Emotie!! [VICTORIA <3]

Rustig liep de zwarte wolvin door het donkere gebied, diep in gedachten ze kreeg haar zus Madelyn spookte door haar hoofd heen, het was haar fout niet ze was geen mordernaar waarom begreep haar zusje niet dat ze het alleen maar deed om hun te beschermen? Victoria had zoveel keer geprobeerd om het haar zusje uittelggen maar soms had ze echt he gevoel dat haar zusje ze stom was als een steen gewoon lekker eigenwijs zijn en niet luisteren good going madelyn,De zwarte wolvin stopte met lopen en versmalde haar ogen een geur drong haar neus gaten binnen een geur die ze maar al te goed kon, Als je het over de duivel had met een opgeven kin en strakke ogen liep de zwarte teef naar de geur toe het duurde ook niet lang voordat ze haar zusje zag staan helemaal verstijfd als of ze een geest had gezien, ‘’V-victoria??’’  met moeite kreeg haar zusje haar naam uit haar bek, Victoria bleef de teef strak aan kijken en draaide vervolgens met haar oren 'Wie anders?' haar stem klonk koud en hard, om eerlijk te zijn had ze geen zin in ruzie maar ze ging haar excuus ook niet aanbieden nee dat kon Madelyn wel vergeten ze moest eerst leren luisteren.

En ja hoor daar kwamen de tranen al iets sneller dat Victoria verwacht had maar hee ze hadden het hier wel over crybaby madelyn ’Victoria! Ik wil niet dat het zo door gaat!! Heb je mij dan niet gemist?! Ik jou namelijk behoorlijk!’’ Nipte ze haar bek uit. ‘’Ik dacht dat je hier ook zo rot over voelde, ik hou van jou! Maar jij blijkbaar niet zo veel van mij of begrijp ik dat verkeerd.’’  piepte haar zusje uit, Haar donker grijze ogen werden langzaam het was erg duidelijk dat madelyn dit erg serieus nam, en waarom? om een wolf die hun pijn wilde doen hij verdiende het gewoon om dood te gaan het was een slechte wolf die het niet verdiende in leven te zijn waarom die berouw? doden van slechten wolven als ze dan al een mordenaar genoemd werd then so be it, ‘’Is dit dan niet moeilijk voor jou geweest al die tijd?’’ klonk de stem van haar zusje vervolgens de zwarte teef zuchte en deed een stap dichter naar haar zusje toe 'Madel listen of course it's been hard on me to but it had to be done just understand that'' haar worden klonken rustig en emotieloos, zij was niet de slechte hier...

’’Vicci sorry. Ik ben zo stom geweest om je mischien niet te geloven maar ik zie eindelijk in dat ik je had moeten geloven, maar alsjeblieft kunnen we dit allemaal achter ons laten and just being friends again?’’ zei haar zusje op een ruistige manier, Victoria glimlachte zwakjes 'Heb je het nou eindelijk door wijsneus?' grapte ze zachtjes, Hey ze was niet helemaal harteloos en koud besides een grapje kon er wel tussen door, Voordat de zwarte wolf het wist klonk er geristel in de struiken en kwam er een gedaante te voorschijn snel deed de zwarte wolf een paar stappen naar achter, Een beer ‘’VIC!!’’ hoorde ze haar zusje schreeuwen 'Ga' comandeerde ze haar en duwde haar wat aan de kant, Het was vast een moeder beer die haar jonge beschermde beren vielen anders nooit zomaar wolven aan, Haar zusje rende weg, Haar grijze ogen vestigde in de bruine huid van het beest grommend deed de zwarte wolf een paar stappen naar achter ze ging de beer niet aanvallen dat zou zelfmoord zijn, maar net toen Victoria nog een move wilde maken kwam haar zusje weer aangerend , kom please met me mee, ik wil je niet weer kwijt!’’ Zei ze met een verdrietige stem, De zwarte teef gromde luid en rende weg langs haar zusje 'Kom mee! grauwde ze vel terwijl ze haar zusje achter zich verwachtte.

