Serigala


 

Deel
 

 The Room Where It Happens

Ga naar beneden 
Suru

Suru


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptydi apr 04, 2017 5:49 pm



We dream for a brand new start
Er klopte iets niet. Met een lichtjes onrustige glans in haar amberkleurige ogen keek Suru om zich heen om uit te vissen wat haar de hele tijd al zo dwars zat. Het was een nerveus gevoel dat haar al de hele tijd het stuipen op het lijf jaagde - een soort van zesde zintuig dat haar waarschuwde voor iets dat ze niet kon zien. Voor zover haar zintuigen haar vertelden waren er geen verse geuren aanwezig, was het muisstil en was er in de wijde omtrek geen enkele beweging merkbaar van een flits van een vacht of een lichaam dat zich bewoog. Deze ochtend was ze opgestaan met de gedachte om een lekker maaltje binnen te halen om haar lege maag mee te vullen, maar nu was de honger plots over en leek het alsof ze geen hap meer door haar keel kon krijgen. Misschien was het haar vrouwelijke achterdochtigheid... Ach, waar maakte ze zich druk om? Ze bewoog haar kop snel van links naar rechts om het vreemde gevoel weg te jagen. Het kwam vast door de honger die haar gek maakte. Het weinige vlees dat ze aan haar ranke poten had gedragen was zelfs weggevallen waardoor haar heupen nu toch wel wat uitstaken, haar ribben boller oogden dan normaal en haar vacht wat dunner leek te zijn. Ze moest zich beter focussen op eten zoeken dan zoeken voor iets dat er niet was.

But we dream in the dark for the most part

Terwijl ze er in een lichtvoetig drafje vandoor ging, dwaalden haar gedachten af naar wie ze de vorige maanden ontmoet had. Domenico. Hun vorige ontmoeting was nogal ongelukkig afgelopen, dus wenste een of ander deel nog van haar om hem nog ooit op een vredige manier te ontmoeten. Ze had geen idee waarom ze zich zo druk om hem maakte - voor zover ze wist had Suru nog nooit zoveel moeite gedaan voor een reu - maar ze bleef voortdurend over hem peinzen. Dat was wel begrijpelijk als je z'n hele levensverhaal voorgeschoteld kreeg. Zijn leventje was nu niet bepaald een lachertje geweest. Eerst werd z'n partner brutaal vermoord door een andere reu, vervolgens werd hij de roedel uit geschopt en nu zat hij vol met bloedige wraakgevoelens. Niet bepaald het prettigste leven.

Dark as in the tomb where it happens

Haar oren schoten alert overeind toen ze ergens een takje hoorde kraken en in minder dan een seconde gleed ze tot stilstand. De geur van wolf prikte meteen in haar neusgaten toen ze haar volgende teug lucht inademde, dik, vers en fel. Het leek haar wel te omsingelen, en ze kon al snel onderscheiden welke het was. Haar ogen zochten in het struikgewas tot het lichtjes bekende gestalte zich zou tonen. Oh nee. Niet die kwal.

I've got to be in the room where it happens

|| Eerste post voor Enzio, daarna Domenic [Of omgekeerd xD]
Terug naar boven Ga naar beneden
Enzio

Enzio


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptydo mei 11, 2017 7:50 am

Al manen lang hingen ze hier maar rond. Geen moordenaars vermoord, geen chicks geclaimd. Het schoot voor geen meter op! Een beetje nors scharrelde de kortpotige reutje richting een of ander meer, want enorm in de trek leek te zijn bij de dieren van hier. Aangezien Enzio de taak op zich had genomen om op zoek te gaan naar nieuwe ragazze, moest hij alles op alles zetten om zijn taak eerder te voltooien dan Enzio. Dat zou nog moeilijk worden,want de weg naar il cuore di donna was nou eenmaal moeilijker dan de weg door het vlees van de vijand. Maar het zou hem lukken. Binnen nu en een maan zou hij met drie prachtige dames thuiskomen. Dan zou zijn fratello pas opkijken!

