Memories. (Kai)

De sombere, grijsachtige reu liep langs het water. Hij was boos op zichzelf. Hij had alles verpest en het was allemaal zijn eigen schuld! Hij was ook niet zomaar aan het wandelen langs het water, hij was natuurlijk ook op vlucht aangezien Emaya en die weird reu die hem aanviel, zo ver hij het nog wist heette hij Aissar en was hij een shadow. Anyways, hij wist dat hij hem niet mocht tegenkomen. Nare gedachten kwamen terug over het ‘theekransje’. Celegon sprong omhoog en landde op een rots. Hij ging liggen en deed zijn ogen dicht. De wind en de zee klonk in zijn oren. Hij genoot van de momenten van hem en zijn broertje die lol hadden. Hij dacht aan hun eerste ontmoeting, waar Celegon hem hielp met jagen, aan het onweer, waar ze met bromance elkaar beschermde en natuurlijk super veel speelde. Er waren meer maar natuurlijk was van al die herinneringen ook een slechte, de ontmoeting met Emaya, de wolf die hij zwaar had aangevallen. Schuld ging door hem heen, als hij dat nooit had gedaan was die ruzie nooit opgelopen met Scarleg en hem! En grom ging door zijn lichaam en zijn ogen gingen open! Hij stond op en keek naar het water waar hij zichzelf zag in de weerspiegeling. Hij pakte een steen hij gooide hem het water in. Die Emaya had anders ook alles verpest. Het was niet zo alsof ze had moeten zeggen tegen Scarleg! Die witte, onschuldige vaders pup! Ugh! En dan had je die moeder, de vriendin van Scarleg. Amatariseu, ofzo. Die was ook niet zo vreselijk ‘aardig’ tegen Celegon bij de eerste ontmoeting. In ieder geval was dat goed afgelopen. Na al deze herhalingen realiseerde Celegon pas echt hoe hij het verpest heeft. Waarom moest Scarleg zo’n vreselijk moeilijke familie hebben. Hij zuchtte en ging zitten terwijl hij staarde naar het water. De zon ging langzaam onder wat een prachtig uitzicht gaf. Celegon dacht nog eens na aan de ontmoeting met de hele groep, waar alles fout ging. De woorden van Scarleg zweefde nog steeds rond in zijn kop:’Vermoord ik hem zelf wel.’ Celegon keek naar beneden. Hij zuchtte diep.

Van ver was de zilte zeelucht al merkbaar. Kracht van de wind nam toe en sneed langs haar heen. Gelukkig hield haar dikke wintervacht haar warm. Winter was nu eindelijk gekomen en dat was merkbaar. De vallei was na de sneeuwstorm van de afgelopen dagen bedekt met een flinke pak sneeuw. Het zuiden van Serigala had hier nog niet mee te kampen, maar wat er nog niet is kan nog komen. Echt tropische temperaturen waren hier ook niet te vinden. Voorzichtig klom ze een van de rotswanden af om naar het strandje te komen. Was ze hier eigenlijk ooit wel eens geweest? Ze wist het niet meer precies. Wel wist ze dat ze niet de enige was die hier momenteel rondliep. Iets verderop zag ze een reu lopen die nogal in gedachten gezonken leek. Echt veel zin om hem aandacht te schenken had ze niet, maar als ze door wilde lopen zouden hun wegen wel kruizen. Achja, dat moet dan maar.

thank you Sarah of Kickstart!

Een onbekende geur kwam zijn neus in en Celegon keek om. Hij zag een teef, die erg op Aissar leek, en ze rook ook nog eens als een Shadow. Jeez, ze leek echt op hem. Zou het familie zijn. Hij gleed met zijn ogen snel over het lichaam van de teef. Ja, waarschijnlijk was het familie. Ze zag er ook ouder uit dus misschien.. Hij hoopte het niet en al helemaal niet dat Aissar het over hem heeft gehad maar de blik van de teef zei van niet, gelukkig. Celegon had niet veel ervaring met de leden van deze duistere soort roedel, zoals het word genoemd. Maar hij had gehoord dat ze soms gemeen en agressief konden zijn. De zwarte teef leek op dit moment gelukkig niet agressief, maar ze zag er zeker wel sterk uit. Een koude windvlaag ging langs zijn vacht. ‘’Koud weertje vind je niet?’’ Zei hij zonder enige emotie. Celegon hield zich sterk, want goed voelde hij zich niet na de gebeurtenissen. Hij hoopte stiekem toch een gesprek op te bouwen voor afleiding. Hij sloeg zijn staart op zich heen. Toch wist hij dat nu hij niet meer echt çlose’ met Scarleg was, dat hij kon doen wat hij wou. Zijn ‘inner Darkness’ mocht komen wanneer hij dat wou. Maar nog niet, nu was hij te lui om toe te slaan.

