Until dawn.

Aiyana hees zichzelf in de benen en was van af de bergen weer naar beneden gelopen. Het duurde een aantal dagen voordat ze bij een grote open plek kwam met een enorm meer, als dat ze de vallei weer bereikt had liepen de temperaturen alweer op. Haar dikke vacht liet daarentegen nooit haren los, verhaarde ze maar dat scheelde haar een hele hoop. Ze zuchtte even, haar kop hing laag en ze versnelde haar pas naar het meer. Langzaam trok ze haar bek open en liet ze haar tong het water in glijden om te kunnen genieten van het koude water. Nadat ze klaar was met drinken duwde ze haar kop even het water in. "Wat een verkoeling." Zei ze tegen haarzelf terwijl ze vervolgens stap voor stap het water in liep, tot aan haar middel stond ze nu in het water. Meestal ging ze niet uit vrije wil het water in, ze hield haar sneeuwwitte vacht het liefst mooi en schoon. Het water van het meer leek haar daarentegen niet bepaald schoon ook al was dit wel de enige manier om het oude opgedroogde bloed van haar vacht af te krijgen van de vele prooien die ze de afgelopen dagen gevangen had. Ze werd steeds beter in het jagen van dieren, geuren achterna te gaan en voor haar gevoel kon ze steeds sneller rennen. Ze was nog niet zo lang in Serigala, maar naar haar zin had ze het wel. Emaya de vriendelijke sneeuwwitte teef had haar beloofd haar te herenigen met haar broer Arthur die in een roedel zat genaamd Okami. Ze was benieuwd hoe het met hem ging en of die misschien wel al een partner had, misschien zelfs wel pups. Ze liep het water weer uit en schudde haar vacht uit. Ze zag een grote oranje bol zijn weg omhoog hijsen achter het meer, wanneer die hoog aan de hemel stond kon Aiyana tenminste haar vacht drogen.

Terwijl ze haar vacht liet drogen in de warme zon, legde ze haar kop op haar voorpoten en genoot van de zonnenstralen op haar rug. De verkoeling van het water had haar goed gedaan en op het moment kon ze nu beter tegen de hitte. Ze voelde wel dat het binnenkort alweer herfst begon te worden, net zoals de bomen om het meer heen begonnen de blaadjes van kleur te veranderen naar oranje, roodachtig bruin. Ze begonnen ook langzaam los te laten van de takken, één boom niet veel stappen van haar vandaan had al meer blaadjes verloren als de rest. Ze hees haar kop eventjes omhoog om het meer rond te kijken, als snel zag ze een reu in het water staan. Ze moest wel over hem heen gekeken hebben, dit was een groot open gebied meestal viel je gelijk op. Ze hield haar kop iets wat schuin en toonde een vriendelijke grijns. Dit was alweer haar tweede ontmoeting nu ze nieuw was in Serigala, al leek de reu haar ook op gevallen te zijn maar nietszeggend bleef de reu in het water staan. Al snel kwam daar een tweede mede-wolf aangewandeld, de teef was nog vrij jong dat zag Aiyana al gelijk. Net als de reu liep de teef tot haar enkels het water in. Ze hadden hetzelfde idee gehad als Aiyana om naar het grote open meer te komen voor een beetje verkoeling, althans was het ook nog eens een mooi groot gebied. "Wat een gezelligheid." Sprak de teef met een lichte sarcasme in haar stem. Nee hé, het was er zo één. Aiyana was daarentegen niet van plan er heel veel van aan te trekken. Ze zuchtte. "Hoe meer zielen hoe meer vreugd." Zei Aiyana droogjes.