› what the Black Pearl really is, is freedom

”C’mon lads, we don’t have all day.” De wolvin dartelde wat vooruit en pas toen ze de twee reuen een stukje achter zich gelaten had, keek ze over der schouder terwijl ze iets of wat ongeduldig met haar staart zwiepte. Ze kon gewoon niet wachten totdat ze Thomas terug gevonden hadden en ze zichzelf eindelijk weer even kon onderdompelen in de zee. Je kon veel zeggen over de vrouwtjes, maar het merendeel van de tijd was zij wel diegene geweest die op kop had gelopen. Het was in al die dagen maar een stuk of drie keer gebeurd dat ze gewoon haar kont ergens had neergeplant en had geweigerd om nog verder te gaan totdat ze op z’n minst een beetje gerust hadden -of een van de twee had haar moeten dragen op momenten dat ze echt hadden willen verder gaan. Een lady had soms ook wat rust nodig. Voor de rest had de kleine teef zo goed mogelijk door gelopen en ondanks dat haar pootjes korter waren dan die van haar gezelschap, was ze toch altijd goed bijgebleven.

Het zand onder haar poten alleen al maakte haar gelukkig en als ze geen goede opvoeding had gehad, zou ze waarschijnlijk hier en nu zijn beginnen om te rollen. Gelukkig voor haar weerklonk de huil voordat ze aan de verleiding kon weerstaan en even hief ze haar snuit in de lucht in een poging zijn geur op te pikken. Nog altijd op het zelfde tempo liep ze verder, al was er wel iets van een grijnsje om der snuit verschenen. ”So ye’re not in Davy Jones’ locker yet?” Bracht ze plagend uit vanaf het moment ze binnen gehoorsafstand was. Ze liet haar blik even over Thomas heen glijden alsof ze er zeker van wilde zijn dat hij echt ok was. Ze wilde liever niet terugkeren naar hun gebied om de Cap’n te vertellen dat zijn zoon nog niet eens drie dagen voor zichzelf had kunnen zorgen.  

Met een uitgestreken grijns op zijn gezicht liep Laurens naast z'n kleinere matey Hammy terwijl hij genoot van het gevoel van zand onder zijn tenen en de frisse, zoute zeewind in zijn vacht. Er bestond niks beters dan dit gevoel. Hij was enigzins blij dat hij niet meer in Blackwater Bay vast zat, want deze nieuwe gebieden waren een stuk interessanter en spannender dan zijn goede vertrouwde thuisland. Samen met zijn kinda-pleegbroertje Hamilton en de pittige teef Alecto. Ma'am daar had al een paar keer haar grote bek opgezet toen ze moe was geworden, maar dat was exact het soort wolvinnen dat je in Blackwater Bay vond. Echte wijfjes met pit. Thom's moest hier ook ergens in de buurt zijn, maar hij had zich even afgezonderd om alleen de boel te verkennen. "C'mon lads, we don't have all the day!" drong de grijzige teef op kop aan waardoor Hammy naast hem even verontwaardigd snoof. Laurens grijnsde even en schudde zijn kop langzaam van links naar rechts. De laatste dagen had ze voortdurend gestaakt en geëist dat ze een pauze zouden nemen omdat haar edele pootjes het niet meer aankonden. Nu leek ze niet te kunnen stoppen. Teven, hij ging ze nooit begrijpen.

En aye, na een tijdje, weerklonk een krachtige huil door de lucht die wel van Thomas moest zijn. Z'n twee andere mateys renden er vandaar als gekken, maar de roodbruine reu hield het wat rustiger aan. Hij arriveerde als laatste en hoorde Hamilton Thoms al begroeten. "Aye, there ye be, matey! How's life in these waters?" Even leek hij bezorgd terug te kijken. "Sweet Jesus, can ye run any faster?" greens hij plagerig naar Hammy en Alecto terwijl hij kalmpjes aankwam, en met dezelfde uitdrukking liet hij zijn blik naar Thomas glijden. Hij stapte even naar voren en duwde zijn schouder even tegen die van z'n grijze vriend als een soort van typische reuenbegroeting. "Good to see ye face, man."

Ze moest toch een stapje opzij zetten toen Hamilton kwam aangerend en direct op Thomas inbeukte. Alecto rolde lichtjes met haar ogen en deed voor alle zekerheid toch nog maar een licht stapje opzij. Laurens moest ook nog komen en de reu ging waarschijnlijk krak hetzelfde doen. Ze was misschien een pittige dame en had zich al verschillende keren tegenover de rest van de crew bewezen, maar dat wilde niet zeggen dat ze tussen twee reuen geplet wilde worden. Alecto knikte even toen ze antwoord kreeg van Thomas en de grijns rond haar snuit werd alleen maar breder.

"Ye're just too slow, Laurens." reageerde ze toen de roodbruine reu zich eindelijk bij hun groepje voegde. "And 'o course ye were bored. I bet those landrubbers can't even swim." Ze had al de verhalen die vroeger verteld werden wel gehoord, dat er zelfs wolven waren die nog nooit van hun leven het water in waren gegaan. Sommigen hadden de zee zelfs nog niet eens gezien. Alecto keek wat rond toen er gezegd werd dat ze zich wel op deze plaats zouden kunnen vestigen. "Aye, me thinks we can live here." Het duurde niet lang voordat der oog op het water viel en met een veelbetekende blik keek ze even naar haar gezelschap. "I don't be knowin' 'bout ye, but i be needin' some salty water 'round me paws." Zonder verder nog een reactie af te wachten, liep ze naar de branding en een tevreden geluidje verliet der keel. Na een paar seconden draaide ze haar kop een stukje zodat ze terug naar de drie reuen kon kijken. "Ye goin' to keep standin' thar?" 

'Sweet Jesus, can ye run any faster?' grijnsde zijn matey even later toen hij op z'n dooie gemakkie de groep naderde. Ook hij gaf Thoms een beuk ter begroeting, nadat hij een sarcastische opmerking van Alecto naar zijn kop geslingerd kreeg. Hamilton grijnsde breed en liet zijn staart even heen en weer schieten.
'These landlubbers started to bore me,' grinnikte Thoms, voor hij terugkwam op zijn eerdere vraag. 'See, me thinks this place can be our new home!' Kijk, dat was wat hij wilde horen. Het plan was eerst geweest om enkel op onderzoek uit te gaan, maar naderhand bleek dat ze de kans kregen om een mini-kolonie te stichten.
'Aye, me thinks we can live here,' sprak Alecto.
'Aye, agreed!' Hamilton zag het wel zitten, om hier een eigen stekkie te hebben.

Alecto zond hen een veelbetekendende blik voordat ze richting de zee begon te lopen. 'I don't be knowin' 'bout ye, but I be needin' some salty water 'round me paws.' De grijze wolvin spetterde door het zoute water en keek om. 'Ye goin'to keep standin' thar?'
'Last one to reach th' sea's a jellyfish,' fluisterde hij tegen Laurens. Zonder verdere plichtplegingen stoof hij ervandoor en rende het zilte water in.

Zoals hij wel verwacht had gooide Alecto opnieuw een scherpe opmerking naar zijn hoofd. "Ye're just to slow, Laurens," vond ze waardoor de roodbruine reu even grinnikend zijn kop schudde. "Did ye stamina drop hmm, Laurens?" was ook Thoms zo vrij om hem eens te plagen. Hey, van vrienden moest je het hebben. "Nah, I think those guys drank some rum or somethin'," greens Laurens terwijl hij even plagerig met zijn kop naar Hamilton en Alecto gebaarde. Thomas verkondigde vervolgens dat hij had aangenomen dat deze plek geschikt was om te verblijven waardoor de roodbruine reu de omgeving even in zich op nam. Er was een groot strand, enkele grote donkerkleurige rotsblokken en zacht, knisperend zand zo ver het oog reikte. Daar kon hij wel mee leven. "Aye, me thinks we can live here," stemde Alecto in en niet veel later was ook Hammy akkoord. "Aye, ye guys never leave me a choice," zuchtte hij zogezegd verontwaardigd maar er hing al snel een grijnsje om zijn lippen. Anders dan hij zei, zou hij zijn vertrouwde crew nooit kunnen missen. Tevreden keek hij om zich heen, naar Thoms, Alec en Hammy. Eindelijk waren ze weer herenigd. "I don’t be knowin’ bout ye, but I be needin’ some salty water ’round me paws, stelde de grijzige teef van de bende plots voor. Voor dat iemand er een woord tussen kon brengen was ze al naar de branding gerend en waadde ze in ’t water. Right. "Ye goin’ to keep standin’ there?"

Hij grijnsde even terwijl hij zijn kop langzaam schudde, maar voor hij ’t wist stond Hamilton naast hem. "Last one to reach th’ sea’s a jellyfish," en poef, weg was ie. Met lichtjes verontwaardigde ogen keek Laurens hem na, en hij keek even grinnikend over z’n schouder keek naar Thoms. Daarna rende hij weg achter z’n pleegbroer terwijl hij zand onder zijn pootkussentjes knarsen. Terwijl hij zo racete kwam er een geniaal plannetje in zijn hoofd, ghehe. Een paar wolvenlengtes voordat hij bij Hams arriveerde, lanceerde hij zich op zijn vriend en duwde met zijn voorpoten Hams hoofd onder water zodat hij de lekkere smaak van lekker zout zeewater te pakken kon krijgen, lang leve Black Pearl