Al voordat ze er erg in had was ze maar een paar wolflengtes van de reu verwijderd. "Koud weertje vind je niet?" waren plots de woorden die zijn bek verlieten. Kai snoof even. Het was inderdaad wel eens warmer geweest, maar een beetje wolf was nu eigenaar van een flinke wintervacht en kon dus ook wel tegen een stootje. "Daar kon je nog wel eens gelijk hebben," merkte ze wat droogjes op. De reu was voor haar volledig onbekend, wat er nog wel eens op kon duidden dat hij nog niet zo lang in Serigala was. "Waar kom je vandaan?" Ze kon haar nieuwsgierigheid niet echt bedwingen. Bovendien had ze ook niet echt iets beter te doen.

thank you Sarah of Kickstart!

‘’Daar kon je nog wel eens gelijk in hebben,’’ Zei de zwarte teef. Er was even stilte, maar de teef vroeg al snel waar hij vandaan kwam. Also hij daar aan wou denken. De grijsachtige reu wou al snel grommig reageren met:’Why would you wanna know?’ Maar dat deed hij niet. Hij zuchte en zei:’’Ergens, in ieder geval niet hier, nergens in Serigala. Ik hier niet super lang. Ben hier voor wat je ‘familie’ noemt.’’ Eigenlijk was het geen plan om naar Serigala te gaan, maar nu blijft hij alleen voor Scarleg, maar dan ook alleen voor Scarleg. Uhh, niet dat hij Scarleg wou zien op dit moment, door die dochter, die vriend van zijn dochter en zijn ‘love’ boeide hem niet echt. Zover Celegon wist moest hij niets over die Aissar of Emaya zeggen, aangezien deze teef waarschijnlijk in dezelfde roedel zat als die Aissar.

Het antwoord van de reu was een nogal onsamenhangend verhaal. Toch kon ze eruit opmaken dat hij hier niet echt vandaag kwam en dat hij hier nog niet zo lang rondliep. Blijkbaar had de reu hier familie rondlopen en was hij daarom hier. Natuurlijk wilde Kai weten wie het was, maar ze al gemerkt dat de reu niet echt op een bemoeizuchtige oude dame zat te wachten. Achja, wat kon haar het ook schelen. "Wie is je familie?" Het kon nooit kwaad om meer te weten. Wie weet had deze reu wel iets te vertellen waar ze wat aan had.

thank you Sarah of Kickstart!

‘’Wie is je familie?’’ Vroeg de teef. Great, die zat eraan te komen. Celegon twijfelde of hij het moest zeggen. Maar hij zuchtte geïrriteerd en zei:’’Scarleg, en zijn dochter Emaya.’’ Bij het stuk over Emaya gromde hij een beetje. Shait! Dat had hij misschien niet moeten zeggen. Hij slikte. Hij keek naar de zee. Hij probeerde niets te laten merken. Hij zuchtte. De teef voor haar kende vast Aissar wel, en als ze Aissar kende, Emaya vast ook wel. Celegon had het gevoel alsof hij iets fout had gedaan, al hoewel je niet wist wat haar ervaring was met de wolven Aissar en Emaya. Woede, woede overnam Celegon zijn gedachtes. Emaya had alles verpest. Als die witte poedel er niet was, was er niets mis met de relatie tussen Scarleg en hem. Zijn woede was ongemerkt, maar was er wel. Hij kalmeerde en keek terug naar de teef, en wachtte op antwoord.

Soms was het inderdaad wel handig om door te vragen. De reu kwam in ieder geval met een interessant antwoord. Scarleg bleek familie van hem te zijn. De reu kende ze vaag als de partner van Amatariseu die om een of andere reden niet welkom was bij haar roedel. Daarnaast noemde hij ook nog Emaya, de teef die bijna haar schoondochter was geworden. Dit leek nu verleden tijd, maar ze vertrouwde Aissar nog steeds niet helemaal. Hij was nu al ouder, dus had het geen zin om hem te controleren. Toch zou ze het alles behalve kunnen waarderen als hij weer met die schoothond omging. "Die twee ken ik wel," merkte ze op. Verder zei ze niets, in afwachting tot wat de reu ging zeggen. Misschien zou hij zelf wel weer met iets interessants komen.

thank you Sarah of Kickstart!