Ineens zag hij een figuurtje staan bij de oever. Rode vacht, lange pootjes, en waarschijnlijk nog een lekkere kont ook. Wacht eens.. even kneep de kleine klomp pels zijn zilveren ogen samen. Waar kende hij haar van..? Een minuut lang stond hij even na te denken, maar uiteindelijk kwam zijn kleine brein met het antwoord. 'Ciao, bella donna! Wat een toeval dat wij elkaar weer treffen!' zei hij met zijn tanden in een lustige grijns ontbloot. Hij kwam op haar af gehobbeld, en genoot van haar geur bij iedere stap die hij zette. Wie de andere twee chicks mochten zijn boeide hem niet echt, maar hij wist wel dat deze sowieso met hem mee zou gaan. Hij nam de Wolvin zorgvuldig in zich op. Ze had van die heerlijke pezige stelten - waarmee ze hem vast heel hard kon trappen -, maar ook zo'n heerlijk slanke romp bekleed met van die veroeklijke rode haren! De kleine prop likte zijn lippen af, en liep met een grijns langzaam en zo subtiel als hij kon - niet subtiel dus - richting haar achterste, om dat te gaan inspecteren. Want ja, daar achter gebeurde het nou allemaal...
Terug naar boven Ga naar beneden
Suru

Suru


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptydo mei 11, 2017 5:50 pm

Zoals ze voorspeld had, kwam de zwabber die ze verwacht had met brede grijns die van oor tot oor reikte, tevoorschijn. In zijn zilveren ogen stond dezelfde lustige, verlangende glans die ze de vorige keer bij hem gezien had, alleen had de roodbruine wolvin de indruk dat het deze keer erger geworden was. Zij was echter niet overtuigd door zijn charmes - althans, wat je "charmes" kon noemen bij deze merkwaardige wolf. Boven de twee grijze kijkers die als kraaloogjes in zijn grijze kop stonden, was er niks aantrekkelijks aan zijn gedrongen, compacte lijf, al wedde dat Suru dat hij daar heel anders over dacht. "Ciao, bella donna! Wat een toeval dat wij elkaar weer treffen!" sprak hij voor haar zin iets té enthousiast met ontblootte tanden toen hij langzaam op haar afgestapt kwam met een tred die een voor haar net iets te los en ontspannen uitzag voor een gewone benadering, en bijna instinctief zette ze een behoedzame, schuwe blik op in haar amberkleurige ogen toen hij de grens van haar comfortzone volledig schaamteloos overschreed. Toen zijn vrij bittere geur haar tegemoet kwam, herinnerde ze zich plots dat dit die ene vriend - of broer, haar hoofd was niet erg helder op het moment -  van Domenico moest zijn. Best wel vreemd dat Nic met zulke types optrok, want deze rare snuiter leek niet de snuggerste van allemaal.

Hij leek haar te inspecteren alsof ze een smakelijk stuk vlees was waar hij zeker van wilde zijn dat het goed genoeg was voordat hij het opat, maar dat zorgde er enkel voor dat het onbehaaglijke gevoel dat in haar roodbruine pels prikte toenam en ze steeds achterdochtiger naar hem terugstaarde. Het verbaasde haar eigen dat ze nog niks tegen hem gezegd had of hem al een waarschuwing had toegesnauwd, maar tot nu toe wilde ze pas een reactie geven als hij een actie zou ondernemen. Lang hoefde ze echter niet te wachten, want het duurde niet lang of zijn lustige blik naar haar achterwerk gleed. Pardon? Als een soort van vrouwelijk reflex draaide Suru zich om met een roodopgelopen gezicht en tilde haar slanke, ranke voorpoot op om hem een klap te geven tegen zijn snuit met de vlakke kant met haar poot. Als wolven konden blozen, had ze dat nu zeker gedaan. "Aren't you ashamed," siste ze tussen haar tanden door om de gespannen toon in haar stem niet te laten merken. Als hij dit al "normaal" vond, waar was hij dan tot in staat? Deze reu leek er vrij van overtuigd dat ze voor hem gevallen was, bovendien leek hij een goeie vechter te zien aan zijn gekartelde littekens in zijn vacht. Zou hij...?
Terug naar boven Ga naar beneden
Enzio

