► Hide 'nd Seek [AQUA SQUAD]

Oh nee. Aqua Squad. Waarom, Ama? Waarom Aqua? Emaya sloot haar ogen en gromde gefrustreerd. Ze wou geen wolven bespioneren. Ze moesten vast en zeker de Shadows in de gaten houden binnenkort, maar dat wou ze niet! Hoe.. Waarom?! Zou Ama het weten? Zou haar alfa weten van Aissars bloedlijn? Wou ze daarom dat Aissar woest zou worden op Emaya omdat ze hem bespiedde? En als de gloednieuwe alfa een oorlog wou starten, zouden zij dan moeten vertellen wanneer de Shadows op hun zwakst waren? Hoe zou Emaya ooit kunnen kiezen tussen haar roedel en Ais? Dit was natuurlijk om haar loyaliteit te testen.

En daar was datgene waar Em op had gewacht. De huil van haar commander. Langzaam draafde de witte teef in de richting van het geluid. Haar commander was Syren. Tot Emaya's verbazing had Amatariseu twee jonge commanders gekozen om mee te beginnen. Van de Terra Squad had ze eigenlijk verwacht dat Ama Game zou kiezen. En van Aqua? Utlissia was een oude vriendin van haar moeder, maar zij had veel meegemaakt... Hmm. Enneh, Dameon zou hun hele reputatie laten zinken. Ze stonden bekend als neutrale wolven die iedereen accepteerde die kon vechten. Kon de onderontwikkelde reu vechten? Nee. Discussie gesloten. En die rare reu? Well, die was.. apart, om het maar even netjes te zeggen. Hij had een raar taalgebruik en hij vond dat teven niet hoorden te vechten. Hmpf. Eigenlijk zou Emaya in zijn gezicht willen zeggen dat zij sowieso meer had meegemaakt dan hij. Ze was ook iets ouder, maar toch. Om het maar even te zeggen.

Daar zat Syren, de Aqua Squad Commander, of ASC zoals zij het noemde. In haar kop, natuurlijk. Ze was eerder dan de blinde wolvin die ook bij hen hoorde. Utlissia was blind, en haar poot was verrekt. Toch was zij bijna net zo sterk als Ama, en ongeveer even sterk als Emaya zelf. De witte teef had respect voor Utlissia. Net zoals haar respect voor Ama en Game. Allemaal waren ze wel ergens goed in.
Langzaam en met lichte tegenzin strompelde Emaya naar haar commander. Haar gezicht stond neutraal, ze deed geen moeite om een glimlachje tevoorschijn te toveren. Ze plofte neer tegenover Syren en keek de bruine teef aan. Zíj was geschikt voor de Aqua Squad. Zij viel niet op, Emaya en Utlissia wel. Alleen in de sneeuw kon je de witte teven niet zien. Hmpf. "Hoi."

Hide 'nd Seek.

Bij de frisse huil van Syren was de blinde wolvin rustig op stap gegaan naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Eigenlijk had ze wel al zoiets verwacht - een of andere activiteit om wat informatie af te snoepen van de Shad's. Met andere woorden, haar favoriete bezigheid - Utlissia was eerlijk gezegd blij dat ze gekozen was als Aqua Squad member, maar ze was minstens even blij voor Emaya, die gekend was om haar bovennatuurlijk reactievermogen en snelheid. Syren was jong, maar iets vertelde de witte wolvin dat ze het uitstekend zou doen als Commander, en het lag deels aan de zelfzekere, vrolijke kracht die in het lichaam van de teef woedde. Soit, ze was 200% zeker dat de veekleurige wolvin wel iets aan te kondigen had voor haar Squad-members en zou een kijkje gaan nemen. En zo geschiedde; niet veel later rook ze Emaya's verse spoor, gevolgd door een vleugje van die van Syren. Het enige wat opviel was dat Em's mood niet al te hoog was. De negatieve uitstraling scheen van haar af en dat was niet gebruikelijk voor de jonge wolvin - ze was altijd al een beetje stil geweest, maar nooit verdrietig of ongemotiveerd. Nou ja, iedereen kon wel eens een slechte dag hebben. Met een vriendelijk zwiep van haar staart begroette Utlissia haar roedelgenootjes en liet zich toen neerzakken op haar achterwerk.

Emaya probeerde zo gemotiveerd eruit te zien als ze kon, maar het mislukte grotendeels. Een duidelijk geforceerde glimlach lag op haar snuit en haar ogen glommen ook niet al te vrolijk. Haar cyaanblauwe ogen waren strak gericht in de richting van een derde geur, Utlissia. Zij was wel blij. Hmpf. "Welkom, geliefde leden van de Aqua Squad. Als jullie kersverse Commander heb ik besloten..." Een stilte viel. Onverschillig keek Em in de richting van haar commander. Wist de rest van de roedel eigenlijk wel van haar geheim? Haar ouders wisten het, maar de roedel niet. Dit wou ze dus zo houden. Niemand hoefde te weten hoeveel zij gaf om een Shadow en hoeveel regels ze daarmee brak. Niemand hoefde te weten dat hun alfa haar er alleen niet uit had gegooid omdat ze haar dochter is. "... dat we het protocol enkel volgen als dat noodzakelijk is." Een kleine hoopvolle twinkeling verscheen in haar ogen. Alleen indien noodzakelijk. Misschien kon ze het overleven. "Alpha Amatariseu heeft mij verteld wat het doel is van Aqua Squad; namelijk gevaren voor de roedel opsporen en in de gaten houden. Daarbij is het belangrijk dat we als spionnen te werk gaan, dat wil zeggen dat vaardigheden als oplettendheid en je onzichtbaar door vijandelijk terrein verplaatsen goed van pas komen." Alfa Amatariseu? Serieus? Ze hoorde haar moeder al in gedachte lachen. "Alfa?" zou ze lachen, "gewoon alfa of Amatariseu." Ze wist hoe weinig haar moeder gaf om net zijn. Maar oké, oplettendheid scoorde ze geen tien en ook "onzichtbaar" zijn, scoorde ze laag. Emaya was een dromer, ene die het geweldig vond om te verdwijnen in gedachten. En dan let je niet op. Daarbij viel haar sneeuwwitte vacht enorm op in de bossen. Especially Dalrey.

Hide 'nd Seek.

De sfeer zat er duidelijk niet in bij Emaya. De energie die van haar afstraalde was somber en gefrustreerd, en Utlissia was er honderd procent zeker van dat ze er ook zo uitzag waardoor de oren van de blinde teef even wiebelden. Ergens had ze 't gevoel dat Emaya haar onderschatte vanwege haar blindheid. Mja, ze had prima haar weg gevonden naar Serigala in d'r eentje en dat was toch wel een bewijs dat ze prima in haar eentje kon overleven. Nou ja, sommige pubers ook - niet allemaal, maar toch een hoop, waren kritisch en ja, ze kon het haar niet kwalijk nemen. Ze moest er maar mee leren leven, punt. Syren kondigde alweer het volgende aan nadat ze hen had begroet op een manier zoals Amatariseu het bijna zou doen. 'Alpha Amatariseu heeft mij verteld wat het doel is van Aqua Squad; namelijk gevaren voor de roedel opsporen en in de gaten houden. Daarbij is het belangrijk dat we als spionnen te werk gaan, dat wil zeggen dat vaardigheden als oplettendheid en je onzichtbaar door vijandelijk terrein verplaatsen goed van pas komen.' Hm, een beetje ironisch dat "Alfa Amatariseu" er twee witte wolven voor had gekozen. Utlissia mocht dan wel blind zijn, ze wist dat haar vachtkleur nogal opviel in een donkere omgeving. Met haar afwachtende, doffe blik op Syren gericht probeerde ze zich niet te veel aan te trekken van de negatieve energie die van Emaya prikkelde. Waarschijnlijk met de verkeerde poot uit het bed gestapt.

Haar blauwe ogen op Syren gericht zat Emaya compleet stil. Ze knipperde niet met haar ogen, trok niet met haar oren of sloeg met haar staart. Ze was als verstijfd. Een brok zat in haar keel. Wat Syren ook probeerde, niemand kon haar gelukkig maken met de keuze die haar moeder had gemaakt. Ze wist van Emaya's liefde voor een Shadow, en ze wist nu al dat ze minstens een keer de Shads moesten observeren om erachter te komen of ze iets aan het plannen waren. Al wist Emaya precies hoe het was gegaan in Wolf Story. De roedel had maar weinig gepland door de enorme ego's die hun leden toen hadden. Ze verwachtten dat ze wonnen, en het was niet eens overmoedig. The Rising Heroes was meer een vriendengroepje geweest dan echt een roedel, en niemand kon daar echt vechten. Maar TRH konden ze niet terugbrengen, omdat Tana hier niet was.
Syren lette niet op Emaya's negatieve uitstraling. Nee, inderdaad. Die dacht natuurlijk dat ze bang was dat ze geen aanvulling was voor Aqua. Nee, haar problemen waren een stuk ingewikkelder. Ze werd verscheurd door haar gevoelens van binnen. Brak. Maar niemand had door hoeveel gewicht ze droeg. "Jullie witte vacht zorgt wel voor een uitdaging," grijnsde Syren. "Des te meer reden om de kunst van het sluipen extra goed te oefenen." Syren was vrolijk, natuurlijk. Ze was commander van Aqua Squad. Dat was geweldig! "Utlissia, jij draagt een geheim wapen met je mee! Je ogen mogen dan misschien niet in jouw voordeel werken, je echolocatiesysteem doet dat zeker wel. Anderen zullen je waarschijnlijk ontzettend onderschatten, en daar kan jij je voordeel uit halen. Want je merkt namelijk veel meer op dan iedereen denkt!" Emaya richtte haar ogen op Utlissia. Ja, die was blind. Zag niks. "En Emaya, weer maar niet bang dat je nutteloos bent, want dat ben je zeker niet. Ieder paar oren en ogen komt van pas in kritieke situaties. Bovendien, als je de kunst van het sluipen eenmaal goed beheerst, dan maakt je vachtkleur niet uit. En sluipen is niet de enige kwaliteit die een wolf tot een goede Aqua maakt. Ook welsprekendheid, opmerkzaamheid en logisch nadenken zijn eigenschappen die goed van pas komen." Haar kille ogen gleden terug naar haar commander. Ze was enorm enthousiast. Utlissia was blij, en zijzelf haatte haar leven. Jippie!