Come On

Vredig lag de jonge wolf te slapen, dromend over de jacht en spelletjes spelen met een zekere zwarte wolvin, toen hij plotseling een fluistering hoorde bij zijn oor. De stem klonk zacht en vriendelijk, de kenmerken van zijn moeder. Traag opende Sean eerst zijn groene en vervolgens zijn blauwe oog, om vervolgens sloom te gapen. Hij glimlachte naar zijn moeder en hield vragend zijn kop schuin. Aangezien ze had gefluisterd en de wereld om hem heen nog stil was, nam hij aan dat zijn vader en zusje niet wakker moesten worden.
'Goedemorgen,' fluisterde hij terug, op een zelfde zachte toon als Vamp eerder had gedaan. Nieuwsgierig wachtte hij af wat zijn moeder te zeggen had. Misschien wilde ze wel op pad met hem vandaag, de wereld verkennen! Bij dat vooruitzicht begonnen zijn ogen te glimmen.

 

Lang hoefde ze niet te wachten, het was maar even of de ogen van de jonge wolf waren geopend. Een kleine glimlach stond op haar snuit toen ze zag hoe haar zoon gapend wakker werd, waarna hij haar vragend aankeek. Waarschijnlijk zou hij zich wel afvragen waarom ze hem had toegefluisterd, wat dan ook erg ongewoon was. “Goedemorgen.” was het eerste wat hij zei, op de zelfde toon waar ze zijn naam mee had uitgesproken. Dit liet haar direct weten dat Sean haar bedoeling begreep: het niet wekken van Khuolema en Cinder. “Goedemorgen,” antwoordde ze net zo beleefd terug, wat dan wel weer een gewoonte van haar was. “Lekker geslapen?” vervolgde ze dan, net weer zoals gewoonlijk – alleen dan weer op een fluisterende toon. Voor een moment woelde ze even met haar neus door Seans vacht, iets wat ze wel vaker deed, gewoon om haar liefde te uiten. “Heb je zin om te jagen?” Haar blik gleed van Sean naar Khuo en Cinder en weer terug. “Een ontbijtje halen voor die twee slaapkoppen?” Grinnikte ze grijnzend.

 

Knikkend antwoorde Sean haar vragen, natuurlijk met de bedoelingen om Khuolema en Cinder niet wakker te maken. Mooi, Sean speelde het spelletje perfect mee en wist wat er van hem verwacht werd. Toch bleek de jonge reu nog wat slaperig te zijn, rekte zich dan uit om de slaap uit zijn spieren te krijgen. “Dat klinkt leuk.” Klonk het vrolijk van Sean’s kant. “Nou, kom op dan.” Grinnikte ze, waarna ze het hol uitstapte.

Eenmaal buiten nam ze de frisse ochtendgeur even in zich op, vervolgens draaide ze zich om naar haar zoon. Ze was ontzettend nieuwsgierig wat zijn trainingen in jagen tot nu toe hadden opgeleverd. Zelf had ze nog niet met hem gejaagd, dus was dit hun eerste keer samen. Maar als vanzelf sprekend zou Khoulema kennende uitstekend zijn jachttactieken aan Sean hebben doorgegeven. “Oke, Sean, vandaag word your lucky day: jij mag beslissen waar we op gaan jagen.” zei ze glimlachend.

Zijn moeder grinnikte even. 'Nou, kom op dan!' moedigde ze hem aan terwijl ze het warme hol verliet. Sean kwispelde voorzichtig en liet zijn tong uit zijn bek rollen in enthousiasme, voordat hij haar volgde. Stilletjes kroop hij langs zijn slapende vader en zusje heen en kwam bij zijn moeder staan. Een warme glimlach sierde haar snuit, die Sean beantwoordde met een kleine grijns. Hij liet zijn ogen over hun omgeving glijden, waar de warme zonnestralen de aarde verwarmden na de koude nacht. Het was een hele tocht om vanuit het Donkere Bos naar deze heuvels te komen, maar uiteindelijk was het gelukt en hadden ze er een betere plek voor teruggekregen.
'Oké, Sean, vandaag wordt your lucky day: jij mag beslissen waar we op gaan jagen.' De stem van zijn moeder haalde hem uit zijn gedachten. Oh, mocht hij beslissen? Dat was leuk! Hij wilde al gauw konijn zeggen, maar bedacht zich. De prooi die hij wilde vangen mocht niet te groot zijn, maar een konijn was best simpel. Zo kon hij zijn moeder helemaal niet laten zien dat hij goed was in jagen! Zijn tweede gedachte was een eekhoorn of een fazant, maar die waren klein en er zat amper vlees aan. Welke prooidieren leefden er nog meer in deze heuvels?
'Denk je dat we een kleine ree aankunnen, samen?' vroeg hij zich hardop af. Hij kon het dier altijd besluipen en opjagen naar waar zijn moeder in hinderlaag lag, toch?

 

Afwachtend had ze Sean aangekeken, nieuwsgierig wat hij zou kiezen om op te jagen. Ze had het idee dat hij voor wat makkelijks zou kiezen, immers zou hij dan de meeste kans op een geslaagde jacht hebben. Ze zag dat hij bedenkelijk zat te kijken wat haar even liet grinniken, een keuze maken kon dan ook best moeilijk zijn.

“Denk je dat we een kleine ree aankunnen, samen?” Aha, hij had een keuze gemaakt al wist hij nog niet helemaal zeker of het een goede beslissing was. “Mmm, goede keuze.” Vamp besloot het positief in te zien – zoals altijd- en bedacht zich dat ze de kans wel konden wagen." Tuurlijk, ik heb van je vader gehoord dat je prima kunt jagen.” Bemoedigend drukte ze haar neus tegen zijn vacht, waarna naar voren draafde, verder vandaan hun slaapplek en verder Runwick Fields op. Ze zette een niet al te snel temp op, dit omdat ze natuurlijk verwachtte dat Sean haar al gouw zou volgen.

Gelukkig vond zijn moeder het een prima idee om samen op een ree te jagen. 'Mmm, goede keuze,' moedigde ze hem aan. Zijn twijfels werden weggenomen door haar volgende woorden: 'Ik heb van je vader gehoord dat je prima kunt jagen.' Dat bracht een glimlachje op zijn snuit, die groeide toen Vamp haar neus kort tegen hem aandrukte. Vervolgens begon ze rennen, niet al te snel, zodat hij kon volgen.
Sean kwispelde kort voordat hij de achtervolging inzette. Zijn poten droegen hem over de aarde, tot hij naast zijn moeder rende. Met zijn neus in de lucht geheven, speurde hij naar de geur van een ree. De zonnestralen verwarmden zijn vacht.
Na een tijdje ving hij inderdaad de duidelijk herkenbare hertengeur op. Sean vertraagde zijn pas en keek schuins naar zijn moeder, nog een beetje onzeker over wat hij nu moest doen. Ze had de geur vast al lang geroken.

[Lekker laat, sorry :'D]