Enzio


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptyvr mei 12, 2017 7:42 am


Razendsnel draaide de bella donna zich om en mepte met haar prachtige pootje op zijn smoelwerk. Enzio stootte een lage grom uit, eerder uit verbazing dan uit pijn. Hij mocht dan wel klein zijn, maar hij werd niet snel van z'n poten geslagen. 'Aren't you ashamed,' siste de prachtige dame kwaad. Enzio lachte smerig, en likte even zijn lip. 'Aha, scuse mooie dame. Ik ga natuurlijk veel te snel!' Sommige chicks accepteerde hun minnaar snel. Deze klasbak hier absoluut niet. Maakt niet uit. Diegene die er het langst over deden hadden meestal het meest te bieden. 'Al heb ik vaak gehoord dat snelle mannen in de trek vallen,' flirtte hij weer met z'n 'charmante' grijns.

[Tijd voor 'Nic om in te vallen? Razz ]
Terug naar boven Ga naar beneden
Domenico

Domenico


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptyma mei 15, 2017 5:42 pm


Suru. Haar geur was overal. Hij werd er door geteisterd. Het liet hem niet met rust. Hij kon aan niets en niemand anders denken. Het was een marteling op zich.
Hij en Enzio hadden ook nog geen vooruitgang geboekt. De rotzak die Cirina van het leven had beroofd was in geen velden of wegen te bekennen. Het enige lichtpuntje was dat de roedel die hen achterna had gejaagd ook niet op was komen dagen. En Suru, natuurlijk.
Haar geur werd sterker. Hij herkende het meer, waar hij haar voor het eerst had ontmoet. Het duurde dan ook niet lang voordat hij haar roodbruine figuur herkende, in de verte. En zo te zien had Enzio haar ook ontdekt. Gek genoeg had hij het nog niet over haar gehad met zijn broer. Op de een of andere manier was Suru speciaal, niet één van de teven die ze samen deelden. Tijd om in te grijpen.

In een redelijk kalme gang draafde hij langs de oever naar het tweetal toe, waar hij nog net Enzio's laatste zin opving. 'Where are your manners, fratello?' bromde hij. De brede reu positioneerde zich automatisch tussen hem en Suru in, al keek hij de laatste niet in de ogen. Hun ontmoeting in het moeras stond hem nog helder voor ogen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Enzio

Enzio


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptyma mei 15, 2017 5:49 pm

Plotseling doemde er een stinkende slungelige schim op. Wat deed zijn fratello hier in godsnaam?! 'Where are your manners, fratello?' bromde broertjelief terwijl hij tussen hem en de bella donna stapte. W-wat?! Het lukte net zo goed, en dan kwam zijn bemoeizuchtige broer het weer verpesten. Enzio trok zijn bovenlip op en tuurde zijn broer agressief in zijn gouden kijkers - hij moest wel even omhoog kijken daarvoor. 'But fratello!
I'm tryin' to claim this beautiful ragazze! You're ruining my effort!'
Deze prachtige dame zou heel anders naar hem kijken als hij aan het lijntje werd gehouden door zijn langpotige broeder. Chicks hielden van sterke, zelfstandige mannen. Types die niet gecommandeerd werden door hun broer!
Terug naar boven Ga naar beneden
Domenico

Domenico


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptyma mei 15, 2017 6:42 pm



Enzio was overduidelijk niet vrolijk dat hij erbij was gekomen. 'But fratello! I'm tryin' to claim this beautiful ragazze! You're ruining my effort!' gromde hij met ontblote tanden. Domenico draaide zijn oren strak naar voren en liet eveneens een grom horen.
'She is obviously not impressed by your charism,' snoof hij. 'This one is not yours to claim.' Dat deed hij namelijk liever zelf, op een vreemde manier.
Nog altijd keek hij haar niet aan, keerde haar liever zijn schouders toe. Had Zio dan niet door op wie ze leek? 'Doesn't she remind you of someone?' informeerde hij nors. Dit was te gek voor woorden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Suru

Suru


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptyma mei 15, 2017 7:08 pm

Haar klap had hem niet afgeschrikt. Integendeel, hij leek nog gekker van haar dan daarvoor en lachte even op zo'n toon waardoor Suru enkele rillingen onderdrukte. "Aha, schuwe mooie dame. Ik ga natuurlijk veel te snel!" Onbewust - misschien door de angst en de gedachten wat deze reu kon aanrichten - krulde de roodbruine wolvin haar lippen een stukje op en draaide haar oren naar achteren. Tjonge, had hij ooit al eens gehoord van "stop"? ""Al heb ik vaak gehoord dat snelle mannen in de trek vallen," leek hij weer een poging te doen om te flirtten met zijn meest [on]charmante grijns waardoor Suru haar rode oren enkel nog strakker tegen haar achterhoofd aanlegde en hem geïrriteerd aanstaarde. Misschien dacht deze kwibus dat ze helemaal gek van hem was, maar het tegendeel was waar. Een deel van haar wilde gewoon weglopen, maar ze bedacht dat dat niet veel zin zou hebben als hij haar zou volgen. Kon hij niet gewoon begrijpen dat ze hem niet wilde? Ze had andere dingen aan haar hoofd dan hem, ze kon haar gedachten nauwelijks afhalen van die ene wolf waar ze zich de hele tijd zorgen had over gemaakt. Domenico. Ze wist niet eens of hij haar nog herinnerde of niet, en of hij haar abrupt wilde zien na de heftige ruzie die ze hadden gemaakt in Mossley Marsh, maar ergens wenste ze dat hij gewoon verscheen en ze de hele affaire die ze hadden gemaakt konden vergeten. Dat ze eindelijk weer normaal tegen elkaar konden doen... Waren ze eigenlijk wel ooit normaal tegen elkaar geweest?

Als je over de duivel sprak. Alsof iemand haar stille smeekbede had gehoord, kwam de slungelige, grijsbruine reu tevoorschijn en Suru moest haar best doen om de lichte verbazing in haar blik te verbergen. Hoe had hij zelfs geweten dat ze- "Where are your manners, fratello?" sprak hij op een brommerige toon terwijl hij de andere wolf recht in de ogen keek - iets wat hij expres niet bij haar leek te doen toen hij tussen hen in kwam staan. Ze deed instinctief hetzelfde en richtte haar amberen blik op de grond toen hij tegen zijn broer inging. Waarom hij dat zelfs deed, wist ze niet. Hij had haar kunnen laten stikken of erger, zich bij zijn broer aangesloten kunnen hebben, echter, toch deed hij dat niet. Suru had geen idee of ze dankbaarheid moest voelen, want de sfeer tussen hen in was alles behalve ontspannen. De compactere reu klaagde dat hij bezig was met haar zogezegd te "claimen" - niet dat dat ooit gelukt was, maar goed - en leek Nic ervan te verwijten dat hij zo bruusk was binnengevallen. Thanks God, dat deed zij niet. Al was de kleine broer van Nic bijna furieus, was het duidelijk te zien dat hij de dominantie in de hand had. "She is obviously not impressed by your charism," eindelijk iemand die haar begreep. Het leek bijna haar gedachten die luidop gesproken werden. "This one is not yours to claim," ehm, wat? Wat bedoelde hij? Alsof iemand in haar hart kneep, richtte ze haar vlammende blik op en probeerde zijn gouden ogen te zoeken. Tevergeefs, hij weigerde koppig oogcontact. Hij bedoelde toch niet... Of wel? Domenico haalde aan dat ze op iemand moest lijken, en dat zorgde er weer voor dat ze haar blik stijfjes op een grond vestigde. Het werd stilaan ongemakkelijk om telkens herkend te worden als Cirina, als ze het moest toegeven.
Terug naar boven Ga naar beneden
Enzio

Enzio


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptyma mei 15, 2017 8:20 pm

Domenico gromde en sprak: 'She is obviously not impressed by your charism. This one is not yours to claim.' De kleine, compacte prop zette zijn haren uit, en ontblootte zijn gevaarlijke roofdierengebit nog wat duidelijker. Maar broertjelief was duidelijk niet onder de indruk en wierp een vraag naar z'n smoel. 'Doesn't she remind you of someone?' Eigenlijk was Enzio te kwaad om nog aan de chick te denken. Hij bewees zich liever in de vorm van een gevecht. Toch kon hij het niet laten om even naar haar te kijken. Lange pootjes, rood pelsje...

.. en ineens drong het tot hem duur - al duurde het 'n tijdje. 'The dead gal,' antwoordde hij zonder blikken of blozen. Cirina was zeker een lekkere chick geweest. Speels, romantisch, en zeker vermakelijk. Het was jammer dat ze er niet meer was, maar aan de andere kant had ze hem een gratis reden gegeven om iemand te vermoorden. Om.. je.. je weet wel. Enzio voelde dat zijn diep verstopte emoties de touwtjes in handen begonnen te nemen. Hij had niet door dat zijn te kleine brein zulke emoties niet channelen kon. Hij moest iets hebben.. iets om zich op af te kunnen reageren... En dat 'iets'.. moest nou toevallig zijn broertje wezen. Uit het niets zette Enzio zijn tanden in de hals van zijn broer, en gooide zijn volle gewicht op de schouders van het langpotige beest.

[HULK SMASH]
Terug naar boven Ga naar beneden
Domenico

Domenico


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptywo mei 31, 2017 6:47 pm



Domenico staarde zijn broertje aan terwijl hij wachtte tot het kwartje zou vallen. Het duurde even.
'The dead gal,' sprak hij vervolgens zonder enige emotie. Nic voelde hoe de adrenaline in zijn aderen begon te stromen. Enzio begreep niet wat hij voor Cirina voelde, wat hij nog steeds voor haar voelde. En ook begreep hij niet wat Suru voor hem betekende. Zonder dat hij het door had, spande hij zijn spieren aan en trok zijn lip een heel klein beetje op. Ondertussen begon hij zijn broertje te observeren. In zíjn koppie moest het helemaal een chaos zijn. Hij vroeg zich af wat er zich daar binnen allemaal afspeelde. Zio stond niet bekend om zijn grote hersencapaciteit.

SMAK. Zonder dat Nic in de gaten had wat er gebeurde, werd hij bekogeld door kilo's pels en spieren. Hij was niet alert geweest, en was dus makkelijk van zijn poten te gooien. Hij kon niet helpen dat Enzio hem tegen de grond werkte. Wel zorgde hij ervoor dat hij niet onderop bleef liggen; hij rolde door. Een woedende grauw verliet zijn bek. Dat Enzio het lef had om hém aan te vallen!
De vaste grond hield op, de twee wolven rolden samen in het meer. Domenico dacht razendsnel na en besloot de situatie in zijn voordeel te gebruiken. Hij werd nog altijd vastgegrepen in zijn hals en kon dus weinig tegenaanvallen ondernemen. Met zijn lange poten duwde hij op de schouders van Enzio, zodat de kleinere reu onder het wateroppervlak verdween.
'Let go,' snauwde hij. Hij zou net zo lang niet toestaan om naar adem te happen totdat hij werd losgelaten. Enzio moest afkoelen en nodig alles op een rijtje krijgen. Een ernstige verwonding aan zijn hals kon hij er niet bijhebben.
Terug naar boven Ga naar beneden
Suru

Suru


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptywo mei 31, 2017 7:59 pm

Strakjes gingen Suru's amberen kijkers over de grond, alsof ze iets heel interessants had gezien dat haar aandacht eiste en ervoor kon zorgen dat ze geen beide van de reuen in de ogen moest kijken. Domenico omdat ze niet met zekerheid wist of dat hij terug zou kijken - zijn maffe broer omdat ze niet opnieuw die vunzige blik in zijn zilveren speldenknopjes wilde ontmoeten. Het duurde enkele tergend langzame ogenblikken voordat de frank eindelijk gevallen was. "The dead gal." Okay, zover waren ze ook al weer. Waren ze nu klaar? Het werd stilaan akward om steeds als die zekere Cirina herkend te worden inplaats van haar echte zelf. Met een trekje van haar oren keek ze behoedzaam op, waar ze recht voor haar de radertjes en wieletjes zowaar hoorde werken in het hoofd van de kleine gedrongen stakker voor haar. Hij leek iets moeten te verwerken, een gedachte te moeten omzetten in een gevoel, maar er leek iets fout te gaan tijdens dat proces en zonder enige waarschuwing gooide de reu zich met zijn volle gewicht tegen Nic aan. Gealarmeerd spitsten Suru's roodbruine oren zich en haar amberen ogen schoten heen en weer. Dit liep uit de hand.

