Take a break

Opnieuw hadden haar rode, lange poten haar naar Nimweth Lake geleid, het vruchtbare meer waar ze misschien nog een of twee prooistukken kon scoren voor ze terug zou keren naar het kamp. Haar jachtroute was helemaal langs Raska Hills geslingerd, een stukje in Mossley Marsh en eindigde hier, maar de hoeveelheid voedsel die ze had binnengehaald was armzalig klein. Één klein, mager muisje. Het was niet om aan te zien, eerlijk gezegd. Ze had haar vangst ergens verstopt in een dikke graspol dicht bij het kamp, dus haar prioriteit nummer een was nu nog even een prooi binnenhalen. Of toch niet. Ze zocht voor iemand, voor iets... Toch niet Domenic? Snel schudde ze met haar kop om de gedachte te verdrijven. Dit was gewoon belachelijk. Telkens als ze hem - door een of andere reden - tegenkwam, werd dat vreemde gevoel steeds sterker. Ze moest er gewoon mee stoppen, dwong Suru zichzelf te zeggen, maar nog steeds bleven Nics gouden, priemende ogen in haar netvlies branden.

Er drong een geur in haar neus, plotseling, een branderige geur die nogal leek op die van... Domenico? Als je van de duivel sprak. Pas naarmate de geur sterker werd, besefte ze dat het niet om hen ging - al was zijn geur wel gelijkaardig aan die van hem, alleen feller and dominanter. Dit kon wel eens de geur zijn die ze op de dag bij Nimweth Lake in zijn vacht had geroken - zijn fratello, zoals Nic zo mooi had gezegd. Nou ja, why not? Misschien kon ze haar jacht beter voortzetten na wat afleiding. Met gespitste oren liet ze zich door de geur leiden door een bosje struikgewas, en zodra ze zich er door har gewurmd besefte ze dat ze keek in een paar zilvergrijze ogen. Er stond een gedrongen, grijsbruine wolf voor haar.

|| Enzio! ^^

^{Oeh, die had zeker lekkere poten. Met zijn tong half uit zijn bek gluurde Enzio naar de knappe rode Wolvin die rond dartelde rond het grote meer tussen de bergen. Oh nee.. ze kwam zijn kant op! De compacte reu kwakte neer op zijn grijze kont, en beet zijn kaken op elkaar toen de brandwond weer even zijn mening gaf over die actie. Dat zou een bruto litteken worden.. Een knappe rossige kop drong het struikgewas binnen. 'Ciao, beautiful,' zei Enzio met z'n meest charmante blik. Domenico kon zoeken naar de moordenaar als hij dat wilde. Enzio kon wel genoegen nemen met dit lekkere ding.}

Een kopie van Domenic, dat was hij, maar dan compacter, gespierder, kleiner en schijnbaar sterker. Hij rook ook bijna excact zoals hem, met het zelfde zuiderse accent. Het was vreemd hoe duidelijk het te zien was dat dit zijn broer was. "Ciao, bella," waren zijn vleiende woorden terwijl hij een vrij "charmante" blik opzette - althans, wat men charmant kon noemen. Suru's wenkbrauwen gingen even onbewust de hoogte in terwijl ze dichterbij kwam, maar uit beleefdheid knikte ze toch eens langzaam. Okay, dat was vrij... Apart. "Also a good morning," reageerde ze nog steeds met lichtjes opgetrokken wenkbrauwen en zette haar smalle achterwerk op de grond op een veilige afstand van de gedrongen reu. Niet dat ze bang voor hem was, maar ze wilde hem niet meteen op wilde gedachten brengen doordat ze de lustige blik in zijn zilveren ogen zag. "With whom do I have the honor?" probeerde ze het onderwerp te veranderen en kantelde haar kop een beetje om hem aandachtig te bestuderen.


|| Suru kijkt naar Enzio like this. xD

Spoiler: