Starryeyed.

 Van de High North naar de Valley, bereikte Aiyana een groot meer. Ze had het weer erg warm door het weer verschil. Ze stond nog geen dag geleden tussen de eeuwige sneeuw hopend het noorderlicht te kunnen bewonderen. Ze ging nog wel een keer terug om het te kunnen zien, en misschien nam ze wel een keer leuk gezelschap mee. Ze zuchtte en versnelde haar pas een beetje om bij het meer te komen te staan. Ze liet haar kop naar het water zakken, en stilde haar dorst met grote slokken. Ze begon zich een klein beetje zorgen te maken over Arthur, ze had al een paar dagen niks van hem gehoord. Hij had haar ook niet geroepen met een huil, niet dat Aiyana dat nog gedaan had. Ze had een aardige witte wolvin ontmoet, Emaya. Ze waren zo in gesprek geraakt dat Aiyana zo graag nog de High North wou zien dat ze niet bij stil had gestaan waar Arthur was. Ergens kreeg ze ook een hongers gevoel, ze stopte met drinken en keek even het water in. Vissen. Ze stapte voorzichtig het water in en was tot de helft van haar buik onder water. Het water was helder genoeg om voor Aiyana te zien waar de vissen naartoe zwommen. Een vis zwom recht door haar voor poten heen en zonder dat ze het wist probeerde ze met haar voorpoot erop te staan. De vissen waren te snel voor haar om het te grijpen met haar voorpoten. Ze bleef stijf stil staan met haar kop gericht op het water. Nog een vis durfde dichtbij genoeg te komen om voor haar haar kop met een ruk het water in te duwen en de vis met haar vlijmscherpe tanden vast te grijpen. Ze had 'em. Ze liep het water uit met de vis in haar bek en met één beet had ze het leven van de vis ontnomen. Toen ze aan de kant stond spuugde ze de vis op de grond en liet ze zich zakken tot de grond om de vis vast te kunnen pakken met haar voorpoten. Ze duwde haar tanden in het vlees en rukte kleine stukjes van de vis af. Het was niet veel, maar het was iets.

 

Als dat ze de vis aan het uitvogelen was hoe ze het beste het meeste vlees eraf kon trekken, drong een onbekende geur haar reuk zintuigen binnen. Ze keek om haar heen, maar zag tot nu toe niet veel dan een zwarte schim die zich traag voort bewoog haar kant op. Op een afstand bleef de wolf staan, zijn gezicht en lichaamsbouw werd alweer duidelijker. Een sterke geur van een roedel hing rond zijn vacht, was dit de Shadow's? Had ze hier nu te maken met een Shadow? Emaya had dan toch gelijk, je kon ze overal tegen het lijf oplopen, misschien zelfs als ze op het hoogste punt aan de berg stond. De reu liet zich zakken op zijn achterwerk. Aiyana hees haarzelf omhoog zodat ze op vier poten kwam te staan, de vis was daarentegen voor de helft op. De stank die het met zich meer bracht was niet te verdragen, ze was niet ver van het meer verwijderd en met haar poot duwde ze de vis het water in op de hoop dat de geur nu minder werd. “Respect, dat je al die moeite doet voor zo iets kleins.” Sprak de reu. Ze keek hem aan en haar kop hing wat schuin, dit was geen belediging maar zelfs een compliment. Ze knikte langzaam. "Dankjewel." Zei ze kalm. Ze was niet van plan hier een gevecht te beginnen, maar de reu gaf ook geen signaal aan dat hij dat op het moment wilde. Wat haar ook weer wat rust gaf. "Ik ruik een sterke roedel geur rond je vacht heen, ik bevind me hopelijk niet op jullie territorium?" Ze kon nog steeds niet alle gebieden hier uit elkaar houden en ze was ook nog niet overal geweest.