[FBTW] A new Dawn

FIGHT BETWEEN TWO WORLDS

De tijd van waarschuwingen was voorbij. Twee nachten, dat waren zijn woorden geweest. De laatste sterren verdwenen aan de gloed rode hemel terwijl Cainen zijn nagels in de grond boorde. Amatariseu had nog geen aanstalten gemaakt om te vertrekken met haar groep, ze waren nog steeds in het gebied. Hún gebied, het land waar hij en vele andere zoals hem waren opgegroeid. Buitenstaanders hadden al een keer zijn leven verwoest en hij zou er alles aan doen om dat te voorkomen, zowel bij hem zelf als bij andere oorspronkelijke bewoners. De laatste tijd had de zilvergrijze wolf alle gebieden streng in de gaten gehouden, het was hem niet ontgaan dat vage bloedsporen en kenmerken van gevechten overal om hem heen lag verstopt. Hoogstwaarschijnlijk zou dit aangeven dat er meerdere waren die vochten voor hun leefgebied, wolven die er niet op zaten te wachten dat er een groep problemen op hen afkwamen. Cainen snoof, wetend dat vroeg of laat de mens uiteindelijk het spoor van de wolven zou volgen.

Het werd tijd om elkaar te beschermen tegen deze vreemdelingen, tijd om ze te laten zien dat ze moesten oprotten. De wolven van Serigala waren sterk, maar de wolven uit het andere land waren met meerdere. Het geen wat hij op dit moment wel kon gebruiken was goed advies, en daar zou hij om vragen ook. Met een ruk gooide de wolf zijn kop naar achteren toe en slaakte een krachtige huil uit. Iedereen zou het horen, maar slechts enkele zouden zich aangesproken voelen.

Note::

FIGHT BETWEEN TWO WORLDS

Een moment stilte viel in het bos. De grijzige wolf vroeg zichzelf af welke wolven en paraat stonden voor hun land, die niet bang waren om hun tanden te laat zien en bloed te laten vloeien. Het duurde eventjes, maar uiteindelijk verscheen er een witte wolvin uit het struikgewas. Cainens okerbruine ogen gleden over haar heen. Hij kende de wolvin niet, had haar nog nooit eerder gezien in deze bossen. Even leek hij zijn bedenkingen te hebben over de komst van de teef, maar al snel liet hij een waarderende mini glimlach zien en knikte naar haar. "Welkom," Zijn stem klonk zoals gewoonlijk aangenaam met een diepe ondertoon. "Mijn naam is Cainen," Stelde hij zich vervolgens voor. Hij schatte haar de zelfde leeftijd in, misschien iets ouder of jonger. Voordat hij zijn plannen verder zou vertellen wachtte hij nog op andere volgers. Net op het moment dat hij aanstalten wilde maken voor een nieuwe huil, drong er een verdomd bekende stem door de stilte heen. "Ondanks dat, denk ik dat Crainen je met open armen zal ontvangen." Zijn kop schoot in de richting waar het geluid vandaan kwam. Zena! Een grijns speelde al vrijwel snel random zijn lippen. Natuurlijk kon hij op haar rekenen. Zena was een kleinere wolvin met het hart van een brullende leeuw. Fel met een enorme dosis doorzettingsvermogen. En dan natuurlijk nog haar uiterlijk- Zena had altijd al een aantrekkelijk uiterlijk gehad en ze wist deze goed te benutten. Ze had zelfs het lef gehad om het op hem te gebruiken, of beter gezegd: Om met hem te spelen. "Dat mocht tijd worden! Ik was al even bang dat je niet kwam opdagen," Riep hij plagend in haar richting. Nu verfijnde hij zijn ogen en keek wat ze precies bij die struiken aan het doen was. Hij wenkte in de richting van de witte wolvin als teken dat ze hem moest volgens terwijl hij Zena benaderde. Al snel dook de geur van opgedroogd bloed zijn neusgaten binnen. Een buitenlander. Met een korte grom snoof hij, de verscholen wolf was nog niet tevoorschijn gekomen. " Zozo, heb je een verrassing gevonden Zena?" Zijn ogen bleven scherp op de struiken gericht, als het wezen er zelf niet uit kwam dan zou Cainen hem of haar er wel uit sleuren.