. Demons [Khuolema] .

When the curtain’s call
Is the last of all

^{Waar was 'ie..? Met half dichtgeknepen ogen keek Amatariseu naar de hoge, zilver geschilderde pollen gras. Het was midden in de nacht, en op dit late uur had de grote teef het idee dat ze bekeken werd. Ze had ze wel gezien. De twee groene ogen die haar vijandig aanstaarde vanuit de struiken. Ze had het wel gehoord. De poten die zich ritselend een weg baande door de heide. Khuolema was in de buurt, en dat was iets wat haar allesbehalve een lekker gevoel gaf. Zeker nu haar vacht nog een beetje geurde naar zijn psychopathische dochtertje, Cinder. 'Lekker aan het sluipen, Khuo?' siste de gespierde Alpha met haar tanden ontbloot. 'Moet je niet bij je kroost zijn, big daddy?' Amatariseu kon er niet omheen dat Khuolema een erg sterke Wolf was. Hij was taai, groter dan de gemiddelde reu en had veel ervaring met vechten, had ze tijdens de oorlog opgemerkt. Eigenlijk zou hij een perfecte toevoeging zijn aan Ōkami. Maar goed, hun slechte ervaringen uit het verleden zaten in de weg. En dat was nou precies waarom Ama hier, midden in de nacht, rondwandelde. Ze zou hem nooit vergeven wat hij met Kyerean had gedaan, ook al wist ze dat dat niet veel was geweest. Hij had haar opgehitst en met een simpel praatje de wisselvallige, onzekere jongeling tegen TRH gekeerd... maar goed, ook zonder Khuolema's hulp was Kye een groot probleem geworden. Ze deed dit allemaal voor Vamp, die wel geïnteresseerd was in haar roedel, had ze gemerkt. Allemaal voor die vrolijke, witte snuiter en haar kiddo's. However... eerst moest die ouwe sluippoes tevoorschijn komen!!}

When the lights fade out
All the sinners crawl

Demons.

Een groot, massief gestalte met een witte vacht en rode ogen; het was iets wat de zwarte reu liever niet zag op de velden waar hij meestal het eten voor zijn familie buit maakte. De lucht had hij minstens driedubbel gecheckt, maar het was geen twijfel mogelijk dat Amatariseu het was, een teef die hem liever de keel doorbeet dan hem tegenkwam. Enkel had hij nog geen reden gevonden waarom hij haar onverklaarbaar was gaan besluipen alsof ze een prooi was, zijn vacht een proberend te laten worden met het donker en het gras. Misschien maakten zijn haatgevoelens hem iets te veel baas. Volgens geruchten had hij gehoord dat de Albino een clubje had gestart op het eiland waar hij naar toe was gezwommen - hum, gegooid door een stel moordlustige, tweekleurige vlekvisssen, met Syren en zijzelf. Al had de gespierde, taaie wolf geen idee wat hij er van moest denken. Vamp leek er behoorlijk enthousiast en spontaan over, iets te veel als je het hem vroeg. Hij kende zijn mate te goed om te weten dat er een idee in dat mooie hoofd van haar aan het groeien was - een idee dat hem 't niet gemakkelijk maakte. "Lekker aan 't sluipen, Khuo?" werd er dreigend naar hem toe gesist. Fuck. Ze had hem door. "Moet je niet bij je kroost zijn, big daddy?"

Langzaam kwam Khuolema uit de beschutting, zijn oren dreigend naar achteren gelegd en zijn tanden lichtjes ontbloot. Hij nam zoveel mogelijk de houding aan van de witte wolvin, maar toch wel wat vijandelijker. Nu was hij niet op d'r territorium, zij had het zijne betreden. Volgens Khuo's zin was ze te dicht bij zijn familie. Ze moest verdwijnen. "Moet jij niet bij je hondenclubje zijn, O zo grote leidster?" siste hij op exact dezelfde toon terug. Hoe sneller hij dit gesprek kon afhandelen, hoe beter. Hij wilde geen ouwe herinneringen ophalen over Kyerean, of Vamp, of zijn pups, whatever deze teef over ging zeiken. Zijn oren vouwden zich nog iets platter tegen zijn kop, er kwam nog net geen gegrom uit zijn bek die bijna gekruld was.

When the curtain’s call
Is the last of all

^{En daar was 'ie dan. De grote boze Wolf. Amatariseu's dreigende, ontblote tanden verdwenen onder haar tandvlees, en haar bek vervormde zich tot een grijns. 'Moet jij niet bij je hondenclubje zijn, O zo grote leidster?' Hondenclubje. Noemde hij haar roedel een hondenclubje? Hehe, die schoothond moest eens weten. 'Je klinkt net als een Shadje, Khuo. Jij weet beter dan dat.' De massieve Albino liep een stukje om de breedgeschouderde reu heen. Hij was zwart en zij was wit. Ze hadden bijna exact dezelfde bouw en grootte. Als de grote boze Wolf z'n 'temper' verloor, zou Amatariseu voor het eerst sinds tijden een gevecht hebben met iemand die fysiek even sterk was als zij. Ze zag zijn dreigende houding wel. Het liefst wilde de reu haar van de velden jagen, maar zo werkte dat hier niet. Hij had geen roedel, en de velden waren dus niet van hem. Hij hoefde zich sowieso geen zorgen te maken, want Ama had een vrij goede band met Vamp. Als ze het vrolijke gezinnetje pijn had willen doen had ze dat allang gedaan. 'Hou in je achterhoofd dat Vamp wel geïnteresseerd is in mijn zogenaamde hondenclubje.' De geblokte Wolvin grinnikte even, en schudde haar kop. Ze vond het ergens wel grappig dat Khuolema haar aanschouwde als zijn vijand. De enige reden waarom hij haar nog niet besprongen had was omdat hij dan een kwade Vamp op zijn dak zou krijgen. Een liefdadige teef vormde een barrière tussen haar en ouwe zeurpiet.}

When the lights fade out
All the sinners crawl

Demons.

De gebruikelijke uitdrukking van de wolvin verscheen terug op haar gezicht. Kon dat beest niet iets anders dan grijnzen? "Je klinkt net als een Shadje, Khuo. Jij weet beter dan dat." Oh, nu begon ze over de Shadow's. Hij was bijna vergeten dat die rotbeesten er nog waren in Darley Forest, de schoothondjes waar ze voor weg getrokken waren. De Albino kwam in beweging, wandelde een stukje om hem heen, maar Khuolema was niet van plan het oogcontact met haar felle, vuurrode kijkers te verbreken. Ze was niet te vertrouwen, en hij vertrouwde haar evenmin in het nabijzijnd van zijn kinderen en partner. Het liefste wilde hij zijn tanden in haar vlees zetten, maar hij bedacht zich dat Vamp nog vriendjes was met deze teef, dus hield hij zich in. Vechten bij het oog van zijn kinderen wilde hij ook niet om ze nog een trauma te geven, want die waren redelijk dichtbij. Dus was Khuo's enige keuze stil en braaf zijn. De massieve teef leek hem op een of andere manier te inspecteren. Waarom? Bereidde ze zich voor op een gevecht om te zien waar zijn zwakke plekken zaten, of wat? "Hou op met zeiken, mens. Je klinkt als mijn moeder." Zijn zware stem klonk laag en nog steeds vijandig, maar de irritatie er in was te horen. Met zijn ravenzwarte oren tegen zijn kop gedrukt cirkelde hij mee met haar, zijn spierbundels aangespannen voor een onverwachte aanval die er niet zou komen.

"Hou in je achterhoofd dat Vamp wel geïnteresseerd is in mijn zogenaamde hondenclubje." Was dat wat er zich in Vamps koppie afspeelde? Koelbloedig probeerde Khuolema zijn lichte verbazing te verbergen. Ze wilde zich er bij aansluiten? Wist ze er van dat hij en Ama niet de beste maagjes waren? De enorme, gespierde reu bleef stilstaan, zijn tanden nog steeds lichtjes ontbloot en zijn gifgroene ogen nog steeds vlammend van haat. Hij had het gevoel dat ze iets van hem eiste, maar hij kon niet plaatsen wat het was. Khuolema's gezichtsuitdrukking veranderde - hij vouwde zijn lip over zijn tanddn en kneep zijn koude, kille ogen tesamen. "Vertel op. Wat wil je van me?"

When the curtain’s call
Is the last of all

^{Meneer was nog niet van plan zijn serieuze optreden af te kappen. Och och... wat was er mis met die Wolven van tegenwoordig? 'Vertel op. Wat wil je van me?' Nu maakte hij er nog een detective-chase van ook. Ze wilde niks van hem! Hij was haar in het holst van de nacht gaan stalken. 'Een verklaring waarom je in het holst van de nacht achter me aansluipt en me nog gaat afzeiken ook.' Ergens vond ze dit gesprek wel grappig, maar ze wist dat ze op haar woorden moest letten. Khuolema stond bekend als een reu met een vrij kort lontje, had ze gemerkt bij hun eerdere ontmoeting in het moeras. Waarom was nog maar de vraag. Amatariseu was had hem nooit wat aangedaan, en hij haar wel. Eigenlijk leek deze situatie net op de shait tussen haar en Kai. De opperpoes had een grote afkeur voor Ama en haar roedelleden - die ze niet eens kende maar waar ze als een echt stereotype over oordeelde -, zonder een echte reden. En dan noemde ze haar een domme poedel!}

When the lights fade out
All the sinners crawl

Demons.

"Een verklaring waarom je in het holst van de nacht achter me aansluipt en me nog gaat afzeiken ook," was haar droge antwoord. Simpel toch - wat zou zij doen als dr aartsvijand bij haar familie kwam  rond gluren rond middernacht? Toch 't zelfde? Och, had had zelfs geen zin meer om die verklaring te geven. Hij was moe van de jacht voor zijn familie te voedden, humeurig door de vermoeidheid, gefrustreerd en prikkelbaar. Niet bepaald in de stemming om een deftig gesprek met een niet zo geliefde wolf aan te gaan, zeker niet met deze. Het liefst wilde hij terug naar Vamp en de pups, deels om te weten dat ze veilig waren. Als solitaire wolf wist je dat namelijk nooit, oplettendheid en behoedzaamheid was een deel van hun leven. Een zachte, bijna onhoorbare grom verliet zijn bek voordat hij zijn zwarte oren naar de zijkant van zijn kop liet zaken, eerder geïrriteerd dan vijandig. Hij draaide zijn voorlichaam half om en maakte lichte aanstalten, om te vertrekken. "Ik heb geen tijd voor deze shit," liet hij humeurig weten. Alhoewel, dat ging tegen zijn principes in. Voor vijanden had hij altijd wel tijd, meestal tijd die hij in hun nadeel benutte. Maar nu had hij geen zin - de moeite was hem wat te groot, te zwaar. Als hij nu de kans kreeg om te slapen, zou hij die met plezier gebruiken.

When the curtain’s call
Is the last of all

^{Khuolema leek in z'n kop een hele goeie verklaring te hebben, maar uiteraard leek hij niet de brains te hebben het aan haar te vertellen. Geïrriteerd trok hij zijn oren naar achteren, en hij draaide zich een stukje om. Prima. Bok maar lekker 'n eindje op. 'Ik heb geen tijd voor deze shit.' De ouwe papzak besloot maar eens Mr. Onverschillig te gaan spelen. Cool. Jammer dat Ama geen enkele fok gaf om wat hij allemaal dacht. 'Maar toch ben nog steeds hier. Als je echt geen tijd had voor het gezeik van deze ouwe Alpha, was je allang met de staart tussen de poten terug gerend naar je familie.' De met spieren bepakte Wolvin grinnikte en rekte haar bleke schouderwerk. 'Ik ben geen gevaar voor je familie. Dat je me haat vanwege een of andere reden heeft niks met Vamp en haar prachtige puppies te maken.' Nu ze wat had kunnen proeven van het dochtertje, was Amatariseu ook wel benieuwd naar Sean, het zoontje van het vrolijke koppel. Zover zij had meegekregen was het een roekeloos typje. Ah.. net zoals Ayero.. toen hij nog leefde dan. Ah. Khuo was nog steeds niet verdwenen. Ama besloot net zo lang tegen hem aan te kletsen tot hij uit het zicht verdween. 'Trouwens, nu je nog steeds niet opgebokt bent, heb ik nog een vraagje voor je, pal: waarom moest Kyerean in fok's name mijn zoontje vermoorden, hm?' Normale Wolven zouden enorm emotioneel worden om over een onderwerp zoals dit te beginnen, maar Amatariseu was nou niet bepaald een jankerd. Ze wist dat Icandor een enorme obsessie had gehad voor Khuolema, en alles deed wat hij haar vertelde. Oftewel: een laffe daad zoals het vermoorden van een pup - de Kyrean's beste vriend was geweest - moest wel van deze poedel komen.}

When the lights fade out
All the sinners crawl

Demons.

