I'll never forget the reason i left. [FAMILIE]

Het gevoel van haar kloppende hart, het gebonk in haar kop, de trillingen van vermoeidheid in haar benen werden haar allemaal iets teveel. Flitsen van haar moeder vader en haar broers schoten door haar gedachten heen.  Ze schudde haar kop met het gevoel dat ze haar gedachtes uit haar kop kon schudden. Ze zuchtte ze was uitgeput, uitgehongerd, mager en verdwaald voor haar gevoel. Toen ze omhoog keek zag ze twee groten bergen naast haar staan en maakte een doorgang naar een heel groot meer. De nacht was alweer aangebroken, Neveah was te uitgeput om te jagen in het donker en hoopte maar dat ze misschien een vis kon grijpen in het meer. Ze wist dat dit ook een groot meetings point was voor beren dus dat ze eerst haar reukzintuigen het werk moest laten doen voordat ze haar reis voortzette. Ze gingen even rustig ziet en hief haar kop in de lucht. Met diepe ademhalingen rook ze niks anders dan het gras en het meer. De geur van het meer kon daarentegen zo sterk zijn om de geur van een beer te camoufleren. Ze kon niet langer wachten en liep alweer op de helft van de weg naar het meer, ze moest wel wat drinken en wat eten ze had geen keus. Aangekomen bij het meer liet ze haar kop in het water zakken en nam ze grote slokken. Ze hoorde wat naast haar en zonder te twijfelen hief ze haar kop omhoog spande ze met haar laatste beetje energie al haar spieren aan en legde ze haar oren in haar nek. Tanden waren ontbloot en met een luide grom liet ze haar waarschuwing duidelijk niet dichterbij te komen.

 

Op een of andere reden was Aissar nog steeds niet bij zijn thuishonk te vinden. De nacht was aangebroken, waardoor er ook enkele geluiden anders waren als overdag. De nachtdieren hadden hun intrede gemaakt, het was hun tijd om te jagen. De zwarte reu dribbelde onbevreesd tussen de bossen en bomen door, hij was onderweg naar huis. Met zijn vol gegeten buik, was het nu de hoogste tijd om in zijn hol te kruipen. Immers was er morgen weer een dag en moest hij er weer fris en fruitig bij staan.

Ineens was er een opvallend geluid hoorbaar. Aissar , die op dat moment er een best wel hoog tempo op had zitten, stond abrupt stil. Zijn oren waren nieuwsgierig gespitst. Het duurde even tot hij het doorhad, het geluid had hij dan in geen tijden meer gehoord. Schuddend met zijn kop, had hij gedacht dat het slechts de slaap was die hem dingen liet horen die er eigenlijk helemaal niet waren. Hij vervolgde zijn weg, maar ergens zat hem toch niet helemaal lekker. Aissar draaide zich om, hij moest erachter zien te komen of hij het zich nou verbeeld had of niet. Het geluid had hem geleid naar het meer, hij had zijn tempo verlaagd, keek zoekend wat rond. Zijn neus was gevuld met geuren van het water en daarbij behorende dieren, maar naast die geuren had hij nog één opgemerkt. Het was de geur van een nestgenoot, beter genoemd; zijn zus. Verward dat hij was, schudde hij nogmaals zijn kop, het was al tijden geleden dat hij haar had gezien!

Hij kwam tussen de struiken door en zag al gauw het gene waarvoor hij deze kant op was gekomen; zijn zus, Naveah stond bij het meer te drinken. Zonder zich er verder ergens over na te denken kwam hij dichterbij, maar al gouw had hij door dat ze dat niet echt waardeerde. Terwijl hij bijna naast haar stond had ze haar kop omhoog geheven en haar tanden ontbloot. Een waarschuwende grom liet hem weten dat ze geen gezelschap van dichterbij tolereerde. "Ik ook van jou," op zijn snuit was een grijns ontstaan.