A new beginning. {Tyvr}

Woa, what the heck was dit allemaal? Serigala zat vol verrassingen, maar deze vond de zwarte reu iets minder plezant. Welke idioot zette nu een enorm meer neer, zo, opeens, random hier? Tyvr had altijd in het binnenland geleefd, waardoor de plotselinge aanwezigheid van de zee hem met stomheid had geslagen. Hij vond het ook helemaal niets, gezien hij van jongs af aan al een grote angst had voor open wateren. Het meertje iets verderop in de Valley kon hij nog uitstaan, al zou hij daar ook voor geen 100 konijn ingaan. Maar dit was andere koek en Tyvr wilde hier eigenlijk zo snel mogelijk wel. Daarom draaide hij zich om, om over het met sneeuw bezaaide strand zijn weg terug te maken. Op dat moment besefte hij echter dat hij niet alleen was, want een wild gekleurde wolf stond vlak voor hem. "Eh... Hoi?"bracht hij wat van zijn stuk gebracht uit.

Oh shit son, hij was aan het tukken! Oeps, niet zijn bedoeling om hem wakker te maken. ‘’Hey..’’ hij leek wat in de war en Tyvr slikte. Nice, zo maakte je echt vrienden. "Aye sorry man, ik wilde je niet wakker maken," verontschuldigde hij zich oprecht. Hoewel Tyvr niet lui was, wist hij hoe heerlijk het was om een wel verdiend tukje te doen, en daarbij ook hoe rot het was als die werd verstoord. Toch leek deze reu ergens heel anders mee bezig te zijn. Was hij bang? Op zijn hoede? De zwarte reu bewoog onbehagelijk met zijn pluizige oortjes. "Yo, als ik stoor ofzo, eh, dan ga ik wel?" Opperde hij voorzichtig. Liefst zou hij best wat nieuwe wolven ontmoeten, vrienden maken en al die onzin. Maar yeah, hij had wel zojuist de slaap van een wolf verstoord...

De reu leek wat terug gehouden, maar joeg hem niet weg. Wat ongemakkelijk trok de reu met zijn oor. Eh, we cool?  ‘’Nee, je soort niet geloof me. Ik ben ook sorry, ik was gewoon even in gedachten.’Pfew, dat was een sisser. Tyvr liet zijn nerveuze houding varen en glimlachte warm naar deze reu, die er nog relatief wakker uitzag. Als je bedacht dat hij net nog lag te tukken, that is. Tyvr zelf had meestal wel even nodig om volledig wakker te worden. Like, een hele ochtend?  ‘’Ik ben Caden.’’ Tyvr knikte. "Nice name you got there dude, ik ben Tyvr. Aangenaam!" sprak hij hartelijk. Damn, hadden alle wolven hier soms gave namen? Youmei, Ynggvar, Caden... Het begon er wel op te lijken.

-beetje kort, sorry!

‘’Aangenaam Tyvr! Jij ook leuke, speciale naam.’’ De uit de kluiten gewassen reu plakte een warme glimlach op zijn gelaat bij dat compliment. "Ahw thanks dude!" Sprak hij opgetogen. Yeah, z'n pa en ma hadden best een toffe naam uitgekozen, vond hijzelf. Het klonk imposant, exotisch, angstaanjagend... Niet dat hij nu een van die dingen was, but it's the thought that counts, right? ‘’Dus, ben jij hier al lang?’’ deed de ander een poging om een gesprek te starten. Tyvr schudde ontkennend zijn zwarte kop. "Nah, ben hier een week of twee binnen komen wandelen, moet zeggen dat Serigala best wel een paradijsje is though!" yeah, ze hadden hier alles wat het hartje van een wolf begeerde, bijna alsof iemand het voor hen had bedacht. Vooral het feit dat hier geen mensen waren maakte dit kleine gebied een utopia voor de wolf. Tyvr knikte richting de branding. "Feel like going for a walk, hm?" sprak hij uitnodigend. "Beetje saai hier enkel maar te staan, dont you think?"