SOMEbody once told me

Frickin’ sand. Mitch zijn tanden kraakte door alle zandkorrels in zijn muil. Hij had een konijn vanuit de duinen het strand op weten te jagen, met als gevolg dat het –inmiddels dode dier- onder het zand zat. Iedere hap ging gepaard met een zout smaakje. Ach, een beetje zand schuurt de maag, right? Terwijl hij op het strand chillde, zijn prooi stevig tussen zijn twee voorpoten geklemd, besefte hij dat hij wel erg in het zicht lag. Geen enkele vorm van beschutting in de buurt. Niet dat hij het nodig had, of course. Hij was een volwassen reu. Top of the food chains. Enkel een grizzly kon hem in de weg staan, maar die lagen lekker te snurken in hun grotje rond deze tijd van het jaar.
Terwijl de wildkleurige reu nog wat zat na te kauwen op wat van de konijnenbotjes, besefte hij dat de zee wel heel dichtbij kwam. Pffh. Hij lag net zo lekker. Het zand onder zijn poten werd steeds natter, en de golfjes waren nog maar enkele golflengtes van hem vandaan. Ach, hij had nog wel een paar minuutjes tijd. Terwijl hij zijn blik van de zee haalde en richting de duinen keek, zag hij een klein zwart stipje zijn kant op komen. Ah, gezelschap. Mitch was blij dat al het eten al op was. Delen was niet iets wat hij graag deed namelijk.

&Cordelia

_{Vandaag bevond Cordelia zich weer op het zanderige gebied nu-alleen voor een korte wandeling. Ook al kon ze hier ook niet ontsnappen aan het witte sneeuw was het wel een stuk minder dan op andere delen van serigala. Plus ze hield gewoon van de frisse zeelucht die door haar zwarte vacht waaide. Het gaf haar een gevoel van vrijheid. Opeens vielen haar licht blauwe ogen op een bruine schim die dicht tegen het rijzende water lag, ew het lag helemaal onder het zand. Cor kam langzaam dichterbij en kreeg als snel in de gaten dat de schim een wolf was. Een stuk oudere wolf dan zij zelf, hij was zeker geen schadow of een Okami. Of tja hij droeg niet de zelfde geur die de witte wolvin Ama bij zich droeg. En voor al zij wist kon hij wel een relatie hebben met de Okami hebben. Toen de zwarte wolvin nog maar een paar vossenlengtes van de andere wolf verwijderd was stopte ze met bewegen. 'Als ik jouw was zou ik die dikke kont van je maar eens bewegen voordat je opgeslokt word door de zee' merkte ze koud en bespottend op.}

De wolf die op hem af kwam lopen, of beter gezegd wolvin, was zwart. Ze was ook nog erg jong, zo’n half jaartje oud. Ondanks dat was ze al bijna volgroeid. Mitch moet toegeven dat ze een knap gezichtje had. Waarschijnlijk een hartenbreker in the making.
“Als ik jouw was zou ik die dikke kont van je maar eens bewegen voordat je opgeslokt word door de zee,” sprak de dame kill. Ah, het viel Mitch nu ook op dat hij te maken had met een Shadow. Snel geïrriteerd volk, blijkbaar. Met een grijnsje stond hij op. “Thanks voor de tip, Milady” zei hij soepeltjes. Hij liep wat verder van de zee af, en dus in haar richting. Toen hij vlak bij haar stond bleef hij staan. zijn mist blauwe ogen op de hare gefocust. “Ben je helemaal hier naartoe gelopen om me dat te vertellen?”  

_{“Thanks voor de tip, Milady” sprak de reu soepeltjes terwijl hij opstond en wat veder van de zee weg liep. Tot haar verbazing, ze had niet verwacht dat hij naar haar zou luisteren. “Ben je helemaal hier naartoe gelopen om me dat te vertellen?” vroeg hij toen hij dicht bij haar stond. Cordelia greens en schudde lichtjes haar hoofd. 'Om eerlijk te zijn dacht ik eerst dat je een grote kwal was, en ik nieuwsgierig als ik ben moest ik het grote slijmerige beest van dichterbij zien' sprak de prachtige jonge wolvin licht bespottend naar de andere wolf. 'And it turns out i was half-right' sprak ze toen met de zelfde bespottende toon, alleen nu met een speelse ondertoon.}

Het teefje voor hem had een lichte grijns op haar gezicht. Die hij kopieerde toen hij voor haar tot stilstand kwam. “Om eerlijk te zijn dacht ik eerst dat je een grote kwal was, en ik, nieuwsgierig als ik ben, moest ik het grootte slijmerige beest van dichtbij zien” zei ze spottend. Mitch zijn ogen twinkelde vermakelijk terwijl hij lachte. Ze had een grote mond, heerlijk. “Touché” sprak de grote reu. “Een kwal zou ik mezelf niet noemen. Maar ik ken nog een stel teven die me misschien wel zo zouden omschrijven” knipoogde hij naar haar. “The name’s Mitch” zei hij terwijl hij ging zitten. Dit om iets minder dreigend over te komen richting de kleinere wolvin. “Care to tell me yours?”  

_{“Touché” sprak de grote reu. “Een kwal zou ik mezelf niet noemen. Maar ik ken nog een stel teven die me misschien wel zo zouden omschrijven” liet hij haar toen weten, terwijl hij haar een knipoog schonk. Cordelia haalde even een 'wenkbrauw' op maar schonk de wolf toen even snel een vriendelijke glimlach. Meestal wij zij de gene die knipogen uitdeelde. “The name’s Mitch” vertelde de grotere reu haar terwijl hij ging zitten. “Care to tell me yours?” vroeg hij toen. De prachtige jonge wolvin dacht niet lang en gaf de andere reu al snel haar naam. 'Cordelia' stelde ze zich voor. Haar licht blauwe ogen keken de reu uitdagend aan, wachtend op zijn volgende 'move'.}

De jonge dame trok haar wenkbrauw op. Tegelijkertijd schonk ze hem ook een glimlach. Ah, vrouwen en hun ingewikkelde lichaamstaal ook. De teef vertelde hem ook haar naam. Cordelia. Een passende naam vond hij. “Leuk te ontmoeten, Cordelia van de Shadows.” Sprak hij deftig. Mitch keek even achterom, waar de zee steeds ruiger en dichterbij kwam. Binnenkort zouden ze weer moeten verplaatsen. Mitch had geen zin in een nat pak namelijk. Abrupt stond hij op. Misschien iets te snel, hij wou de zwarte teef niet wegjagen namelijk. “Ik denk dat het verstandig is om de duinen op te zoeken. Tenzij je wilt gaan zwemmen op onze eerste date.” Grapte hij naar haar.  

_{“Leuk te ontmoeten, Cordelia van de Shadows.” Sprak hij deftig. Cordelia grinnikte zachtjes en maakte een kleine buiging 'Oh please the pleasure is all mine' sprak ze terug op een overdreven deftige toon. Het viel de zwarte teef al snel op dat de zee steeds dichter bij kwam, net op het moment dat de teef wilde voorstellen om weer wat afstand te nemen van de stijgende zee stond de reu opeens op. “Ik denk dat het verstandig is om de duinen op te zoeken. Tenzij je wilt gaan zwemmen op onze eerste date.” Grapte hij naar haar. Cordelia greens en knikte. 'Al wil ik jouw wel koppie onder zien gaan hoor' grapte ze terug. De wolvin zwaaide uitdagend met haar staart en keek om vervolgd door een knipoog. 'Zullen we gaan my gentleman?' sprak ze liefjes terwijl ze begon met lopen, verwachtend dat de reu haar zou volgen.}

Het zwarte wolvinnetje grinnikte zachtjes. “Oh the pleasure is all mine” klonk het deftig. Mitch greens vermakelijk.  Als een ware hertog stond hij op het strand. Borst vooruit, staart omhoog. Cordelia zei dat ze hem wel kopje onder zou willen zien gaan. Hij greens. “Kan geregeld worden. Moet je alleen wel even mee zwemmen.” Kaatste hij terug. De wolvin zwaaide uitdagend haar staart en schonk hem een knipoog. Pff, jammer dat ze nog zo jong was. Mitch begon met haar mee naar de duinen te lopen. Deze dame zou nog eens wat harten kunnen breken in haar tijd. Zelfs nu al had ze op alles een charmant weerwoordje, en ze was nog maar een tiener.
Eenmaal aangekomen bij wat meer rosten en duinen plofte Mitch neer. Om hem heen waren enkel stijle duinen, waardoor er een soort openlucht burcht ontstond. Heerlijk uit de wind. Om hem heen lagen nog wat restanten van prooien die hij hier had opgepeuzeld. “Sorry voor de troep, als ik wist dat ik hoog bezoek zou krijgen had ik de boel opgeruimd.” Zei hij met een glimlachje.
 

