Serigala


 

Deel
 

 Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now

Ga naar beneden 
Kova

Kova


Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Empty
BerichtOnderwerp: Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now   Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Emptywo maa 15, 2017 4:37 pm

Nu de kleine witte wolvin al een tijdje aan het stappen was en haar spieren al wat meer opgewarmd waren door de warme zon die ondertussen hier meer en feller door het bladerdek priemde, was de pijn in haar linkerachterpoot flink verminderd en ook een stuk minder stijf. Ze kon er al iets meer gewicht op zetten, al voelde ze wel een flinke pijnscheut door haar been schieten als ze er te veel druk op zette, maar Kova wilde niet teveel aandacht besteden aan haar banale verwondingen nu het hele Sanvi Forest in een prachtig tafereel was omgetoverd. Licht scheen in lichtbundels tussen de bladeren, af en toe klonk de roep van een vogel en soms zag ze ergens een klein vogeltje wild opvliegen toen zij passeerde, maar dat was niet wat de kleine teef naar op zoek was. Ze wilde Aissar - die eveneens haar reisgenoot was op dit moment, en er erg mee in had gezeten dat hij zijn vers gevangen, lekker, aanlokkelijk fazantje hadden moeten inruilen voor een saaie ochtendwandeling met de jongste wolvin van zijn roedel die een tong had die "psychische problemen veroorzaakte", zoals hij dat zo mooi had verwoord, trakteren op een troostprijs voor zijn moeite. Om dat dat er niet erg in zat met drie en een half poten, konden ze misschien samenwerken om een middelgrote prooi binnen te halen, zoals een kleine, jonge ree of een groot konijn. Haar witte oren waren aandachtig gespitst en haar neusgaten wijdopen, en op het eerste zicht waren er genoeg geuren om uit te kiezen, en zoals ze verwachtte rook ze zowel haas als iets ree-achtig. Er was keuze genoeg.

Met een brede grijns keek ze over haar witte, smalle schouder en ontmoette even grinnikend zijn gouden paar ogen. "Kom op, ouwe brompot. We gaan een lunch voor je zoeken, als je je fazant teminste nog wilt wreken," greens ze terwijl ze er in een energiek tempo vandoor ging waar ze toch nog op een mirakeleuze wijze kon balanceren op drie poten. Ze draafde wat maar vooruit, maar volgde meer de richting waar de meeste geuren vandaan kwamen, niet echt een bepaald spoor. Die keuze liet ze liever aan Aissar over.

|~Aissar!
Terug naar boven Ga naar beneden
Aissar

Aissar


Wolven profiel
Leeftijd: IV
Geslacht: Reu
Partner: Kova

Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Empty
BerichtOnderwerp: Re: Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now   Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Emptyvr maa 17, 2017 9:50 pm

 
Sloffend, met zijn kop iets naar beneden hangend liep hij zwijgend schuin achter zijn roedelgenote Kova. Hij was wat stilletjes, meer omdat ze al een poosje aan het lopen waren en hij vrijwel weinig te zeggen had. Onderweg waren er natuurlijk al een paar onderwerpen over ditjes en datjes aan de pas gekomen, waardoor hij geen idee had wat hij nu weer kon uitkramen. Wat dat betreft hield hij zich dus gedeisd, keek wat om zich heen en genoot van het opkomende lente weer. De temperaturen werden weer iets hoger, het werd langer licht wat ook gelijk betekende dat het prooi zich wat meer liet zien.

Terwijl hij rustig bleef lopen, kon hij het niet laten om zo af en toe een blik op de wolvin voor hem te werpen. Hij had d’r nooit zo bekeken, maar ergens bleek ze toch wat schoonheid te bezitten of was dat alleen maar het moment? Mmm. Alsof het haar op was gaan vallen dat hij toch wat naar haar zat te staren, draaide ze haar kop om en keek hem grijnzend aan. Even werd het hem benauwd, maar al snel begon ze te spreken. “Kom op, ouwe brompot.” Als reactie keek hij haar even streng aan, waarbij zijn oren naar achter staken. “Ey.” Waarschuwde hij al klonk het nog vrij vriendelijk - voor zijn doen-.