Opgelucht keek de zwarte wolf haar zusje aan. Die rende gelukkig achter haar aan, maar de beer gaf niet op en rende de twee wolven achter aan. Het was vast een moeder beer normaal zou een beer nooit zomaar twee wolven aanvallen. Automatish begon te teef harder te rennen in de hoop de beer af te schudden, ze was helemaal in haar gedachten om de beer af te schudden gezonken dat ze de piep van haar zus niet hoorde. Nee ze bleef gewoon door rennen, eindelijk stopte de teef met rennen. hijgend draaide haar kop 'Volgens...Volgens mij zijn we hem kwijt' hijgde ze, Victoria's ogen werden groot heel erg groot haar zusje was nergens te bekennen. Geschrokken deed ze een stap naar achter, h-had ze haar zusje nou achter gelaten? zonder twee keer na tedenken zette de wolf het weer op zijn rennen. Eindelijk vond ze de geur van haar zusje weer terug 'Madelyn!' schreeuwde ze luid, Ze kon haar zusje niet weer kwijt raken! Ze hadden elkaar net gevonden. De zwarte teef snoof nog een keer in de lucht. Nee Madelyn kon niet ver zijn.

Ze wendde haar kop alle kanten toen, 'Madelyn?!' herhaalde Victoria nog een keer, haar donker grijze ogen scande het donkere gebied haar zus was niet ver .‘’VICTORIA!!’’ galmde het door het bos, met een snelle beweging zette de teef het weer op zijn rennen, haar slanke postuur bewegde zonder moeite door het bos heen. zonder moeite dwong de teef zich door een bosje heen, haar ogen werden groot toen ze haar zusje onder een grote zwarte tak zag ‘’Victoria!’’  klonk de piepende stem van haar zusje, snel sprinte ze naar de jongere teef toe 'Madeyln!' schreeuwde de wolf luid 'Verdomme Madelyn kan je nooit eens voorzichtig zijn?!'' blafde ze in de righting van haar zusje, waarom over kwam haar dit altijd? een geirriteerde grom verliet de bek van de teef, haar grijze ogen boorde in de blauwe van haar zusje, Victoria gromde zachtjes maar wendde al snel haar kop op de zwarte tak. Die moest er af, de zwarte teef keek nog een keer naar haar zusje. Victoria verspilde geen tijd meer duwde haar tanden in de zwart tak en probeerde het van haar zusjes poten af te krijgen.

Eindelijk kreeg ze de tak van haar zusje af, haar zusjes verontschuldiging had ze genegeerd aan sorry had je toch niks. Rustig keek Victoria op hoe haar zusje opstond klaar om haar te helpen als ze weer neer viel. Gelukkig gebeurde dat niet, ‘’Sorry…. Nogmaals.. We zijn in ieder geval die kwijt..’’ Zei ze onschuldig. Ze had het over de beer Victoria knikte 'Inderdaad' antwoorde ze kort. De zwarte teef deed een paar stappen dichter naar haar zusje toe toen ze merkte dat er bloed van haar rug stroomde. 'Je bloed' merkte ze rustig op, het was niet veel en haar zusje leek er geen veel aandacht aan te besteden.’’Waar waren we?’’ Vroeg madelyn met een glimlach, Victoria verslamde haar ogen en keek haar zusje strak aan 'Madelyn je poten heb je veel pijn? en hoe zit het met je rug is het ernstig?' haar stem klonk rustig maar wel bezorgd, het was haar zusje ook al hadden ze onenigheden en ruzies ze wilde niet dat Madelyn iets over kwam. Haar ogen keken een beetje verbaasd op toen de zwarte teef haar een lik over haar kop gaf. ze hield er niet van als wolven aan haar kwamen maar bij haar zus was het anders, het was fijn. Vervolgens deed Madelyn een stap naar achter en ging zitten. Een lichte glimlach verscheen van de teef en nam een voorbeeld aan haar zusje en ging zelf ook zitten. 'Je ziet er goed uit' merkte ze rustig op, ja goed gelukkig maar.

