Like a Magnet

Na een geslaagde jacht en een heerlijke maaltijd had Vamp tegen een heuvel net voor een paar struiken plaats genomen om haar gevulde maag wat te laten zakken. Een tevreden zucht verliet haar bek wanneer ze had plaatsgenomen, de rustige omgeving om haar heen bekeek en zich daarna door haar voorpoten liet glijden. Het was weliswaar wat nog wat fris om op de koude ondergrond te gaan liggen, waar alsnog wat sneeuw te vinden was. Toch had ze het gevoel dat de temperaturen wat omhoog kwam en het niet erg lang meer zou duren dat ook het witte goedje weer zou verdwijnen. Dat zou betekenen dat de lente weer in aankomst zou zijn en er dus weer jonge dieren geboren zouden worden – wat tevens weer goed was voor de jacht. Na haar mening mocht het nu ook echt een keer over zijn met de winter, ze had geen zin meer om een hele middag heen en weer te zijn voor een amper gevulde maag, daarbij had ze ook wel een keer genoeg van de hazen en konijnen.

Met de gedachte dat het allemaal weer wat op zou fleuren keek ze eens omhoog, waar het zonnetje haar tegemoet straalde. Haar blik gleed van boven naar beneden, waarbij haar ogen bleven staan bij het aanzicht van de iets bebloede vacht op haar benen. Zo keurig als ze was, likte ze zichzelf schoon om daarna zachtjes achterover te vallen en langzaam, licht snurkend in slaapt te vallen.

[open voor iedereen]