Serigala


 

Deel
 

 ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma]

Ga naar beneden 
Zoar

Zoar


~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Empty
BerichtOnderwerp: ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma]   ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Emptywo jul 05, 2017 6:01 pm

Het geruis van de zee drong zijn oren binnen terwijl zijn licht goud bruine ogen naar de golven voor hem staarden. Ze krulden ritmisch op in en wit schuim. Er stond een licht scherpe wind dat er voor zorgde dat het zand niet stil lag en over de grond vloog. He sloot zijn ogen even toen de wind wat harder opstak. Hij kon het zand in zijn vacht voelen dringen. Hoe graag hij ook naar het uitzicht van de zee keek. Het zand kon hij missen. Het zou dagen duren voor alles uit zijn vacht was. Hij opende zijn ogen weer toen de wind ging liggen en stond op voor hij zich uit rekte. Zijn klauwen groeven een beetje in het zand. Maar hij was hier echter niet alleen gekomen voor het uitzicht. Nu het hoogtij was en de zee hoger over de rotsen stond. Zou hij als hij geluk had wel een paar kleine vissen kunnen vangen tussen de rotsen. Waarvoor hij zijn poten nat zou moeten maken. Maar dat was nu iets waar hij geen probleem mee had. Ook wist hij uit ervaring…. Wel meer omdat zijn vader het hem eens had getoond. Dat sommige zee dieren zich begroeven onder het zand. Als hij goed genoeg keek en zijn neus gebruikte zou hij deze kunnen vinden en opgraven. Natuurlijk waren het geen grote prooien, meer een kleine snack om de grootste honger te stillen. Wat zeker welkom was. Het mocht dan lente zijn maar… de prooi was schaars en niet in overvloed zoals hij had gehoopt. Het feit dat hij op zijn eigen was en dus liever op kleiner prooi jaagde dan grootte hielp zijn zaak niet.

Met een lichte sprint liep hij naar de rotsen toe. Het water spatte op tegen de rotsen alsof het ze probeerde kapot te slaan. Hij spitse zijn oren om de geluiden op te vangen en snel genoeg sprong hij op een van de rotsen en keek neer op een ondiepe plats water. Hij vernauwde zijn ogen een beetje en snoof de lucht op. Zijn lippen krulden een beetje op. Zout, al zout en zand en natte rotsen. Veel meer zou hij hier niet oppikken. Snel genoeg liep hij van de rots af. Zijn poten zonken lichtjes door het natte zand. Het voelde zacht aan, maar hij bleef liever niet te lang staan. Hij wilde niet vast komen te zitten. Hij boog zijn kop even en dwaalde verder over de rotsen. Zijn zintuigen gericht op de kleinste bewegingen. Uiteindelijk vond hij een plas waar een kleine vis zich blijkbaar in had gevestigd. Ongeluk voor hem. Zoar concentreerde zich en zorgde er voor dat hij zijn gewicht verdeelde over zijn schouders terwijl hij wat neer zakte. Zijn ogen verlieten de vis niet. He bewoon langzaam vooruit, er voor zorgend dat zijn poten niet van de natte rots af slipte voor hij zijn kop no meer liet zaken. Zijn snuit raakte het water bijna. Zijn warme adem zorgde voor rimpels op het oppervlak. Hij stond daar een hele tijd. Wachtend op het juiste moment en…

In een flits sloeg hij toe. Hij opende zijn muil en hapte het water in. He kon het zout smaken en een grom verliet zijn borstkast. Maar snel genoeg had hij de vis tussen zijn tanden. Hij bracht zijn kop omhoog en voelde de fis spartelen tussen zijn tanden. Snel genoeg beet hij hard toe en hij kon het warme bloed van het dier in zijn mond voelen stromen. Het was heerlijk en alleen de gedachte aan deze maaltijd leek hem meer energie te geven. Zodra het gespartel stopte, nam hij zijn buit terug mee verder weg van het water, waar hij het op de grond liet vallen voor hij er van begon te eten. Geen grootte maaltijd, maar zeker één waarvan hij genoot.

