To the Dreamers

Het bos was voorlopig haar favoriete plek om te zijn. De bomen torenden hoog boven haar uit, verborgen van alles interessants. Je wist nooit wat er te vinden was achter de volgende stam. Ook het vogelgezang vond ze prachtig. Soms ging ze zitten luisteren, soms probeerde ze mee te zingen. Haar jonge stemmetje ontwikkelde zich steeds verder, en ze begon steeds meer plezier te krijgen in het huilen met de vogels.
Khyvan wilde eigenlijk van alles leren, maar het leek alsof niemand zich over haar training wilde ontfermen. Oma had het druk met andere dingen, en haar moeder had alleen maar aandacht voor Ayero. Er was iets speciaals met haar jongere broertje, en ze kon er maar niet achterkomen wat het was.
Daarnaast wist Aimey iets over hun vader, iets wat ze haar niet wilde vertellen. Khyvan had het brandende verlangen om te weten wie het was, maar vroeg zich af of ze de wolf wel wilde leren kennen. Hij had haar moeder in de steek gelaten, had ze gehoord. Wilde niets met zijn welpen te maken hebben. Dat klonk niet bepaald als een persoon met wie je vrolijk kon spelen, zoals dat wel met Opa Scarleg kon.
Haar broertje Kaïn was ook zelfstandig aan het worden, merkte de jonge wolvin, en dat vond ze heel erg cool. Ze had best veel respect voor haar oudere broer, al schonk hij haar niet veel aandacht. Dat vond ze wel jammer, want al trok ze er graag alleen op uit, spelen met haar nestgenoten was ook geweldig.
Gek genoeg zweefde op dat moment Kaïn's geur haar neusje binnen. Opgetogen speurde ze de omgeving af, op zoek naar de zandkleurige gestalte van de jonge wolf. Ver kon hij niet zijn, toch?

[Voor Kaïn c:]

Steeds vaker trok hij erop uit om de omgeving nog meer te verkennen. Hij was al eens helemaal richting het zuiden gelopen. Voornamelijk omdat hij gehoord had dat zijn vader daar ergens zou kunnen zitten, maar voordat hij er erg in had gehad was hij terecht gekomen in een vies en drassig moeras. Nu was hij in een iets noordelijkere richting vertrokken en wilde hij eigenlijk gaan jagen. Niet dat hij dat ook daadwerkelijk kon. Het waren meer pogingen. Laatst had hij, op een haar na, een konijn bijna weten te vangen. Nu was hij met volle moed op pad om deze keer weer een poging te wagen, maar tot nu toe leek het nog niet te lukken. Hij was nog geen enkel levend wezen tegengekomen wat niet over vleugels bezat. Er dook een geur op en hij was even euforisch, maar al snel merkte hij dat het geen potentiële prooi was, maar zijn zusje Khyvan. Al snel zag hij zijn wildkleurige sibling in de verte staan. ”Hey,” groette hij haar kort met een klein grijnsje. Hij mocht Khyvan meer dan de andere twee siblings die hij had. Aimey was naar zijn mening een irritant aandachttrekkertje en Ayero was een betweterig moederskindje. ”Ben je ook het hol ontvlucht?” grapte hij. Niet dat het echt ontvluchten was, maar hij voelde zich soms wel benauwd in het ‘roedelkamp’.

Lang duurde het niet voordat ze haar broer in het oog kreeg. Kaïn wandelde op haar toe, een grijnsje rond zijn lippen spelend. 'Hey,' was zijn begroeting. Khyvan kwispelde kort. 'Ben je ook het hol ontvlucht?' Ze grinnikte even.
'Yep! Niemand die mij tegenhoudt,' zei ze trots. Nou ja, de Grootwolven hadden natuurlijk wel veel te zeggen over haar. Maar ze vond het het leukste als ze er stiekem vantussen kon knijpen, zonder dat iemand het merkte. Het sluipen en het jagen - op siblings bijvoorbeeld - vond ze erg leuk. 'En ik wil de wereld verkennen! Elke dag is er wel iets nieuws hier,' ging ze verder. Ja, het bos was leuk om in te spelen. Door de begroeiing heenglijden, of geursporen volgen. Of zingen met de vogels, natuurlijk.
'En wat ben jij aan het doen?' vroeg ze nieuwsgierig. Ze vermoedde dat hij iets soortgelijks aan het doen was. Ontdekken. Overal en ergens rondzwerven. Dat was in ieder geval hetgene wat zijzelf het liefste deed.

Hij trok er het liefst in zijn eentje erop uit, maar Khyvan was meer dan welkom om hem te vergezellen. De band tussen zijn zusje en hem was niet erg goed, maar je kon gerust zeggen dat ze het prima met elkaar konden vinden. "Yep! Niemand die mij tegenhoudt," sprak ze trots uit. Het leek erop dat ze steeds minder in de gaten werden gehouden. Dit betekende dat ze steeds vaker weg konden sneaken en erop uit konden gaan. Serigala was immens groot en daar liep je niet zomaar in een paar dagen doorheen. Vooral niet als het je eerste keer is. "En wat ben jij aan het doen?" vroeg zijn jongere zusje. Zijn idee was om te gaan jagen, maar hij vroeg zich af hoe slim het was om dit aan zijn zusje te vertellen. Ze wilde dan vast meedoen en daar had hij momenteel niet zo'n trek in. "Gewoon wat rondlopen," antwoordde hij toen. In principe was dat ook hetgeen wat hij tot nu toe alleen maar gedaan had. Veel prooidieren waren er namelijk niet en had hij het vermoeden dat die er ooit wel eens waren.

En inderdaad was Kaïn op onderzoek uit. 'Gewoon wat rondlopen,' was zijn antwoord. Khyvan kwispelde en zette een stapje dichterbij.
'Zullen we samen iets doen?' vroeg ze zo voorzichtig en onschuldig mogelijk. Ze had wel zin in een avontuur met haar grote broer! Stiekem had ze veel respect voor zijn zelfstandigheid, al zou ze hem dat nooit vertellen natuurlijk.
Het leek haar wel een leuk idee om er met z'n tweetjes op uit te trekken, maar ook door Kaïns zelfstandigheid wist ze niet of hij dat wel zag zitten. Vandaar dat ze voorzichtig probeerde te ontdekken of hij het een goed plan vond of niet.
Ze ging zitten, en richtte haar oren nieuwsgierig naar haar broer toe. Eens kijken of hij toe zou happen.

Zijn zusje stelde voor om samen iets te ondernemen, maar liet nog even achterwege wat ze zouden kunnen doen. Hij vond het prima, dus knikte hij even kort. Hij hoopte alleen niet dat het plan was om samen te gaan jagen, want dat deed hij liever alleen. Khyvan zou daarbij alleen maar een last zijn die hem in de weg liep. Hij verwachtte dat Khyvan nu met een idee kwam, maar dat deed ze niet. In plaats daarvan keek ze hem afwachtend aan. "We kunnen samen wel naar het Hoge Noorden," stelde hij dus maar voor. Niet dat hij daar over had nagedacht, maar het was het eerste wat in hem opkwam. Hij was er nog nooit geweest, dus kon een bezoekje geen kwaad. Ergens herinnerde hij zich dat het hem meerdere keren op het hart was gedrukt om daar niet te komen, maar hij achtte zichzelf oud genoeg om eindelijk eens wat noordelijker te komen dan het Sanvi Forest. Bovendien was het nu zomer, dus hoe koud kon het daar zijn?