Who are you? (Victoria)

'Misschien wil ik over een tijdje, ook wel een roedel beginnen, van goede tot neutrale wolven' liet de Reu haar weten. Victoria knikte, zij had er ook al over na gedacht om een roedel te beginnen maar dat idee is een beetje verloren gegaan. Ze had simpel weg de juiste wolven nog niet gevonden, goede en eerlijke wolven. Als ze ooit een Roedel zou joinen of er een beginnen, dan wel met eerlijke en goede wolven. 'Veel geluk' klonk Victoria's stem rustig en vriendelijk. 'Ik had ook een idee om een roedel te beginnen, maar nog niet de juiste wolven gevonden' ging de teef rustig veder. 'Niet te vergeten dat een roedel lijden veel werk is' Victoria draaide met haar oren en keek de reu wat strakker aan. 'En het is vooral wennen voor een Loner zoals ik'

'Je hebt gelijk, het is veel werk. En ik weet niet of ik er klaar voor ben. Ik heb ook nog niet de goede wolven gevonden'. Hij keek de teef even aan, en dacht toen na. 'Zou jij me niet willen helpen?Als ik besluit er een te maken' Victoria glimlachte en knikte 'Ja hoor' antwoorde ze vriendelijk. 'Als ik het zelf dan ook niet te druk heb' voegde de teef er wel snel achter. Je wist nooit wat de toekomst te bieden had, en ze moest nu ook niet dingen gaan beloven maar ze kon hem waarschijnlijk wel helpen. 'Heb je al een naam voor je toekomstige roedel?' vroeg ze toen op een vriendelijke toon. Tja een goede naam was wel belangrijk voor een roedel, of ja dat vond zij in ieder geval wel.

kort x3

'Ja, dat snap ik' zei Scarleg. Victoria knikte op zijn woorden ergens vond ze het wel fijn dat hij het begreep. Het leek haar ook wel leuk om hem ooit te kunnen helpen, Scar was rustig vriendelijk en begrip vol. Als er wat meer wolven zoals hij rond liepen zal de wereld er een stukje beter uitzien, 'Ik heb wel een naam, maar ik weet niet of het kan' antwoorde de reu toen zij voor een toekomstige naar voor die misshien roedel, 'Vast wel' lachte de zwarte teef. 'Tell me' klonk haar stem rustig maar vriendelijk. Nu werd ze wel een beetje benieuwd daarom keek ze de reu ook wel een beetje nieuwsgierig aan.

'Het is de naam van de roedel waarin ik heb gezeten in Wolfstory, de naam was The rising Heroes. Maar ik weet niet of ik hem weer kan gebruiken. Want een paar wolven van die roedel zijn hier nu ook. En ik weet niet of ik dan ruzie krijg' sprak Scarleg rustig. Victoria dacht even na, zij zou het geen probleem vinden maar of andere wolven daar ook zo over dachten? tja moeilijk te zeggen een naam kan veel voor een wolf beteken. Het was inderdaad moeilijk misshien moest hij die andere wolven eens opzoeken? 'Denk je dat ik de naam kan gebruiken?' vroeg Scarleg vervolgens, 'Tja ik zou de risico niet nemen' ze haalde haar schouders wat op bij het woord 'tja' en keek de reu rustig aan. 'Wat je wel zou kunnen doen is de naam wat veranderen zoals, the The Heroes als een eerbetoon aan de The rising heroes. Dan kan geen wolf zeggen dat je de naam gestolen heb alleen wat veranderd en de kans dat je ruzie krijgt is kleiner snap je?'

'Ja, ik snap het' antwoordde de witte reu, Victoria glimlachte vriendelijk naar de Reu en knikte. 'Ik denk dat ik er wel uit ben. Ik wil een roedel gaan beginnen' zei hij trots. Victoria lachte 'Helemaal mooi' klonk haar stem vriendelijk maar rustig, 'Dus ik gok dat de naam dan The Heroes wordt?' vroeg de vervolgens glimlachend ze wist het antwoord wel maar ze vroeg het toch want redenen. 'Nog een tip voordat je echt aan je roedel gaat beginnen zal ik eerst wat leden vinden anders heb je er ook niks aan' klonk haar stem nu wat strenger maar nog steeds kalm. Zo als haar stem altijd wel was kalm en rustig.

Oke dat was dus geregeld, Scar had een naam voor zijn roedel en Victoria had haar zelf weer van een goede kant laten zien. Ze was altijd en een slimme wolf van pupas af aan al ze was ook meer een denker dan een doener, maar ze vond het ook fijn om andere wolven te helpen. Het gaf haar een goed gevoel, Victoria schudde even met haar vacht en keek de witte Reu doordringend aan. Het gefuit van een vogel was in de verte te horen en een zacht windje waaide door haar zwarte vacht heen. 'Mooi weertje he?' vroeg de teef rustig om het gesprek levendig te houden met de reu.

kort en laat sorry >.<

'Ja, het is super mooi weer' zei de albino reu. De zwarte teef lachte even wat ongemakkelijk, vroeg ze nou echt of het mooi weer was? ughh. De teef schudde haar kop om de gedachten uit haar hoofd te halen, het is maar een vraag niks raars aan. 'Maar zal ik jou helpen met leden zoeken voor mijn roedel?' vroeg de reu opeens. Victoria keek hem even verbaasd aan, 'Je wilde mij toch niet alle werk laten doen he?' ze keek de reu dood sirieus aan, als hij dacht gebruik van haar te kunnen maken had hij het mooi mis. Ze wilde hem best helpen maar ze ging niet alle werk lopen doen.

