I've seen wonders great and smalll~

Oooooh myyyy gosh. What the heck was dit voor spul? Gefascineerd staarde Laurens naar de groenachtige, muntig ruikende plant waar hij daarnet even een klein hapje van gewaagd had. Hij leek wel in een andere dementie of zo, alles had allemaal prachtige kleurtjes en overal waren er regenbogen, bovendien was zijn hoofd zo licht als een veertje. Holy shit, hij had zonet de betekenis van het leven gevonden. Aan de manier waarop de reu heen en weer waggelde en hij een beetje onnozel stond te grinniken was het wel duidelijk dat hij stoned was, maar op het moment besefte hij dat nog niet echt. Jeetje, Alex moest dit spul proberen. Met een vaag, dronken grijnsje rond zijn roodbruine lippen draaide hij zich om, rukte de plant uit de grond en nam het tussen zijn kaken toen hij wankelend en zigzaggend wegjogde.

Nadat hij een tijdje had gedraafd, begon het langzaam tot hem door te dringen dat hij rondjes had gelopen. Tja, hallucinerend kruid was nu niet echt stimulerend voor het oriëntatievermogen, en hij lachte er zachtjes om totdat hij een geur in zijn neus voelde dringen. Hamsel was in de buurt! "Eyyy, Hams, try this shit," grinnikte hij niet speciaal tegen iemand voordat hij op zijn kont plofte en de omgeving met grote ogen bestudeerde. Wauw... Overal waren er kleuren die hij niet eerder gezien had. Interssant.

Hamilton had rustig zitten staren naar de zee, genietend van de ziltige geur en het gekrijs van de zeemeeuwen. Thoms had een prachtig gebied uitgekozen om zich te vestigen, dat moest hij wel bekennen. Zijn Cap'n had verstand van zaken, dat was een ding dat zeker was!
'Hammmyyyy!' klonk het ineens van achter hem. Hij wierp een luie blik over zijn schouder, en zag daar zijn broertje Laurens aan komen zwalken. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij toe hoe de roodbruine wolf dichterbij kwam en telkens nét niet omviel. Hoe hij overeind was gebleven terwijl hij overduidelijk niet zichzelf was, was hem een raadsel.
Een zoetige maar frisse geur kleefde aan Laurens vast, die met grote ogen op de grond plofte en verwonderd om zich heen keek. Zijn bovenlichaam zwenkte heen en weer, heen en weer...
'Aye me matey, did ye drink too much rum or somethin'?' Toen pas viel hem de groenige plant op, in Laurens bek. Oh nee, had hij weer een of andere plant met een hallucinerende werking te pakken? Hamilton schudde zijn kop en trok het groene geval tussen de kaken van zijn bro vandaan. De geur was erg verleidelijk, maar aan Laurens' staat te zien kon hij beter een keertje overslaan. 'Ye're havin' sea legs, me old landlubber!' Hoe lang zou het duren voordat het middel was uitgewerkt?

[Hier zit ik dan te schrijven, met verse muntthee :'D]

Het duurde niet lang of Laurens verloor zijn evenwicht en smakte met een klap in het zand. Het enige wat hij kon doen is lachen en hij draaide zich op zijn rug, nog steeds wat na-giechelend, en langzaam knipperend zag hij daar z'n pleegbro Hamilton staan. Oh ja, juist, hij was hier ook! Hij lachte om die gedachte zonder een echte reden en keek naar de van kleur veranderde zeelucht, die langzaam van blauw naar groen veranderde, en vervolgens weer naar oranje ging. Holy shit. Hij was dronken... Echt heel erg! Opnieuw moest hij even grinniken, het was plots sterker dan hemzelf. "Aye, me matey, did ye drink too much rum or somethin'?" hoorde hij vaagjes waardoor zijn scheve grijns enkel breder werd. "No mate, this 's much bett'r then rum," zwabberde de roodbruine reu nogal onduidelijk totdat de plant uit z'n bek werd getrokken. Hey! Verontwaardigd gromde Laurens even zachtjes, maar hij kon niks anders doen dat op de grond te liggen op z'n rug. "Ye're havin' sea legs, me old landlubber!" "No, me thinks ye're the drunk one here. Ye lookin' pretty green... Err, blue," mompelde hij als antwoord terwijl hij naar boven keek in Hams ogen terwijl hij zijn verkleurende zicht probeerde scherp te stellen. Shizzles, zijn kleurenherkenning werkte niet erg goed mee vandaag. "Gettt some to, mateyyy."

[U serious xD]

Met een plof belandde Laurens op zijn flank in het zand, hysterisch lachend. Hamilton rolde met zijn ogen, maar kon een grijnsje niet onderdrukken toen zijn broertje zich op zijn rug rolde en speels als een welpje om zich heen keek. 'No mate, this 's much bett'r than rum!' reageerde hij, niet al te duidelijk. En op de statement dat hij zeebenen had, ging hij ook al tegenin. Laurens had totaal niet door dat hij dronken was. 'No, me thinks ye're the drunk one here. Ye lookin' pretty green... Err, blue,' blabberde hij. Groen? Blauw?! Het ging niet goed met zijn broeder, dat was overduidelijk. 'Gett some too, mateyyy!' moedigde Laurens hem aan. Hamilton schudde echter zijn hoofd, nee, dat leek hem geen goed plan. Hij zag hoe de roodbruine reu moeite had om zijn zicht scherp te stellen. Lekker dan, hij was zo straalbezopen leek wel dat er geen land met hem te bezeilen viel.
Zijn blik viel op de zee, die nog behoorlijk koud was van afgelopen winter. Een plannetje kwam plotseling op in zijn gedachten.
Met een brede grijns greep hij Laurens in zijn nekvel en trok hem een stukje met zich mee. 'Come on, me lad! Tis time to clear ye head, ye scurvy dog!' En zonder pardon sleurde Hamilton zijn broer mee naar het zeewater, dwars door het zand en het koude nat, totdat hij de branding had bereikt. Toen er een flinke golf over Laurens' kop heen was gespoeld, liet hij pas los. 'That should help ye,' besloot hij tevreden. En nu maar hopen dat de wolf weer wat helderder van geest was.

Het was net zo heerlijk licht in zijn kop, totdat er iets ijskouds over zijn kop spoelde. Ahhh, nee! Hij gromde en snoof en hapte naar adem, maar zijn keel werd gevuld met zout, verstikkend water dat hem deed verslikken en zijn neusgaten prikten toen het water tegen zijn snuit sloeg. De roodbruine reu probeerde achteruit te krabbelden, maar het koude water omgaf nu ook zijn oren en zijn hoofd, er voor zorgend dat de koude diep in zijn schedel drong. Dit was verschrikkelijk, het leek wel het einde van de wereld. Dat hij zo moest eindigen, helemaal alleen, verdronken in een diepe, kolkende zee... Of niet. Laurens knipperde een keer met z’n ogen om het water uit zijn ogen te drijven en besefte dat hij plots op het strand lag aan de branding. Whaat? Het was weer helder in zijn hoofd, maar dat maakte het hem enkel nog minder duidelijk wat hij hier lag te doen. Oh ja, hij had aan die plant geknabbeld, daarna herinnerde hij zich z’n bro Hamilton en daarna was er die verschrikkelijk droge smaak in zijn mond. Meteen proestte hij het water uit om de zoute smaak te verdrijven uit zijn bek en draaide hij zich om, om recht in de ogen van Hammy te kijken. Zijn blik zei al genoeg en hij grijnsde even. "On a scale from 1 to 10, how drunk was I?" zei hij met een brede grijns op zijn lippen. De nawerkingen van de plant begonnen al in te treden en er begon een stekende pijn in zijn achterhoofd. Shizz. "You’ll get paid for that later," zei de reu vervolgens, gebarend naar zijn natte vacht.