› never give a damn 'bout what they say

In alle eerlijkheid, hij had niet verwacht dat hij zijn gebied ooit zou verlaten. Maar hé, hij was nu anderhalf, geen jaarling meer. Zijn pa had het tijd gevonden dat hij de weide wereld in trok. Aka hij had hem met een schop onder zijn kont van het grondgebied af geknikkerd. Nee, ook niet zo extreem, maar details. Maximo pushte al zijn pups om hun eigen weg te vinden. Ze waren altijd welkom in de Black Pearl, dat stond vast. Maar na zijn eigen avontuur vond de oude landrot dat zijn nageslacht ook even moest proeven van het leven buiten de Pearl.

En nu stond hij hier, op het strand van een nog onbekend gebied. Erg veel was er niet te zien want verrassing, het was nacht. Gaan slapen wilde hij nog niet tho. Hij miste de feestjes van de Pearl nu meer dan ooit, ook al was zijn afscheidsfeest nog niet eens tien dagen geleden. Tien dagen? Of twaalf? Hij hield het niet meer bij. Maar hij had zin in een feestje dammit. Luidkeels begon hij een piratenlied te brullen. Ook al was hij maar alleen, hij was een sfeermaker, hij bouwde het feestje lekker zelf wel.

› OPEN

Als er meerdere wolven waren die mee zongen, dan klonk het oprecht wel meer indrukwekkend dan nu. Maar Thoms trok zich er niks van aan en bleef vrolijk verdergaan. Hij moest wel zijn afkomst in ere houden. Niet dat zijn bloedlijn er om bekend stond goed te kunnen zingen tho. Maar hé, het was het idee dat telde. De intentie was er. Met een beetje rum om de keel te smeren ging het altijd beter, maar zonder vermaakte hij zich ook prima. Het ene lied ging over in het andere, en hij ging lustig verder. Tot er ineens een witte schim voor zijn neus op dook.

Abrupt stierven de laatste noten uit. "Well hello there, handsome songbird.” Klonk de stem van de oudere wolvin. Ze sprong van haar rotsblok af en bleef voor zijn neus staan. Zijn typerende scheve grijns kwam om zijn lippen. "Pretty late for singing don’t you think? Ik ben Freya. En wie heb ik de genoegen?" Vervolgde ze. Een beetje gekwetst keek hij haar aan. ”Late? Kidding me right”, Grinnikte hij geamuseerd. ”Yer early to the party me lass”, Ging hij verder. Met een zwiep van zijn staart ging hij ook zitten. ”Me name’s Thomas, nice to meet ye.”

Uiteraard kwam iemand zijn feestje crashen. Niet dat hij dat zo heel erg vond. Zolang ze hem maar niet gingen vragen te stoppen! Dan zou hij vele zieltjes teleur moeten stellen. Stoppen met feesten deed hij pas als hij dood was, had hij zonet even besloten. Maximo zou trots op hem zijn. Het enige wat die landrot deed, was feesten. En roedel zaken regelen, maar dat was even buiten de kwestie. Levensles 1 was al geleerd. Over flirten daarentegen zou hij nog veel moeten leren. Want hoewel wij allemaal weten wat Freya van plan is, is onze sukkel zich van geen enkel kwaad bewust.

"Duss.. Thomas." Begon Freya, waarna ze een rondje rond hem heen liep. "En waar kom jij vandaan? Je vacht ziet er goed uit vandaag." Complimenteerde ze hem. "Yah know, I would like to know you better." Liet ze hem weten, waarbij ze terug ging zitten, opmerkelijk een stuk dichter dan net. De grijns om zijn lippen was nog breder geworden. ”Thanks lass”, Zei hij opgewekt. ”Me was born ‘nd raised in Blackwater Bay. Don't think ye would know it but that's fine”, Reageerde hij op de vraag van eerder. De wildkleurige reu hield zijn kop een tikje scheef. ”Why ye so interested in me tho?” Vroeg hij toen, even nieuwsgierig naar haar motieven als zij was naar hem.

Gratis complimentjes waren altijd mooi meegenomen. Alleen was hij te lomp om de ware bedoeling er achter te snappen. Het was dan ook de eerste keer dat hij sprak met een teefje die niet in zijn roedel had gezeten. Daar was het over het algemeen een heel andere sfeer. Hij was de zoon van de Captain, dus hij was aandacht gewend. Daarom kon hij niet verder denken dan dat ze gewoon complimentjes gaf omdat hij belangrijk was. Hij had namelijk ook helemaal niet door dat ze Maximo niet eens kende, laat staan dat ze zou weten wie hij was. Het was een attitude waar hij snel van verlost moest worden, voor hij zichzelf nog in de problemen werkte.

Het muntje viel zelfs niet toen hij over zijn thuisgebied sprak. Misschien mankeerde er wel iets in zijn kop. Kon goed zijn. Bij Maximo zaten er namelijk ook een paar vijsjes los. Geheel onschuldig vroeg hij zich dus luidop af waarom ze zo geïnteresseerd was. ’’Well aren’t you cute? Oh wait.. Maybe that's the reason sweetheart.’’ Gaf ze als reden. Het drong eindelijk tot hem door. Met grote ogen keek hij haar aan. Ooooh. Oké.

"Blackwater Bay? Wat brengt jou hier dan?" Vroeg ze. ”Me paws, ‘fcourse”, Grapte hij. Oh god. ”Nah, adventure, me thinks”, Zei hij toen iets serieuzer. Hij liet zijn zeegroene ogen nog eens over het lichaam van Freya glijden. ”Maybe ye could be me first adventure, what ye say?” Greens hij. In flirten was hij niet zo goed, het moest meer straightforward zijn. Vandaar ook zijn eerlijke opmerking.

Zijn aankomst werd dan toch op een heel andere manier gevierd dan hij had verwacht. Maar je zou hem niet horen protesteren. Het was weer een verhaal om aan zijn memoire toe te voegen, de avonturen van Thomas, zo zou het gaan heten. Hij moest echt moeite doen om niet in de lach te schieten om zichzelf. Soms verbaasde hij zich over zijn eigen gedachten, echt waar. Deze werden nu echter gelukkig in de juiste richting geduwd. Gedaan met de hints, hij had het door, tijd voor actie! Freya leek het nog grappig te vinden ook dat hij ineens toch door had wat ze bedoelde met haar geflirt.

"Well look who’s grown up." Merkte ze op. Ze liep opnieuw een rondje om hem heen, haar staart tikte ze tegen zijn snuit. Thoms draaide zijn oor naar haar toen ze naast hem kwam staan. "Let's be honest babe, what kind of adventure are ye thinking of, darling." Vroeg ze hem zachtjes. De wildkleurige wolf stond op en keek haar geamuseerd aan. ”If we can find some bushes me could show ye aye”, Greens hij. Want hé, ondanks alles, was hij toch nog altijd gesteld op een beetje privacy.

De plannen werden dan toch weer veranderd. Blijkbaar had Freya toch niet zoveel zin als ze eerst had laten uitschijnen. Too bad. Eigenlijk vond hij het ook niet zo heel erg. Hij was niet hierheen gekomen om zo’n soort zaakjes te doen. Als het gebeurde, dan gebeurde het, maar hij zou het niet actief lopen opzoeken. Maximo zou hem waarschijnlijk een flinke mep geven als hij er achter kwam dat er ergens pups van hem rondliepen. Dat wilde hij toch nog even vermijden. Hij was sowieso ook gewoon te jong. Hoe dan ook, hij bleef het spelletje maar meespelen. Het was enigszins ook vermaak voor hem.