@Emma
Terug naar boven Ga naar beneden
Emma

Emma


~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma]   ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Emptywo jul 05, 2017 7:10 pm

Stap voor stap zette ze haar poot neer. Ze had al het moed verloren en het was tijd voor wat gezelschap, maar was ze ook mee praatte, het bracht haar niet veel op. Haar verleden volgde haar als demonen door het heden. Een windvlaag van zeegeur vloog voorbij. Haar ogen sloten en ze ademde de geur in. Zee, niet ver hiervandaan. Iets meer tempo was te zien in haar gewandel, richting het water. Ze hield van de zee hier in Serigala, het moest haar denken aan de mooie tijden voor al het ellende dat haar leven in drong.
Eenmaal bij de zee klom ze direct een rots op waar ze op kon zitten. Ze staarde met haar blauwe oog over de zee dat mee golfde met de wind. Ze stond op en genoot gewoon even van de geur en het geluid van de meeuwen die boven haar vlogen.
Emma sprong van de rots toen ze iets te veel herinneringen binnen kreeg, en die wou ze graag ontwijken de laatste tijd, ze wou denken aan een nieuw begin. Ze wandelde richting de zee waar ze langs ging lopen. Haar poten gingen door het water dat aankwam bij het zand. Maar hoe verder ze liep er meer geuren binnenkwamen. Ze stopte even toen ze de geur van een soortgenoot rook. Ze slikte even. Ze had niet de meest vriendelijke wolven ontmoet, dus waarom zou deze wel aardig zijn. Ze had de laatste moeilijk vertrouwen in wolven, het maakt niet uit hoe die eruit zag of hoe aardig die was. Maar ook de geur van bloed kwam haar neus binnen. Had haar soortgenoot een prooi? Vis? Misschien een meeuw? Gerommel klonk in haar maag. Er was hier weinig prooi te vinden. Misschien kon ze wel een visje met degene mee eten.
Al snel zag ze een reu toen ze een rots opsprong. Hij was dichtbij, erg dichtbij. Trauma’s zweefden door haar kop. Het leek net alsof ze Rumple voor haar zag en dat liet haar schrikken. Dat kon niet, die was dood. De vacht.. Het leek zo erg op The Dark One. Emma zuchtte en liep langs hem, richting het water. Wanneer ze voorbij de wolf was kwamen tranen op in haar oog. Ze kon er niets aandoen. Ze was nog niet van plan te begroeten, de vacht van de reu was de reden. Het ging nog moeilijk zijn om wolven te vertrouwen, en zeker met de kleur vacht zoals Rumple. Emma schudde zacht haar hoofd en zette haar poten in het water. Umh.. Haar ouders jaagden altijd op vis voor haar. En zoals ze had verwacht was ze er dus ook niet goed in. Er sprong zelfs een vis die ze niet had kunnen missen, maar toch deed.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zoar

Zoar


~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma]   ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Emptydo jul 06, 2017 8:47 am

Elke hap van de vis was een welkome geschenk aan zijn maag. Het was een paar dagen geleden dat hij echt had gegeten. Het was maar moeilijk prooi te vinden…. Zelf in de lente. Misschien was het waar wat ze zeiden en kwam het door de koude winter. Maar dan zouden de prooi dieren zich snel moeten vermenigvuldigen wilden ze de nieuw komende winter willen overleven. Ook al was die nog een paar maanden af. De tijd verliep sneller dan de meesten het zouden willen. Uren werden dagen, dagen werden maanden en maanden werden jaren. Hij kon uit ervaring spreken dat wanneer je de tijd die je had voor je wilde houden dat het je sneller ontglipte. Wanneer je het voor zeker hield, raakte je het kwijt en wanneer je het kwijt was besefte je pas hoe rijk je ooit was geweest. Het was dan ook zijn gewoonte geworden om elke dag zo goed mogelijk te bekijken. Ook al was het een dood ordinaire dag waar niets speciaals gebeurde. Het was een dag waarop je geleefd had. Ergens in zijn achter hoofd vroeg hij zich af hoe veel wolven er in deze schaarste zouden overleven. Het was gemakkelijk als je in een roedel was. Daar had je vrienden en familie die achter je stonden en je verzekerden dat je een hapje te eten zou krijgen. Maar alleen… was jagen een moeilijkere klus een dat niet voor iedereen weg gelegd was. Wolven waren dan ook niet gemaakt om op hun eentje te leven. Zijn tong gleed even over zijn neus om het overige bloed er van te schrapen. Voor hij zich weer over zijn vangst boog. Hij zou waarschijnlijk hier wel een tijdje blijven. Leven van vis en zo veel mogelijk aan dikken voor hij opzoek ging gaan naar een thuis om zicht in te vestigen.

Hij was net de laatste restjes van zijn vis aan het opschrokken toen hij van uit zijn ooghoeken een witte vorm zag verschijnen op één van de rotsen. Hij draaide zijn kop al snel om de nieuwe bezoeker te bekijken. Zijn ogen gleden over de prachtige sneeuw witte pels van een jonge teef. Heel even kruiste zijn ogen de hare. Maar al snel keerde hij zijn aandacht terug op de vis. Was ze blind aan één oog? Het was een schande want ze had hemel blauwe ogen wat perfect paste bij haar vacht. Hij was er zeker van dat het ook niet gemakkelijk was om te jagen met maar één oog om te zien. Je verloor een hele zijde van zicht. He sloot zijn ogen voor een seconde en likte de laatste restjes van de vis op. Terwijl hij de wolvin voorbij hem zag lopen. Zijn zintuigen hielden haar in de gaten. Zodra er niets meer van de vis te zien was draaide hij zich om naar de teef. Zijn tong lekte de rest van het bloed op. Zijn ogen hielden haar in de gaten terwijl ze in het water stond. Blijkbaar had ze het zelfde idee gehad als hem en was hier gekomen om te jagen. Zoar vernauwde zijn ogen een beetje. Wel er waren zeker genoeg vissen in de zee om te delen tussen hun twee. Hij zette zich zelf neer en liet zijn staart over zijn poten vallen. Het was niet zijn bedoeling om haar zo aan te staren. Maar observatie was één van de vele manieren waarop je iets bij kon leren. Misschien kon deze wolvin hem wel-

Zijn gedachte gang stopte toen ze een vis miste die was opgesprongen uit het water. Een makkelijke prooi omdat de vis geen weg uit kon en je hem gemakkelijk uit de lucht kon rapen. Hij vernauwde zijn ogen weer een beetje meer. Voor hij recht stond en wat dichter naar haar toe stapte. ”Je zult sneller moeten zijn dan dat wil je vandaag nog vis eten.” Snelle reflexen hielpen zeker. Maar ook geduld en stilte. Eén verkeerde beweging en de vissing gingen op de vlucht. Hij stopte een paar meter van haar vandaan. Zijn ogen liet hij even glijden over de rotsen en het water. Zijn woorden klonken misschien wat brutaal. Zeker omdat hij deze wolf niet kende. ”Is het de eerste keer dat je jaagt op vissen?” Dat kon toch bijna niet. Misschien moest hij zijn mond maar houden. Maar hij kon niet helpen dat hij er een ongemakkelijk gevoel van kreeg in zijn pels. Hij bleef nog even in stilte staren naar de zee. Voor hij zijn aandacht terug naar haar richtte. ”Heb je…. Hulp nodig?” Hij bleef haar daarna in stilte aanstaren. Hoewel hij had geleerd op zijn eigen dat je, je zelf op de eerste plaats moest zetten om te overleven. Toch was zijn roedelgeest niet verloren, en zou hij zich slecht voelen mocht hij haar aan haar ‘lot’ overlaten. Nog een reden waardoor hij zeker wist dat hij een nieuwe roedel wilde vinden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Emma

Emma


~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma]   ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Emptydo jul 06, 2017 3:58 pm