'Tuurlijk niet. Maar misschien had je iets bedacht, waar je geen hulp bij kon gebruiken. Maar ik wilde jou absoluut niet alles alleen laten doen' antwoorde de reu. Victoria knikte gerustellend. 'Wat kan ik doen?' vroeg hij toen. Victoria dacht even na en haalde toen haar schouders op. 'Tja er veel op uit gaan opzoek naar wolven sociaaler zijn dan normaal en ze over je roedel vertellen' eerlijk gezegd had ze geen idee hoe ze dit zou aanpakken ze had niet echt een tacktiek totaal niet zelfs. Gewoon met wolven praten waren er dan andere manieren? 'Jij nog idee'en?'

let niet op de spel fouten pls xD

Toen de Reu bevestigde dat het goed was knikte de zwarte teef en vroeg toen of hij nog ideeën had. Het was aan de Reu te zien dat hij even diep nadacht, 'Nee ik heb geen idee. We gaan wel met wolven praten' klonk zijn stem toen. Victoria keek de andere wolf even strak aan terwijl ze even rond keek. De zon ging langzaam onder en de licht blauwe hemel veranderde langzaam in een donkere lucht. De zwarte teef richte haar kop weer naar haar soort genoot. 'Dan zullen we dat maar moeten doen' sprak ze rustig. Wachtend op een reactie van de witte reu.

De zwarte teef knikte enkel toen de reu haar voorstel goedkeurde, mooi nu er duidelijkheid was en ze wist wat ze moest doen kon ze dat ook zo snel mogelijk uitvoeren. En hopen dat wolven interesse hadden. Victoria wiebelde even met haar oren terwijl de lucht boven haar steeds donkerder werd. Victoria voelde zich langzaam moe worden dus had voorzich zelf besloten dat een slaapplek moest gaan zoeken, en snel. 'Ik ga maar eens een slaapplek zoeken, wil je mee?. klonk de gapend stem van de witte wolf. Victoria keek Scarleg even verbaasd aan, wilde hij nou echt dat ze met hem mee ging? Het duurde niet lang voordat er een glimlach rond haar gelaat verscheen, 'Sure' lachte ze vriendelijk naar haar soortgenoot.

'Ik weet wel een slaapplek hier in de beurt, zullen we daar heen gaan?' vroeg de reu vriendelijk. Victoria knikte enkel niet wetend wat ze verder nog moest zeggen. Zij kende ook wel wat slaap plekken in de buurt maar besloot dat voorzich te houden, tot de reu er naar vroeg natuurlijk. Haar grijze ogen keken nog even naar de witte wolf die zich nog eens flink uitrekte en met zijn vacht schudde. Victoria draaide haar kop en versmalde haar ogen even toen er een briesje langs haar kop waaide. Rustig zwaaide de zwarte wolvin met haar staart. Wachten op de witte reu. 'Zullen we gaan?' vroeg ze vervolgens op een kalme en vriendelijke toon. Ze wilde niet aandringen, ze had geen haast.

super laat sorry

'Of weet jij nog andere plekken waar we heen kunnen gaan?' vroeg de reu, de zwarte teef knikte en draaide haar kop naar de witte reu. 'Ik weet wel een paar plekken ja' liet ze de reu weten. Ze woonde de grootse deel van haar leven in serigala zij kende bijna alles van deze plek. Toen er geritsel haar oren vulde stond de teef gelijk op scherp, maar toen de geur van haas haar neusgaten binnen drong voelde ze pas de honger. Met haar grijze ogen keek ze naar de reu die duidelijk ook de geur had opgevangen. 'Ik hoop dat je honger hebt' fluisterde hij terwijl hij in elkaar kroop. De zwarte wolvin bleef rustig en kalm staan en keek met grote ogen aan toen hij wegkroop. En niet veel later terug kwam met een haas tussen zijn kaken. Victoria greens 'Mooie vangst' lachte ze naar de oudere wolf. Terwijl haar kleurlozen ogen helemaal op de haas gevestigd was.

Toen de witte reu een stuk van de haas afschuurde en naar haar gooide begon de zwarte wolvin te grijzen. Snel plofte ze neer en zette haar tanden in het verse en sapige vlees, oh wat had hier toch zin in. Haar grijze ogen gleden van het stuk vlees even naar de witte reu die lekker van het vlees aan het genieten was. De zwarte wolvin lachte vriendelijk naar de reu, Scarleg was aardig rustig en ervaren een goede wolf om te kennen. Iemand waar je echt iets aan had, 'Bedankt voor het vlees' klonk haar stem opeens, het minste wat ze kon doen was hem bedanken toch? het was beleefd en tot nu toe was Scar niks dan aardig dus een bedankje was wel op zijn plaats, vond Victoria.