Night -Iana-

Met minimalistische aanspanning van haar spieren sjokte de crèmewitte wolvin door de vallei. Haar krachtige poten gleden door het verse gras - dat in opbloei was - elke keer dat ze een pas nam. De ietwat ranke wolvin voelde zich de laatste tijd wat eenzaam. Misschien was het de geur van haar expartner die tussen de bomen hing elke keer dat ze de bossen indook om te gaan jagen. Wellicht was dat de reden dat haar laatste jaagpogingen telkens flut waren. Het leidde haar af, waardoor ze her en der steekjes liet vallen die van cruciaal belang waren.
Om die reden was Iana de bossen ontvlucht de heuvels van de vallei in. Dit was geen plek voor Tékorr om te komen, hopelijk kreeg de teef hier even rust. Vermoeid plofte ze in het vochtige gras neer  en rolde ze op haar zij. Met een schuin oog keek ze omhoog richting de sprankelende sterrenhemel. De teef snoof diep in en woelde met de zijkant van haar kop door het klamme gras heen.

Een zachte wind streelde haar flanken, gepaard met de geur van een andere wolf. Iana rolde over en hief haar kop fier, waarna haar ijsblauwe ogen de omgeving afspeurden opzoek naar een bewegend object. Haar pluizige oren waren gespitst en haar spieren waren lichtelijk aangespannen, zodat ze op ieder moment op kon springen als dat nodig was.
De geur werd alsmaar sterker, maar nog steeds had de wolvin geen teken van leven gezien.. tot dat er in de verte enkele grassprieten heen en weer bewogen. Iana fronste haar kop en haar nekharen gingen langzaam omhoog. ‘Hallo!’ klonk het enthousiast van laag bij de grond. De witte wolvin grijnsde lichtjes, het was maar een pup.. 'Hoi daar, kleintje.' Haar alerte houding nam af en ze begroef haar lichaam weer in het gras, terwijl ze met een schuin oog de pup in de gaten hield. 'Wat doe jij hier helemaal alleen?' Het diertje was vast niet alleen, daarvoor was het te goed gevoed. Waarschijnlijk was het een kwestie van tijd voordat haar moeder haar zou missen en dit onderonsje zou verstoren.

‘Nou ja, iedereen in het roedel slaapt nu dus ja. Maar maak je geen zorgen, ik hou geheim dat je hier bent hoor, niemand zal het weten. Iedereen slaapt.’ Roedel? Iana snoof eventjes toen de pup het woord ‘roedel’ liet vallen. Dat verklaarde de vreemde geur die rondom het welpje hing, de geur van een roedel. De geur rook daarin tegen niet bekend, waardoor de teef gokte dat het een nieuwe roedel was. Althans, voor haar doen nieuw. Zouden de bekende roedels überhaupt nog wel bestaan, of waren ze allemaal weggeveegd? En de Shadows, haar thuishaven.. Het was lang geleden dat ze überhaupt iets dan de Shadows had gehoord of gezien. Hierdoor waren haar verwachtingen aanzienlijk gedaald, eigenlijk had ze geen verwachtingen meer. Waarschijnlijk was iedereen net zoals zijzelf vertrokken vanuit het oude gebied in WS, waardoor de roedel uiteen gevallen was. Dit zou geen wonder zijn, aangezien de roedel al eerder opgebroken was en nooit succesvol gerestaureerd was. Helaas.
‘Ik maak me niet druk,’ ze lachte even en er vormde en grijns rondom haar snoet. Bang? Iana was niet bang. Ze had wel voor hetere vuren gestaan dan deze pup en haar roedel. Ook al mocht de teef momenteel aan de ranke kant zijn, ze droeg nog steeds het bloed van haar ouders in zich en voelde zich nog altijd een kinda schadow.
‘Maar mag jij dan wel van huis nu?’ Iana hief haar kop en kwam ietwat overeind zodat ze de pup beter kon zien toen deze haar mond weer open deed. ‘Ik ben Aimey, en jij?’ ‘Well, aangenaam Aimey. Iana is de naam,’ ze knipoogte naar het kleine diertje.
Nu Aimey had genoemd dat ze bij een roedel hoorde was Iana eigenlijk wel nieuwsgierig geworden. Misschien kon de pup haar wat meer vertellen over de roedel en alle andere roedels hier. Deze informatie kon ze wel uit dit onschuldige teefje ontfutselen, toch? Het diertje was in ieder geval erg spraakzaam, iets wat de crèmekleurige teef op dit moment wel kon gebruiken.. wat gezelschap.
‘Zeg, vertel mij eens. Bij welke roedel hoor je dan?’ Was het een goede, slechte, neutrale?

Iana spitste haar oren, 'Okami, een..' .. duidelijk de roedel waartoe de pup behoorde. Echter zei het Iana niets, deze naam was totaal nieuw voor haar. In ieder geval betekende dat er hier in dit gebied wel leven in de brouwerij was en het niet zo'n saaie vallei was als ze tot nu toe dacht. Mooi.
'Een goede roedel, alleen soms wel een beetje saai moet ik zeggen.' De teef grijnsde en haar ijsblauwe ogen richtte zich tot Aimey. Logisch dat het saai was, het was een goede roedel.. What the hell gebeurde daar nou weer voor spannends? Iana kon zich niets bedenken. In haar tijd bij de Shadows had ze heel wat dingen meegemaakt, genoeg activiteiten en gevechten om te zeggen dat het leven als lid van de Shadows absoluut niet saai was.. Ze kon zich niet voorstellen dat er roedels konden zijn die de hele dag niks anders deden dan gezellig met elkaar babbelen en jagen. Gat-ver-damme wat saai.
'Okami dus.. zegt me niks,' ze haalde haar neus op en tuurde in de verte. Niemand te zien, gelukkig. Het kon vast niet lang duren voordat ze een pup zouden missen. 'Ik neem aan dat je ouders in de roedel zitten?' Ze richtte haar blik weer tot de zwarte welp. Het kon niet anders dan dat haar familie lid was van de roedel. 'Dus later als je groot bent, dan vertrek je uit de roedel?' Niet dat ze de pup wilde aanzetten tot iets of wilde stoken, maar toch.. Ze was best nieuwsgierig naar de toekomstplannen van Aimey. Ze wist hoe het was om in een roedel op te groeien en te verblijven, echter was dat haast niet vol te houden als je er niet op je plek was. Het kon haast niet anders dan dat er dan heibel ontstond en het dus beter was als je vertrok.
'Ik zat vroeger ook in een roedel..' Ze wendde haar blik af van de pup en sloot voor kort haar blauwe kijkers. Voor even nam ze de tijd om de frisse lucht in te ademen en daarna weer uit te blazen. Ze miste het soms wel, een roedel.. familie.. een thuis. De crèmewitte teef voelde zich soms wel alleen. Geen familie hier - althans, niet voor zover ze wist. En de geur van Tékorr deed haar walgen.

-- whaaa hier ook sorry :')