"I first want to hear you sing again, maybe then I can give ye what ye want." Klonk de voorwaarde van de witte schoonheid nu. Zingen hmm? Natuurlijk wou hij voor haar zingen. "Well, come on, sing for me." Spoorde ze hem nog extra aan, met zowaar een lik over zijn wang. ”Fcourse me lass, ye better pay attention, me will tell ye the story of the Black Pearl crew”, Zei hij trots. De reu zette zichzelf in beweging, liep naar de branding en begon door het zoute water te lopen. Terwijl zette hij de themesong van de crew in gang, opnieuw klonk het meer als gebrul dan echt gezang, maar ach, waarom zou hij zich daar voor schamen?

Elke romantische ziel had deze gelegenheid waarschijnlijk aangegrepen om een liefdesliedje voor zijn love interest te zitten. Helaas was hij niet echt een romantische ziel. Hij was maar op één iets echt verliefd, en dat was de zee. Lekker cheesy wel, maar hij kon er ook niks aan doen. Soms dacht hij oprecht dat er zeewater door zijn aderen stroomde in de plaats van bloed. Hoe dan ook, hij bracht een ode aan the Pearl, het lijflied dat elk lid van de crew vanbuiten kende. Het was dan ook niet moeilijk, aangezien het dagelijks wel vijf keer werd gezongen. Of gebruld. Anyways.

Net toen hij ongeveer halverwege was, werd hij weer onderbroken door Freya. ’Hey! Darling.. Wat is de Black Pearl? Een roedel in dit gebied? In Serigala?’ Klonk de vraag. Thomas stopte en draaide zich weer om. De golfjes sloegen rustig tegen zijn poten aan. ”The Black Pearl? It’s me crew aye, from Blackwater Bay”, Zei hij, alsof het zo’n algemeen geweten feit was dat zelfs zij dat moest weten. ”Me dad’s the captain”, Greens hij toen trots. Op een dag wilde hij het wel overnemen, eerlijk waar. Kreeg hij ook zo’n cool vishaakje door zijn oor, ghehe.

Een liedje helemaal uitzingen tot het einde bleek een hele uitdaging hier. Freya onderbrak hem opnieuw, maar hij vond het niet zo erg. Hij antwoordde met enige verbazing. Hoe kon ze the Black Pearl niet kennen? Onder hun soortgenoten, de wolven aan de kust, waren ze legendarisch. Maar goed, hij zou het haar wel vergeven. Haar interesse leek echter meer gewekt te worden toen hij zei dat zijn vader captain was. "My mother is captain too, were basically prince and princess don’t ye think?" Reageerde ze, waarop hij haar op zijn beurt verbaasd aan keek.

”A female captain?” Vroeg hij, waarna hij in de lach schoot. Dat meende ze niet echt. Vrouwen hadden dat recht toch helemaal niet. Tenzij ze een partner hadden die captain was. Dan waren ze soort van ook captain, maar het woord van de reu ging altijd boven dat van de teef. ”That’s just weird me lass”, Grinnikte hij nog na. Hij draaide zich weer van haar weg, begon weer te lopen. Het moest echt niet gekker worden nu.

Het was niet dat hij een hekel had aan vrouwen. Er zaten ook wolvinnen in the Black Pearl. Zonder een wolvin stond hij niet op deze planeet. Hij had ook geen disrespect voor hen. Hij vond hen alleen niet zo geschikt in leidersfuncties. In hun crew gingen vrouwen ook meestal niet mee vechten. Ze moesten zich eerst bewijzen. De mannen ook, natuurlijk, maar het verschil in geslacht werd in hun levensstijl wel benadrukt. Niet iedereen ging daar evenzeer mee akkoord, zo bleek. Ook Freya liet duidelijk haar afkeur merken.

’My mother is a great ‘captain’ and to be honest i was going to be the ‘captain’ so you should shut up! Or you can just f*ck yourself!’ Riep ze hem na. Thoms schoot opnieuw in de lach. Hij keek even achterom, over zijn schouder, maar draaide zich verder niet meer om. ”If ye want me to shut up, make me”, Lachte hij. De reu draaide zich weer om en draafde verder, hij had echt zijn tijd verspild met deze wolvin. En hoe dan ook zou hij nooit zijn mening aanpassen, voor geen enkele wolvin ter wereld.