“We gaan een lunch voor je zoeken, als je je fazant tenminste nog wil kweken.” Dit verbaasde hem enigszins iets. Kova had immers last van haar poot gehad, maar begon zich zo danig goed te voelen dat ze het wel zag zitten om te gaan jagen. Ergens voelde hij wel sprankje bezorgdheid, als ze te veel van haar lichaam in één keer zou vragen met de beschadiging die ze had kon de pijn later nog wel eens erger voelbaar zijn. Aissar hield zijn kop even schuin, al helemaal toen Kova er vrolijk vandoor ging in een hoger tempo. “Vrouwelijke intuïtie.” Grinnikte hij in zichzelf waarna hij ook een pasje harder ging lopen, achter de iets wat hinkelende wolvin aan. “Zoeken of ook vangen?” Greens hij. Een paar wolflengtes bleef hij nog achter haar, maar daarna besloot hij dat – als hij wat wou vangen – ook heus een pasje harder kon en kwam even voor haar te rennen. Zijn neus was laag tegen de grond, ergens had hij het idee dat ze nog niet eens zo gek ver vandaan hun lunch zouden kunnen zijn..

Terug naar boven Ga naar beneden
Kova

Kova


Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Empty
BerichtOnderwerp: Re: Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now   Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Emptyzo maa 19, 2017 9:51 am

De blik die Aissar op haar had gevestigd... Was anders dan de vorige keren dat hij naar haar had gekeken met zijn oranjegouden ogen. Hij leek een beetje weg te dromen, en toen hun blikken elkaar kruisten leek hij zichzelf even te berispen en het benauwd te hebben. Ofwel had de honger hem zo ver gedreven dat hij haar voor een smakelijk stuk prooi aanzag, ofwel... Uhm, what? Ze knipperde even, en besefte dat ze zelf begon weg te mijmeren waardoor ze zichzelf snel dwong om haar kop weer naar voren te draaien om het moment nog niet ongemakkelijker te maken - al voelde ze dat ze een lichte blos op haar wangen voelde opkomen. Mpff. "Vrouwelijke intuïtie," waren Ais' woorden na een tijdje waardoor ze haar gedachten opnieuw kon verzetten door even met een speelse uitdrukking te grijnzen. "Ofcourse, darling, wat had je anders van mij verwacht?" grinnikte ze op vrij ondeugende toon en ging een stukje harder draven. De pijn in haar linkerachterpoot voelde ze amper meer, waarschijnlijk door de adrenaline die door haar aderen begon te stromen door de komende opwinding van de jacht. Ze was op het spoor van een haas gekomen, een spoor dat er nog redelijk vers uitzag. Misschien konden ze hun geluk daar eens beproeven.

"Zoeken of ook nog vangen?" plaagde de grote zwarte reu haar nog een beetje, maar voor Kova grijnzend lachend wilde antwoorden, zag ze maar een paar wolflengtes verder een bruin lichaampje graven in de aarde. Dat konijn was dus dichter dan ze gedacht had. In een enkele tel stond ze stil - misschien wat erg bruusk voor in zo'n snel tempo gejogd te hebben - en spitste haar oren, er niet rekening mee houdend dat er nog een andere en grotere wolf achter haar liep.
Terug naar boven Ga naar beneden
Aissar

Aissar


Wolven profiel
Leeftijd: IV
Geslacht: Reu
Partner: Kova

Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Empty
BerichtOnderwerp: Re: Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now   Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Emptyzo maa 19, 2017 1:49 pm

 
Een moment was het even ongemakkelijk geweest, maar al snel waren beide wolven verdergegaan met het doel die Kova had gemaakt: namelijk het vangen van een prooidier. Kova had geopperd om zijn fazant die hij een vanmorgen nog maar net had gevangen en had moeten achterlaten om maar te vervangen door een andere maaltijd. Aissar was er deels mee eens, aan de ene kant was het niet goed om Kova’s spieren zo snel weer te belasten, maar aan de andere kant had hij ook wel weer honger gekregen en leek Kova zich ook weer beter te gaan voelen. Daarbij was ze ook wel volwassen genoeg om te kunnen beseffen wat ze wel kon en wat niet, plus, had hij verder weinig over d’r te zeggen.

Terwijl hij een pas harder liep om zo schuin voor haar te lopen, was zijn roedelgenote zo koppig genoeg om hem weer in te halen – voor de tweede keer-. Dit keer liet hij het maar zo, als hij nog harder zou rennen, zou ze hem toch weer inhalen, waardoor het tempo alleen maar hoger kwam te liggen. Het was wel de bedoeling dat ze wat zouden vangen, in plaats van verjagen, dus hield hij zijn omgeving maar goed in de gaten.

Plotseling, wanneer hij net een sterke geur van een prooi had opgepikt, botste hij ineens tegen Kova aan. Even was hij verbaasd, waarna hij snel een paar stappen terug zette. De reu schudde zijn kop, waarna hij de wolvin verontschuldigend aankeek. “Wat is er?”


Terug naar boven Ga naar beneden
Kova

Kova


Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Empty
BerichtOnderwerp: Re: Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now   Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Emptydi maa 21, 2017 2:59 pm

Op het moment dat ze stokstijf bleef staan, begon ze langzaam te realiseren dat het misschien beter was om Aissar eerst voorzichtig te verwittigen, maar tegen de tijd dat ze haar hoofd draaide om te gebaren naar het konijn, was de inmiddels veel grotere en gespierdere reu al tegen haar aangebotst. Het was maar een minuscuul duwtje, maar het was genoeg om een veel kleinere en tengere wolvin die bovendien maar drie poten in beschikking had omver te duwen, plat op haar buik. Er schoot meteen opnieuw een flinke pijnscheut door haar been toen die met zo'n geweld de grond raakte en de gepijnigde spieren zo ruw in aanraking met de aarde kwamen. De dreun veroorzaakte echter ook een hoop opdwarrelend stof en een gekraak van een takje dat onder haar buik verpletterd werd, en dat was genoeg om het mollige konijn een paar wolflengtes verder te laten opschrikken, met gespitste oren te laten opkijken en vervolgens, nadat hij een tel stokstijf had blijven staan, in een rush weg te laten sprinten tussen de bladeren in het lange gras. "Wat is er?" had Kova nog net opgevangen van haar blijkbaar erg getalenteerde Jachtgenoot, en ze draaide nog steeds op de grond liggend haar hoofd naar haar om met een zogezegd "verveelde" uitdrukking, al was het wel duidelijk aan de speelse fonkeling in haar blik dat het niet zo was. "Dat was er," zei ze, gebarend met haar kop naar de plek waar de haas zonet had gestaan. Mmm, het was niet erg - ze vonden vast wel iets anders.

"Je bent er niet echt bij met gedachten vandaag, he?" zei ze met een klein, zacht grijnsje en probeerde zich zo langzaam, voorzichtig en behoedzaam mogelijk omhoog te hijsen zonder op haar blauwe plekken te steunen of te leunen. Langzaam draaide ze zich om, en ontmoette voorzichtig zijn oranjeachtige blik. Woah... Sinds wanneer had hij zulke diepe, krachtige ogen? Haar blik leek er wel telkens naar toe gezogen te worden als een magneet, en ze voelde hoe ze er langzaam in begon weg te zinken zodra ze oogcontact had gemaakt. Mmm. Ze knipperde een keer zodra ze besefte dat ze al een hele tijd niks zei en probeerde haar blik ergens anders op zijn gezicht te focussen zonder zo akward over te komen. "Scheelt er iets?" vroeg ze, niet echt wetend of ze die vraag aan zichzelf stelde of aan Ais. Het was raar... Dit had ze niet echt al eerder gevoeld. Vreemd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Aissar

Aissar


Wolven profiel
Leeftijd: IV
Geslacht: Reu
Partner: Kova

Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Empty
BerichtOnderwerp: Re: Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now   Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Emptyma maa 27, 2017 4:35 pm

 

Whoops, voordat hij het wist was hij bovenop Kova gebotst. De reu had nog net zijn evenwicht kunnen behouden, maar dat was niet te zeggen over zijn roedelgenote. De witte wolvin, die tevens al wat wankel was door haar verwondingen, kwam hard op de grond terecht. De dreun die ze maakte op de aarde onder hun, veroorzaakten kleine stofdeeltjes die vervolgens dan weer alle kanten rondwarrelden. Aissar schudde zijn kop, kuchte een keer als reactie om het stof te doen verdwijnen in zijn neusgaten.

Onderzoekend was zijn blik naar beneden gegaan, waar Kova nog steeds languit op d’r buik lag. Ze had een droge, verveelde uitdrukking op haar snuit staan, al meende hij ook nog ergens een sprankje pijn menen te zien. Ergens kwamen dan ook schuldgevoelens naar boven, immers had hij gewoon beter om moeten letten dan was hij tenminste niet tegen d’r aangeknalt. Daarnaast wist hij dat ze last had van d’r spieren en zou de val dan zeker niet helpen in het herstel van haar wonden. “Dat was er,” sprak Kova uit, waarbij ze gebaarde naar een eindje van hun vandaan. Aissar keek haar niet begrijpend aan, blijkbaar had een aanwijzing gemist en was dit het resultaat geweest. “Mm, ik denk dat ik iets gemist heb,” antwoorde hij sceptisch.

Gelukkig bleek Kova niet chagrijnig te worden, want hij kende haar goed genoeg om een ‘speelse’ fonkeling in haar ogen te herkennen. “Sorry.” Zei hij, bewust van zijn fout die hij had gemaakt. “Jagen is niet geheel zonder gevaar…” Grinnikte hij op een zachte toon, wat meer in zichzelf gesproken.

Afwachtend wanneer de wolvin zichzelf weer in de benen zou helpen, plantte hij rustig zijn kont op de grond.  “Je bent er niet helemaal bij vandaag, hé?” Zijn ogen waren nog steeds op Kova gericht, waarbij hij haar bescheiden grijnsje beantwoorde door een flauwe, verontschuldigende glimlach. “;T komt door de slechte start van vanmorgen. Je hield me van m’n ontbijt af.” In werkelijkheid was dit maar een slecht excuus. Het was namelijk niet zijn maag die hem van z’n stuk bracht; het was Kova zelf. Hoewel hij de reden stiekem wel wist, was het niet zo dat Aissar het hardop zou uitspreken, eigenlijk wist hij zelf niet eens wat er nou precies aan de hand was.

Dit allemaal leek Kova wat te voelen. Ze zocht oogcontact, waar hij dan ook reactie op gaf – enkel voelde dit heel anders dan voorheen. Er was iets raars aan de hand tussen hun beide, dat voelde hij zelf ook. “Scheelt er iets?” Weer een scherpe opmerking van Kova d’r kant, blijkbaar voelde zijzelf het ook aan. Haar woorden brachten hem weer op aarde, liet hem weten dat het leek alsof de tijd had gestaan maar eigenlijk toch wel echt verder tikte. Hij schudde zijn kop. “Volgens mij niet, behalve dan dat ik je omver heb gegooid en we nog steeds niets hebben gevangen.” De reu besloot om het niet gênant te maken en maar gewoon verder te gaan. Gevoelens wegstoppen was hij dan onderhand ook wel een meester in. “Kom, we vinden vast wel iets.” Hij liep langs haar heen en ging toen in op een simpel drafje, met de verwachting dat ze achter hem aan kwam.

