Serigala


 

Deel
 

 You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven.

Ga naar beneden 
Valintia

Valintia


You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Empty
BerichtOnderwerp: You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven.   You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Emptyvr jun 02, 2017 10:02 pm

Haar ijsblauwe kijkers gleden zoekend en in gedachten verzonken liep de slanke, witte wolvin over de ijselijke vlaktes van de Tundra. Het mocht dan wel zomer zijn, hier en daar lagen nog wat hoopjes bevroren sneeuw en het was hier ook opmerkelijk frisser dan in de vallei. Dat stond Valintia wel aan. Door haar witte vacht viel ze hier minder op en haar kleine bouw kon ze misschien eerder gezien worden als een hoopje verdwaalde sneeuw dan een wolf. Haar maag gromde, maar ze vond geen enkel spoor van een prooi waarmee ze die kon stillen. De overvloed van sappige prooi en heerlijk voedsel was verdwenen - tegenwoordig moest je uren zoeken voordat je iets te pakken kreeg waar je op kon kauwen, terwijl het vroeger zomaar zou kunnen dat er na drie minuten een konijnen voorbij sprintte. De natuur was hoogstwaarschijnlijk in de war. Haar grote oren spitsten zich dan ook meteen toen ze een klein geluidje hoorde van krakend mos onder een klein pootje. Een haas, nog geen vijf meter van haar, helemaal open en bloot op de mosvlakte. Een seconde bleef ze bevroren staan, tot het neusje van het kleine beestje twee keer bewoog en het uit het niks weg sprintte. Ze twijfelde geen moment en schoot hem lenig achterna. Deze hap zou meer dan welkom zijn, want ze had honger. Echte honger.

Witte sneeuw vloog op toen ze recht door een sneeuwbank heen rende en haar toekomstige hapje steeds meer naderde. Nog twee meter... Nog een... Op het moment dat ze een uitval wilde doen naar de achterpoten van de haas en ze haar poten wilde strekken om een nieuwe stap te nemen, was er plots geen grond of sneeuw meer onder haar poten. Verschrikt hapte Valintia naar adem toen ze plotseling niet langer meer rende, maar met een klap naar beneden viel en tot haar schouders klem te zitten in een soort van ovaalvormig gat, waar haar schouders en heupen net zo in vast kwam te zitten dat haar rug en kop uitstaken. Het viel nog mee, want onder haar poten voelde ze al de bodem van de ondiepe spleet, al kreeg ze zich, wat ze ook probeerde, niet vrij. Ze probeerde het met spartelen, ze probeerde het met een soort van spring-achtige beweging, maar er kwam geen beweging in. Een frons kwam op haar gezicht, niet alleen omdat ze die haas zo goed als kon vergeten, maar ook omdat ze besefte dat ze hier niet zonder hulp uit zou geraken. Was er hier zelfs iemand?

|| Voor Pol! :3

Terug naar boven Ga naar beneden
Polaris

Polaris


You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Empty
BerichtOnderwerp: Re: You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven.   You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Emptyza jun 03, 2017 2:40 pm

You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Night_Sky

Ah, Serigala. Het land van de wolven. Het was een tijd geleden dat hij er was geweest - bijna vijf manen geleden om precies te zijn - en hoewel hij geen idee had waarom hij terug was gekeerd, stond hij nu toch echt met vier benen op de bodem dat toebehoorde tot dit gebied. Serigala trok hem ergens wel, maar hij kon de reden ervan niet plaatsen. Wel wist hij dat hij die heerlijke frisse geur van dennen, sparren en lariksen had gemist en nam dus ook vol plezier een diepe teug adem om zijn neusgaten te vullen met de gemixte geur die vaagjes in de lucht hing. De taiga zou wel niet ver meer lopen zijn. Hij stapte verder met een klein sprongetje in zijn pas dat soms overschoot op een drafje of een galop om zo zijn reistijd een beetje te verkorten. Als er één ding was waar hij nu nieuwsgierig naar was, dan was het wel naar alle veranderingen die plaats hadden gevonden in het gebied. Zouden er nieuwe pups rondlopen? Kalven? Biggetjes? Kuikens? Zouden de rivieren en kreken een nieuwe weg hebben opgezocht door het landschap? Of nieuwe planten in bloei staan die hij nog nooit eerder had mogen aanschouwen? De vragen bleven maar komen en in een chaotische wirwar door zijn hoofd vliegen. Hij probeerde antwoorden te vinden of speculeerde een beetje in hoeverre het gebied en de wezens die erin leefde überhaupt hadden kunnen veranderen, om zo zijn hyperactieve hersenen een beetje bezig te houden, tot een witte schim - anders dan al het wit van hoopjes overgebleven sneeuw - zijn aandacht trok. Hij verlegde zijn koers en bij nader inzien bleek de schim een soortgenoot te zijn - of de helft ervan, in ieder geval. "Oh, hello Valintia. Weren't you a bit taller last time I saw you? And less... partial?" merkte hij voorzichtig op, nadat zijn bleek groene ogen op haar gezicht waren gevallen en haar bekende geur zijn neus prikkelde. Momenteel was ze alleen een hoofd, nek, torso en staart. Haar poten en een deel van haar schouders en heupen waren nergens te bekennen, overduidelijk verdwenen in het gat waar ze waarschijnlijk niet zonder hulp uit kon klauteren. Wat deed dat gat daar eigenlijk? Dacht hij met een ietwat scheef hoofd en een nieuwsgierige glinstering in zijn ogen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Valintia

Valintia


You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Empty
BerichtOnderwerp: Re: You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven.   You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Emptyza jun 03, 2017 4:07 pm

Nadat ze langzaam beseft had dat haar wanhopige pogingen niks opbrachten, besefte dat ze maar een manier was hoe ze hier mogelijk uit zou kunnen geraken - een andere wolf. Het was misschien onwaarschijnlijk dat een wolf haar zou opmerken tussen alle hoopjes sneeuw, want ze was al niet groot van gestalte, zeker niet nu ze half in de aarde verdwenen was. Lang hoefde ze niet echt te wachten, want boven haar doemde er reu op van een jaar of vier. In zijn veelkleurige vacht zaten enkele zwarte en bruine vegen, zijn ogen hadden een lichte muntgroene kleur en zijn snuit was iets bleker getint dan de rest van zijn lichaam waardoor haar ogen even onbewust opklaarden. Polaris? Wat deed hij nou hier? Ze wilde naar hem toe gaan om hem te begroeten, maar veel verder dan enkele spastische bewegingen kwam ze niet. "Oh, hello Valintia. Weren't you a bit taller last time I saw you? And less... partial?" waren zijn vrij voorzichtige woorden terwijl hij haar met een scheef kopje bestudeerde.

"Bunny hunting has apparently its consequences," legde ze met een rood aangelopen gezicht van schaamte uit. Haar verlegen, zachte toon was ietsje sneller dan normaal, voornamelijk omdat ze een beetje nerveus werd nu ze Pol ontmoette in zo'n hachelijke positie. "It seems that Mother Nature is against me today." Niet alleen vandaag, ook de rest van de week had de wildernis haar nog geen rijkelijk hapje gestuurd. Desondanks de temperaturen stegen bleef de prooi op een of andere mysterieuze wijze weg. Ze snapte dan ook niet waarom hij terug was gekomen, al was ze daar niet minder blij om, niet alleen omdat ze nu in haar vrij benarde situatie wel wat hulp kon gebruiken. Polaris was een heel intelligent en rustig gezelschap waar ze diepe, nadenkende gesprekken mee kon hebben. Ze had hem een tijdje geholpen toen er een mysterieuze ziekte had geheerst in het gebied en hem voedsel gegeven toen hij niet in staat was dat zelf te doen, toen de bossen nog vol met prooi zat. Nu was een urenlange speurtocht naar eten geen uitzondering.
Terug naar boven Ga naar beneden
Polaris

Polaris


You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Empty
BerichtOnderwerp: Re: You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven.   You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Emptyzo jun 04, 2017 11:04 am

You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Night_Sky

Het leek erop dat ze niet had verwacht hem hier aan te treffen, afgaande op haar gelaatsuitdrukking; de ronde oogjes en opgetrokken wenkbrauwen, maar dat was oké. Hij had hem hier ook niet verwacht om eerlijk te zijn. "Bunny hunting has apparently its consequences," legde ze zachtjes en toch ietwat gehaast uit, haar stem ietwat nerveus om de een of andere reden. Hij plofte op zijn kont met alle sierlijkheid van een pasgeboren veulen en zuchtte, zijn gedachten in het verleden terwijl zijn ogen ietwat richting de lucht dwaalde. De beelden vlogen langs zijn mind's eye. "Oef, tell me about it. Ran into a mother bear and her cubs once. She was really happy with the free meal, though not so happy to see me near her kids even though I meant no harm. She was very rude," rattelde hij en legde een nadruk op de 'very'. Hij was verbaast dat hij die confrontatie überhaupt had overleefd en had geen idee hoe hij dat had geflikt om mee te beginnen. Het ene moment ren je een konijn achterna, de volgende rent er een berg woedende moederbeer achter jouw reet aan. The hunter becomes the hunted. Een zeer toepasselijk gezegde voor die situatie.
Hij liet zijn ogen weer op de halve Valintia vallen, nog altijd vast in het gat en hij kwam tot de conclusie dat ze er echt niet in haar uppie uit kon komen. Zijn eerdere vermoedens waren dus bevestigd. "It seems that Mother Nature is against me today," merkte ze verslagen op en hij was snel om haar wat troost te bieden: "Rubbish; Mother Nature hates everybody." Hij hees zich weer op alle vier de poten, dit maal met iets minder klunzig dan toen hij ging zitten. Zijn staart zwaaide vrolijk achter hem terwijl hij omlaag keek naar de witte wolvin. "So, let's get you out of there. It doesn't look too comfortable," zei hij met een grijns over zijn snuit, zijn gedachten al hard bezig met een plan van aanpak.
Terug naar boven Ga naar beneden
Valintia

Valintia


You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Empty
BerichtOnderwerp: Re: You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven.   You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Emptyzo jun 04, 2017 11:43 am

Zodra ze over haar mislukte konijnenjacht begon, plofte de reu zijn achterwerk op de grond en liet zijn zachtgroene blik over de horizon dwalen, alsof hij zich klaarmaakte om een ellenlang verhaal te vertellen. Oh nee, please Pol, please, nu niet, leken haar diepgroene ogen even te smeken, al was ze er zeker van dat hij dat hij dat niet zag omdat hij al zo diep in gedachten verzonken zat. Ze vond zijn anekdotes en uitleg over de sterren en hemelgewelven verschrikkelijk interessant en diepgaand, maar nu ze half verzwolgen zat in de aarde stonden haar oren niet echt te wachten op een hele historie. "Oef, tell me about it. Ran into a mother bear and her cubs once. She was happy with the free meal, though not so happy to see me bear her kids even though I meant no harm. She was very rude," begon hij door te ratelen. Desondanks ze hem er liever op attent wilde maken dat ze vast zat [omdat ze zag hoe gefascineerd Polaris bezig was] trok ze even haar mondhoek op en probeerde in te gaan op zijn korte verhaal. "Well, bears are not really known for their kindness," stemde ze in.

Ze glimlachte even toen hij zei dat de natuur werkelijk iedereen haatte, en even vergat ze in welke hachelijke situatie ze zich bevond, totdat hij zich op zijn vier poten hees en vrolijk met zijn staart sloeg. "So, let's get you out of there. It doesn't look too comfortable." "It isn't," gaf ze vlug toe, misschien ietwat dringend om hem niet opnieuw in gedachten te laten verzinken. Jammer genoeg slaagde ze daar niet in, want hij leek al opnieuw na te denken hoe ze dit hele gedoe zouden aanpakken. Omdat Valintia wist dat ze anders misschien nog een halfuur zouden verliezen, besloot ze haar plan voor te stellen. Voor zover ze had gezien zaten haar schouders en heupen klem, dus als er daar misschien wat aarde vrij was, kon ze er misschien zelf uit klimmen? Of probeerden ze het door haar er uit te proberen trekken? "Maybe you can try to dig me out?" stelde ze heel voorzichtig voor. Als ze wat meer ruimte had, kon ze zich wat vrijer bewegen en was er misschien een kans dat ze er zelf uit kon geraken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Polaris

Polaris


You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Empty
BerichtOnderwerp: Re: You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven.   You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Emptywo jun 07, 2017 4:47 pm

You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Night_Sky

"Well, bears are not really known for their kindness," was Valintia's reactie op zijn verhaaltje. Hij knikte bedenkelijk met zijn hoofd, ergens tussen de 'ja' en de 'nee' in. "Depends on whom you ask I guess." De hele discussie over beren liefde schoof hij aan de kant voor een andere keer, want er was iets anders waar hij zich op moest richten. Namelijk van Val weer een complete wolf maken met benen en voeten en tenen. Half door het leven gaan was niet handig en het zag er ook nog eens niet uit. Met een scheef hoofd keek Polaris naar de witte wolvin aan zijn voeten. Hij kon proberen om haar bij het nekvel beet te pakken en haar gewoon uit het gat sleuren - graven was ook nog een optie die hij kon overwegen, maar of dat een groot succes werd was nog maar de vraag. Met zijn klauwen schraapte hij wat bedenkelijk over de toendra grond, voelend hoe de mossen plaatsmaakte voor zijn nagels. Vervolgens ging zijn groenige ogen weer terug naar de teef en voornamelijk ook het gat waar ze in vast zat. Misschien - héél misschien zou het lukken om haar uit te graven. Als dat niet werkte kon hij altijd nog het eruit trekken proberen, maar hopelijk kon ze er met een beetje graven zelf uit komen. "Maybe you can try to dig me out?" hoorde hij Val plots op een voorzichtige manier vragen. Hij knikte. "Mayhaps - haha. Funny word: mayhaps - but I only have about 25 to 40 centimetres to work with, with a bit of luck 60 or more, but I doubt it. Should be enough anyways." Hij liet er geen gras over groeien - of eerder mos in dit geval - en ging meteen aan het werk. De wolf begon met graven bij haar schouders. Misschien als hij die eerst vrij kreeg dat ze er dan zelf verder uit kon klimmen, zo niet dan ging hij gewoon verder bij haar heupen. "Anything interesting happen lately?" vroeg hij met een zijdelingse blik richting haar gezicht. Waarschijnlijk zou hij wel even bezig zijn hiermee, dus dan konden ze daar net zo goed gebruik van maken en een babbeltje houden.


OOC: Excuses voor mogelijke typos/rare zinnen Razz
Terug naar boven Ga naar beneden
Valintia

Valintia


You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Empty
BerichtOnderwerp: Re: You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven.   You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Emptywo jun 07, 2017 6:22 pm

Enigzins was Valintia blij dat Pol het onderwerp "berenblijheid" had afgerond, want het begon hier vrij oncomfortabel te worden. Door de rand die hard rond haar lichaam klemde maakte het niet bepaald makkelijk om te ademen en ze was er zeker van dat haar hele onderlijf vuil was van het stof en de vochtige sneeuw die in haar vacht plakten. Eindelijk leek Pol een beetje vaart te zetten in zijn expeditie en bekeek eens goed hoe ze vast zat in het gat. Hij leek even bedenkelijk over het toendramos te krabben voordat hij sprak. "Maphaps - haha. Funny word: mayhaps - but I only have about 25 to 40 centimetres, with a bit of luck 60 or more, but I doubt it. Should be enough anyways," legde hij uit waarna hij haar begon uit te graven bij haar schouders. Dat voelde alles behalve gemakkelijk aan, en dat leek Polaris ook te weten, dus besloot hij de laatste nieuwtjes op te vragen. "Well, nothing really special... There’s a new pack that claimed Raska Hills - I don’t know if you already know that?" Ze  besloot maar in te gaan op dat onderwerp, aangezien dat er haar niks beter binnen kwam schieten. "They seem to be pretty neutral, but their relationship with that one pack in Darley Forest isn’t very positive." da

Ondertussen voelde ze dat ze wat meer ruimte had bij haar schouders en zich wat ruimer kon bewegen. Misschien kon ze al een poging ondernemen om  zich te bevrijden? Ze reageerde meteen door haar schouders een beetje te bewegen, en slaagde er uiteindelijk in eerst haar ene voorpoot en vervolgens haar  andere poot los te wrikken. Okay, dat was al een. Ze spande haar achterpoten aan, maar ze vond nergens een goed genoege ondergrond waar ze zich voldoende kon afdrukken - met als gevolg enkele stuntelige bewegingen waarna ze telkens weer terugzakte en meer geklemd raakte in het gat. Lichtjes hijgende van de inspanning richtte ze haar donkergroene kijkers op die van Pol, een beetje hopend dat hij haar misschien een zetje kon geven. Als hij haar nu bij haar nekvel pakte... "Maybe you can...?" probeerde ze met gebarende blikken de zaak duidelijk probeerde maken, aangezien het vrij awkward was om iemand te vragen om iemand bij het nekvel te pakken.

OCC. Don’t worry, bij mij ook xD
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Empty
BerichtOnderwerp: Re: You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven.   You're the king and I'm the queen and we will stumble through heaven. Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» I was a king's fool
» I know you wanna go to heaven but you're human tonight

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Serigala :: High North :: Novana Tundra-
Ga naar: