Less Is More [OPEN]

Met lange stappen wandelde de jonge wolf door het bos. Ze had het weer lekker voor zichzelf moeilijk gemaakt. Je familie verlaten was een ding maar dan doelloos rond gaan dwalen was wat anders. Het voelde gewoon zo vreselijk nutteloos. Op het moment wist de wolvin alles behalve wat ze met de rest van haar leven wilde doen. Al ruim twee jaar bewandelde haar witte poten dit land. Iedere normale wolf had tegen die tijd besloten dat ze solitair wilde zijn, een roedel gevonden of op z'n minst een doel voor hun leven. Maar nee, Aurell natuurlijk niet. De witte wolvin liep nog even nutteloos rond als toen ze net geboren was. Daarbij kwam dan ook nog dat ze al zo lang rond liep dat ze aardig vermoeid was. Van verhalen had ze gehoord dat er grotere roedels woonde hier in de buurt. Een ontmoeting met zo'n wolf en ze was er geweest. Zonder er bij na te denken was ze neer geploft in het eerste beste hol dat ze vond. Aardig klein voor een volwassen wolf. De geur in het hol was vrij vers maar van één enkele wolf, kon dus nooit deel van die roedel zijn. Tenzij er een lui was geweest en hier gaan slapen. In dat geval zou die er waarschijnlijk binnenkort toch niet terug komen. Langzaam sloot de wolvin haar blauwe ogen om langzaam wat weg te doezelen. De jonge wolf die haar benaderde merkte ze dan ook totaal niet op.