Bijna instinctief duwde ze haar magere lichaam overeind, spande haar spieren en spurtte zo snel als ze kon naar de twee vechtersbazen toe toen ze zag hoe de gespierde dwerg zijn tanden op Domenico's hals hand gelegd. Een klein alarmbelletje begon te rinkelen in Suru's achterhoofd toen ze zijn gebit zag verdwijnen in Nics pels bij de hals - niet echt de gezondste plek om in te bijten. Blijkbaar was haar hulp niet nodig - Nic leek de situatie blijkbaar precies in de hand te hebben, rolde met gemak door waardoor Suru een kluwen van vacht moest ontwijken om niet verpletterd te worden en verdronk zijn metgezel half toen ze met ene klap tot stilstand kwamen bij de rand van het meer, waar hij woedend beval om zijn nek los te laten. Aarzelend schoof de roodbruine wolvin tot stilstand en bleef met wiebelende oren van twijfel staan. Haar instinct wilde niets liever dan de twee uit elkaar halen, maar aangezien Nic of de aanvaller daardoor waarschijnlijk geprikkeld door zouden worden door hun vrij gelijkende, zelfstandige karakter, wist ze niet goed of ze zich beter op de achtergrond hield of niet. Alles leek op dit moment nog niet extreem mis te gaan, dus leek dat tweede wel een iets meer gepaste optie.
Terug naar boven Ga naar beneden
Enzio

Enzio


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptywo mei 31, 2017 8:33 pm

Met een diepe plons kelderde beiden broeders in het ijskoude water van het meer. Domenico duwde Enzio met zijn lange poten diep de kou in, maar dat liet weerhield het reutje nog niet van loslaten. De zilveren mug gromde nog wat boven water, maar Enzio luisterde niet. Hij trapte met zijn achterpoten richting de maag van zijn broer, en zodra hij zijn kans zag, gleed hij over de ruwde kiezelbodem onder zijn broer uit. Woest en met een doorweekte pels ontblootte hij zijn glanzende tanden. Hij rende diep grauwend op Nic af, zijn spieren voorbereid op de klap.. maar ineens stopte hij halverwege zijn run..

Zijn agressie trok langzaam weg, en bijna schuldig keek Enzio naar zijn voorpoten, die perfect te zien waren in het glasheldere water. Nee, zijn fratello was niet schuldig aan het verliezen van zijn familie. Het was allemaal de schuld van Cirina's moordenaar. Dankzij hém had Enzio nu geen familie meer, op zijn langpotige broeder na. Even keek de kleine prop naar de rode chick, en weer terug naar zijn broeder. Toen begon hij onverwachts te lachen. Het begon een beetje als een relaxt, laag gegrinnik, maar uiteindelijk, terwijl hij zijn doorweekte reet op de oever sleepte, schaterde hij als een krankzinnige hyena. Deze wereld, wat een prachtige wereld! Altijd vol met geweldige verassing, whaha!!
Terug naar boven Ga naar beneden
Domenico

Domenico


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptyma jul 03, 2017 7:00 pm


Gespartel onder zijn poten, tussen zijn kaken, maar Nic weigerde zijn broer los te laten. Totdat de rat een trap naar zijn onbeschermde buik waagde. De zilvergrijze reu deinsde achteruit en werd gedwongen om zijn greep op Zio's hals te verslappen. De kortere wolf schoof onder hem vandaan en kwam woedend weer boven. Water droop uit hun vachten, terwijl ze dreigend tegenover elkaar stonden. Domenico hield de lichaamstaal van zijn tegenstander nauwlettend in de gaten, en zag dat de wolf zich weer voorbereidde op een andere aanval. Hij zond een woedende grauw naar de reu, om hem te waarschuwen geen stomme dingen uit te halen. Het had geen zin, Enzio zou vechten tot zijn verstand het weer over zou nemen. Dwars door het water stormde hij op hem af, en Nic bereidde zich voor op de impact...

Maar de botsing bleef uit. Plotseling bleef Enzio stokstijf staan in het water en staarde naar zijn poten. Domenico hijgde, liet zijn dreigende houding nog niet varen. Zijn broer was onvoorspelbaar, en dat was hij door ervaring te weten gekomen. Pas op het moment dat de stevige reu begon te lachen als een malloot, wist hij dat de kust veilig was.
Grommend en snuivend draaide hij zich om en waadde terug naar de oever. Eenmaal daar schudde hij zijn vacht uit en zond zijn broer een vernietigende blik. Suru lastig vallen was één ding, zijn bloedeigen broer naar de hals vliegen kon Nic al helemaal niet hebben. Over de wolvin gesproken, die stond nog altijd aarzelend aan de kant. Hij liet zijn gouden kijkers even over haar lichaam heen glijden om te checken of ze geen verwondingen had opgelopen. Toen dat niet het geval bleek te zijn, richtte hij zijn blik weer op zijn broer, die nog altijd maniakale geluiden produceerde. 'Are you done?' snauwde hij hem toe. Hij had er genoeg aan. Dag verpest. Nu wilde hij een maaltijd halen, zich oprollen tot een bolletje en slapen tot hij weer een beter humeur had.
Terug naar boven Ga naar beneden
Suru

Suru


The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Emptyma jul 03, 2017 7:39 pm

Toen de roodbruine wolvin net gedacht had dat ze hun gevecht hadden beëindigd, hees de zilveren dwerg zich terug op zijn poten en maakte zich klaar om op zijn bruingrijze broer in te beuken. Verwoed schudde Suru haar kop en maakte zich klaar om in te grijpen. Genoeg. Konden ze zich niet met iets nuttigers bezig houden dan vechten om een vrouwtje? Alsof een naald hem geprikt had bleef de kleinste reu echter opeens staan, glijdend tot stilstand op de gladde kiezels en plots vol berouw starend naar zijn korte poten. De strijd leek gedaan te zijn, zover Suru de lichaamstaal van beide wolven kon opnemen, al leek de gedrongen prop nogal onvoorspelbaar op het moment. Zijn zilveren kraaloogjes ontmoetten even haar amberen kijkers waardoor ze hem even een schuwe blik terug zond, hem waarschuwend dat ze een onverwachte beweging in haar kant niet zou dulden. Nadat hij ook zijn broeder onder ogen had genomen, leek er plots een ietwat gestoorde lach van zijn lippen te glippen. Haar oren draaiden zich onbewust naar achteren en ze keek behoedzaam toe hoe de gezette wolf zich naar de over sleepte terwijl zijn schaterlach over het meer galmde.

Het volgende dat ze opmerkte was Nics bezorgde blik die over haar heen gleed, opzoek naar verwondingen. Nu hij haar al de hele tijd niet had aangekeken en zoveel mogelijk had genergeerd, wist ze niet of dat eigenlijk een goed of slecht teken was, dus boog ze haar hoofd een beetje verward de andere kant op. Ze wist niet meet hoe ze moest reageren, of ze naar hem toe moest gaan of bang van hem moest zijn, of ze moest vluchten of hem haar dank wilde tonen. Het was allemaal zo verwarrend dat ze het niet meer goed op een rijtje kon zetten. "Are you done?" snauwde Nic kwaad naar zijn broer die nogsteeds verzonken zat in z'n lachbui. Ze wilde een stap naar de goudogige en schijnbaar doorweekte reu toe zetten, maar toen ze haar poot had opgetild, werd ze overvallen door twijfel en zette hem opnieuw op de grond. Zowel naar hem toe gaan als dat niet doen voelde verkeerd aan, dus bleef ze maar staan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




The Room Where It Happens Empty
BerichtOnderwerp: Re: The Room Where It Happens   The Room Where It Happens Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Serigala :: Valley :: Nimweth Lake-
Ga naar: