn, ben ik hier voor deze besjes, wist je dat deze heel goed voor je zijn? Vooral voor groeiende pups zoals jij," vervolgde ze al gauw. Zijn vraag werd volledig ontweken, maar ze klonk vriendelijk. Even liet hij zijn oogjes weer vallen op de rode parels die de wolvin blijkbaar besjes noemde. Hij moest ook toegeven dat het er beter uit zag dan die stukken vlees die hij zijn moeder altijd zag weg kauwen. Net op het moment dat hij iets wilde zeggen hoorde hij weer een ander geluid achter zich. Al gauw verscheen er een donkere teef die het tweetal even kort groette. "Eén hap daarvan en je schuimbekkend en stervend op de grond," liet ze droogjes weten. Hij wist niet zo goed wat hij moest doen met al deze tegensprekende informatie. De ene teef beweerde dat hij de besjes prima kon eten en dat ze zelfs goed voor hem zou zijn. De ander beweerde juist dat hij eraan zou sterven. Wel moest hij toegeven dat de eerdere wolvin hem een stuk vriendelijker deed voorkomen. "En wat moet ik nu geloven?" sprak hij hardop uit. Hij had geen zin om nu al te sterven, dus misschien was het beter om het risico niet te nemen. Aan de andere kant, misschien waren ze wel veel lekkerder dan de melk die zijn moeder gaf.

<sub>En net zoals Cor verwachte gooide de andere wolvin roet in het eten. 'Eén hap daarvan en je schuimbekkend en stervend op de grond,' merkte ze emotieloos op. Cordelia shonk even een vies gezicht naar de andere wolvin terwijl ze weer haar 'nep' glimlach opzette en naar de pup keek. Die haar ook niet meer geloofde,  "En wat moet ik nu geloven?" sprak hij hardop. Cordelia dacht even na, zou de de act volhouden? of toch latenvallen aangezien de andere wolvin duidelijk niet aan haar kant stond en haar onderhand wel doorhad. En waarschijnlijk ook wel iets te maken had met de Okami. 'tja' begon ze uitendelijk rustig. 'Het kan ook zo zijn dat ik me vergist heb' Cordelia stapte in de richting van de andere wolvin. 'Of dat jij het fout heb, er zijn heel veel verschillende bessen soorten en ze lijken allemaal wel opelkaar het zou me niet verbazen dat je twee soorten door elkaar haalt'

flut x.x</sub>

Zijn drang om gewoon een klein hapje te nemen was groot. Hij wilde er gewoon achter komen hoe het smaakte. Hij snakte naar iets anders dan moedermelk. "Het kan ook zijn dat ik me vergist heb. Of dat jij het fout hebt. Er zijn heel veel verschillende bessensoorten en ze lijken allemaal wel op elkaar. Het zou me niet verbazen dat je twee soorten door elkaar haalt," sprak een van de teven. Hier schoot hij nog niet heel veel van op. Toch vroeg hij zich af hoe zo'n besje nou slecht kon zijn. Bovendien had hij wel eens vaker iemand een hapje zien nemen van een besje en die was er ook niet aan gestorven. Hij draaide zich om en plukte voorzichtig een van de besjes uit de takken van de struik en legde het voor zich op de grond. Alleen de kleur al maakte het aantrekkelijk. Voorzichtig begon hij erop te kauwen..