Ze schaamde zich voor haar mislukte grepen naar de vissen. Ze was de dochter van de alfa, THe Savior! En ze kon niets eens een vis vangen. ”Je zult sneller moeten zijn dan dat wil je vandaag nog vis eten.” Klonk er achter haar, wat brutaal. Emma keek niet om. Ze schaamde zich. Waarom was ze zo’n mislukking? ”Is het de eerste keer dat je jaagt op vissen?” Emma slikte.Toch bleef Emma recht voor haar uit staren. ‘’Is het zo duidelijk?’’ Vroeg ze wat zacht, maar net hoorbaar. Met haar de zicht die ze had keek ze over het water. Het was zo mooi. Ze zag niets, alleen maar zee, geen eilanden in de verte. Waar was ze toch? Waar was haar roedel? Waren ze wel oke? Emma zuchtte. Waarom was ze zo alleen? ”Heb je…. Hulp nodig?” Emma keek nu wel om, maar keek wat verbaasd. Waarom zou een andere wolf helpen met een vis vangen. Iedereen deed het in haar roedel maar tegenwoordig waren wolven niet zo vriendelijk. Emma zette haar voorpoten uit het water en ging zitten. Ze bekeek even de reu. Zou hij in een roedel geleefd hebben? Meestal zetten de meeste wolven zichzelf op nummer een. Emma glimlachte. ‘’Ik ben oke, dankje.’’ Zei ze terug. Ze had misschien honger, maar er bestonden ook meeuwen, die kon ze later nog wel uit de lucht pikken. ‘’Mijn naam is Emma, Emma Swan.’’
Terug naar boven Ga naar beneden
Zoar

Zoar


~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma]   ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Emptyvr jul 07, 2017 6:35 pm

Hij staarde de sneeuw witte wolf nog altijd aan. Haar pels leek zachtjes mee te golven in de wind dat vanaf de zee aankwam. Maar zelfs bij zijn woorden keek ze hem nog altijd niet aan. Was ze zo geconcentreerd om vis te grijpen? Of misschien was ze wel…. Wel misschien waren zijn woorden wat te aanvallend uit de hoek gekomen? Misschien schaamde ze zich nu. Wat zeker niet zijn bedoeling was geweest. Hij had enkel opgemerkt dat… haar vissers skills… Niet… de sterkste waren. Zijn oren spitsten zich even bij het zachte geluid van haar stem. ”Is het zo duidelijk?’ Hij staarde haar nog altijd aan. Het was duidelijk voor hem. Maar wat moest hij zeggen op dat? Heel even liet hij zijn blik glijden naar het zand onder hem. Hij was zeker dat elke wolf dat hier voor de eerste keer kwam of voor de eerste keer kwam vissen. Niets zou aanmerken op wat ze aan het doen was. Haar stand was goed en hoe ze zo geconcentreerd het water in keek… Wel ze kon zeker een goede visser worden mocht ze dat willen. Zijn ogen richtte zich snel genoeg weer op haar het moment dat ze naar hem om keek. Hij staarde haar recht aan en wachtte geduldig op een antwoord. Hij zag hoe een glimlach zich rond haar lippen vormde. Hij voelde zichzelf wat kalmeren bij dat zicht.

”Ik ben oke, dankje.” Hij gaf haar een licht knikje. Hij kon het maar aanbieden. Niets mis mee met dat toch? ”Mijn naam is Emma, Emma Swan.” Hij staarde haar nog steeds recht aan. Zijn oren bewogen even toen ze haar naam zei en heel even bleef hij in stilte voor haar zitten. Voor hij zijn blik naar de hemel richtte. ”Emma Swan huh…” Het had een mooie ring. Hij richtte zijn aandacht weer op haar en gaf haar een glimlach terug. ”Een passende naam.” Of zo leek het toch bij hem. Iemand had hem ooit verteld dat de naam de persoon maakte… Of was het juist dat de persoon de naam maakte. Wat het ook was hij geloofde dat beide deels een waarheid inhield. Maar dat het gewoon lag aan de acties van iemand. ”ik ben Zoar.” Zei hij toen met een beetje trots. Toen keek hij terug naar de lucht en volgde de meeuwen die boven hun hoofden door de lucht zweefden. Een nadenkende blik gleed over zijn ogen. ”Gewoon Zoar.” Hij keek haar weer aan, voor zijn ogen weer naar het water gleden. Naar het einde. De lijn waar het water en de hemel elkaar raakten. Hoe prachtig het moest zijn om de zon er in te zien zinken. Hij stond rustig op en strekte zijn voorpoten. Zijn kop laag bij de grond terwijl hij haar weer aankeek. ”Hier voor het uitzicht?” Hij stond weer recht en gaf haar een plagerige blik. ”Ik geloof niet dat je hier bent gekomen om te vissen toch?” Hij kon het niet helpen het lag zo mooi voor het grijpen. Maar hij bedoelde het in ieder geval niet slecht. Iedereen had dat waar ze goed in waren en dat waar ze slecht in waren. Als hij zich als voorbeeld zou nemen dan zou hij moeten zegen dat hij kei slecht was in….. daar wilde hij liever niet terug aan denken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Emma

Emma


~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma]   ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Emptyvr jul 07, 2017 7:45 pm

De reu bewoog wat met zijn oren en keek omhoog terwijl hij haar naam herhaalde. En toen hij zijn blik terug richtte op haar zei hij dat het een passende naam was. Een passende naam? Oh well.. Emma Swan paste wel bij haar, al vond ze het zelf. ‘’Ik ben Zoar.’’ Zei Zoar toen. Zoar. Dit soort speciale namen kwamen niet echt voor in het gebied waar ze leefde. Meestal waren het namen zoals: Belle, Henry, David enzovoort. Gewoon wat basic namen. ”Gewoon Zoar.” In Serigala kwam ze er al snel achter dat ze hier geen achternamen hebben, wat raar was hoor. Maar ach, elk gebied was wel anders volgens haar. Het viel haar op dat de reu vaak met zijn blik op iets anders was gericht. Dan was het de zee en dan de lucht. Maar Emma wist zelf dat ze zelf ook snel in gedachten zonk en vaak trekjes erbij had. ”Hier voor het uitzicht?” Zei hoij terwijl hij weer zijn aandacht voor haar had en zich even uitstrekte. Emma keek even naar de zee. Maar hoe langer ze ernaar keek hoe emotioneler ze werd. Het deed haar te veel denken aan vroeger. Ze slikte even. ”Ik geloof niet dat je hier bent gekomen om te vissen toch?” Zei hij daarna wat plagerig wat Emma liet grinnniken. Ze keek Zoar weer aan. ‘’Nee nee. Ik kwam inderdaad voor het uitzicht. Het doet me denken aan vroeger.’’ Het laatste wou ze niet echt zeggen maar het floepte er gewoon uit. Ze slikte even en keek weer richtte haar ogen weer naar de zee die weerspiegelde in haar ogen. Het was moeilijk, met een oog kijken. Ook haar zien deed haar denken aan vroeger, de reden waarom ze aan een oog blind was. Rumple. Hij was uit haar leven, maar zeker niet uit haar kop, de traumo’s bleven er maar rondhangen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zoar

Zoar


~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma]   ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Emptyzo jul 09, 2017 8:32 am

Het was al weer een tijdje geleden dat hij een andere wolf had gezien, en nog langer geleden dat hij er eentje had gesproken. Maar hij moest zeggen dat hij er wel van genoot om weer eens gezellig met een soort genoot onder een te babbelen. Tenminste omdat Emma een vriendelijke wolf was. Het was wel wat anders als die gene voor je agressief en vijandig deed. Hoewel hij dat soort wolven het liefst vermeed.  Niet dat hij bang was om een gevecht aan te gaan. Maar het was nu éénmaal gewoon heel veel moeite om dat te doen en waarom zou hij er naar zoeken als hij het kon vermijden? Zijn oren spitsen zich weer terwijl haar stem zijn oren weer raakte. Zijn goud bruine ogen lieten de hare deze keer niet los. Want hij was wel geïnteresseerd naar wat de wolvin te zeggen had. Waarom was ze naar een plek als deze gereisd? [i] ‘’Nee nee. Ik kwam inderdaad voor het uitzicht. Het doet me denken aan vroeger.’’[i] De manier waarop ze na haar laatste woorden slikte was hem zeker niet ontgaan. Heel even vernauwde hij zijn ogen. ‘Vroeger.’ Hij volgde haar blik terug naar de zee en staarde er in stilte naar. Was er iets gebeurt vroeger dat haar zo liet slikken. Wat het ook wat geweest het leek er niet op dat het een goede ervaring voor de wolvin was. Heel even keek hij naar beneden. Hij kreeg weer een onbehagelijk gevoel dat zijn vacht deed tintelen.

