Some things are just made to happen [Open]

_{En natuurlijk was Shay weer eens afgedwaald van Ezio. Iets wat bewoog in de struiken had haar aandacht getrokken en aangezien ze nog altijd hongerig was, wilde ze het bewegende ding wel vangen eigenlijk. Dus zonder Ezio wat te vertellen was ze er weer vandoor gegaan en god, wat ging hij boos worden. Dat wist ze nu al. En nu was ze ook echt flink afgedwaald. Ze keek even achter zich, maar er was geen Ezio. Oeps. De teef keek algauw weer voor zich en volgde de geur van het dier. Algauw viel haar blik op het ding. Het leek wel een wild zwijn, maar dan zo een baby. Een afgedwaalde baby? Ze duwde haar neus in de lucht, maar ving geen andere geuren. Naja, het had ook niet meer echt die baby kleuren. Misschien was het gewoon nog heel jong. De teef liep stilletjes richting het vrij kleine beest, waarna ze het ding neer probeerde te halen. Het knorde luid, maar verzette zich amper. Ergens was Shay bang dat z'n moeder toch nog ergens vandaan kwam, maar het was rustig in de struiken rondom hen dus besloot Shay het dier dood te maken. Ze zette haar tanden in de dunne huid van het dier - wat duidelijk maakte dat het géén wild zwijn was, en schudde met haar kop, om het dier bewusteloos te maken en te doden. Het dier begon slap te hangen en stopte met ademen. Ze bleef doorschudden met haar kop en duwde uiteindelijk het dier tegen de grond aan, om de huid van zijn nek eraf te scheuren. Honger overheerste op het moment dus besloot ze het dier eerst op te eten. Daarna zou ze wel een plek vinden om het zichzelf schoon te maken.
Nadat ze het dier opgegeten had was ze gaan zoeken naar water, Ezio helemaal vergetend. Ze moest zichzelf schoon gaan maken en wat te drinken kon ze ook wel gebruiken. Algauw had ze de plek gevonden waar dit kon. Rustig wandelde ze naar de kant, waar ook een andere wolf stond al negeerde ze deze compleet, om zichzelf schoon te gaan maken. Ze bewoog haar natte poot over haar kop en snuit en waste zo het bloed weg was afkomstig was van het rare beest wat ze gegeten had. Ze dronk ondertussen wat van het water, waarna ze opkeek naar de veel jongere reu naast haar. Qua uiterlijk kon het precies familie van haar zijn, maar voor zo ver zij wist had ze geen levende familie meer. Toen ze al het bloed eraf gewassen had keek ze naar de reu. "Goedemiddag," begroette ze deze kalmpjes, maar niet onaardig. Haar moeder had haar proberen te leren vriendelijk te blijven, maar haar vader had andere plannen gehad met haar. Hij wilde dat zij een pack joinde, een waar hij ook in zat. Een pack vol onaardige wolven. En daarvoor mocht je zelf dus niet echt aardig zijn. Dus hij had haar harde trainingen gegeven. En hij was ook wel enigszins de bron van haar minder vriendelijke gedrag. Al zit dit sowieso in haar karakter. Hij had het gewoon wat versterkt. Maar de teef kon ook echt wel vriendelijk zijn hoor. Dan moest je haar alleen op een goede dag treffen.}

_{Het had Shay eigenlijk niet uitgemaakt als de reu haar genegeerd had en weggelopen was, want echt sociaal was ze niet aangelegd. Ezio had haar verteld dat ze sociaal moest doen, anders ging ze het hier nooit leuk vinden, dus ze had naar hem geluisterd en de reu begroet. Ze kreeg echter een andere reactie terug dan verwacht. Onderzoekend keek ze hem aan, nu eens goed. Hij was sowieso jonger, maar wel ongeveer even groot. Een kleine grijns kwam op haar gelaat. Even ging ze door met het wassen van haar poten, waarna ze weer naar de onbekende reu keek. "Het ligt eraan wat je een goede dag noemt, maar voor de winter is dit inderdaad geen verkeerde dag," stelde ze simpeltjes vast. "Dus ik vind het een goede dag. Ik kan immers niet beslissen voor anderen," beëindigde ze haar antwoord, met een vragende blik in haar ogen. "Wat voor een dag is het voor jou dan?" vroeg ze benieuwd. Ze liet haar poten voor een laatste keer door het koude water gaan, het laatste beetje bloed was er vanaf gewassen en als het goed was, was zij weer helemaal schoon.}