Zoals hij al dacht kwam de teef met het antwoord dat ze die wel kende. Celegon grinnikte Celegon ging liggen met de ene voorpoot over de ander. Die schoothond Emaya bleek bekend te zijn en natuurlijk haar vader Scarleg. De zwarte teef wou vast meer informatie en Celegon zag de kwaad niet om het hem te geven. ‘’En in wat voor reputatie ken je ze dan? Scarleg vader van schoothond Emaya, die in de roedel zit van Amatariseu, haar moeder. Owh ja ze gaat ook om met een Shadow, ooit gehoord van Aissar. Ja die zag ik laatst nog samen, onsmakelijk, een shadow met een poedel. Genoeg informatie?’’ Vroeg hij met een grijns op zijn gezicht. Celegon weet dat het een tijd terug was dat hij ze samen zag,maar dat hoefde de teef niet te weten. Celegon stond op en sprong met twee grote sprongen van de rots. Toen hij de grond had bereikt ging hij zitten richting de teef. ‘’Yup, i know much about this family. What do you wanna know more? Or was that enough?’’ Vroeg hij. Celegon hoopte hiermee Emaya een beetje meer de problemen te brengen. Aissar boeide hem niet.

Ergens had ze gewoon stilte verwacht, maar het tegendeel gebeurde. De reu kwam plots met een heel verhaal aanzetten. "En in wat voor reputatie ken je ze dan? Scarleg vader van schoothond Emaya, die in de roedel zit van Amatariseu, haar moeder. Owh ja, ze gaat ook om met een Shadow, ooit gehoord van Aissar. Ja die zag ik laatst nog samen, onsmakelijk, een Shadow met een poedel. Genoeg informatie?" sprak hij uit, terwijl een grijns op zijn gezicht speelde. Dat eerste was ze al wel van op de hoogte, ondanks het feit dat ze de familiebanden binnen de oude Heroes nooit had begrepen. Ergens vond ze wel ironisch dat Amatariseu en Scarleg een stel samen vormden. Ergens had ze het idee dat het meer uit noodzaak was dan uit liefde. Het laatste ging over haar zoon en hiermee werden haar vermoedens bevestigd. Wat dacht hij wel niet? "Waarom zo negatief over Emaya?" De reu leek niet echt een goede band te hebben met de teef.

thank you Sarah of Kickstart!

De zwarte teef reageerde kalmer dan hij had verwacht en ze vroeg alleen maar waarom hij zo negatief over Emaya was. Uhumm.. She kinda ruined my relation with my and Scarleg. Een duidelijk, sarcastische glimlach kwam tevoorschijn op zijn gezicht. Celegon gaf geen ene moer aan wat hij ging zeggen tegen deze teef. ‘’The only thing i can say ‘bout that is that i just kinda hate for what she thinks is ‘helping’ her father by getting my away from him.’’ Een zucht verliet zijn bek toen hij dat zei. Hij haatte de teef enorm. De eerste keer dat hij haar ontmoette moest hij haar gewoon direct laten sterven, dan was er niets mis geweest. ‘’Vind jij haar wel zo ‘geweldig’ dan?’’ Vroeg hij. Hij dacht niet dat de teef haar zo leuk vind want dan had ze er wel wat over gezegd. Alhoewel Celegon best verbaasd was dat de teef niet zo verrast was over het nieuwtje van Emaya en Aissar, of wist ze dat al?

Van wat ze begreep van zijn verhaal, waren hij en Emaya geen goede vrienden. Sterker nog, hij haatte haar omdat ze de reu en Scarleg uit elkaar dreef. Wat er precies tussen die drietal had gespeeld was wel een raadsel, maar deze reu had in ieder geval wel een hekel aan Emaya en daar kon ze zich wel in vinden. Niet dat ze perse een hekel had aan de eeuwige pup. Ze had alleen nooit veel toekomst gezien in Emaya. Zelfs toen de teef een tijdje geleden nog een soort van onderdeel had uitgemaakt van de roedel. Bloed stroomde nou eenmaal waar het wilde stromen en het was duidelijk eentje met gekke trekjes. "Vind jij haar wel zo geweldig dan?" Bij die vraag moest ze even gniffelen. "Nee, ik ben haar liever kwijt dan rijk om heel eerlijk te zijn." De situatie met Emaya en Aissar moest namelijk niet uit de hand gaan lopen. Ze wist zeker dat Emaya niets liever zou willen dan een gezinnetje stichten met Aissar.

thank you Sarah of Kickstart!

"Nee, ik ben haar liever kwijt dan rijk om heel eerlijk te zijn." Antwoordde de teef. Hij wist het wel, deze teef was ook geen fan van Emaya. Celegon miste Scarleg heel erg. Het was namelijk al een hele tijd terug dat die twee elkaar hebben gezien. Miste Scarleg Celegon überhaupt wel. De gedachten over zijn woorden die hij uitsprak nadat Emaya het verpest had waren verschrikkelijk. Waarom kon de drama gewoon niet voor even weggelegd worden. Die witte teef was gewoon het hoogtepunt van drama. Hoe kon zo’n kreng nou een dochter zijn van een geweldige wolf zoals Scarleg. Celegon snapt niet hoe Scarleg het hem aan kon doen, na alles wat ze samen hadden gedaan. Het bleef was en bleef een mysterie voor Celegon, want hij wou Scarleg niet zien in deze situatie. Alles wat er aan de hand was kwam door Emaya. Celegon wou super graag wraak nemen maar wist op dit moment niet hoe, hij denkt er ook pas over na als hij haar ziet. ‘’En waarom is de reden dat jij geen ‘fan’ bent van de teef Emaya?’’ Vroeg hij uit nieuwsgierigheid.

De reu, wiens naam ze nog steeds niet wist, was erg benieuwd naar haar 'relatie' met Emaya en waarom ze zogezegd geen fan van de teef was. Voor zover ze het kon herinneren had Emaya niet veel goeds meegebracht. Echt een toevoeging was ze nooit geweest, bovendien toen ze de kans zag liggen, was ze meteen vertrokken. Terug naar het oude nest, waar ze misschien ook hoorde. "We hebben haar ooit bij de roedel gehad als pup om te kijken of we er iets van konden maken, maar tevergeefs," liet ze hem weten. Het was Djinn geweest die opeens met de pup was komen aanzetten en zij was uiteindelijk ook diegene die de verantwoordelijkheid droog, maar het had niet mogen baten. Emaya was nu zover ze het wist weer bij haar moeders clubje.

thank you Sarah of Kickstart!

"We hebben haar ooit bij de roedel gehad als pup om te kijken of we er iets van konden maken, maar tevergeefs," Zei de teef. Zo zo Emaya was ooit een shadow? Daar is zeker niets van overgebleven, behalve dat ze gewoon een kreng is. De reuen tegenover elkaar, die elkaar de hele tijd informatie gaven wisten grappig genoeg elkaars namen nog niet bedacht Celegon zich niet. Celegon had ook niet echt de behoefte om zich naam zo random te zeggen tho. Hij dacht even weer na aan zijn broertje die gewoon nog steeds niet in zag wat voor kreng zijn dochter was. Waarom was die band tussen die twee zo groot dat Scarleg hem gewoon uiteindelijk er voor koos om hem bijna te vermoorden. Ugh, de gedachten bleven super onsmakelijk. Terug naar wat er nu gebeurde.

De reu leek even verbaasd te zijn toen ze hem vertelde dat Emaya voor een korte tijd onderdeel had uitgemaakt van de roedel. Het was ook niet haar idee geweest, maar goed. Het was nou eenmaal zo en misschien was het ook wel goed dat ze er nu niet meer bij was. "Maar ik begrijp dat ze je behoorlijk tegenwerkt. Wat ga je nu doen?" Misschien kon deze reu nog wel eens handig voor haar zijn. Wie weet kon uit deze ontmoeting nog wel iets interessants uitbloeien.

thank you Sarah of Kickstart!