”Salt that sticks into your fur, is even wors then sand.” De woorden glipten van zijn lippen en richtte zijn ogen terug op de zee. Wat hij leek te zeggen was de waarheid. Het was een feit dat je het zand er gewoon uit kon schudden. Maar als je vacht nat werd van het zee water en opdroogde kon er wat zout aan blijven hangen en dat was iets dat je er niet zomaar uit kreeg. Je kon het op likken. Maar dat hat je de zoute smaak van de zee voor dagen in je mond. Wat ook niet gezellig was. Maar hij meende deze woorden niet in de feitelijke context. Eerder in de figuurlijke. Het zand stond voor de tijd de dag… Wat je deed. Dat blijft even bij je, maar vervliegt ook weer. Het zout daar en tegen stond voor de wonden, de trauma’s het verdriet. Dat blijft bij je en krijg je niet zo maar van je af. In feite was het eerder iets dat je niet van je af kon zetten en als je het probeerde weg te wassen krijg je de zoute smaak er van terug. Heel even verzond hij weer in gedachten voor hij terug naar Emma keek. Hij gaf haar een lichte glimlach. ”Vroeger, dat is ook de reden waarom ik hier ben.” Maar hij wist zeker dat haar reden om hier te zijn nog altijd veel anders was dan de zijne.

”Zodat ik een nieuwe toekomst voor mijn eigen kan maken.”
Terug naar boven Ga naar beneden
Emma

Emma


~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma]   ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Emptyzo jul 09, 2017 4:07 pm

Het bleef een tijdje stil. Was het omdat ze het laatste wat slikkend uitsprak. Maakte hem dat nieuwsgierig, maar dat hij niets wou zeggen. Het werd een beetje ongemakkelijk als je het Emma vroeg. ”Salt that sticks into your fur, is even worse then sand.” Verbaasd ging haar blik naar haar soortgenoot. Hij keek naar de zee. Maar wat hij zei, ze had het eerder gehoord. Emma slikte even. Belle, Belle had het haar verteld. Het zoute water bleef langer in je vacht zitten dan zand. Ze kon het niet heel erg meer herinneren maar het ging om trauma’s en wonden die je had, die gingen niet zomaar weg. Belle haar moeder was overleden en toen ze waren aan het chillen bij het water zei ze dat. Emma keek hever naar de grond. Ze wou het liefst dat ze bij Belle was op het moment. Belle was haar beste vriendin. Ze miste iedereen van haar roedel. Haar familie, haar vrienden. Ze zuchtte even zacht.
”Vroeger, dat is ook de reden waarom ik hier ben.”
Emma keek op naar Zoar die haar een lichte glimlach gaf. Emma wist niet wat hij hiermee bereiken, want misschien was zijn verleden wel mooi maar die van haar wou ze liever vergeten. ”Zodat ik een nieuwe toekomst voor mijn eigen kan maken.” Emma keek naar de zee. Het was lastiger gedaan dan gezegd voor haar. Alles deed haar denken aan vroeger. ‘’Gaat wat lastig als je verleden een levende hell is.’’ Zei ze terwijl ze naar de zee keek, naar de golven. Haar ogen werden gevuld met tranen, die ze probeerde te verbergen. Emma was niet van de aandacht. Rusting keek ze weg van de reu en ging liggen met de rug naar hem toe zodat het een beetje normaal leek. Ze zat niet te wachten op klefheid als deze reu daar van was.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zoar

Zoar


~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma]   ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Emptyma jul 10, 2017 4:21 pm

’Gaat wat lastig als je verleden een levende hell is.’’ De woorden drongen hard door in zijn oren en hij staarde Emma weer aan. Maar de wolvin haar ogen waren op het water gericht. Hij vernauwde zijn ogen heel even en wou een snauw uithalen. Maar hield het in. Hij was zich er goed genoeg van bewust hoe hard het kon zijn. Maar dat kon zij niet weten. Net als hij niet kon weten wat haar verleden er uit zag. Misschien hadden zijn woorden iets op gehaald bij de wolvin. Daar leek het tenminste op want snel genoeg legde de wolvin zich neer met haar rug naar hem toe. Waarbij hij zich echter niet gemakkelijker bij voelde. Ergens voelde hij zich zelf schuldig en hij wilde zijn excuses aan bieden. Maar er kwamen geen worden uit zijn mond. Omdat hij nog steeds niet zeker wist of het wel dat was. Het kon net zo goed zijn dat ze niet echt een prater was en liever met rust gelaten wilde worden. Als dat zo was, was haar hint aangekomen. Hij staarde haar nog heel even aan voor hij zijn ogen weer naar de zee richtte. Hij kon het onbehagelijke gevoel niet zo makkelijk van zich af schudden. Mocht ze iemand zijn geweest die hij goed kende zou hij nu zijn snuit zachtjes tegen haar rug drukken. Maar hij kende haar niet. Wist niet hoe ze zou reageren en of ze hem eigenlijk wel of niet mocht. Zijn ogen gleden weer even naar haar toe. Voor hij in stilte opstond en op één van de rotsen sprong. Hij vond het beter om zich even terug te trekken en nog wat te jagen. Dat was sowieso de eerste reden waarom hij hier was gekomen.

Hij keek nog even naar haar terug. Voor hij een paar rotsen verder sprong. Al snel stond hij tussen een paar rotsen waar het water al weer wat hoger was. Hij voelde hoe het golfde onder zijn buik. Een rilling gleed even over zijn rug. Voor hij het water inkeek. Omdat het dieper was, was het donkerder en moeilijker om echt goed door te zien. Hij liet zijn kop wat zakken. Zijn neus raakte het water bijna terwijl hij zocht naar beweging er onder. Zijn ogen konden een zwarte schaduw onder hem zien bewegen. Hij kon iets tegen zijn poot voelen zwemmen. Nu was het alleen maar een vraag wanneer hij moest toe happen. Hij vervroor. Zodat er geen beweging van hem afkwam. Zijn ademhaling maakte zacht rimpeltjes in het water terwijl hij afwachtte. Voor hij de schaduw weer voor en onder hem zag. In een ogenblik hapte hij het zoute water in en voelde hoe het beest spartelde tussen zijn tanden. Hij drukte zijn kaken samen. Het was niet zo’n klein visje als eerste. Hoe langer hij met zijn kop onder water zat hoe meer hij het water in zijn vacht voelde zinken. In een snelle beweging hooide hij zijn kop omhoog en liet de vis los. Die vloog in een boog de lucht in over de rotsen en lande met een harde plets vlak naast de wolvin neer.

Met een paar sprongen klom hij de rotsen weer op en af. Voor hij naar Emma en de vis keek. ”Woops, sorry.” Het was niet zijn bedoeling geweest dat de vis zo ver vloog. Een beetje meet naar rechts en het beestje kon recht op haar kop terecht gekomen zijn. Wat wel… Grappig zou zijn geweest. Hij keek haar even aan. ”Die mag je hebben.” Met dat gezegd te hebben schudde hij zijn vacht uit. Het voelde zwaar aan. Maar de zon die in de hemel stond zorgde er wel voor dat hij snel terug opwarmde van het koudere water.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma]   ~Salt that sticks into your fur, is even wors then the sand.~ [Emma] Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» What Comes Next -EMMA-
» The beginning of a new journey ~ Emma
» Emma Swan /The Savior\

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Serigala :: Seaside :: Sea edge Beach-
Ga naar: