Old Habits

Grappig hoe ze na al die tijd toch weer hier terecht kwam. Al voelde het gebied niet als thuis, het was wel de plek die haar het meest aan thuis deed denken. Plus, zo te ruiken zaten er nog steeds wat oude bekende in het gebied. Shads. Die roedel was net als onkruid. Niet kapot te krijgen. Het was raar om hun geur te ruiken en te beseffen dat die niet meer in haar eigen vacht zat. Als ze het gebied binnen zou wandelen zou ze niets anders zijn dan een indringer. Als ze pech had, en een nieuwe Shad tegen zou komen zou die haar zonder pardon er uit bonjouren. Namen roepen van oud roedel genoten zou in dit geval ook niet helpen bij een nieuwe generatie. Misschien maar goed ook. Het rijke verleden van de Shads was soms een nadeel. Het is moeilijk om een legacy hoog te houden in schaarse tijden. Misschien was dit ook een van de redenen dat ze toen der tijd weg ging.
Rustig dribbelde ze het gebied in en uit. Hier en daar bleef ze staan. wachtend tot iemand haar tegemoet kwam lopen. Nemy bleef aan de rand van het gebied. Het voelde fout om zomaar naar de grotten te lopen. Daarvoor was ze te lang weg geweest. De wind stond niet aan haar kant, en had haar geur al ver genoeg het woud ingewaaid. Net buiten het gebied plofte ze neer. De eerste geurmankering slechts enkele stappen verwijderd.  Ze wist niet zo goed wat ze hier kwam doen. Proberen of ze de Shads weer kon joinen? Was ze wel klaar voor het roedel leven? Misschien was ze wel gewoon opzoek naar een bekend gezicht. Het zwerversleven was niets voor haar. Ze had andere nodig om het beste uit zichzelf te halen. Tot nu toe was ze er in haar eentje alleen in geslaagd om meer vijanden te maken.

Van alle wolven die ze tegen kon komen was het uitgerekend Zayn. Ze grote reu sleepte een vers gevangen prooi met zich mee. Waarschijnlijk om het naar het Shadow kamp te verplaatsten voor de rest van de Shads. Ze vond het nog best knap dat hij een ree wist te bemachtigen. Jagen in de winter was niet een van haar sterkste kanten, en dus leefde ze de afgelopen weken op konijn en fazant.
Langzaam stond ze op toen hij haar benaderde. “Jou heb ik lang niet meer gezien,” sprak hij. Nemy kon zijn toon niet helemaal thuisbrengen, maar toch grijnsde ze voorzichtig. “Van het zelfde, ben je al die tijd hier gebleven?” Ze begon maar gelijk met de small talk. Ze wist niet helemaal wat de gepaste begroeting was hier. Voordat ze was verdwenen was ze erg close geweest met Zayn.  Alleen was dat een aantal maanden geleden. Voordat ze besloot weg te gaan.
Toch was ze blij hem te zien. Überhaupt iemand tegenkomen die je kent en je niet gelijk naar de keel vliegt was fijn. Ze had geroken dat Kai niet nog steeds de touwtjes in handen had, maar ze vond geen spoor van Djinn. Nemy besloot dan ook om er maar niet verder naar te vragen. In plaats daarvan zei ze “Nog vervanging voor me kunnen regelen terwijl ik weg was?” Ze bedoelde het plagerig, maar stiekem zou ze best willen weten wie de nieuwe Shadows intussen waren.

Zayn voelde vertrouwd omdat ze dezelfde wolven kende. Hij was een van de weinige met wie ze het kon hebben over figuren zoals Dux, Kearn. Zelfs Dwyer en de andere oude garde waren bekende namen voor hun. Ze moest toegeven dat een van de reden dat ze weg ging Maximo was. Ze kende weinig wolven met een goede vader-dochter relatie. Hij was haar alles geweest als pup. Nu hadden ze elkaar echter al lang niet meer gezien. Ze was hem gaan zoeken, maar zonder succes. Uiteindelijk belande ze weer hier. De geur van de zee nog vers aanwezig in haar vacht.

Zayn vertelde dat Kai en Craig een nestje hadden. Vier exra pups. Dat was een goed teken voor de Shadows. Voor haar gevoel waren er al in geen jaren meer pups geweest in de roedel. “Wauw, 4 extra Shadows erbij. Impressive.” Dat verklaarde ook de ree die Zayn bij zich had. Vier extra monden om te voeden was een hele klus.
Vervolgens noemde hij Pierce en Kova. Alleen die laatste herkende ze niet. “Pierce ken ik nog wel. Kova niet. Is ze een beetje waardig Shad?” Ze ging weer zitten en scande het gebied. Ze was nog wel op haar hoede. Nemy wist tenslotte niet zo goed wat Kai er van zou vinden dat ze na al die tijd weer terug was. Waarschijnlijk werd haar verdwijning niet erg op prijs gesteld.

Ze hoorde een tak knappen en even draaide ze zich om. Bang dat er iemand uit de bosjes zou stappen. Het was slechts een eekhoorn, die zodra het de twee wolven gespot had, vlug de boom weer in schoot. Nemy draaide haar hoofd weer naar Zayn toe. Ze was sinds ze alleen was wat schrikkerig geworden. Niet echt een goeie eigenschap vond ze zelf.
Ondertussen vertelde de grijze reu over de new recruits. Die nieuwe leden waren hard nodig. Nemy had namelijk vernomen dat er een nieuwe roedel in Serigala was. Onder leiding van Ama. Ze kende de naam van de wolvin maar had haar nog nooit ontmoet. Dat kon nog wel eens problemen opleveren voor de Shads. Zeker nu ze extra kwetsbaar waren met een groep pups die iedere dag bescherming nodig hadden. Nemy merkte dat ze gelijk zat mee te denken met de Shads. Een soort oude gewoonte.

De woorden van Zayn schudde haar uit haar gedachten. “Wat zijn jou plannen nu? Kom je weer terug?” De reu leek wat voorzichtig toen hij de vraag stelde. Nemy’s gelaat verzachte. Ze wist het eigenlijk nog niet. “Ik weet zelf nog niet wat ik wil. Ik mis de Shads. Maar ik weet niet of Kai het leuk vindt om me weer te zien..” Zei ze twijfelend.  “En ik wil niet zomaar weer terug, puur omdat ik ooit een keer eerder een Shadow was. Als ik terug kom wil ik mezelf eerst opnieuw bewijzen. Kijken of ik het echt nog in me heb.” Zei ze vastberaden. Dat zou ook een goed teken zijn tegenover de rest van de roedel. Het is nog altijd een elite. Ex-shad betekend niet dat je in de toekomst een gratis entreekaartje hebt.
Nemy sloeg haar staart om haar poten en de grijns van net verscheen weer om haar lippen. “Hoezo, zou je me terug willen dan?” Vroeg ze plagerig.  

Het voelde fijn om weer even normaal contact te hebben met iemand. Ze miste het sociale aspect dat een roedel met zich mee bracht. Ze keek naar haar poten, die koud werden in de sneeuw. Haar donkere vacht vormde een zwaar contract met de witte bodem onder haar. Ze zuchtte en een klein condens wolkje vormde in de lucht. Het was een koude, heldere avond. Veel sterren en windstil. Nemy hielt niet zo van de winter, maar als het dan koud moest zijn, dan het liefst onder een heldere winter-sterrenlucht. Niet dat je nu veel sterren zag door de bomen, maar goed.
Zayn maakte de opmerking dat hij niemand anders wist om te plagen en vervelen. Ze grinnikte. Ja, zij en Zayn waren vroeger vaak samen te vinden. Zeker toen ze allebei nog, wat, jaarlingen waren? Leeftijdsgenoten binnen de roedel waren altijd fijn. Als pup waren Uzza en zijzelf dikke vrienden, maar toen ging zij er vandoor met een pup van de vicious pack uit het noorden. Toen was het een heel drama. Nu slechts een vage herinnering.
“Oh vervelen doe je niet hoor” zei ze liefjes. Haar ogen vielen weer op de ree. Het dier begon al stijf te worden. Al het leven was er een tijdje uit, en de kou zorgde ervoor dat het dier langzaam bevroor. “Ik zie dat je gepromoveerd bent tot voedsel leverancier? ” grapte ze. Vast voedsel voor de gezinsuitbreiding van de Shads. Ze had Zayn nog nooit gezien met pups in de buurt. Maar van wat ze zich er van voorstelde zag het er komisch uit. Zo’n logge stoere reu waar dan vier pups omheen dartelen. Ze vond het altijd leuk om Shadows samen met pups te zien. Er bleef namelijk weinig over van die badass attitude als je met pups aan het spelen was.

Zayn probeerde een beetje de gentleman uit te hangen door haar wat voedsel aan te bieden. Ze grinnikte. Ook al had ze best honger, het voelde niet goed om zomaar iets van het voedsel te nemen. Zeker nu er een nest van pups in de winter was geboren. “Nah, ik heb gister nog een stel ratten weten te vangen.” Zei ze, gemaakt trots. Het klonk best sneu, maar het was wel haar realiteit. Zin om die wat rooskleuriger te vertellen tegenover Zayn had ze niet. “Dus, hoe bevalt het Shadow bestaan deze dagen? Nog altijd veel poedels die je van je af moet slaan?” Ze wist dat er een andere roedel in het gebied was. En aangezien de Shadows nogal goed zijn in het maken van vijanden zou het waarschijnlijk niet lang duren tot er een conflict ontstond.

Volgens Zayn verliep het binnen roedel wel soepeltjes. Ze waren voornamelijk bezig met de pups van Kai. Wat ook wel begrijpelijk was.  Pups waren een hele hand vol. Niet zat ze ervaring had met pups, ze was geen moeder tenslotte. Maar het idee van pups alleen al was stressvol genoeg.
De reu vertelde dat ze in de lente het grondgebied wat wouden vergroten. Nemy spitste haar oren. Kijk, dat was interessant. “Oh, denk je dat de Shadows wat extra hulp kunnen gebruiken bij het veroveren van dit nieuwe gebied?” sprak ze zoetjes. Eigenlijk had ze wel zin om wat onrust te scheppen. Als solo wolf was dit gevaarlijk, want als je gewond raakte had je niemand om op terug te vallen. Binnen een roedel liep je minder risico. Een aantrekkelijk idee vond Nemy. “Ik zou je graag helpen om wat onrust te veroorzaken in dit gebied.” Zei ze met een grijnsje.