. ‘’Haha, niet zo goed als jou en maak je geen zorgen.. Ik ben oke.’’ klonk haar stem vriendelijk. Victoria knikte en glimlachte zwakjes 'Goed om te horen' mompelde ze zachtjes. En toen kwam het, de stilte de awkward silence geweldig. Victoria wist nooit hoe ze met deze situaties om moest gaan wat moest ze zeggen? of nog beter moest wel wat zeggen? ‘’Heb je nog iets leuks beleefd?? In de tijd toen we elkaar niet zagen??'' klonk de stem van haar zusje opeens, Victoria lachte wat verlegen maar schudde haar kop 'Niet echt' sprak ze zachtjes. Zij beleefde bijna nooit iets leuks 'Jij?' vroeg ze vervolgens. Ja haar zusje had vast wel iets leuks mee gemaakt zij was veel socialer ‘’Heb je al gehoord dat er anderen wolven indringen, zelfs roedels, ik heb gehoord over The Shadows.’’ vertelde haar zusje vervolgens. Victoria voelde zich zelf verharden en knikte 'Ik heb er al over gehoord ja' haar stem klonk koud en hard. wat had je anders verwacht? meer wolven om eten water en grond mee te delen geweldig.

‘’Leuke vraag, ik werd zonet achterna gezeten door een beer!'' zei de teef met een angstaanjagende stem. Victoria knikte en lachte zwakjes niet wetend hoe ze datwerkelijk  moest reageren.’Nee… Het leven kan echt saai zijn..'' ging de andere teef verder, Victoria knikte begrijpelijk op haar worden ergens vond ze het helemaal niet erg lekker rustig, zij was niet zoon drama queen, Toen ze vertelde dat ze ook over de roedel had gehoord die zich in serigala wilde vestigen vroeg haar zusje wat ze er van vond. Victoria snoof even iets geirriteerd wat voor vraag was dat? natuurlijk was ze er niet blij mee kon ze dat zelf niet bedenken? 'Oh ik vind het geweldig' klonk haar stem sarcastisch, Victoria versmalde haar ogen en haalde haar kin iets wat op, maar wat kon ze er tegen doen? zij kon niet op tegen een hele roedel het zou zinloos zijn dus ging ze het ook niet proberen. Haar blik gleed weer naar haar zusje het ging niet goed met haar ze had pijn dat was duidelijk te zien, Victoria's blik verzachte en kregen een bezorgde gloed 'Madelyn gaat het wel?' vroeg ze rustig al was de bezorgdheid in haar stem te vinden. Victoria keek rustig toe hoe de zwarte teef door haar poten zakte en ging liggen waarnaar zij op haar beurt naast haar ging zitten haar ogen vestigde op haar wond, dat werd een litteken.

‘’Umh.. Blijkbaar wel weer..’’ klonk de stem van de teef rustig, Victoria knikte en gaf de teef een warme lik over haar hoofd.  Opeens klonk er een piepje Victoria keek verbaasd op naar haar zusje maar net voordat ze iets kon zeggen was haar zusje haar voor ‘’Ik ben Madelyn!!’’ riep haar zus opeens, Victoria keek haar verbaasd aan en deed moeite worden te vinden ‘’En vicci.. Victoria is mijn zussiieee!’’ piepte ze vervolgens uit, haar grijze ogen keek vol verbazing naar haar zusje, maar voordat ze haar worden kon vinden om iets terug te zeggen viel de teef al in slaap. Victoria versmalde haar ogen en gaf de zwarte teef een zachte por, maar ze werd niet wakker. Uitendelijk besloot Victoria haar maar te laten slapen, een zucht verliet haar bek en rustig keek de teef naar boven. Het werd langzaam donker, de teef liet haar hoofd rusten op haar poten en sloot uitendelijk ook haar ogen.

’Victoria!? Waar ben je?! Wat gebeurd er?!’’ klonk een bange stem vervolgens, de zwarte teef opende zwakjes haar ogen 'Rustig aan man ik ben hier' mompelde ze licht geirriteerd 'Wat er gebeurt was is dat je opeens onzin uit kraamde en in slaap viel' oke de worden kwamer er wat harder uit dan verwacht maar goed, Opeens braakte de wolf naast haar kost uit. Met een snelle beweging stond de teef op en nam snel wat afstand 'Jeetje Madelyn' haar ogen keken verbaasd naar haar zusje, werd ze nou ziek?.