Well well… "Maar ik begrijp dat ze je behoorlijk tegenwerkt. Wat ga je nu doen?" Zei de zwarte teef die er vast niets tegen had om wat te doen tegen de witte teef. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Hij stond op en keek de teef aan. ‘’Well… What do you think i should do?’’ Zei hij. Deze reu vond het geweldig als hij de teef weer een keer zo tegenkomen en er gewoon direct op af te gaan, maar als deze teef een beter plan had ging hij er sowieso in mee. Celegon was terug in zijn badass tijden niet echt een samenwerkende wolf, maar om deze omstandigheden vond hij het wel goed om wat te verzinnen, vooral omdat het om Emaya ging. Ugh, wat walgde hij van de naam. De naam voor een andere wolf zou wel oke zijn, maar op een of andere manier haatte hij de naam doordat hij helaas iemand kende met die naam..

Een grijns verscheen even op het gezicht van de reu nadat ze hem de vraag gesteld had. Een ding was zeker; hij wilde wraak. Echter was hij niet van plan om zelf te bedenken wat hij zou doen. "What do you think I should do?" Kai haalde even haar schouders op. Hoe moest zij dat nou weten? Het was zijn probleem. Zij vroeg zich alleen af wat hij met zijn woedde zou doen. "Geen idee. Ik weet niet in hoeverre je haar 'haat'," luidde haar antwoord. "Leg d'r om of val haar aan zou ik zeggen." Dit waren toch wel de simpelste oplossingen.

thank you Sarah of Kickstart!

Yeahh.. De wolf had dus niet echt een plan had gezegd dat het ging over hoeverre ik haar ‘haatte’. Haat was een groot woord, maar hij moest zeggen. Hij haatte haar wel. "Leg d'r om of val haar aan zou ik zeggen." Deze wolf had geen interesse wat er met haar ging gebeuren, great dus. Als deze teef haar mocht was ze allang in aanval gegaan, dacht hij. ‘’Well, yeah, i will see.’’ Grinnikte hij. Of course ging hij aanvallen. Het was niet alsof hij met haar ging knuffelen, dat mocht ze met haar Aissar doen. Celegon zijn kop ging omhoog en het zag eruit alsof er een hevige storm aan kwam. Grest, right now? Een windvlaag ontstond. Okay, yupp, right now obviously. Hij zuchtte geïrriteerd. ‘’Als we slim zijn, gaan we schuilen.’’ Zei hij terwijl hij de teef aankeek.

De reu wilde wraak, maar had duidelijk nog geen idee hoe. Ondanks het feit dat ze Emaya ook zeker geen warm hart toedroeg, zag ze het nut er niet helemaal van in om hem te helpen. Ze was niet een of andere huurmoordenaar die je kon inhuren voor dergelijke vuile klusjes. "Als we slim zijn gaan we schuilen," sprak de reu. Het was al wat harder gaan waaien en de lucht zag er somber uit. Het zou niet lang duren voordat het zou beginnen met stormen. "Ben je gemaakt van suiker?" greens ze. Een beetje wolf kon wel tegen een stootje. Zolang de wind er niet voor zorgde dat je wegwaaide, was er niets aan de hand. Het liefst bleef zij ook droog, maar ze had geen zin om met deze reu opgescheept te zitten. Liever ging ze nu terug naar Dalrey om daar de warmte van haar grot op te zoeken. Bovendien had ze daar nog wat te knagen liggen.

thank you Sarah of Kickstart!

De teef vroeg of hij van suiker was en greens. Ha. Ha. Great. Sarcastisch glimlachte hij naar de teef. Deze teef vond het blijkbaar niet om nat en weggewaaid te worden. Well, dat was dan leuk voor hem maar Celegon had geen behoefte aan zo vies te worden en wou gewoon wat jagen ofz. om wat te snacken. ‘’Well, maybe i am. I mean look at me, am i not sweet?’’ Zei hij dan ook sarcastisch. Misschien mocht deze teef Emaya niet maar dat betekende niet dat deze reu maar dan ook iets met deze teef gelijk had. Op een of andere manier had hij geen zin om bij überhaupt bij deze teef te blijven. Toevallig was hier vaker geweest en wist een grot die hier verstopt was. ‘’I don’t what you’re gonna do but i am going..’’ Zei hij terwijl hij sprong op een paar rotsen en keek nog even terug. ‘’Bye!’’ Riep hij en liep de grot in. Hij ging liggen en keek de grot uit. Het werd steeds donkerder en waaierig. Als deze teef toch wel een brein had, ging ze ook haar plekje zoeken.