_{“Kan geregeld worden. Moet je alleen wel even mee zwemmen.” kaatste de reu terug, Cordelia grinnikte en schudde haar kop. Zwemmen? nee dat gaat hem niet worden, ten eerste kon ze het nog niet en ten tweede was het veels te koud. Toen ze de oudere reu uitdaagde om haar te volgen volgde hij haar zonder vragen. Toen ze bij hoger grond (duinen) waren aangekomen plofte de reu neer. Cordelia op haar buurt ging rustig zitten en sloeg haar straat over haar poten heen, ze bevonden zich heerlijk uit de wind. Geen zandkorrels die in haar vacht kwamen dus, tja minder. “Sorry voor de troep, als ik wist dat ik hoog bezoek zou krijgen had ik de boel opgeruimd.”  sprak hij toen met een glimlach, 'Omdat mijn bezoek ook onverwachts was laat ik het gaan'  merkte ze rustig op. 'Deze ene keer' vervolgde ze toen grijzend. 'Omdat ik je zo mag' echt mogen? hmm daar kon ze nog niet echt antwoord op geven ze vond hem echter zeker wel... heel erg amuserend.}

nonchalant lag de reu in het zand. Zijn grijzige ogen hielde het wolvinnetje goed in de gaten. Ze ging zitten en sloeg haar staart over haar poten. Een move die hij wel vaker zag bij teven. Erg charmant. 'Omdat mijn bezoek zo onverwachts was laat ik het gaan’ sprak ze, gevolgd door ‘voor deze ene keer.’ Mitch greens. De teef gooide er zelfs een schepje boven op. ’Omdat ik je zo mag’ klonk het liefjes. Mitch zijn grijns werd nog groter. Zijn ogen zochten contact met de hare. ‘Ye don’t know who yer talkin to lass’ sprak hij terwijl hij iets rechter ging zitten. ‘Ye shouldn't go with strange men that easily. No one can hear ye here. Fairly easy for me to try ‘n do somethin' to ye’ Hij zei het koeltjes. ‘Ye might be a Shad but yer still a girl’ Hij wou niet overkomen als een knullige wolf die haar de les moest leren, maar ze was een pup. Zes maanden oud. Haar naïviteit onthulde haar jonge geest. Ze zag er misschien uit als een wolvin die wist hoe mannen in elkaar staken, maar ze had vast nog veel te leren op dat gebied. Frick, waarschijnlijk wist ze al meer over mannen dan hij ooit zou weten over vrouwen. But still. Mitch had geen foute intenties, maar dat betekende niet dat de volgende reu dat ook zo zag. Al met al hoopte hij dat hij geen gevoelige snaar had geraakt bij het wolvinnetje. Wan ondanks alles was ze best vermakelijk gezelschap.

Edit: Drastic change of accents c': Mitch is ineens piraat 

<sub>‘Ye don’t know who yer talkin to lass’ sprak hij terwijl hij iets rechter ging zitten. ‘Ye shouldn't go with strange men that easily. No one can hear ye here. Fairly easy for me to try ‘n do somethin' to ye’ Hij zei het koeltjes. ‘Ye might be a Shad but yer still a girl’ Probeerde hij haar nou een les te lezen? Cordelia rolde even met haar ogen en haalde haar schouders op, ze wist heel goed wat ze deed hoor. Het eerst wat ze geleerd had was wie ze wel en niet kon vertrouwen, ze kon al heel snel aan een wolf zien wat voor bedoelingen hij had. Cordelia liet een geïrriteerde grom horen en keek de reu strak aan. Ze had nu al geen zin meer in dit gesprek. Niet als hij zo over haar ging praten. 'Dont lecture me' siste ze.

flut x.x</sub>