Beautiful Fur -OPEN-

In dit vreemde, inmiddels door de warmere temperaturen bijna volledig sneeuwloze en voor Lorcans begrippen vlakke land, was het zien van een wolvin met een vacht zo wit als de hare een sight for sore eyes. Toch kon het het verdriet en de heimwee die hij had naar zijn familie en roedel niet totaal verdringen. Met zijn ogen volgde Lorcan iedere beweging van de wolvin, die zich uitschudde en op hem af kwam lopen. Hij zag er misschien redelijk ontspannen uit, maar ieder spiertje in Lorcan's lichaam stond klaar om weg te rennen, voor het geval ze toch gevaarlijk bleek te zijn.

"Well hello sweetheart," Sprak ze hem aan toen ze dichter bij gekomen was. "What's the matter?" Tsja.... Dat was nou niet echt een verhaal wat je zomaar aan een willekeurige vreemdeling vertelde. Of in ieder geval niet iets wat Lorcan zou doen, daarvoor deed het hem teveel pijn.
Hij kwispelde even kort met zijn staart, een klein glimlachje op zijn snuit. "I've just been wanderin' 'round," Antwoordde hij haar. Een halve waarheid was altijd beter dan een volle leugen. Dat hadden zijn ouders hem geleerd, als het om vreemdelingen ging. "Just now, I was looking to catch some dinner, but there doesn't seem t'be a lot of prey 'round here."

Lorcan nam een korte pauze, de wolvin tegenover hem in zich opnemend. Ze leek vriendelijk... Best wel mooi ook, eigenlijk, met die sneeuwwitte, smetteloze vacht en haar helderblauwe ogen . Lorcan was zich volledig onbewust van haar gedachtengangen, en misschien maar goed ook. De jonge reu had absoluut nog geen enkele ervaring of benul op het gebied van de liefde. "What brings you here all by yerself, lass?"