My little Princess {Vamp}

 
Met haar oren opgetogen naar voren gestoken, haar staart zachtjes heen en weer zwiepend bij elke beweging die ze maakte, trippelde ze tussen de bomen en bossen door. Ze had de o zo bekende geur al lang geroken, het was overduidelijk dat Khuolema in de buurt was. Een glimlach kwam op haar snuit te staan, terwijl vlinders weer voelbaar waren in haar buik. Een tevreden gevoel overheerste haar lichaam, ze was blij dat hij bij haar in de buurt was. Ook al waren de leefomstandigheden wat slechter, dat maakte helemaal niks uit, zolang ze maar bij de zwarte reu was. Hij was diegene die haar écht gelukkig maakte. Met de gedachte dat hij zo in haar blikveld zou verschijnen, versnelde ze haar pas, waarna ze uit een paar bosjes tevoorschijn kwam. Haar glimlach veranderde zo weliswaar in een vrolijke grijns zodra haar ogen contact met de zijne maakten. "Khuo'ke." Was het eerste wat ze zei. Vamp grinnikte even, zo'n schattige bijnaam was eigenlijk niet iets dat bij de grote reu hoorde. Toch kon ze het niet laten, voor haar was hij gewoon über cute. Als een veel te blije pup dribbelde ze al kwispelend naar hem toe waarna ze vervolgens ze hem eens liefdevol rond zijn bek likte. "Pas maar op, straks eet ik je nog op." Grapte ze speels, ze had heus wel gezien dat zijn spieren zich ontspanden toen hij haar in zijn zicht kreeg. Blijkbaar had hij in eerste instantie toch iets anders verwacht. Stiekem moest ze er wel om lachen, zij die de stevige stoere reu liet schrikken.

 
Het koosnaampje wat Khuolema voor haar had bedacht bracht haar in verlegenheid. Ze voelde hoe ze wat warm van binnen werd en er blosjes op haar wangen kwamen te staan. “Princess” was de bijnaam die hij haar had gegeven. Zelf wist ze niet precies of ze zichzelf ook zo zou noemen, maar de manier waarop Khuolema het liefdevol tegen haar zei gaf haar een vleiend gevoel. Met een twinkeling in haar ogen had ze hem op haar vrolijkst aangekeken, ze moest zelfs even grinniken toen de reu zich schudde alsof hij zich schaamde voor zijn woordkeuze. Dat maakte hem nog schattiger dan dat ze hem eigenlijk al vond. Adorable!

Nieuwsgierig had ze haar oren naar voren gestoken toen haar Khuo’ke het over iets anders begon. “Ik heb eerst nog iets voor je...” Zijn vrolijkheid die hij met zich meedroeg maakte haar enkel nog meer geïnteresseerd, want waar was hij nou zo enthousiast over? De speelse grijns op zijn snuit liet haar glimlachen, het was prettig om hem zo te zien. Het duurde niet lang dat Khuolema met zijn vangst toonbaar maakte. Met grote ogen stond Vamp te kijken, het voorwerp had een glanzende, goudachtige(Of toch zilver?) kleur en er zaten allemaal glimmende, fonkelende steentjes op, wat het in het geheel erg sierlijk liet lijken. Wouw, dat zag er geweldig uit! “Wow...” kwam er wat stamelend uit haar mond. De glitters van het juweel zorgden er voor dat ze de juiste woorden helemaal kwijt was. Hoe kon ze zo iets betoverends nou noemen? Was er wel een juist woord voor?

Toen ze doorhad wat Khuolema’s plan was, zakte ze iets met haar kop zodat hij het beter kon plaatsen. Onwennig keek ze naar boven waarbij ze nog één steentje van het midden kon zien. Hoorde dat wel werkelijk op haar hoofd? “Khuo, het is schitterend!” Vamp probeerde een pas naar hem toe te stappen om hem nogmaals rond zijn neus te likken, maar het glanzende voorwerp wiebelde boven haar hoofd waardoor ze de gok niet te durfde wagen. “Hoort het echt op je hoofd?” vroeg ze grinnikend.

[Note: Heel erg sorry voor mijn late reactie..]