Let's have fun like the good old days

Lui opende Darayvian een oog tegen het felle zonlicht dat door de boomtoppen op zijn oogleden scheen. Een paar keer knipperen hielp hem weer te wennen aan het licht nu hij was ontweken uit zijn slaap en een geeuw splitste zijn kaken. Hij had een mooi plekje hogerop uitgezocht aan de voet van de berg met uitzicht over het grote turquoise meer. De plek was zeer geliefd bij zowel prooidieren als andere wolven, maar voor de verandering was het er eens rustig en dat vroeg om een kort dutje nu het weer daar nog naar stond. Zijn wintervacht begon weer terug te keren en de dagen werden langzaam korter. De veranderingen waren nog klein en makkelijk over het hoofd te zien als je even niet oplette, maar voor de zwarte wolf was het genoeg om te weten dat de herfst weer opkomst was—en daarmee ook slecht weer en veel regen. De stormen die de herfst meebrachten vond hij heerlijk, maar de regen stond niet heel hoog op het lijstje met dingen waar hij op zat te wachten.
De grote reu rolde zich een keer om over het mos en het zand waar hij op lag om zijn spieren even goed uit te rekken. Takjes en andere zooi dat op de bosgrond te vinden was bleef in zijn zwart-witte vacht haken, maar hij schudde ze van zich af toen hij weer eenmaal rechtovereind stond. Zijn blik landde op Nimweth Lake en het glinsterende wateroppervlak dat hem uitnodigde een slokje te komen nemen. Een vreselijk bekende geur drong zijn neus binnen net voor een gewicht op zijn schouders viel en hij tanden in de vacht rond zijn hals voelde. Was het niet voor het feit dat hij de eigenaresse kende, dan had hij zich meteen gedraaid om zijn tanden in zijn belager te boren tot er bloed vloeide. Als het was, bleef de reu rustig staan waar hij stond, lichtelijk geïrriteerd terwijl er veel te vrolijk "Darcy!" in zijn oor werd geroepen. Vanuit zijn ooghoek meende hij een bruine staart te zien zwaaien. "Dear sister of mine," begon hij rustig, maar zijn mood sloeg vervolgens om alsof donderwolken zich binnen no-time in de hemel hadden verzameld, "Would you get off," snauwde hij en gooide de wolvin van de schouders. Het was precies dit tackelen en bijten waar hij de scheuren in zijn oren aan had te danken. Verrassingen zoals deze waardeerde hij ook niet bepaald.
Darayvian draaide zich om en plaatste zijn reet terug op de grond, kijkend naar zijn zus die zojuist uit het woud was verschenen. Hij had haar al een jaar niet gezien en desondanks de reis die ze achter de rug had vanuit hun geboorteland, zag ze er niet slecht uit; nog altijd slank, maar een stuk volwassener—krachtiger eerder. Ergens was hij blij de wolvin weer eens te zien en een stemmetje fluisterde in zijn oren dat Serigala binnenkort een heel stuk interessanter zou worden—en dat hij meer hoofdpijn ging krijgen. "To what do I owe the pleasure?" vroeg hij met een subtiel opgetrokken mondhoek.

Het mooiste van zijn zus was, ze kwam niet recht op hem af lopen, staart wild zwaaiend, om hem vervolgens Darayvian een lik over zijn gezicht te geven. Hij was er vrijwel zeker van dat als ze zoiets in haar hoofd haalde, ze haar neus kwijt zou raken door zijn tanden. In plaats van dat scenario,  hield ze haar afstand en keek ze hem aan met een glimlachje op haar gezicht. "I was bored," antwoordde ze en liet een zucht uit haar longen ontsnappen. De zwarte wolf bereidde zich metaal alvast voor, voor de waterval aan woorden die geheid nog zouden volgen—Iona hield van de klanken van haar eigen stem. En daar kwamen ze: "I want to have some fun again, like the old times," de wolvin trok een pruillipje bij deze zin en Darayvian leunde ietwat weg van haar toen ze naast hem kwam zitten—hij voelde de warmte van haar heupen en zijde tegen zijn lichaam. De wolf genoot er niet van. "Altho, I heard before I left, that Aedion and Neo also will be looking for you. I found you first," zei ze met een grinnikt, de toon in haar stem zo trots alsof ze zojuist in haar eentje een bizon neer had gehaald. De reu wist het te negeren en keek Iona aan, zijn interesse in haar woorden gevonden. Als het waar was wat ze zei, dan had hij mooi de mankracht die hij nodig had om zijn plannen verder uit te voeren; de timing van zijn siblings was werkelijk geweldig. "But what did you do all this time?" De reu verspilde geen seconde om zijn monotone antwoord te plaatsen: "Conspiring." Het gebeurde niet vaak dat de reu zo'n vage reactie gaf, maar sommige dingen waren beter om niet al te direct over te zijn. Ondertussen had de zwarte wolf genoeg gekregen van het lichamelijke contact tussen hem en zijn zus, en schoof hij een paar centimeters naar rechts—weg van de teef. "What are you planning?" Hij hoopte dat het geen 'stel-Darayvian-100-vragen-dag' was. Zijn ochtend was net zo lekker rustig. "Take over Serigala." En daar was die heerlijke directe aanpak van hem weer. Darayvian liet zijn ogen nogmaals op zijn zus vallen. Ditmaal viel hem een paar klontjes in haar vacht op die verdacht veel op gestold bloed leken. "I see you've been busy also," concludeerde hij. Small talk was over het algemeen niet zo heel erg zijn ding, maar af en toe kon het geen kwaad. Zeker niet als het om familie ging.


OOC: ik hoop dat je het niet erg vind dat ik de laatste vraag een beetje heb veranderd, anders geef maar een gil :3