En ze bleef maar zagen, die verdomde bek van haar bleef nooit stilstaan. Zijn vlammende gifgroene ogen waren samen geknepen en namen elke beweging en elk woord van haar op. Of dat hem allemaal kon schelen, was een andere koek. Nadat ze onverschillig had opgemerkt dat hij hier nog steeds was en hij als hij echt geen tijd voor haar had gehad naar zijn familie terug gespurt zou zijn, rekte ze haar massieve schouders uit en grinnikte ze. Dat beest zag er nog meer reu uit dan teef, en met haar spieren, littekens en staartloze achterwerk gaf het lichaam haar een soort van hyena-achtste trekjes. Die grijns die ze altijd droeg, paste daar eerlijk gezegd perfect bij. Als dit gesprek uit de hand zou lopen, zou het anderzijds betekenen dat hij sinds het eerst in maanden een waardig gevecht zou hebben met een eerlijke tegenstander, en hij moest er aan toe geven, dat wilde hij wel. Maar hij beheerste zich, want de reu wilde Amatarsieu alles behalve een pleziertje doen. 'Ik ben geen gevaar voor je familie. Dat je me haat vanwege een of andere reden heeft niks met Vamp en haar prachtige puppies te maken.' Khuolema weerhield nu de neiging om op zijn lip te bijten. Verdomme Vamp, niet alles vertellen aan iemand waar hij aartsvijanden mee was... Zijn ogen bleven die van de even grote teef strak en kil vast houden, zonder een enkel geheim te verklappen. 'Trouwens, nu je nog steeds niet opgebokt bent, heb ik nog een vraagje voor je, pal: waarom moest Kyerean in fok's name mijn zoontje vermoorden, hm?' Leuke zet, herinneringen uit het verleden op halen waar hij zich schuldig over moest voelen. Nee, hij gaf er geen ene fuck meer om. In die tijd was hij een puberaal kind geweest die er van hield teven rond zijn poot te winden en te misleiden, Kyerean was een fout geweest die hem bijna zijn kop had gekost en punt. Het was verleden tijd, right? Het boeit niet meer, Icandor lag hoogstwaarschijnlijk dood in WS als ze nog niet was gevangen genomen door de tweebeners. "Icandor deed dat helemaal zelf. 't Was haar eigen keuze," was zijn kalme en beheerste antwoord, maar zijn ogen waren kogels. Nee, ze zou de dood van haar zoontje niet op zijn schouders schuiven, nope.

When the curtain’s call
Is the last of all

^{Wow, de Grote Boze Wolf zag er pislink uit. Zijn ogen vlamde zowat van de ingehouden woede, maar het leek erop dat hij zich liever inhield en bekend stond als de koelbloedige gozer. Ergens had Ama het idee dat Khuolema haar aanschouwde als zijn aartsvijand, wat best wel grappig was aangezien de geblokte Albino daar totaal anders over dacht. 'Icandor deed dat helemaal zelf. 't Was haar eigen keuze.' Dat klonk als een slap excuus, maar ergens zag Amatariseu wel dat Khuolema het meende. Maar goed, hij was wel medeplichtig. Kinda.. 'Je hebt wel een groot talent voor wanhopige jongeren ophitsen dan,' grinnikte de massieve teef kopschuddend. Ze ontspande de spieren in haar brede romp en zag er meteen wat relaxter uit. 'Nu je toch nog steeds niet het hazenpad hebt genomen, val ik je lastig met nog 'n vraagje: waarom zie je mij als je aartsvijand? Ik zou je kracht goed kunnen gebruiken als de Shadjes een te grote bek krijgen.' Zeker nu Kai besloten had een stinkend nestje te werpen, hadden de Shadows onderhand al meer leden dan Ōkami, dus er hing nog meer arrogantie in de lucht dan gewoonlijk. De zogenaamde Elites zeurde iedere dag over hoe ongetraind de poedels uit Ama's theekrans waren, en over hun zogenaamde domme en zwakke acties. Grappig, want Amatariseu trainde haar leden iedere week kei en keihard. Alleen als iemand ziek was of als ze een rustdag hadden sportte de Wolven van Ōkami zich niet dood. Daar kwam bij dat háár leden zich niet druk maakte over een bijnaampje, zoals de almachtige Craig had gedaan.}

When the lights fade out
All the sinners crawl

Demons.

"Je hebt wel een groot talent voor wanhopige jongeren ophitsen dan," grinnikte de Albino vervolgens waardoor Khuolema even bevestigend zijn schouders en wenkbrauwen optrok. Tja, wat kon hij anders zeggen, 't was volledig waar. Zijn hobby was het in die tijd geweest, teven of reutjes die jonger waren dan hem pesten, overtuigen om een psychopaat te worden, hen een boel schade laten aanrichten en hen vervolgens weg te sluipen, zijn slachtoffer achterlatend in zijn eigen miserie waarna die meestal later vermoord worden door de vijanden die ze bewust of onbewust hadden gemaakt. Het verbaasde hem nog tot op de dag van vandaag dat hij in die tijd geen volledige psycho geworden was. 'Nu je toch nog steeds niet het hazenpad hebt genomen, val ik je lastig met nog 'n vraagje: waarom zie je mij als je aartsvijand? Ik zou je kracht goed kunnen gebruiken als de Shadjes een te grote bek krijgen.' Wacht eens even... Was ze nu met hem aan 't slijmen? Hij geloofde zijn eigen oren niet. Ze vroeg hem waarom hij haar als een vijand aanzag? Hij had haar Pupil gestolen en een psycho gemaakt, die vervolgens haar partner had aangevallen en haar zoontje had vermoord, niet te vergeten dat Icandor haar nog tegen Ama had gekeerd en ook nog naar de keel was gevlogen om haar een kopje kleiner te maken... Met hulp van hem. Zijn houding werd een tikkeltje meer relaxter en zijn houding wat meer sarcastischer, een beetje meer Khuo-achtig, vooral door de woorden van de teef. Hij moest nog steeds niet van haar weten, maar zijn vijandigheid was wat verlaagd.

"Nou, behalve het feit dat ik jouw leerling tot een moordmachine heb omgetoverd, die vervolgens bijna jou en je partner het leven heeft beroofd mét mijn hulp, ja, konden we prima vriendjes zijn," was het vrije droge antwoord van de reusachtige ravenzwarte reu die zijn brede schouders los schudde. Hij was echter nog niet klaar met haar laatste zin. Die jaren van vijandschap en nu gewoon een complimentje? Daar school iets achter, meer dan de Shadow's. Misschien was Ama's verzameling in de minderheid, of...? Het kon allemaal. "Mijn kracht kunnen gebruiken, mmm? Daar schuilt iets achter, niet?" Zijn stem was mysterieus en nors, met nog lichte vijandschap in verborgen. Met een of ander slijmerig praatje kreeg ze hem nog niet aan haar kant.

When the curtain’s call
Is the last of all

^{Aan de blik in z'n groene ogen kon Amatariseu zien dat Khuolema haar zegje verkeerd opgevat had. Hij zag het overduidelijk aan als slijmen, maar wat deze grote vriend vergat was dat Ama hem dan wel vergaf voor alle shait rondom Kyerean, maar hem nog steeds niet mocht en dat ook nooit zou doen. De gespierde teef had een hekel aan Wolven die altijd chagrijnig en serieus waren, en het was wel duidelijk dat Khuo zeker niet tegen een grapje kon en ze zelf ook nooit maakte. Maar goed, Amatariseu kon iemand vertrouwen en haten tegelijkertijd. 'Nou, behalve het feit dat ik jouw leerling tot een moordmachine heb omgetoverd, die vervolgens bijna jou en je partner het leven heeft beroofd mét mijn hulp, ja, konden we prima vriendjes zijn. Mijn kracht kunnen gebruiken, mmm? Daar schuilt iets achter, niet?' Oh daar had hij het verkeerd. De massieve Albino wilde hem alleen vertellen dat de Shadows een bedreiging waren voor zijn familie en zij niet. Ama grinnikte en schudde haar kop. 'Scarleg had Icandor achtergelaten in een brandend bos en kwam met maar een paar krasjes thuis. Hij heeft bijna een einde aan háár leven gemaakt, en niet andersom. En... y'know, ik weet bijna wel zeker dat die psychopathische lass ook zonder jouw hulp een probleem was geworden.' Ashia had haar nog gewaarschuwd op haar fokin' sterfbed, en toch had Ama niet genoeg moeite gedaan om Kyerean aan haar kant te houden. Ze had haar beter moeten opvoeden, maar goed, het was wel duidelijk dat ze niet eens haar eigen pups had kunnen opvoeden. Daar was blijkbaar niet het type voor. 'Ik kom niet om te slijmen, maar om te vertellen dat je je beter druk kan maken om de Shadows in plaats van om mij. Je hebt twee prachtige kleine pups die je in alle vrijheid wilt zien opgroeien, right?' Amatariseu dwong Khuo niet om zich aan te sluiten bij haar theekransje, maar ze wist dat hij niet veel keus had als Vamp besloot mee te doen. Toch begreep ze het probleem niet: zij was de schrijver van de regels en de rituelen, maar niet de opperpoedel. Khuolema zwoer geen trouw aan háár, maar aan haar roedel. 'Ik dwing je niets, maar ik raad je aan om mijn roedel te vriend te houden mochten er zware tijden aan breken. Het is altijd handig een clubje van getrainde poedels achter je te hebben, aye?'}

When the lights fade out
All the sinners crawl