. Evil is Wasted [KHUOLEMA] .

_{Hoelang rende ze al? Amatariseu maakte een diep, kort geluid voordat ze over de zoveelste boomstronk heen sprong. Haar achterpoot stak al de hele run, maar daar had ze niet op gelet. Ze wilde niet meer achterom kijken... ze moest doorgaan! Eigenlijk was niet gevlucht voor gevaar. Ze was eigenlijk helemaal niet gevlucht. Ama hijgde en haar tong schoot even uit haar bek. Shait! Naar binnen die zwabber en doorrennen! De grote Albino zette zich af, en maakte een lange sprong over een beekje heen... maar haalde de overkant net iets te goed waardoor ze uitgleed en gehurkt tot stilstand kwam. Ze hijgde toch maar, en haar tong rolde automatisch weer naar buiten. Klaar. Einde. Genoeg gerend voor vandaag. Ama voelde haar keel dik worden. Wat was er gebeurd? Ze wist het even niet meer. No fuckin' clue! Waarom had ze zich niet gehouden aan haar Jachtcode? Waarom moest ze zich nou per sé even los laten gaan? Of nog beter... waarom de hell stelde ze zich nu zo aan? De Wolvin onderdrukte even een grauw. Het was goed zo. Ze moest stoppen met vragen, of ze maakte zichzelf nog gek. Genoeg. Het was maar een prooi, baby of niet... Die hele Jachtcode was shait. Langzaam en voorzichtig krabbelde ze overeind, waarbij ze probeerde haar achterpoot niet te veel te belasten. Hier was 't chill, want ze rook geen andere dieren. Aan de andere kant was dat wel jammer, want een prooidier vinden zou ook moeilijker zijn. 'Not that I'm hungry or somethin'..' mompelde Amatariseu zo zacht dat niemand het kon horen. Hm. Toch rook ze wel iets... of iemand. Wat was het? Wie was het? Meteen bracht de geur een vlaag rooklucht mee. Shait! Icandor?! Nee. Het was een reu. Damn, Icandor ging met geen enkele reu... behalve. Khuolema? Geruchten gingen dat de gigantische zwarte reu was veranderd. Tot nu had Ama daar nog bar weinig van gemerkt. Ze kwam hem dan ook niet elke dag tegen...}

_{De zwarte gedaante stond achter haar, en vanuit haar ooghoeken kon Ama zijn ontblootte tanden zien glinsteren. Ze grijnsde even. De reu was dan wel groot, maar zelfs Ama stak als natuurwondertje kop en schouders boven de gemiddelde reu uit. Khuo was jonger. En dat jaartje verschil maakte haar groter. De bleke teef draaide zich om, en keek hem relaxt aan in zijn doordringende groene ogen. 'Sup,' knikte ze hem toe. Haha, nu eens kijken in hoeverre deze 'badass' was veranderd. 'Ik zie dat onkruid nooit vergaat?' Ze kende de grimmige Wolf niet goed, maar dat maakte niet uit. In WS had hij al heel wat Wolven afgesnauwd, en zelfs haar leerling omgetoverd tot een gehavende onruststoker. Een rivaal die zichzelf krankzinnig maakte met de haatgevoelens voor haar vijanden. Ama trok haar lip even omhoog in een droge grijns. Eigenlijk was het best wel zielig wat er gebeurd was met haar leerling. Haar keel voelde even dik aan bij het denken aan Icandor. Shait. Niet nu. Kyerean was een sterke maar instabiele teef geweest. Ze was dan wel (over)moedig, maar ze had veel langer vastgehouden moeten worden. Ze had dat niet leuk gevonden, maar als ze dan echt volwassen zou zijn geworden, had ze praatjes van deze reu kunnen weerstaan. Jammer. Erg jammer.}

_{Khuolema hield zich koeltjes... stijfjes bijna. Ama rolde met haar oren, en liet hem koelbloedig haar opmerking terugkaatsen. Ze voelde ze best sterk, vreemd genoeg. Ze had nu de kracht een gehate Wolf niet zomaar om de nek te springen. Applaus. 'I see ya lost yer minion? Hoe gaat het met m'n grote vriend Icandor?' grijnsde Ama sarcastisch. Haar ogen waren koud en bitter. Het was bijna schandalig dat ze spotte met dit geval. Icandor was 'ziek', en dat was deels haar schuld. Ze had moeten luisteren naar Ashia, hoe onrealistisch en zweverig dat ook was. Shait. Een gemiste kans. Kyerean had een grote krijger kunnen worden: met haar aan hun kant was de strijd tegen Elysion een stuk gemakkelijker geweest. Of ze hadden gewonnen van de Shadjes? Nee. Waarschijnlijk niet. TRH waren zo jong.. en.. Amatariseu trok even haar oren in haar nek en strekte haar gespierde poten. Frisjes. Het viel haar op dat de reu stond te koekeloeren naar haar staart. Ja, inderdaad. Die staart was er niet meer. 'Kan je 't zien?' gromde ze lichtelijk geïrriteerd. Shait, ja, het mocht dan wel een apart beeld zijn, zo'n staartloze Wolf, maar al die rare blikken waren echt irritant af en toe. Tjee.}

