An old 'friend' |Emaya|

Enthousiast sprong Celegon een rots op. Hij ging zitten en keek naar de zee. De golven waren rustig maar Celegon zeker niet. Hij wou actie, maar actie was hier niet te vinden in de Sea Edge Beach. Hij zuchtte, maar na een tijdje kwamen een hoop meeuwen aan vliegen. Yes! Meeuwen! Dat vond hij nou weer fijn aan de zee, de meeuwen. Celegon ging klaar staan om een hoge sprong te maken wanneer de meeuwen er waren. Wachten, wachten en nog eens wachten, maar het was zeker de moeite waard. Toen de meeuwen bijna bij hem waren sprong hij hoog de lucht in en nam snel een meeuw beet in zijn bek. Hij landde en zette direct zijn voorpoot erop en scheurde er een stuk vlees af. Zo, die was dood. Later lag Celegon trots met zijn vogel, tenminste wat er van over was. Ugh, er was verder niets te doen wanneer Celegon vol was. Kon er geen wolf komen opeens. Een koele windvlaag kwam voorbij waardoor Celegon de geur opving van een andere wolf. Seriously! Het was zeker niet de wolf waar hij op hoopte, Emaya, de dochter van zijn lieftallige broertje. Een zucht verliet zijn bek die onder het bloed zat van de meeuw. Wat ging hij doen? Gemeen, excuses aanbieden.. Nee! Excuses aanbieden? Celegon schrok van zijn eigen gedachten. Excuses aanbieden. Celegon lachte in zichzelf. Waarvoor moest hij nou sorry zeggen!? Celegon grinnikte even. Toch wist hij niet wat hij ging met dit trieste wolfje. De laatste keer dat hij haar zag was met haar ‘partner’ en Scarleg was er ook bij. Dat was de eerste keer wanneer Celegons emoties weer terug kwamen na een hele lange tijd. Emaya zag er toen niet heel fit uit, zou ze er beter uitzien? Ging hij zich gedeisd houden?