Serigala


 

Deel
 

 I can't drown my demons, they know how to swim

Ga naar beneden 
Aralon

Aralon


I can't drown my demons, they know how to swim Empty
BerichtOnderwerp: I can't drown my demons, they know how to swim   I can't drown my demons, they know how to swim Emptyvr apr 14, 2017 4:58 pm

Aralon

Het eerste waaraan het merkbaar werd, was toen de mist hevig begon op te trekken. Dit was een totaal onbekend gebied waarin hij nog niet eerder was geweest. Was dit normaal, of was de omgeving hier altijd zo vaag? Het zicht werd volledig belemmerd en ook de hoeveelheid zwarte bomen deden daar geen goed aan. Daardoor werd het volledige bos omhuld in duisternis.
Het tweede wat hem opviel, was dat er geen enkel zuchtje wind meer hing. Er heerste een doodse stilte in dit deel van het woud, alsof alle vogels een plotselinge dood waren gestorven en er geen teken van leven meer overbleef. Geen geritsel van de bladeren, geen knerpen van een tak. De enige die kon en zou lawaai maken, was hijzelf. Omdat Aralon de laatste aanwezige leek te zijn die hier rondliep. De reu kneep zijn felgele ogen tot spleetjes en stapte doorheen de muur van mist. Nog nooit had hij eerder al zo'n gebied gezien dat zo kil en verlaten was als deze.
Tenslotte was het derde natuurlijk de geur, waarna hij zijn kop ophief en zijn oren gespitst. De laatste keer toen hij deze rook, dateerde al van een hele lange tijd geleden. Het was dan ook niet verwonderlijk dat deze zo'n hevige reactie bij hem opriep. Naderde hij ze eindelijk? Was dit het moment waarop hij de eerste Shadow tegen zou komen? Eén ding was zeker; de kop van de wolf zou rollen als het alleen was. Langzaam zette hij zijn voorpoten wijd open met zijn nagels in de grond, klaar voor de eventuele aanval. Kom maar, welpje, dacht hij grijnzend terwijl hij de mist rond hem heen voelde kolken.
♦.♦

Eerste post Kova, andere wolven evt welkom!
Terug naar boven Ga naar beneden
Kova

Kova


I can't drown my demons, they know how to swim Empty
BerichtOnderwerp: Re: I can't drown my demons, they know how to swim   I can't drown my demons, they know how to swim Emptyvr apr 14, 2017 8:50 pm

In een vrij opgewekte tred liep Kova over het gewoonlijke pad waar ze wel vaker patrouilleerde als ze weinig te doen had. Ze wist niet goed waarom het was, of ja, toch wel - het kwam door Aissar. Sinds die nacht voelde ze zich optimistischer en enthousiaster dan ooit, al moest ze het zelf toegeven. Eerlijk gezegd had de witte wolvin nooit kunnen geloven dat ze ooit verliefdheid zou ervaren, maar haar instincten bewezen haar blijkbaar fout. Ze draafde door een bosje varens, maar haar enthousiasme werd belemmerd toen ze een vreemde geur in haar neusgaten prikkelde waardoor haar witte oren geïrriteerd opzij zakten. Natuurlijk moest iemand haar goeie mood nu net verstoren nu ze er eindelijk eentje had. Haar blauwe blik gleed opzij, naar de bron van de geur, waar ze tot haar grote ergernis een zwarte reu aantrof. Hij had zijn poten uitgespreid, zijn hoofd lager gebracht en zijn tanden zichtbaar, maar erg onder de indruk was Kova niet. Ze nam zijn verschijning kalmpjes en bijna emotieloos op en liet toen een diepe zucht horen terwijl ze rustig en relaxt op hem af wandelde. "Oké, punt éen; het is niet erg verstandig om een Shadow te besluipen," kwam er nogal verveeld uit haar zilverwitte bek terwijl ze haar kop uitdagend had gekanteld. "Punt twee; het is ook niet erg verstandig om in een roedelterrein binnen te dringen waar een stuk of tien vijandige wolven rondhangen. En ten derde wil ik je vriendelijk verzoeken om op te rotten, anders zal ik helaas m'n roedelleden erbij moeten halen." Erg veel zin in een conversatie of een discussie had ze niet, dat was wel duidelijk.
Terug naar boven Ga naar beneden
Aralon

Aralon


I can't drown my demons, they know how to swim Empty
BerichtOnderwerp: Re: I can't drown my demons, they know how to swim   I can't drown my demons, they know how to swim Emptyvr apr 21, 2017 4:12 pm

Aralon

Veel reactie werd er niet vertoond. Er was slechts een zuchtje hoorbaar vanuit haar bek, en dit beviel Aralon helemaal niet. De wolvin verzocht hem om te gaan, waarbij hij zijn rug terug rechtte en zijn oren volledig platdrukte. Wat dacht deze teef wel, dat hij het niet meende? "Dit, jouw roedelgebied?" sneerde hij met een ongelovige stem. Een scheef lachje trok om zijn mondhoeken. Dit was toch gewoon een woud, geen plek waar een roedel zich zou vestigen? Anders had hij wel meerdere van haar soort opgepikt. De amberkleurige ogen speurden nogmaals de omgeving af, waar alles er nog steeds even dood en bedorven bij lag. "Gezellig," werd er droogjes opgemerkt. Toen naderde hij de wolvin en bracht zijn kop zo dicht bij die van haar, dat het vast moeilijk moest zijn voor de teef om nog naast hem te kunnen kijken. "Luister lad, ik ben niet zomaar een poedeltje dat jouw gebied zonder plan komt bewandelen," verkondigde hij haar als antwoord, "bovendien is het een tikkeltje onbeleefd om een gast zomaar de deur te wijzen. Vind je niet?" Het klonk vrij onverschillig, en de reu bekeek even de onderkant van zijn poot alsof hij verveeld was. "Vertel me eens, lieverd, vanwaar die warme ontvangst?"
♦.♦
Terug naar boven Ga naar beneden
Kova

Kova


I can't drown my demons, they know how to swim Empty
BerichtOnderwerp: Re: I can't drown my demons, they know how to swim   I can't drown my demons, they know how to swim Emptyvr apr 21, 2017 7:43 pm

 Hoe langer deze reu in haar gezichtsveld verbleef, hoe geïrriteerder ze geraakte, al probeerde ze dat niet te veel te tonen. Wel, dagdag goeie mood, dagdag vrolijkheid die ze in misschien na een jaar had ervaren. "Dit, jouw roedelgebied?" sneerde de reu recht in haar gezicht waardoor ze enkel eens rustig knipperde met voor de rest een compleet uitgestreken gezicht. Ze zag zijn blik ongelovig het gebied rondgaan, en volgde zijn blik vrij kalmpjes met haar blauwe ogen. Tja, erg vrolijk zag de omgeving er niet uit, maar dat hoefde ook niet voor d'r, zodra er maar eten en beschutting was. En dat was er, dus was ze tevreden. Bovendien begon de duistere atmosfeer na een tijdje wel te wennen, dus snapte Kova niet waarom hij er zo'n groot probleem van maakte. "Gezellig," was de reactie van de grijze reu waardoor ze nonchalant haar smalle schouders optrok als antwoord. "Kan je wel zeggen ja," zei Kova op dezelfde sarcastische ondertoon die hij in zijn stem had gedragen. Wat hij kon, kon zij ook, zo simpel was dat.

Toen hij echter zo dicht kwam dat hij de grens van personal space overschreed, richtte ze uitdagend haar kin op en deinsde ze niet terug. Als deze reu de gedachte had dat hij haar met zijn grootte schrik zou kunnen aanjagen, dan had hij dat goed mis. Ze had al vaker zulke types aangetroffen, en deze schrokken haar zeker niet meer af. "Luister lad, ik ben niet zomaar een poedeltje dat jouw gebied zonder plan komt bewandelen," waren zijn volgende woorden. "bovendien is het een tikkeltje onbeleefd om een gast zomaar de deur te wijzen. Vind je niet?" "Sorry, beleefdheid is niet meer van deze tijden," was haar droge antwoord voordat ze haar witte voorpoot op zijn borstkas legde en hem een flinke duw gaf. "Vertel me eens, lieverd, vanwaar die warme ontvangst?" Oh serieus, waarom ging deze gozer niet gewoon weg? Ze had nog 'n hoop belangrijke dingen te doen... Zoals een dutje te doen, bijvoorbeeld. Of een hapje eten tussen haar klauwen grijpen. "Omdat jij met je poten op ons territorium staat. Luister, ik heb geen zin of tijd voor dit hele gesprek, so move your ass, dat maakt 't 'n stuk gemakkelijker voor zowel jou als ik."
Terug naar boven Ga naar beneden
Aralon

Aralon


I can't drown my demons, they know how to swim Empty
BerichtOnderwerp: Re: I can't drown my demons, they know how to swim   I can't drown my demons, they know how to swim Emptydo apr 27, 2017 9:29 pm

Aralon

Wat voor een chagrijnige wolvin was dat. Nu ja, wat viel er dan te verwachten? Als dit werkelijk een Shad was, maar daar was geen twijfel meer aan mogelijk, ging dat immers bij hen als vanzelf. Het was de kunst om er een gewoonte van te maken. Maar ook al was dit misschien werkelijk haar roedelgebied, erg veel charme had ze niet. Toen ze hem tot overmaat van uitdaging ook nog een stomp gaf met haar poot, werd hij helemaal razend. Eerst viel de reu neer, meer van het verschot dan van de pijn, en bleef een tel lang verdwaasd liggen terwijl hij opkeek naar haar. "Luister, ik heb geen zin of tijd voor dit hele gesprek, so move your ass, dat maakt 't 'n stuk gemakkelijker voor zowel jou als ik." Zo, dus dat was alles dat ze hieraan toe te voegen had? Dan zou ze nog wel eens zien. Aralon veerde terug, ietwat moeizaam, recht en keek haar met een lage grom in de ogen. "O ja? Is dat zo? Zou het makkelijker zijn?" Makkelijk. Voor hen wel, voor hen was alles makkelijk. Voor die monsters was moorden als slapen, het was noodzakelijk. Hij kende ze goed genoeg. Maar voor hem? In zijn toestand was haar terrein verlaten nu alles behalve een koud kunstje. Eindelijk had hij er één. Eén van hen.
Zwaar hijgend bleef hij daar staan in een paar seconden die wel uren leken te duren. In die tijd zag hij niet de witte wolvin voor zich, maar één van de moordenaars van zijn ouders. Een wolf met een grijns. Een wolf met een bek vol bloed. Ze begreep het niet. Hij voelde zich zo machteloos. Zo alleen. Hij kon het niet plaatsen, maar ook had hij zichzelf niet in de hand. Zij wist niet hoe het voelde, hoe het was om telkens als je in het water keek niet je eigen spiegelbeeld te zien, maar die van een monster even afschuwelijk als hen, om iets te zien wat je niet wilde zien.
"Je zal boeten voor wat je gedaan hebt!" zijn stem ging over van gefluister naar geschreeuw; in de verte hoorde hij een kraai uit een boom klapwieken. Met een ruk keerde hij terug naar de realiteit, de witte wolvin terug aanstarend, luid hijgend, alle nekharen overeind. Wat zou ze doen? Hij zou hier niet zomaar weggaan. Zou ze met hem vechten? Dit was de dag waarop hij zo lang had gewacht.
♦.♦
Terug naar boven Ga naar beneden
Kova

Kova


I can't drown my demons, they know how to swim Empty
BerichtOnderwerp: Re: I can't drown my demons, they know how to swim   I can't drown my demons, they know how to swim Emptyvr apr 28, 2017 6:36 pm

Erg onder de indruk leek hij zeker niet zijn, wat zij dan ook niet had verwacht, want hij sprong meteen op zijn poten en staarde haar vernietigend aan. Niet erg onder de indruk keek Kova terug, meer verveeld door het hele gebeuren. Djeezes, wat snapte deze wolf niet aan 't woord "oprotten"? Zij wilde geen boel, hij wilde waarschijnlijk geen boel met haar omdat hij dan een volledige roedel achter z'n kont kreeg [maar dat waarschijnlijk nog niet besefte] en ze was er zeker van dat ze beiden nog veel belangrijkere dingen te doen hadden. Maar integendeel dan dat te begrijpen, begon 't grijze beest niet te bewegen, maar een soort van te hyperventileren. Uh. Even gleed Kova's wenkbrauw nochalant de hoogte in voordat ze hem met een lichte onbegrijpende frons aankeek. Eh... Whaaat? Was dit beest hondsdol ofzo? Als dat 't geval was, zou ze zich beter uit de voeten moeten maken. Ze wilde liever niet besmet worden met een beet. "O ja? Is dat zo? Zou het makkelijker zijn?" Sjeezes, er was werkelijk iets mis in de kop van dit wolfje, enkel al aan de manier waarop hij sprak. Hij leek nog gestoorder dan Kova op het moment waarop ze de eerste keer de keel van een wolf had doorgesneden. Ze fronste enkel terwijl ze in zijn vrij krankzinnige ogen staarde, niet echt in staat om een andere reactie op haar gezicht te forceren.

"Je zal boeten voor wat je gedaan hebt!" gilde het gestoorde beest hijgend met zijn nekharen overeind. Okay. Er waren een paar opties mogelijk voor wat er op het moment gebeurde - ofwel was deze reu psychisch gestoord, ofwel kreeg hij een of andere hallucinatie. Of dit was een familielid van dat ene poedeltje dat ze perongeluk vermoord had, maar die gedachte verdween al snel. Ze had het boeltje nauwkeurig opgeruimd, het lijk begraven en geen enkel spoor achter gelaten dat er op kon wijze dat er ooit iemand vermoord zou geweest zijn. Bovendien leek hij niet eens op haar. "Okay?" was haar lichtjes akwarde antwoord met dezelfde diepe frons voordat ze onbewust haar staart zwiepte en de spieren op haar heupen lichtjes aanspande. Als deze "gek" werkelijk besmet zou moeten zijn met hondsdolheid, zou ze hem werkelijk uit zijn lijden moeten verlossen voordat hij nog meer schade aanrichtte, maar tot nu toe zag ze geen enkel spoor dat daar op kon lijden - kwijlende kaken, koorts, spastische bewegingen, niks. Wat deze reu van dr wilde, was haar een raadsel.
Terug naar boven Ga naar beneden
Aralon

Aralon


I can't drown my demons, they know how to swim Empty
BerichtOnderwerp: Re: I can't drown my demons, they know how to swim   I can't drown my demons, they know how to swim Emptydo mei 04, 2017 6:11 pm

Aralon

De reactie van de teef maakte het allemaal alleen maar nog erger. Ze bleef er enorm nonchalant bij, zij natuurlijk niet wetende wat er in zijn binnenste omging, hij niet wetende of het haar ooit ook maar iets zou kunnen schelen. Beide waren ze onwetend, zielige stukjes stervelingen. Dit maakte de gebeurtenissen van vroeger alleen nog maar ondraaglijker voor hem; de reu stond er niet bij stil dat hij het hier zo moeilijk mee zou hebben eens hij voor één van de Shadows zou staan.
Een klein ogenblik lang, het was slechts een fractie van een seconde die snel weer vervlogen was, hoopte hij diep vanbinnen dat ze hem zou redden, dat de wolvin die nu voor hem stond hem dit gevoel van immens verlies en pijn gewoon weg zou nemen. Maar dat kon ze niet, dat kon niemand. Hij moest en zou doen wat hem te doen stond. Het moment was er, hier en nu, en niemand kon dit nog van hem afnemen. De weg was volledig open. Met een plotselinge enorme vechtlust die in zijn borst opwelde sperde hij zijn bek wijd open en liet wederom een luide grom ontsnappen. Hij nam de sprong van zijn leven waarin alle verdrongen gedachten van de afgelopen jaren in zaten en gaf de wolvin een beet in haar nek. Daarna sprong hij weer van haar af en cirkelde terug om haar heen. Het kon hem helemaal niet meer schelen of ze haar roedelvriendjes zou roepen of niet, wat de gevolgen hiervan zouden zijn voor hem. Het ging hem om de eer die hij zichzelf zou geven als hij met haar zou vechten, of als hij stierf terwijl hij dat deed. Misschien wou ze wel helemaal niet met hem vechten, en zou de situatie haar nog steeds onverschillig zijn. Dan zou hij zich machteloos voelen. Dan zou hij zich eenzaam voelen, verscheurd van de rest. Het feit dat het voorval niks met heel de roedel had gedaan maakte hem zo ontzettend kwaad.
Eén. Eén moord. De eerste was altijd moeilijk, dat wist hij. Eén maar en dan was het niet meer dan gewoon jagen op een prooi. En dan zou hij de rest ook vinden. En dan zou het allemaal voorbij zijn. Zou het ooit voorbij zijn?
♦.♦
Terug naar boven Ga naar beneden
Zayn

Zayn


I can't drown my demons, they know how to swim Empty
BerichtOnderwerp: Re: I can't drown my demons, they know how to swim   I can't drown my demons, they know how to swim Emptydo mei 04, 2017 7:39 pm

