Suck it up, buttercup

Met een sloom pasje liep ze naar een van de kleine meertjes in de Mossley March. Nu de grond bevroren was kon ze een stuk gemakkelijker voortbewegen. Een koude rilling liep over haar rug. Het liefst was ze in het Shadow kamp gebleven, maar er was voedsel nodig. De pups van Kai werden met de dag groter en ze hadden met de dag meer voedsel nodig.
Er zat een verse korst rond haar pols. De Okami alfa was hier verantwoordelijk voor geweest. Gelukkig was het een vrij oppervlakkige wond, en deed het niet echt zeer.
Om het wat warmer te krijgen begon Nemy te rennen. Voor de jacht was het sowieso handig om te beginnen met warme spieren. Ze hoopte misschien een jong hertje te vinden. Dan was ze snel klaar voor vandaag. Helaas was het winter, en waren jonge dieren schaars. Er waren wel veel zwakke en oudere dieren aanwezig. Misschien kon ze er daar eentje van vinden.
Na enkele minuten rook ze de geur van verderf. Ah, just her luck. Ze vond het kadaver van een reebok. Het was al helemaal bevroren, maar nog steeds prima eetbaar. Ze begon aan de vacht van het dier te plukken, in de hoop bij het vlees te komen. Echter rook ze al snel dat ze gezelschap had. Een andere wolf. Nog te ver weg om te beslissen wie het was, maar deze soortgenoot was hoogstwaarschijnlijk ook op weg naar deze makkelijke maaltijd.

Open!

Een beetje gefrustreerd frunnikte ze aan de bevroren vacht van het dier. Plukken haar plakte op haar tong en lippen, waardoor ze hard begon te hoesten en niesen. Charmant. Op dat moment hoorde ze een maar al te bekende stem achter zich. “En jij denkt zomaar van dit vlees te kunnen snoepen zonder het met mij te delen?” Met een glimlach vol haren tussen haar tanden draaide ze zich om. “Ik zou niet durven.” Zei ze terwijl ze ging zitten. Snel probeerde ze wat van de haren van haar gezicht te krijgen met haar voorpoot, wat zorgde in een nieuwe nies-aanval.  
Nemy glimlachte liefjes en legde haar staart voor haar poten. “Zeeeeenie” Begon ze zoetjes. “Het hert is bevroren en ik kom niet door de huid heen.” ze knipperde overdreven met haar wimpers. “Wil je me helpen?” ze wenkte naar het dode dier en keek vervolgens weer naar de reu. Oke oke, het was een beetje overdreven. Maar Shadows mochten ook wel eens lollig zijn.

idek c':

Ze grinnikte lichtjes toen ze de grote reu haar kant op zag komen. Hij schuifelde over de gladde stukjes ijs. Het hele was moeras super glad door de vorst. Er zaten ook kleine ijskristallen op Nemy haar snuit. Haar adem vulde de lucht met condens. Al met al een koude dag.
Zayn maakte de opmerking dat ze het eten wel warm kom krijgen met haar adem. Haha goeie. Ze trok haar wenkbrauw op. Wijsneus.
“Hee ik ben heet, maar niet zo heet.” Grapte ze terug. “Misschien moet jij het hertje even in de ogen kijken. Vrouwen smelten toch spontaan met die dromerige blik van jou” zei ze terwijl ze de reu een speels duwtje gaf. Oppassend dat ze niet een van de verse wonden aanraakte. Beide wolven hadden een aardige opdonder gehad op de Raska heuvels. Nemy was dan ook zeer dankbaar dat ze deze makkelijke maaltijd had gevonden. Jagen met een lichaam vol blauwe plekken zag ze niet heel erg zitten.

Ondanks de kou voelde Nemy zich bijzonder op haar gemak. Ze liet zich door haar achterpoten zakken en ging zitten. Haar staart legde ze voor haar poten, om ze nog enigszins warm te houden.  Ze zag dat Zayn op het punt stond om haar een duw terug te geven. Ze spande haar spieren al aan, maar gelukkig hield de reu zich in. Een stoeipartijtje was niet heel handig in deze situatie. Wat ze ergens wel jammer vond.
“Jammer genoeg dat niet alle vrouwen daar voor vallen.” Sprak de reu uit. Wat bedoelde hij daar mee? Nemy moest even aan een comeback denken. “Ik ben alle vrouwen niet” zei ze terwijl ze naar de ogen van de reu zocht. Ze besefte eigenlijk later pas wat ze precies bedoelde met dat zinnetje. In eerste instantie was het enkel een goeie comback, maar er zat zeker ook een bron van waarheid achter. Zayn en zij konden het niet voor niets zo goed met elkaar vinden. Er was een klik. Altijd al geweest. Alleen merkte ze aan zichzelf dat ze steeds vaker haar dagelijkse activiteiten opzij schoof. Puur en alleen omdat ze dan wat tijd kon besteden met de grijze reu tegenover haar.