Hunting ~Kaïn

De dagen kropen langzaam voorbij. Hij had de afgelopen maanden geen tot nauwelijks contact gehad met zijn familie en roedel. Voornamelijk omdat hij het idee had dat ze allemaal toch geen interesse in hem hadden. Trainingen vonden maar sporadisch plaats, waardoor hij nogal op zichzelf aangewezen was. Gelukkig was Kaïn best wel vindingrijk, maar hij miste toch iemand met ervaring aan zijn zijde. Hij versleet zijn dagen met jagen en schijngevechten. Vrij eentonig, maar daardoor liep hij niet achter op zijn leeftijdsgenootjes. Overgroot deel van zijn tijd spendeerde hij in Sanvi Forest. Hij had hier een soort van hol geëigend. Waarschijnlijk behoorde het ooit aan een kleine vossenfamilie, maar het voldeed aan zijn wensen. Ook nu was hij weer uit zijn hol gekropen en op pas gegaan. Zijn doel was om elke keer met een grotere buit naar huis te komen. Het begon ooit met kleine muisjes die ergens tussen het hoge gras zich verstopten. Tegenwoordig lukte het hem om regelmatig thuis te komen met een konijn in zijn bek. Nu was zijn hoop gevestigd op iets groters; een bever. Enkele dagen had hij de dieren geobserveerd en vandaag zou dan eindelijk de dag aanbreken dat hij een poging ging doen. Veel erger dan nat worden kon haast niet. Hij was op weg naar de beverdam die hij had gespot. Om de dam te bereiken moest hij een heel stuk van Sanvi doorkruisen, maar dat had hij er wel voor over. Ondertussen bleef hij alsnog waakzaam. Je weet maar nooit wat je onderweg nog tegen het lijf kon lopen. Elke ritsel of beweging werd nauwlettend in de gaten gehouden. Het bleef lang rustig op zijn weg naar de beverdam, maar plotseling hoorde hij iets in de verte aankomen. Al snel werd het hem duidelijk dat een groep reeën op hem af stoof. Toen ze hem in het vizier hadden kozen ze, zo slim als ze waren, voor een andere route. De reden van de voortvluchtige reeën werd hem ook al gauw duidelijk, want opeens verscheen Aimey, zijn zusje. Blijkbaar had die haar pijlen op een stel reeën gericht, maar zonder succes. Hij greens en stapte op haar af. ”Je zult waarschijnlijk nog heel wat pogingen moeten wagen om er uiteindelijk eentje te vangen,” merkte hij op. ”Op reeën jagen gaat veel effectiever in een groep.” In je eentje was het nogal een klus om zo’n dier te pakken te krijgen. In een groep werd het al veel makkelijker en kon je door middel van samenwerking een dier makkelijk van de groep scheiden en uiteindelijk vangen. ”Ik hoorde dat jij de roedel ook uit gevlucht bent. Vertel me, wat heb jij allemaal beleefd? Wie weet is het wel spannender dan mijn verhaal.” Grote kans dat in deze zijn zusje ging winnen.

Aimey had hem even verbaasd aangekeken toen hij haar verteld had dat hij semi-rogue was gegaan. De titel Okami zou hij vast nog wel dragen en ze zouden hem vast nog wel opnemen in de roedel als hij terug zou komen, maar hij leefde al enkele weken afstandelijk. Dat ging hem tot nu toe goed af, maar hij merkte wel dat het energie vrat. Gelukkig leek het jagen steeds makkelijker te gaan. Honger had hij tegenwoordig zelden. Aimey deed een stap naar voren toen hij haar gevraagd had wat zij had meegemaakt. ” Spannender dan lid worden van de Shadows? Spannender dan vader ontmoeten?” vroeg ze aan hem. Huh? Ze was nu lid van de Shadows? Dat zou Ama vast niet op prijs kunnen stellen. Die had een schurfthekel aan de roedel en alles wat erbij hoorde. De reden was hem nooit duidelijk geworden, want uit de verhalen die hij had gehoord leken ze wel cool, maar er zou vast wel wat geschiedenis aan vooraf gegaan zijn. Misschien was hem die ook wel verteld, maar hij was nou eenmaal niet echt een goed luisterend oor. Aimey had ook gezegd dat ze hun vader had ontmoet. Dat wekte pas echt zijn interesse. Vooral omdat hij zich altijd al afgevraagd had wie zijn vader was. Als hij zijn moeder moest geloven was het een zak en waren ze beter af zonder hem. Aimey was ondertussen wat spastisch om hem heen gaan springen en kwam uiteindelijk vlak voor zijn neus terecht. ”Spannender dan van een toren worden afgeduwd door je oom? Het is heftiger dan je denkt. Ik had zelfs een gebroken poot en super veel bloed,” vervolgde ze. Kaïn lachte, want voor een wolf  met een gebroken poot was ze nog aardig vitaal. Gelukkig kende hij Aimey al wat langer en had hij gemerkt dat de teef soms leed aan grootheidswaanzin. Dat nam niet weg dat hij niet geloofde dat ze hun vader had ontmoet. Uiteindelijk vroeg zijn zusje naar zijn verhaal. ”Geen gebroken poten, geen bloederige valpartijen en ook geen lidmaatschap bij de elite voor mij. Ik ben gewoon lekker op mezelf gaan wonen,” sprak hij trots. Hij vond het toch wel een hele prestatie van hem dat hij zich tot nu toe wel redelijk gered had. Nu moest hij wel toegeven dat hij een tijdje geleden voedsel gejat had van de roedel toen hij het zelf niet bij elkaar kon sprokkelen, maar dat vermelde hij er eventjes niet bij. ”Waar is je gebroken poot? Ik neem aan dat je daar vast nog last van zult hebben.” Even testen of zijn zusje wel echt de waarheid sprak.

Het was wel duidelijk dat zijn zusje niet echt zat te wachten op zijn opmerkingen. Ze rolde met haar ogen toen hij was begonnen over haar gebroken poot. "Toevallig wel ja. Alleen je kunt het niet meer zien want het is al een tijd geleden. Maar ik heb hier een litteken op mijn schouder van me wond," verdedigde ze zichzelf en ze draaide wat bij zodat hij een de wond die op haar schouders had kon zien. "Mooi hoor," zei hij op een sarcastisch toontje. "Wel knap dat je lichaam zo snel herstelt. Misschien zou het zo erg nog niet zijn geweest." Ja, er was een wond te zien op haar schouders, maar die was niet heel erg diep en groot. Hij had ze wel eens indrukwekkender gezien bij een van zijn roedelleden die in een gevecht was beland met een Shadow. Zijn zusje herhaalde nogmaals dat het allemaal echt gebeurt was, maar Kaïn dacht daar het zijne van. "Het zal wel. Wat zijn je plannen nu dan? Shadow worden?" Hij zag het al voor zich, Aimey als Shadow. Als hij het goed had begrepen waren het niet de meest zachtaardige wolven. Aimey daarintegen was in zijn ogen een van de meest zachtaardige wolven die hij kende.