Er was een geur in het woud te vinden wat er niet thuishoorde en het sprak voor zich dat hij daar even polshoogte moest nemen. De enige die dat idee had gekregen was hij niet, want toen hij in de richting van de geur vertrok, merkte hij de geur op van Kova. Echter was deze teef veel eerder te plekke en toen aan eenmaal aankwam zag hij hoe ze al in een woordenwisseling was geraakt met de reu. Hij kon Kova nog iets horen zeggen, maar niet veel later stortte de reu zich plots op de teef. Ho ho, dat kon niet zomaar gebeuren. Meteen trok de grijze reu een sprintje en stortte zich bij aankomst meteen op de reu. Met zijn twee voorpoten klemde hij zich vast, waarna hij zijn tanden ergens bovenin de nek van de reu zette in de hoop enige schade aan te richten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kova

Kova


I can't drown my demons, they know how to swim Empty
BerichtOnderwerp: Re: I can't drown my demons, they know how to swim   I can't drown my demons, they know how to swim Emptydo mei 04, 2017 7:51 pm

Wolfie hier leek wel krankzinnig. In zijn ogen zag Kova niet al te aangename en gezonde gedachten voorbijflitsen, moordzuchtig en bloeddorstige gedachten. Ze bekeek hem nauwkeurig, van zijn gespannen spieren tot zijn rechtopstaande nekhaar. En plots, in een flits, lanceerde hij zich op haar en beukte haar omver, zijn tanden bijna meteen in haar ranke hals geslagen. Het was geen eerlijke strijd, want met zijn grote spiermassa en haar lichte en slanke bouw werd ze meteen op de grond geduwd, grotendeels omdat ze niet echt voorbereid was. Zodra de tanden echter in haar nek waren geboord, begon er een alarmbel in Kova's hoofd te rinkelen. Als hij werkelijk hondsdol was, was ze nu zo goed als dood. Maar zelfs als hij niet besmet was door dat virus, lag ze in een gevaarlijke en kwetsbare positie die haar een fatale verwonding zouden kunnen toedienen. Bijna instinctief spande ze haar achterpoot aan gericht op die kwetsbare plek tussen zijn twee benen, maar net op het moment dat ze haar schot afvuurde leek hij zijn genoegen genomen te hebben en dook van haar af. Zodra hij haar los had gelaten, voelde Kova de rode vloeistof over haar hals druppelen. Het zag er naar uit, maar niet fataal. Als een reflex krabbelde ze overeind en zette zich schrap voor een volgende aanval.

"Een dame aanvallen hm? Je hebt werkelijk geen manieren," gromde ze met een blik op de wond en daarna in een stabiele vechthouding zakte. Even voelde ze de brandende pijn in haar hals, maar daarna kneep ze haar ijsblauwe ogen koelbloedig tot spleetjes. Wat deze krankzinnige wolf naar hier bracht, wist ze nog niet, maar ze was niet van plan om haar hier zomaar gewonnen te geven. Een zetje van haar roedelleden was hier wel op zijn plaats, maar ze ging dit stuk onbeschoftheid eerst zelf een lesje leren. Ze spande haar spieren aan, richtte haar bovenlichaam op... En plots was daar een zwarte flits die Zayn moest zijn. Even werd Kova overvallen door verbijsterdheid, maar daarna ging ook zij in de aanval. Aangezien Zayn al bezig was met zijn nek, besloot de witte wolvin hem te proberen vloeren. Ze pakte zijn voorpoot tussen haar kaken en gaf er een flinke ruk aan als poging om zijn evenwicht in de war te brengen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Aralon

Aralon


I can't drown my demons, they know how to swim Empty
BerichtOnderwerp: Re: I can't drown my demons, they know how to swim   I can't drown my demons, they know how to swim Emptyvr mei 05, 2017 10:30 am

Aralon

Het was vanaf dat moment dat alles zo verbazingwekkend snel ging. In slechts  een fractie van een seconde - dat leek althans zo - gebeurden er vier ellendige dingen. Eerst reageerde de wolvin heel chagrijnig op de aanval, zei ze dat hij geen manieren had. Daarop moest hij heel fel grijnzen, dat wist hij nog goed. "Zegt degene die een gast zomaar haar gebied wou uitjagen," snauwde hij meteen terug. Daar stonden ze dan, klaar om elkaar de ogen uit de kop te rukken. Klaar om de strijd aan te gaan. Maar toen kwam nummer drie. Die had hij absoluut niet verwacht. Hij wist niet waar het vandaan kwam, hij wist niet wie of wat het was. Maar één ding was zeker, het moest een Shadow geweest zijn. Merkwaardig, want de wolvin had namelijk niet gehuild achter haar roedelvriendjes, en toch voelde hij plots een felle pijnscheut in zijn nek die zijn hele lichaam verlamde van kop tot pootkussen. Het vierde wat gebeurde was een helse beet in zijn poot. De omgeving tolde heen en weer wanneer hij zijn ogen terug open deed. Alles werd wazig rondom hem. Ergens vaag zag de wolf twee schimmen voor zich, waarna deze zich vermengden met de silhouetten van de bomen. Hij wilde nog terug recht gaan staan. Hij probeerde overeind te komen en zijn houvast te vinden. Hij wilde naar de gestalten toe lopen en ze een pak rammel teruggeven. Maar de reu was te zwak geworden en de pijn overmande hem teveel. Eerst liep hij zomaar voor zich uit, het waren slechts een paar stappen. Daarna liet hij zichzelf met slechts één enkele kreun terug op de mossige grond vallen. Ach, waarom niet, hij had al lang genoeg gestreden. Dan wel niet met de Shads, maar wel met die miserabele gedachten in die kop van hem. Laat het maar over zijn. Laat de fysieke en mentale pijn maar weggaan. Laat me hier maar sterven.
Langzaam zakte hij, ergens ver weg, de diepte in. Ergens in het onbewuste zwevend. Misschien zou de jacht op zijn demonen ooit wel ergens verder gaan.
♦.♦
Terug naar boven Ga naar beneden
Loki

Loki


I can't drown my demons, they know how to swim Empty
BerichtOnderwerp: Re: I can't drown my demons, they know how to swim   I can't drown my demons, they know how to swim Emptyzo mei 07, 2017 9:15 pm

Het was puur toeval geweest dat hij de sporen en geur van een vreemdeling in het Shadow territorium had gevonden, maar het was zeker geen toeval geweest dat hij had besloten eens een kijkje te gaan nemen welke sukkel zo stom was hun gebied binnen te wandelen. De laatste dagen gebeurde het niet vaak dat onbekende wolven het gebied bezochten en een change of scenery was wel eens fijn van tijd tot tijd. De ijzeren geur van bloed prikkelde zijn zwarte neus nog voor zijn ogen het tafereel tussen de grote, donkere bomen door zagen. Zayn had zich al bovenop de buitenstaander geworpen en zo dook ook Kova naar voren en greep een voorpoot van de wolf tussen haar kaken. Met een flinke ruk aan het ledemaat en onder het gewicht van Zayn, stortte hij uiteindelijk ter aarde. Het beest deed nog een zielig poging op zijn benen te staan en naar de twee Shadows te stappen, maar met een kreun verloor hij zijn balans weer en eindige nogmaals op de grond in de druppels van zijn eigen bloed.
Loki stapte dichterbij, maar deed niets om in de aanval over te gaan of de reu te hulp te schieten. Hij keek enkel toe hoe de ogen van de wolf wegrolde in zijn schedel en zijn oogleden dichtvielen. "Flauwgevallen?" vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen. Op een antwoord bleef hij niet wachten en stapte naar voren om een poot op het gezicht van de wolf te zetten. Nieuwsgierig zochten zijn ogen naar een reactie voor hij zijn poot weer van de reu afhaalde en over de schouders keek naar de twee Shadows. Zayn had geen haar op zijn lichaam gekrengd, Kova daarentegen had wat bloed door de witte vacht van haar nek druipen, maar de verwonding leek niets al te ernstig. Het was dus zeker geen lang gevecht geweest.
Loki wendde zich weer tot de buitenstaander en stapte over hem heen, er geen problemen mee hebbende als hij met zijn poten op de zij ging staan en zijn nagels lekker in de organen porde. De zilveren vacht rond de nek van de wolf pakte hij tussen zijn kaken en begon eraan te trekken om het zware lichaam langzaam richting de grenzen van het Shadow terrein te slepen. Als dat beest dood ging dan mocht hij dat aan de grens doen zodat hij mooi als waarschuwing kon dienen en andere wolven wel even twee keer nadachten voor ze doorliepen. Tenslotte was de jonge wolf ook heel benieuwd hoe vreemde wolven reageerde op een lichaam van een soortgenoot, dood of halfdood.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




I can't drown my demons, they know how to swim Empty
BerichtOnderwerp: Re: I can't drown my demons, they know how to swim   I can't drown my demons, they know how to swim Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» For My Demons
» . Demons [Khuolema] .

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Serigala :: Low lands :: Dalrey Forest-
Ga naar: