OPEN. SCHNITZEL.

nogal gefrustreerd keek ze naar het witte pluizenballetje wat snel in een van de holen schoot. Daar ging haar maaltijd. Een aantal minuten lang was ze een konijn aan het volgen. Het dier deed haar een beetje denken aan Djinn; dik en wit. Djinn, waar die nou gebleven? Zo nu en dan voelde ze zich eenzaam. Was het de ouderdom misschien? Op zich was ze niet zo oud en zou je eigenlijk kunnen zeggen dat ze op haar 'hoogtepunt' was, maar zo voelde het niet. Vooral niet als simpele dingen zoals konijnen vangen in de soep liep. Ze slaakte een diepe zucht, waarna ze zich tot het water keerde wat aan haar weerszijde lag. Het was opvallend rustig aan de oever. Geen dier dat zich nu in z'n  hoofd haalde om haar kant op te zwemmen, lopen of vliegen. Haar geduld werd duidelijk getest door moedernatuur. Ze liet haar kop naar beneden zakken, waarna haar tong in het water gleed. Het voelde heerlijk verkoelend aan. De laatste dagen was het steeds warmer geworden, dus verkoeling was zo nu en dan wel nodig.

-- Iedereen is welkom -- Was te lui om een titel te verzinnen --