[OCC: ontkenningsfase?]


Terug naar boven Ga naar beneden
Kova

Kova


Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Empty
BerichtOnderwerp: Re: Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now   Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Emptyma maa 27, 2017 8:09 pm

De grote zwarte reu verklaarde zijn slechte vorm vandaag dat ze zijn ontbijt van zijn neus had weggesnoept. Er stond een flauwe, onbeholpen glimlach op zijn snuit, maar Kova kon door een of andere reden niet terug glimlachen hoe hard ze ook probeerde om iets op haar lippen te forceren. De sfeer tussen hen was statisch, maar het prettige soort statisch, alsof ze een soort van aantrekkingskracht op elkaar uit oefende en niks anders kon dan in zijn oranjeachtige ogen te staren. Het was vreemd - ook al had ze dit gevoel nog nooit eerder ervaren, wist ze exact wat het was. Of ze het wilde toegeven, was een ander verhaal. "Volgens mij niet, behalve dan dat ik je omver heb gegooid en we nog steeds niets hebben gevangen," ontkende Aissar, maar aan zijn stem hoorde Kova dat hij zowel tegen haar als tegen zichzelf loog. Hij leek nochalant door te willen gaan, maar voor een zeldzame keer wilde de zilverwitte teef dit ongemakkelijke moment niet overslaan. "Kom, we vinden vast wel iets," spoorde hij aan terwijl hij langs haar heen draafde en zo half en half verwachtte dat ze achter hem aan kwam. Maar Kova draaide zich enkel om en plaatste haar ijsblauwe ogen sterk en ondoorgrondelijk op zijn rug ij de hoop hem om te laten draaien.

"Nee," was haar onderbrekende antwoord, terwijl ze zich in haar volle maar niet zo indrukwekkende lengte oprichtte terwijl ze stokstijf bleef staan. Haar ogen waren hard en door een of andere manier tegelijk teder. "Er is wel iets." Het was vreemd nu ze voor een keer zo serieus was, want normaal kon er altijd een grijnsje of een sarcastische opmerking van af. Ze probeerde oogcontact te zoeken, al was dat niet erg makkelijk wanneer een wolf met z'n rug naar je toe stond gedraaid, maar ze waagde het niet om een stap dichter te zetten waardoor de kans misschien groot zou zijn dat hij de 'ernst' hiervan niet zou laten doordringen. Volgens haar wisten ze beiden even goed wat hier aan de hand was... Al durfden ze het gewoon beiden niet te zeggen. Gvd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Aissar

Aissar


Wolven profiel
Leeftijd: IV
Geslacht: Reu
Partner: Kova

Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Empty
BerichtOnderwerp: Re: Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now   Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Emptydi maa 28, 2017 9:17 pm

 
Bijtend op zijn tanden, was hij Kova voorbij gelopen, in de veronderstelling dat ze hem toch wel zou volgen. De reu had een aparte spanning tussen hun in gevoeld, die hij eigenlijk maar moeilijk kon beschrijven. Het maakte hem zenuwachtig waarbij je bijna wel kon zeggen dat hij zich iets onzeker voelde. Tegelijkertijd werd hij door haar aangetrokken, misschien dat hij daarom haar de laatste tijd wel zo veel in de gaten hield. Het moest hem denken aan zijn tijd met Emaya, al was dat verder weggevaagd en ontdekte hij het dit keer op een andere manier. In ieder geval, werd het hem daarbij te moeilijk en had Aissar maar besloten dat het beter was om verder te gaan, wat dan wel weer typisch hem was. Hij had moeite om zijn gevoelens te uiten en wist hij tevens ook niet of het wel een goed idee was om ze juist te delen.