_{De zwarte reu speelde het spelletje mee, waardoor Ama zich alleen meer vermaakte. Zolang ze de 'neutrale' reu nog niet om de nek hoefde te springen (wat ze met alle liefde zou doen), was het leuk om z'n gebral aan te horen. Khuo versprak zich bijna, maar ze hoorde het woord 'Poedel' al weer eens uit z'n bek rollen. Shaitdammit.. sommige Wolfjes... 'Poedels? Oh, zoals je vriendinnetje, Vamp?' lachte Amatariseu zuur. Dit was niet haar beste dag, dus soms lukte het niet om kalm te blijven. Maar sarcastisch... dat bleef ze wel. Het was haar enige wapen tegen chagrijnige Wolven als deze zeurpiet. Ja. Vamp. Ze kende de teef nog wel. Het was een Hero geweest... en dus een poedel, net als de rest van de gang. Best ironisch dat zo'n 'duistere' Wolf als Khuo'tje hier voor haar gevallen was. De Albino grijnsde even, en ze strekte haar gespierde poten een voor een. Die poten jeukte om deze chagrijn te smoren. Hehe.}

_{Khuolema leek te verstijven bij het horen van de naam van de witte teef. De woede brandde in de gifgroene ogen van de reu, maar Amatariseu voedde zich er mee en voelde zich steeds minder ongemakkelijk. Ze had wel het idee dat ze dit gevecht kon winnen, nu ze keek hoe kwaad Khuo'tje er van werd. De zwarte Wolf kon zich met moeite inhouden en krabbelde al overeind, klaar om de Albino om de nek te vliegen. Haha! Probeer dat maar, pal. Ama ontblootte haar tanden, maar er kwam geen aanval. Khuolema dreigde haar 'te breken' als ze nog iets over Vamp zei. 'Aye pal, ik was nooit van plan kwaad te spreken over die goeie oud-Hero. Ik mocht haar wel, pal,' sprak Ama zoetjes. Nee, het was niet haar bedoeling kwaad te spreken over een teef die haar niets aangedaan had. Shait, zo'n typje was ze niet. 'Maar kijk, pal, die ironie spat er vanaf; hoe kon jij, als duistere Wolf die m'n Padawan gestolen heeft nou vallen voor een onschuldig lid van The Rising Heroes? Mijn ex-Roedel en jij waren vijanden, weet je nog?' Het kwam er minder sarcastisch uit, vooral omdat ze wel min of meer geïnteresseerd was in dit gedoe. Hoe konden die twee iets voor elkaar voelen? Ama voelde meteen een koude golf door haar lichaam trekken. Ze kwam langzamerhand nu ook in zo'n situatie terecht met haar Mate. Als Scarleg zijn Poedel-persoonlijkheid niet kon veranderen, zou ze hem op een gegeven moment niet meer kunnen uitstaan (yeah, poedels konden echt irritant zijn)... en zouden ze beiden door het leven gaan met een gebroken hart. Ah... damn it! Stupid love.}

_{Ze zag zijn woede langzaam wegzakken. Wat jammer nou, het begon net leuk te worden. Shait. De reu deed z'n verhaaltje en vertelde over dat Vamp hem eerder zag dan haar clubje en jadajadajda... Ama rolde met haar ogen. 'Wat hartverscheurend, pal.' Ineens leek Khuolema het normaal te vinden een oudere Wolf aan te spreken als 'lass'. Om haar nog meer te irriteren vroeg hij wat er nou ooit gespeeld had tussen haar en Scarleg. Amatariseu grinnikte, en schudde haar kop. Wrong move boyo... Ze maakte zich wat breder, voor het geval dat hij nog iets van plan was, maar keek hem droogjes (bijna verveeld) aan. 'Listen pal, ik vind het hartstikke schattig dat je aan de haal gaat met mijn woordje 'lass', maar heb je eigen wel enig idee waar de liefde om draait?' Dit klonk al minder sarcastisch, vooral omdat ze wist dat hij deze strijd niet mocht winnen en omdat ze het wel een beetje meende. 'Het kan me eigenlijk weinig shait schelen dat ik een poedeltje als boyfriend heb. Ik bedoel maar, jij zit in een zelfde soort situatie, toch?' En nee.. hehe. Het was niet Vamp die ze een poedeltje noemde. Nu maar genieten van de show.}