Depts of despair

Misschien moest ze toch maar wat rusten. De laatste paar dagen had ze haast aan één stuk door gerend om maar weg te komen van die verdoemde plek. Nu was ze hier, volledig uitgeput en met een vacht die alle kanten op piekten. Kennelijk was ze in een begraafplaats beland, ze had er wel eens van gehoord. Hier begroeven mensen hun doden, zoiets was het. Oh god, als hier maar geen mensen rondliepen. Ze knarste met haar tanden maar kon geen recente geur ontdekken, noch van mensen of wolven. Dus liet ze zich met een vermoeide zucht zakken achter een grafsteen, waar ze net in slaap wilde sukkelen toen er zachte pootstappen door de mist klonken. "Piss off,"gromde de wolvin alles behalve vriendelijk tegen de voorbijganger.


-Ynngvar

Oh for shit's sake, waarom kon hij niet gewoon ophoepelen? Welk deel van piss off kon hij niet begrijpen? ‘’Well looks like somebody doesn’t got her day. Poor little creature you are.’’ Hij trok een sarcastische pruillip en Wyvern gunde hem een moordende blik van achter haar grafsteen. Ass. ‘’Why so grumpy?’’ ze stond op en ging zitten, zodat ze niet voortdurend naar deze reu op hoefde te kijken. Ze kon haar dutje wel vergeten, dag dag rust. "Oh I don't know, maybe because some dumb dog without any brains can't take a hint?" Sprak ze onschuldig, maar met een bijtende ondertoon. Grappige was dat zij waarschijnlijke de enige was hier die hondenbloed had, maar dat liet ze maar even achterwegen. "I came here for some peace and quiet, if it wasn't clear enough," Goh Wyvern, wat was je toch weer viendelijk.

Hij grinnikte. Wat? Zat er soms een geweldige grap verstopt in haar woorden? Want dan zou ze graag willen dat hij die met haar deelde, Wyvern zag de humor er niet van in. ‘’Well, it was kinda clear, i am just not gonna give you what you want.’’ Zijn vriendelijke stem was zo overduidelijke sarcastisch dat het haar deed walgen. ‘’Nice to meet you to by the way!’’ ze trok haar lip dreigend op in de grom, maar maakte geen echte aanstalten hem aan te vallen. Yeah, ze wilde hem maar al te graag wat aan doen; punt was dat ze zwak en vermoeid was. Hij was groot en oud, ze stond geen kans. Dat zou haar er echter niet van weerhouden een gevecht van woorden te starten. "Yeah really nice to fricking meet you, you ass." Blafte ze hem toe. "Do you really have nothing better to do than to bore a girl to death?"

‘’I do have something better to do, but this is just so much fun don’t ya think.’’ Ze trok haar lip dreigend op en liet een duidelijk gegrom horen. Als er enkel wolven zoals hem hier in Serigala bleken te zijn, zou ze hier na vandaag weer weg zijn. Toen de grijze reu opstond en plots rondjes om het graf, waar zij achter zat, begon te lopen trok ze één keer nerveus met haar oor, maar liet voor de rest geen angst zien. ‘’You know, i could actually do this All Day Long’’ zijn laatste drie woorden klonken extra dramatisch en Wyvern snoof. Met haar twee verschillend gekleurde ogen volgde ze hem. "Well I do have better things to do than wasting my time with you," ze hief zich op en stapte naar voren, haar kop geheven en haar ogen dapper naar de zijnen gericht. "So move aside, or will bite your nose off, asshat."

Meestal waren haar bijtende woorden genoeg om anderen te doen op laten donderen, maar deze leek het maar niet te willen begrijpen. In plaats van aan de kant te gaan stopte hij dan ook voor haar en rolde met zijn koude, blauwe ogen. ‘’Well then, ‘bite’ my nose of, if you can.’’ hij keek haar uitdagend aan, en hoewel Wyvern dreigend gromde, leek ze te twijfelen. Ze was all bark and no bite. Hell, ze had nog nooit echt gevochten en dit joekel van een beest torende boven haar uit! Na even te staan twijfelen zette dan dan uiteindelijk duidelijk geïrriteerd haar klauwen in de grond en spuugde naast hen. "Fine! Just tell me what you want from me!" Sprak ze kwaad, maar met toch iets van wanhoop in haar stem. Waarom liet hij haar niet gewoon met rust?