De gedachten van zich af zettend, wat trouwens niet gemakkelijk ging, versnelde hij zijn pas tot een simpel drafje. Echter was het niet zo dat hij ver kwam. Hij was dan ook nog maar een paar wolflengtes van Kova verwijderd toen hij plotseling haar tegenwoord hoorde. Zijn rechter oor draaide naar achten terwijl hij haar stem hoorde, al moest het verder nog wat tot hem doordringen wat er gebeurde. Natuurlijk was hij de pittigheid van een Shadow-teef wel gewend, dat kon ook niet anders als bijna de helft van de roedel uit het vrouwelijke geslacht bestond, enkel had hij niet gedacht dat Kova hem op dit gebied zou tegenspreken. Hij vroeg zich dan ook af of ze wat ze precies wou en of ze daadwerkelijk de zelfde gevoelens had gekregen als hem – al wou hij dat gesprek liever vermeiden. “Er is wél iets.” Sprak ze stellig, haast wel koppig. Pas toen draaide hij zijn kop om, waar hij vrijwel meteen verdwaald raakte in Kova’s oceaan blauwe ogen.

Een tijdje was de reu stil, staarde enkel naar de sneeuwwitte wolvin achter hem terwijl hij bijna verzonk in haar blik. Toch realiseerde Aissar zich donders goed wat er gebeurde, bijna wou hij toegeven, maar bedacht zich op tijd dat dat wel nog eens heel fout kon aflopen. Immers wist hij goed dat liefde echt niet zo gemakkelijk was dat als het klonk. “Misschien heb je gelijk.” Stemde hij voorzichtig toe, al maakte hij geen aanstalten om zich om te draaien. Hij had dan ook de intentie om weer verder te gaan met hun jacht.


Terug naar boven Ga naar beneden
Kova

Kova


Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Empty
BerichtOnderwerp: Re: Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now   Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Emptydi maa 28, 2017 9:40 pm

Ze snapte Aissar langs de ene kant wel. Hij had de wolvin waarmee hij blijkbaar een heel leven mee had gehad opgegeven voor de loyaliteit aan zijn roedel. Ze waardeerde hem daarvoor, maar hij had haar nog niet volledig losgelaten. Dat was niet erg - dat zou zij ook niet snel doen, als ze in zijn vel zou zitten. Hij draaide zijn kop over zijn schouder in keek in haar ogen, en even leek hij net zoals haar weg te dromen in haar diepe blik. Met een indringende glans op haar heldere ogen staarde ze terug terwijl ze een stapje dichterbij zette. "Misschien heb je gelijk," mompelde Ais, maar hij maakte nog steeds aanstalten om verder te gaan met de jacht. Opnieuw heerste er een ongemakkelijke stilte waardoor Kova even met haar oortjes trok. Dit was nog niet het juiste moment om het te zeggen, voelde ze haar instinct zeggen toen ze haar mond wilde openen. Beiden waren ze er nog niet klaar voor.

"Ik heb altijd gelijk," zei ze en forceerde met de grootste moeite een grijnsje, alsof ze de gespannen sfeer opeens wilde omtoveren in een iets lossere situatie. Zo nochalant mogelijk stapte Kova naar voren, langs Aissar heen alsof ze met hetzelfde enthousiasme van daarnet de jacht wilde doorzetten. Er zou wel een andere keer van komen, hield ze zichzelf voor voordat ze in een energiek tempo vooruit stapte. Even draaide ze haar kop terug en ontmoette zijn ogen met de hare, waar er nog even die tedere en schijnende blik in zat waarmee ze hem daarnet had aangekeken, waarmee ze liet weten dat ze werkelijk hetzelfde over hem voelde. Daarna spurtte de witte wolvin weg terwijl ze met haar staart wenkte om Aissar uit te nodigen om zich opnieuw te focussen op een prooi te vangen en haar te joinen in de jacht.

OCC: Topic out?
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Empty
BerichtOnderwerp: Re: Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now   Look around, look around, at how lucky we are to be alive right now Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» If You Wonder I'm Still Alive

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Serigala :: Valley :: Sanvi Forest-
Ga naar: