 |  Onderwerp: The Deep and Lovely Dark | Demyn & Game ma jan 30, 2017 8:50 pm | |
|  Een nieuwe, stevige hoestbui overviel de reu weer en dit keer was hij ervan overtuigd dat zijn longen samen met zijn maaginhoud naar buiten kwam, maar gelukkig kwam toch niet zo ver. Hij was ten einde raad. Al zo lang had hij zich slap en oververmoeid gevoeld, zijn energie leek elke keer uit hem weg te stromen zodra hij er een beetje van had weten te verzamelen. Hij voelde zich leeg en iedere stap die hij nam was op trillende poten die moeite hadden zijn magere frame overeind te houden. Hij wist hoe ernstig zijn situatie was, maar bij het bedenken van een plan van aanpak of een andere oplossing voor zijn problemen, liet zijn brein hem in de steek. Hij voelde zich verraden door dat verdomde orgaan. Links was niet meer van rechts te onderscheiden en soms, als hij lag, waren boven en beneden ook vage begrippen waar hij geen gevoel aan kon hechten. Als hij niet van jongs af aan al was vol gestampt met kennis van de sterren en hoe te navigeren met die lichtpuntjes in de hemel, dan was hij al lange tijd geleden verdwaald geraakt- of vergeten dat de lente weer in aantocht was en daarmee de hoop op betere tijden.
De wolf hield halt aan de oevers van het meer en liet zijn hoofd zakken om wat water te kunnen drinken, het enigste wat hij de laatste tijd naar binnen werkte, hoewel met zoveel tegenzin dat hij zichzelf moest dwingen nog een lik te nemen van het water. Het smaakte niet fris of lekker zoals hij gewend was, eerder smerig en koud, alsof hij hele brokken modderig ijs doorslikte. Met slechts drie slokken koud water gedronken te hebben, wankelde hij weg van de waterkant naar de bomen die een klein eindje verderop de rand van Sanvi forest markeerde, om daar vervolgens aan de voet van een grote eik ter aarde te storten. De zon draaide langzamerhand al richting de horizon, wat weer eens een koude nacht beloofde, dus besloot de reu dat hij niet meer overeind zou komen en hier maar overnachtte. Het leek hem geen goed idee om nog verder te gaan, maar misschien was dat de uitputting die sprak. "Maybe.. I should just give up," mompelde hij haast onverstaanbaar tegen zichzelf, tussen de diepe, moeizame ademhalingen door en sloot zijn ogen. Het was zeer verleidelijk. Gewoon opgeven, stoppen met dit alles. Dit gedoe. Hij had alles verloren en nog veel meer verpest, dus wat was er nog over om voor te vechten?
OOC: Eerst Demyn, dan Game
_________________
"We are all connected; to each other, biologically. To the Earth, chemically.
To the universe, atomically."
ThemePolaris, Loki, Darayvian, Siegmund, Caerwyn | Sucic, Aedan, Fenris |
|
| | Onderwerp: Re: The Deep and Lovely Dark | Demyn & Game za feb 04, 2017 4:01 pm | |
| Snel koude ze de laatste restjes vlees weg en verwijderde ze de laatste restjes bloed dat zich rondom haar bekje verzameld had. Ze keek naar beneden, waar nu alleen nog maar wat bot lag en wat organen die ze liever aan een ander overliet. Wat ze nu had gehad was meer dan genoeg voor haar kleine tevenmaagje. Mocht er een andere wolf zijn die niet in staat was om zelf iets te vangen, dan had hij vandaag geluk als hij hier langs liep. Na haar maaltijd besloot de wolvin om in Noordelijke richting te vertrekken. Het was daar weliswaar kouder, maar haar dikke wintervacht was tegen veel bestemd. Laatst had ze nog een sneeuwstorm zonder kleerscheuren overleefd op de toendra. Het was koud geweest, maar ze was niet volledig verkleumd. Op haar weg naar het Noorden kon ze nog mooi wat slokken water nemen bij Nimweth, want van eten werd je dorstig.
Nimweth lag er rustig bij. Verschillende watervogels waren aan het ronddobberen op het water en zo nu en dan dook er eentje die diepte in voor wat eten. Het leek erop dat ze de enige wolf was die op dit moment naarstig naar water op zoek was. Toch drong er plots een geur haar neus binnen die iets anders deed vermoeden. Hé, was dit niet de geur van Polaris? De reu had ze een tijd geleden ontmoet. Nouja, ontmoet. Destijds had hij in een niet zo fijne situatie gezeten en had ze daardoor ook het risico gelopen dat ze zelf ook in een dergelijke situatie zou komen. De reu lag ergens opgevouwen bij de rand van het meer. Hij leek te slapen dus twijfelde Demyn of het wel handig was om hem te storen. Achja, dan maar terug naar het water en water drinken.
|
|
| | Onderwerp: Re: The Deep and Lovely Dark | Demyn & Game wo feb 08, 2017 6:48 pm | |
| Ze hadden eindelijk een thuis. Na alles wat er was gebeurd in Okami was Emaya teruggekeerd en had ook Scarleg een plekje gevonden bij de roedel. En ze moest toegeven: ze had de reu gemist. Hij was de partner van haar beste vriendin. Ze kon het wel goed met hem vinden, eigenlijk.
Ah, Nimweth Lake. Een groot meer. Populaire plek om te drinken. De wolvin stapte uit de schaduwen van de bomen en naderde het water, om vervolgens een aantal slokken te nemen. Toen trokken twee wolven haar aandacht. Een slapende, bruingetinte wolf en een witte, die dronk. De eerste leek in ieder geval te slapen, al kon de grijze wolvin zijn gezicht niet zien.
Ze wist niet goed wat ze moest doen, dus bleef ze zitten bij de rand van het meer en liet een aantal keren haar ogen over de bruine wolf glijden, maar ze zag geen beweging. Ze besloot beide wolven niet te storen en richtte haar bruine ogen op het koude water.
|
|
| | Onderwerp: Re: The Deep and Lovely Dark | Demyn & Game | |
| |
|
