So You Wanna Be A Shadow Leader? [SHADOWS]

Daar stond hij dan. Het was nu al een paar dagen geleden dat ze Kai gevonden hadden bij de begraafplaats. Na haar dood hadden ze haar met zijn allen terug gebracht naar Dalrey Forest en haar vlakbij haar favoriete grot begraven. Het was gek, want normaal als hij het Shadowterrein betrad rook hij haar meteen, maar dat was nu niet meer zo. Kai’s dood was een groot verlies. Niet alleen omdat ze voor hem als een moeder was, maar ook omdat ze een belangrijke rol vervulde. De Shadows zat nu zonder een leider en daar moest verandering in brengen. Tot nu toe had niemand aan de bel getrokken, maar het moest er toch eens van pas komen. Zayn ging dan ook bij de centrale plek staan, waar vaak Kai had gestaan als ze iets te melden had. Hij hief zijn donkergrijze kop in de lucht en even later was er een huil te horen. De meesten zouden wel in de buurt zijn, maar hij had er ook al een aantal niet meer gezien.

De oren van de witte wolvin spitsten zich toen er een langgerekte huil over het gebied galmde en ruw uit haar hazenslaapje haalde. Nog slaperig schoot de gedachte binnen dat Kai een bijeenkomst had aangekondigd, maar toen het beeld van het slappe bebloede lijk van de zwarte wolvin terug voor haar ogen flitste besefte ze dat dat niet mogelijk kon zijn. Bij nader inzien was het Zayn, die ook al een flinke tijd met de Shadow's meeging. Iemand die de hoop nog niet had opgegeven. Haar ietwat vermoeide ogen gleden naar Aimey, die toch wel ergens dichtbij moest zijn aangezien Ais spoorloos verdwenen was. Ze kon het hem niet kwalijk nemen na het verlies van zijn
moeder en wilde hem de tijd gunnen om alles te verwerken, al had ze hem liever nu naast haar zijde gehad om Aimey uit te leggen waarom hij vertrokken was en hij daar recht op had. "Wakker worden Aims." Ze mompelde het bijna omdat haar stem nog bijzonder schor klonk, en hees zichzelf op haar stramme poten om in een kalme pas naar de richting van het geluid, de zwarte welp achter zich aanmoedigend om haar te volgen met enkele zwiepjes van haar staart, hopend dat ze haar zou volgen.

Toen een op de plaats aankwam, zag ze inderdaad Zayn en vervolgens Aissar in haar gezichtsveld verschijnen. Ze probeerde een zwakke glimlach op haar gezicht te duwen toen ze hem zag al liet haar moeheid dat op dat moment nog niet echt volledig toe. Dit ging waarschijnlijk om de plaats van de nieuwe leider van de Shadow, en desondanks Ais haar even achter had gelaten om zijn verdriet op z'n eentje te verwerken was en bleef hij haar partner en zou ze hem ten volle steunen. De witte wolvin duwde haar snuit kort in zijn vacht als begroeting en liet haar blik toen glijden naar Zayn. Omdat hij eveneens een pure Shadow was zoals Ais, was er geen duidelijkheid wie nu de nieuwe Leader zou zijn. Dat werd wel vaker gedaan door krachtmetingen, had Kova hier en daar wel eens opgevangen, maar ze had het nog nooit echt meegemaakt.

Het duurde niet lang voordat de eerste Shadow zich kwam melden. Het was Aissar die hem vriendelijk groette met een knikje. “Je hebt gelijk Zayn. We kunnen de roedel niet uit elkaar laten vallen. Dat zou Kai nooit gewild hebben,” sprak hij. Daar kon hij Aissar alleen maar gelijk in geven. Kai was dood, maar dat betekende niet dat ze bij de pakken neer moesten zitten. Ze hadden nu lang genoeg op een gat gezeten. Ze moesten vooruit en niet achteruit. Ook  Kova, die tegenwoordig samen bleek te zijn met Aissar, melde zich. De teef oogde wat vermoeid, maar toch wierp zij hem ook een vriendelijke knikje toe. De sneeuwwitte teef had de Okami pup meegenomen, die blijkbaar nu ook onderdeel uitmaakte van de roedel. Daar zouden ze later wel op terug komen. ”Er missen nog een paar gezichten, maar die zullen vast wel verschijnen. Jullie kunnen vast wel raden waarom ik iedereen bij een roep.” Er moest in ieder geval bepaald worden wat er met de Shadows ging gebeuren. Een nieuwe leider zou daarin een goede eerste stap zijn. De vraag was alleen wie. Bovendien hing er nog een ander vraagstuk in de lucht, wie had Kai vermoord. Gek genoeg waren er geen sporen gevonden rondom het lichaam van de teef en daarmee was die vraag nog altijd onbeantwoord gebleven.

Wat was dit? was er een theekransje aan de gang? ach wat leuk, dat kon ze natuurlijk niet missen. Met een snelle pas liep de zwarte wolvin de huil achter na die niet zolang geleden te horen was. De wolvin wist wel waarom iedereen op het matje geroepen werd, er was namelijk veel te bespreken. Maar het belangrijkste was; wie Kai zou opvolgen. Toen Cordelia eindelijk aankwam zag ze al gelijk dat ze niet de eerste was, maar ze waren ook nog niet begonnen. Dus ze was niet te laat. Cordelia knikte respectvol naar Zayn die het Initiatief had genomen. Even liet ze haar blik rond gaan naar de andere wolven die ook al aanwezig waren, ze was niet verrast om Assiar aantreffen. Al bleef haar blik wel even hangen bij de pup. Ze kon nog steeds niet geloven dat Kai haar in de groep had gelaten. Maar Cor besloot haar voor nu even met rust te laten, vooral omdat ze niet alleen was. ”Er missen nog een paar gezichten, maar die zullen vast wel verschijnen. Jullie kunnen vast wel raden waarom ik iedereen bij een roep.” Cordelia knikte enkel terwijl ze naast de reu gingen zitten. Ze had besloten om een afwachtende houding aannemen om te zien, wat de gang van zaken zal zijn.

Flut >.<

Veel had Skylar de afgelopen dagen niet gedaan. Alles leek kwaadaardig, gevaarlijk nu haar moeder er niet meer was. Haar vader was verdwenen en twee van haar siblings waren ook weg. Ze had geen idee wat ze over Shax, haar oom, moest denken. Het was familie, ja, maar ze kende hem amper.
Dan was er nog het feit van de roedel. Wie zou het leiderschap overnemen? Sky had gehoopt dat zij die positie kon nemen als haar moeder stierf, maar nu was ze nog te jong, te klein. Zou haar halfbroer alfa worden? Aissar leek haar niet echt de juiste keus, nadat hij zonder problemen een Okamipup had meegenomen.
Ze haatte Aimey net zoveel als haar zus Cordelia, die ze gelukkig al een tijdje niet meer had gespot. Aimey was vriendelijk en zachtaardig, niet echt een vechter in haar heilige mening. Ze was een Okamipup, geen Shadow. Dat was te merken.
Een huil trok haar gedeeltelijk uit haar diepe bedenkingen. Het klonk als Zayn. Hij had ook een kans op de positie. Hij was de zoon van een vorige alfa, als Skylar het zich goed kon herinneren.
Op een drafje ging ze naar de open plek, waar haar moeder zou moeten zitten. Maar de bekende rode ogen zag ze niet. Ze zag Zayn, Aissar, Kova, Aimey en...Cordelia. Ze gromde zachtjes. Hoe durfde die haar snuit nog te tonen? Wat dacht ze wel? Zonder iets te zeggen ging Sky zitten aan de rand van de open plek, haar felgele ogen strak op Zayn.

Citaat :

Wat voelde het fijn om hier weer terug te zijn, zo oud en vertrouwd. Xena keek om zich heen,  het was hier ook totaal niet veranderd in de tijd dat ze weg was geweest. Nadat ze haar broertje en twee zusjes weer had ontmoet in het Sanvi Forest, was ze verder getrokken richting de donkere bossen. De plek waar ze was geboren, de plek die ze eigenlijk toch het meest lief had. Terwijl ze op een hoge steen sprong, voelde ze haar nagels lang de steen gaan. Het gaf een akelig geluid voor de meesten, maar zij hield er wel van. Plots hoorde ze een huil, het klonk als een van de shadows, waar ze vroeger mee had samen geleefd. Ze kon zich alleen niet precies voor halen wie het dan zou moeten zijn, ze was tenslotte al zo vroeg van huis weg verdwaald. Ze sprong van de steen af, en zette het op een drafje in de richting van de huil. ''Wat is het hier prachtig'' dacht ze. Xena genoot echt, de hoge bomen, het vieze gras. Alles was hier perfect. Ze wist ook eigenlijk niet wat haar bezielde om toen weg te zijn gelopen en te verdwalen. Hoe dichter ze bij de plaats kwam waar ze de huil vandaan had horen komen, hoe beter ze zicht kreeg op de situatie. Ze zag dat zich een groepje wolven had verzameld, waaronder haar twee zusjes. De rest kende ze niet of nauwelijks, ze hadden een shadow geur, maar dat was ook alles wat ze eruit kon halen. ”Er missen nog een paar gezichten, maar die zullen vast wel verschijnen. Jullie kunnen vast wel raden waarom ik iedereen bij een roep.” hoorde ze een van de wolven zeggen. Xena besloot op de situatie af te lopen, en zocht een plekje naast haar zusjes. ''Present'' grijnsde ze.

Het duurde niet lang voordat er nog drie zich bij de groep aansloten. Het waren Cordelia, Skylar en Xena. De laatste verraste hem. Vooral omdat Xena al in geen maanden gesignaleerd was bij iemand. Net zoals bij hem, waren de meesten daarom ervan overtuigd geweest dat Xena was weggelopen en uiteindelijk overleden was. Haar aanwezigheid hier sprak dat tegen. Het leek er ook niet op dat de dochter van Kai zich daar zorgen over baarde. Alsof er niets aan de hand was zocht ze een plekje op naast één van haar zusjes. Zayn schraapte even zijn keel, terwijl hij even om zich heen keek om te zien of er iemand miste. Om hem heen zaten vooral jonge wolven en veel ongetrainde wolven. Waren dit nou de Shadows? "Er zijn wat zaken die wij met zijn allen moeten bespreken," begon hij voorzichtig. Er stonden heel wat dingen op de planning. Ten eerste moest er een nieuwe leider gekozen worden. Daar waren in zijn ogen verschillende methoden voor. Eentje was door te stemmen. Immers was democratie altijd al een ding geweest binnen de Shadows. Daarnaast kon er ook nog gevochten worden tussen de kandidaten. De regels waren daarbij simpel, wie won werd de nieuwe leider. Toch twijfelde hij eraan of er concurrentie op de loer lag, want naar zijn mening was hij een geschikte kandidaat. "Oké, aangezien niemand anders de leiding tot nu toe heeft genomen over deze roedel zal ik het maar doen. Mits niemand er een probleem mee heeft." Hij liet even een stilte vallen en keek even enkele wolven aan. De enige waarvan hij zou verwachten dat hij of zij zou kunnen protesteren was Aissar. Hij was de zoon van de juist overleden alfa en ook al redelijk wat jaren oud.

Het was een dubbel weerzien. Grotendeels kon ze niet opgeluchter zijn dat Aissar gezond en wel was en de roedel niet verlaten had, maar ergens voelde ze een kleine prikkel van frustratie en alsof ze zich in de steek gelaten voelde. Echter werd deze meteen weggewerkt door de warme golf die door haar lichaam ging zodra Ais zijn kin op haar nek legde en ze eindelijk opnieuw werd omhuld door zijn dikke, zwarte vacht die nog steeds zo vertrouwd en beschermend aanvoelde, zelfs na al die nachten dat ze lekker tegen zijn buik opgekruld in slaap viel. Langzaam keek ze op in zijn gele ogen waar een hint van spijt in lag en ze trok onmiddellijk haar mondhoek op, ook al moest ze er nu niet echt erg charmant uit zien met haar rood doorlopen ogen. "Het spijt me," sprak haar mate zachtjes, zijn stem nauwelijks luider dan een fluistering, maar ze wimpelde zijn excuses weg met een zwiep van haar staart nadat ze haar poot op de zijne had gelegd. "Niks nodig om je voor te excuseren," mompelde ze tussen een mondvol vacht door toen ze haar smalle snuit nog een laatste keer over zijn schouder liet gaan voordat Aimey aangerend kwam en haar snoet tegen Aissars zij drukte. De witte wolvin keek met een rustige blik waar even een sprankel van blijdschap in te zien was terwijl een kleine glimlach rond haar snuit speelde. Dit was hoe het voelde om een echte familie te hebben, en om eerlijk te zijn voelde het beter dan ze gedacht zou durven.

Niet veel later arriveerden Cordelia, Xena en Skylar. Op die laatste besloot ze niet echt veel aandacht te besteden, aangezien een conflict starten tussen eigen roedelgenoten niet het slimste idee zou zijn, zelfs als diegene medeplichtig was aan het breken van je pleegpups' poot. Zayn begon te spreken, zijn stem luid en duidelijk. "Er zijn wat zaken die wij met zijn allen moeten bespreken. Oké, aangezien niemand anders de leiding tot nu toe heeft genomen over deze roedel zal ik het maar doen. Mits niemand er een probleem mee heeft." Er viel een stilte, harder en scherper dan dat ze verwacht had. Haar blik gleed even subtiel van de wildkleurige reu naar haar partner, en vervolgens naar de jongelingen van de club. Ze had niks tegen Zayn - hij was een verstandige wolf, een rasechte Shadow, maar iets vertelde Kova dat Ais meer claim op het leiderschap had als de zoon van de voormalige Alfa. Bovendien zou Ais niet meteen oorlog gaan zoeken met de Okami, en dat betwijfelde ze ten hardste met Zayn als hoofd. Een oorlog konden ze zich zeker niet nu veroorloven, zeker met zoveel jonge wolven en .... Eh.

"Ik denk niet dat ik onder je commando zou kunnen functioneren," klonk plots de heldere en duidelijk stem van haar partner naast haar. Een beetje opgeschrokken door wat die woorden moesten betekenen - meestal een zwaar gevecht tussen de twee rivaliderende roedelleden - keek ze op naar beide reuen en maakte zich klaar op het moment dat Ais zich los zou maken van haar flank en zich naar Zayn zou begeven om het gevecht te starten. Ze zweeg terwijl ze Aims onbewust en zo onopvallend mogelijk let haar staart tegen haar flank drukte. Was ze nu ... Bezorgd? Bang? Nee, eerder vanbinnen chaotisch door wat er allemaal op het punt stond te gebeuren. Als Ais won, was een geen zekerheid over wat er met Zayn zou gebeuren en waar zijn plaats daarna zou zijn. Als Zayn won, was er geen zekerheid over wat Ais stond te gebeuren of waar hij nu in de rangorde zou staan.

Het bleef even angstvallig stil, maar al gauw was het Aissar die een stap naar voren deed om zijn zegje te doen. Zayn had verwacht dat de reu, die hij al jaren kende, pal achter hem zou staan, maar de woorden die uit zijn mond kwamen spraken zijn verwachtingen tegen. ”Ik denk niet dat ik onder je commando zou kunnen functioneren,” klonken de woorden van de reu. Zayn keek hem met ongeloof aan. Dit had hij niet verwacht. Hij keek de rest van het clubje even een, maar iedereen bleef ijzig stil. ”Onder wiens commando zou je wel kunnen functioneren? Heb je een voorstel?” Grote kans dat Aissar zichzelf zou aanbieden als leider van de roedel. Op zich wel logisch, want hij was de zoon van Kai. Toch zag Zayn dat niet zo zitten en vond hij het zelf logischer als hij die taak op zich nam. Hij was geboren en getogen in de Shadows en had de roedel nooit verlaten. Al bijna vijf jaar maakte hij deel uit van de roedel die onder het bewind van zijn beide ouders heeft gestaan.