. Standing in The Rain [EMAYA] .

Een stilte daalde neer op het tweetal. Voorzichtig maar zeker verdwenen haar gedachten. Ze moest er nog steeds aan wennen dat ze moest luisteren naar iemand die bijna een jaar jonger was dan zij, iets wat ze nooit hoefde. Altijd was haar baas ouder geweest, straalde meer gezag uit. Maar nu zat ze opgescheept met Syren. Begrijp het niet verkeerd, Syren was waarschijnlijk de beste van hen drie, maar ze was kleiner. Jonger. De jongste. En ergens vond ze het jammer dat ze niet bij Suru zat. Suru wou nog steeds de sliding leren die Emaya op haar had uitgevoerd om haar te vloeren zonder al te veel pijn. Ze zouden nog altijd een keer vechttechnieken moeten uitwisselen, puur om allebei beter te worden. Waarschijnlijk zou Emaya wel mee moeten vechten als er ooit een groot gevecht zou komen. Ze wist dat haar moeder op haar vertrouwde. "Ben je bang voor Kai?" vroeg haar moeder ineens. "Een beetje."

. Standing in The Rain .

^{Soms vroeg Ama zich af hoeveel Wolven nou werkelijk bang waren voor de Shadjes. Waren sommige echt bang, of gingen ze maar mee met de kudde? Wat Ama wel wist was dat veel Wolven de roedel vreesde vanwege het stoere achtergrondverhaal dat de roedel droeg. 'Elite-roedel verslaat opstandige poedelclub.' Wauw. Wat een machtige daad. Zo zag je maar weer hoe extreem triest die diertjes waren. 'Een beetje.' Hell, hoeveel was een beetje? Was ze op haar hoede voor Kai's plotselinge strenge stem, of had ze nachtmerries over de zwarte teef? 'Waarom?' Het was best vreemd om als een soort therapeut Emaya te ondervragen, maar de geblokte Wolvin wist dat deze informatie belangrijk was. Zelf had ze van Kai niets te vrezen, omdat ze bijna twee keer zo groot was als de gemiddelde teef en dus ook veel groter dan Kai. En hoe getraind de teef zichzelf ook vond, Amatariseu wist zeker dat haar vechtskills ook de slechtse niet waren. Hé, dat was een ideetje. Ama deed haar best haar grijns binnen te houden. Ineens kreeg ze zin in een sparpartijtje met de opperhond.}

Emaya had geen flauw idee waarom haar moeder zo graag alle details wilde weten over hoe haar dochter over Kai dacht. Sure, Ama had een vage hobby die ze Shadow pesten noemde, maar dan nog. Sommige wolven waren bang voor iets waar een ander om lachte. Was dat zo raar? Kai was best angstaanjagend als je haar al meerdere keren van dichtbij hebt gezien en er een soort jeugdtrauma aan hebt overgehouden. "Waarom?" Was de witte teef een therapeut geworden of zo?! "Geloof me, als je haar hebt gezien als pup terwijl ze kwaad is, dan houd je daar je hele leven een trauma aan," zei ze. Kai had het niet leuk gevonden wat Emaya allemaal had gedaan. Duh, ze was nog maar een pup geweest, nieuwsgierig naar alles buiten de bekende werelden. Hell, als ze die nieuwsgierigheid niet had gehad was ze nooit Shadow geweest! Wauw, alles leidde uiteindelijk terug naar die ene fout die ze had gemaakt als pup: te nieuwsgierig zijn.

. Standing in The Rain .

^{Emaya leek zich er niet gemakkelijk bij de te voelen dat haar ma dit allemaal vroeg. Dat kon Ama zich wel voorstellen, zelf zou ze ook niet over haar angst willen praten, maar aan de andere kant moest Emaya zich wel vermannen. Ze had zeker geen fijne jeugd gehad, maar het kon altijd erger. Amatariseu had haar vader's losgerukte hoofd en ruggengraat over het gras zien rollen, gebaad in zijn bloed. En ook al was ze dubbel zo spraakzaam als haar dochter, ze had er nog nooit over gepraat. 'Geloof me, als je haar hebt gezien als pup terwijl ze kwaad is, dan houd je daar je hele leven een trauma aan.' Ligt eraan. Sommige jonge Wolven waren absoluut niet bang voor hun oudere soortgenoten, en hielden hun kop dan ook koel als een veeg uit de pan kregen. 'Aye. Ik hoop dat die trauma toch wel snel verdwijnt, want Kai is geneigd oorlogen te starten zonder een echte aanleiding.' The Rising Heroes waren nooit van plan geweest het Bos in te pikken. Het was iets wat Kai er van gemaakt had. Natuurlijk zat er wel een reden achter de oorlog: de opperpoes wilde haar ex-Mate Graphic vermoorden. Waarom ze dan een oorlog startte tegen een zwakke maar onschuldige roedel was dan nog maar de vraag. Haha! En dan zei Kai dat zíj niet nadachten over wat ze deden!}