Serigala


 

Deel
 

 Young Gods

Ga naar beneden 
Suru

Suru


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Young Gods   Young Gods Emptydo dec 08, 2016 7:34 pm

Het eerste licht was nog maar net door het bladerdek komen prikken, of de rode wolvin was al rond Niwmeth Lake te vinden, haar glimmende, diepwarme ogen het gebied scannend. De lichte mist over het uitgestrekte meer trok al langzaam weg zodra de tedere eerste stralen de witte wolken aanraakten, maar het was nog zo vroeg dat er 'n zulke stilte heerste waar zelf geen vogel meer in floot. Zelfs prooi leek nog in een diepe slaap verzonken te zijn, dus leek dit Suru een prima moment op om een ochtendwandeling uit te gaan. Als ze eerlijk moest zijn was dat wel nodig na de laatste dagen. Emaya, een vriendin die ooit het nauwst bij haar had gestaan, moest ze plots van haar Alpha als vijand beschouwen, en een echte goede reden was haar nog niet verteld. Al lag haar loyaliteit bij Okami, kon de slanke teef het niet over haar hart krijgen om haar weg te jagen alsof ze een Shadow was, en haar al zeker niet aanvallen. Hoe zat het bovendien tussen Syren en Arthur? Waarom voelde ze haar hart zo samenknijpen als ze naar hen keek? Ze kon niet jaloers zijn, of wel soms? Snel probeerde Suru haar gedachten te verzetten door op een reeks van platte, grote, marmeren stenen die langs het kabbelende water lagen te klimmen, en sprong voorzichtig met zo klein mogelijke sprongetjes van steen naar steen om zo het risico dat ze gewond raakte zo klein mogelijk te maken.

Ze werd alsnel opgeschrikt door een onbekende geur die in haar neusgaten schoot als een mes, en het gekraak van rijm, bevroren bladeren of takjes onder pootkussentjes dat steeds luider en duidelijker hoorbaar werd. De geur was wolfachtig, vers, dominant en mannelijk maar niet zoals de meeste Serigala-inwoners roken wat er op bewees dat de wolf die haar benaderde nieuw was. Dat was enigszins een voordeel voor haar - je wist maar nooit of de eerste beste voorbijganger altijd goedgezind was. Suru richtte alsnel haar gestroomlijnde lichaam volledig naar de vreemdeling, maar hield haar hoofd omhoog met gespitste oren als teken van lichte nieuwsgierigheid. Ze had geen idee wat ze van hem kon verwachten, want behalve dat ze opmaakte uit zijn geur dat hij een reu was, zag ze niks door de dichte mist die nog tussen de bomen hing.

|| Domenico!
Terug naar boven Ga naar beneden
Domenico

Domenico


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptyzo dec 18, 2016 4:51 pm


Nog voordat de zon boven de horizon uit was gekomen had Domenico zijn broeder verlaten en was op onderzoek uit gegaan. De gehele nacht had hij geen oog dichtgedaan. Hij moest zeker weten dat ze veilig waren, want daar was hij niet helemaal van overtuigd. Ze waren op onbekend terrein, wat hij geen geruststellende gedachte vond.
De onrust had zich diep in zijn binnenste genesteld, en voorkwam dat hij kon slapen. Toen de ochtend viel hield hij het niet meer uit; hij móést simpelweg een eind gaan lopen. Zio kon hem vast en zeker wel weer terugvinden, zijn geurspoor verried de richting waarheen hij was gegaan. Als de luilak tenminste voor de avond weer viel zijn ogen had geopend. Zijn broeder hield wel van uitslapen.

Het was koud. De vorst liet niet lang meer op zich wachten. De grond was berijpt en hard onder zijn poten, en zijn adem veroorzaakte wolkjes in de lucht. Snuivend draafde Domenico door het onbekende gebied. Vanaf de bergen doorkruisde hij de taiga, de toendra, tot hij een heuvelachtig landschap voor zich zag liggen. De geur van konijn wakkerde zijn jachtinstincten aan, maar zin om zich in te spannen voor zo'n klein hapje had hij niet. Eerder dorst. Een onverzadigbare dorst. De reis had veel van zijn reserves gekost, dus was het nu belangrijk om die weer aan te vullen.
Zijn neus bracht hem dan ook naar een uitgestrekt meer toe, die aan de bergen grensde. De geur van zijn soortgenoot was hier een stuk sterker, maar onbekend. Geen gevaren, dus. Hij redde zich wel en kon best zijn dorst lessen.
Toch nog enigszins op zijn hoede begaf hij zich naar de waterrand. Je wist maar nooit wanneer je in een hinderlaag wandelde. De geur van wolvin zweefde zijn neus binnen. Tussen de bomen door zag hij een roodbruine schim, wat zijn hart een slag deed overslaan. Onbewust versnelde hij zijn pas, tot hij de vreemdeling volledig in beeld kreeg. Althans, vreemdeling...
Als aan de grond genageld bleef Domenico staan. Die vachtkleur, die lenige bouw, die bruine ogen... Zijn adem stokte, hij staarde onbeleefd lang naar de wolvin die een exacte kopie leek te zijn van zijn geliefde Cirina. Hij opende zijn bek, van plan om iets te zeggen, maar geen enkel woord verliet zijn keel. Hij stotterde, stamelde onhandig, wist niet wat te doen. Was zijn tesoro teruggekeerd uit de dood?!
Terug naar boven Ga naar beneden
Suru

Suru


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptyzo dec 18, 2016 7:24 pm

Verwachtingsvol bleef Suru haar blik in de struik waar een wolvengeur vandaan zweefde vestigen en liet haar amberen ogen er zoekend door glijden. De dikke bedremmelende mist maakte dat haar zicht er niet makkelijker op, dus zette ze wat onzeker een stapje dichter om een reactie uit te lokken bij de onbekende wolf die blijkbaar zijn gezicht niet wilde tonen. Ze was er zeker van dat hij haar kon zien, dus waarom wachtte hij nog? Met half-toegeknepen ogen tuurde de roodbruine wolvin tussen de bomen en toen haar beeld zich scherpstelde, maakte ze inderdaad op dat er een reu in de buurt was. Zijn vacht had een bijzondere grijs-bruine kleur en zijn ogen waren diep goudgeel, toch wel een kleur die je niet vaak zag in zo'n koel landje als Serigala. De meeste wolven hier hadden een witte of zwarte kleur, terwijl bruin en grijs minder voorkwamen. De vreemde reu die ongeveer dezelfde leeftijd had als zij, leek nogal stressed. Hij leek iets te willen zeggen maar om een of andere reden slaagde hij daar niet in. Misschien sprak hij niet dezelfde taal als de meeste wolven hier aan zijn geur op te maken dus besloot Suru hem maar in 't standaard Engels aan te spreken. "Can I help you?"
Terug naar boven Ga naar beneden
Domenico

Domenico


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptydi jan 03, 2017 9:47 am


Domenico keek gepijnigd naar de wolvin die o zo op zijn Cirina leek. Het was een marteling, gruwelijk om haar op zijn pad te brengen. Hij had de dood van zijn ragazza nog nauwelijks kunnen verwerken, en nu dít.
Het feit dat ze hem niet kende werd wel duidelijk uit haar houding. Ze hield afstand - verstandig - maar was zeker wel nieuwsgierig. 'Can I help you?' vroeg ze vriendelijk. Domenico zweeg, wist niet hoe te reageren. Hij wist dat hij haar moest verlaten, hij wilde niet dat ze in zijn ellende werd meegesleept. Maar voor even gunde hij zichzelf de illusie dat zijn vriendin nog bestond. Tergend langzaam liep hij op haar af, zijn gouden ogen op haar gezicht gericht. Zijn pas was traag, maar vastberaden. Vlak voor haar bleef hij staan, maakte oogcontact. Hij sloot zijn ogen en begroef zijn snuit in de pluizige vacht van haar schouder, of ze hem nu brutaal vond deerde hem niet. In gedachten stelde hij zich voor dat ze Cirina was. Nog altijd zwijgend snoof hij haar geur op, die verraderlijk veel op die van haar leek. Hij zuchtte en opende zijn ogen weer. Zijn fantasie spatte als een zeepbel uit elkaar.
'No,' sprak hij kortaf, antwoord gevend op haar eerdere vraag. Hij draaide zich van haar weg en liep langs haar heen, naar de oever van het meer. 'No, I'm afraid you can't.' Domenico staarde uit over het kabbelende water en verdronk in stilte in zijn verdriet.
Terug naar boven Ga naar beneden
Suru

Suru


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptydi jan 03, 2017 10:44 am

Haar vraag bleef onbeantwoord, en de grijsbruine reu bleef haar maar bestuderen met zijn gouden ogen alsof ze een smakelijk stuk prooi was, al zag Suru pijn en verdriet in zijn ogen alsof hij vanbinnen verscheurd werd door emotie. Als ze er eerlijk moest over zijn, kreeg ze kriebels van. Hij leek gekwetst, maar een gewone "Can I help you?" was toch niet erg rakend in haar oren. Toch? Haar vriendelijke blik begon langzaam wat twijfelend te worden toen de akward silence tussen hen in bleef hangen en steeds snijdender werd. Even was ze zelfs opgelucht toen de vreemdeling in beweging kwam en hij even haar ogen ontmoette, maar toen ze besefte dat hij recht op haar af spande ze zich enkel nog meer op. Onbeschaamd trad de reu haar personal space binnen, kwam zo dicht bij haar staan dat ze zijn adem in haar gezicht kon voelen en zijn buitenlandse geur haar opslokte. Als zijn ogen nu niet vol met verdriet en spijt zaten had ze hem al lang een flinke krab op zijn neus gegeven of in een van zijn bruine oren gehapt met haar tanden, maar hij leek zo gebroken dat ze hem even zijn gang liet gaan, hoe ongemakkelijk ze zich nu ook voelde. Alhoewel, voelde ze zich wel zo ongemakkelijk als ze dacht? Neen, ze kon hier niet van genieten, toch? Ze kende deze reu amper, en hij leek zo depressief dat er wel iets niet klopte vanboven in zijn bovenkamer. Ze kon niet om hem geven... Het waren gewoon haar hormonen die haar even weg deden draaien. Pff.

Echter legde de reu zijn snuit onverwachts op haar schouder en begroef zijn bek er volledig in, alsof hij troost zocht bij haar die ze hem niet kon geven. Suru spande haar spieren op, van het puntje van haar oren tot het topje van haar dikke staart. Ze moest zich bedwingen niet opzij te springen, dus in plaats daarvan trok ze even kort haar ene wenkbrauw op maar zweeg. Woorden zouden dit moment enkel nog meer ongemakkelijker maken, dus hield ze wijselijk haar kaken op elkaar geklemd. "No," zei hij plotseling zo kortaf dat de roodbruine teef even met haar oren wiebelde. De grijze reu wendde zich af en staarde troosteloos naar de opgaande zon. "I'm afraid you can't." Zijn klanken hadden een zuiders accent, dus het was duidelijk dat hij niet van hier was. Nog een beetje van slag door al zijn onverwachte acties stond Suru verstijfd aan de grond genageld. Uhm... Wutt? "Errr," zei ze nog een steeds een beetje verward en trok met een oortje. "You're sure?" De perfecte akwarde woorden voor de perfecte akwarde situatie. "Nobody hugs a random lady without any reason in this country, y’know," voegde ze er met begrip in haar stem, maar toch ook wel met enige nieuwsgierigheid, ook had ze nooit gedacht dat ze ooit nog nieuwsgierig kon zijn na dit moment
Terug naar boven Ga naar beneden
Domenico

Domenico


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptyvr jan 13, 2017 7:29 pm


De zon kwam langzaam boven de horizon op, voorzichtig na de regenbui van een dag geleden. Haar stralen brachten hem nauwelijks warmte, en ook de kilte in zijn borst was niet te verzachten. Hij liet zijn blik over het water van het meer glijden, waarin het zonlicht werd weerspiegeld. Achter hem bleef het lang stil. Domenico gokte dat hij de wolvin compleet had overdonderd met zijn acties. Dat bleek wel uit haar volgende woorden. 'Errr,' begon ze aarzelend, 'you're sure?' Ja, hij was er aardig zeker van dat ze hem niet kon helpen, tenzij ze doden weer tot leven kon wekken natuurlijk. 'Nobody hugs a random lady without any reason in this country, y’know...' Ah, dus dat zat haar dwars. Waar hij vandaan kwam was het een gewone begroeting om je neus tegen iemands wang of schouder te drukken. Op zijn excuses hoefde ze dus niet te rekenen.
Nic wierp een korte blik achterom, waar de wolvin nog altijd verstijfd was blijven staan, volledig in verwarring, om vervolgens weer over het water uit te staren. Het was wreed om een teef als deze op zijn pad te brengen, een bijna exacte kopie van Cirina. Enkel haar stem, haar geur en het gebrek aan littekens lieten hem weten dat ze het niet was. Hij zuchtte.
'May I ask you a question, my fair lady?' begon hij. Zonder op haar antwoord te wachten ging hij verder. ’Where are we exactly?’ Even had hij haar naam willen vragen, maar besloot zich op het laatste moment in te houden. Informatie was het belangrijkste, hield hij zichzelf voor. Nic zou zich niet laten afleiden door zijn gevoelens en emoties - wat hij overigens nooit had gedaan. Hij en Zio moesten een plek vinden om zich te vestigen, waar het veilig was en waar hij zijn verleden kon vergeten. Het sprankje hoop dat het wel eens hier kon zijn negeerde hij voorlopig nog maar even.
Terug naar boven Ga naar beneden
Suru

Suru


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptyvr jan 13, 2017 8:03 pm

Opnieuw werd het stil, die snijdende, ongemakkelijke stilte waarvan Suru kriebels langs haar ruggengraat voelde lopen. De gouden ogen van de onbekende reu gleden nu over het meer, waar het eerste warme zonlicht over het rimpelende rustige water scheen en alles in een roodoranje gloed liet baden. Als de roodbruine slanke teef eerlijk moest zijn, vroeg ze zich af met heel haar hart wat er nu in zijn hoofd rondspeelde. Ze wilde hem helpen van die blik vol met verscheurende pijn en tweestrijd, al wist ze dat dat onmogelijk was als ze niet wist wat hij allemaal achter de rug had gehad. Misschien had hij wel een heel nauw familielid of goeie vriend verloren... Net zoals zij, al had zij haar moeder nauwelijks gekend en maar een paar keer gezien toen ze een week of vier oud was. Haar verwarde en gespannen blik werd iets zachter en gemoedelijker bij die gedachte, en het verzachtte haar innerlijke frustratie een beetje. Suru dwong zichzelf een stapje dichter te zetten totdat hij een korte blik over zijn gespierde schouder wierp en vervolgens weer over schijnbaar eindeloze water staarde. Hij leek behoorlijk van stuk gebracht, dat was één ding dat zeker was.

'May I ask you a question, my fair lady?' Voor ze er nog maar een woord kon tussenbrengen ging hij al door. ’Where are we exactly?’ "Serigala.. Sir," zei ze er na een korte pauze nu hij haar evenals als "lady" had benoemd. "A beautiful country, I normally should've said... But I don't think that's very fitting in this situation." Haar stem was nu kalm en helder, zonder één enkele aarzeling of verdriet. Heel eerlijk, ze wilde weten wat deze reu op zijn lever had - wat eigenlijk best vreemd was omdat hij geen roedelgenoot was. Normaal bemoeide ze zich niet met andermans zaken, maar nu was haar interesse wel dergelijk gelokt. "Can I ask your name, if I may?" vroeg ze vervolgens nogal voorzichtig, vooral omdat ze hem niet meer wilde aanspreken als "sir" wat de hele conversatie nog akwarder maakte. Bovendien wilde ze zijn frustratie niet aanwakkeren door d'r beleefde praat.
Terug naar boven Ga naar beneden
Domenico

Domenico


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptyza jan 14, 2017 7:43 pm


De wolvin antwoordde al snel, braaf als ze was. 'Serigala... sir,' vertelde ze hem, ietwat aarzelend hoe ze hem moest aanspreken. Serigala, ah? Dat klonk onbekend, buitenlands. Wat niet zo vreemd was, aangezien hij mijlenver van huis was. ’A beautiful country, I normally should've said... But I don't think that's very fitting in this situation,’ vervolgde ze. Hij trok een wenkbrauw op. Alsof zij iets wist over zijn situatie. Of ze zat zelf in de problemen, natuurlijk.
'Can I ask your name, if I may?' De vraag was voorzichtig gesteld, alsof ze verwachtte dat hij geen antwoord zou geven. Daar had ze volledig gelijk in. Het was te gevaarlijk om zijn identiteit te onthullen, gokte hij. Mochten zijn vijanden in de buurt zijn, was het enkel verstandig om niet op te vallen, geen aandacht te trekken en al helemaal geen namen vertellen aan bloedmooie teven.
'You can always ask, but that doesn't mean I will answer,' bromde hij, zijn best doend om niet al te nors te klinken. Toch zat het hem niet helemaal lekker. Domenico kreeg bijna een hartaanval toen hij zich realiseerde dat het zijn schuldgevoel was dat opspeelde. Dit was wáánzin. 'You don't happen to have seen any wolves like me, do you?' informeerde hij voorzichtig. Misschien had ze bruikbare informatie die hem kon helpen om te beslissen of het veilig genoeg was om hier te blijven, al was het maar tijdelijk. 'Maybe a pack of them?' Wie wist kon hij achteraf best wel zijn naam vertellen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Suru

Suru


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptyzo jan 15, 2017 10:17 am

Des te meer tijd geer streek, des te mysterieuzer deze onbekende grijsachtige reu werd. Hij zei nauwelijks iets en bleef maar in de verte staren alsof er daar iets zou verschijnen. Apart, maar daarom vond de slanke, roodbruine teef hem niet minder interessant. 'You can always ask, but that doesn't mean I will answer,' bromde hij een beetje nors als antwoord waardoor Suru zich iets stugger opstelde. Deze reu had duidelijk iets te verbergen wat ze vastberaden was om te ontdekken. Ze trok even met haar linkeroortje en zette opnieuw een stap dichter, zodat ze schuin achter zijn flank stond, niet te ver zodat ze volledig uit zijn gezichtsveld was maar ook niet te dicht in zijn comfort zone. Haar amberen ogen gleden even kort over zijn afgetrainde, grote, lenige lijf met hier en daar een litteken... En weer weg. Gosh, wat deed ze toch? Ze betrapte zichzelf er op dat haar blik iets te lang bleef hangen bij zijn spierbundels en krachtige schouders- over het algemeen, zijn bijzonder getrainde lichaam. Misschien had dat wel iets met zijn verleden te maken, nee, daar was ze best zeker van.

"You don't happen to have seen any wolves like me, do you?" werd er vervolgens wat voorzichtiger gevraagd waardoor Suru meteen haar kop schudde, ook al was ze niet zeker of hij 't kon zien. "Maybe a pack of them?" Tot zover zij wist waren er nog geen groep wolven die uitsluitend Engels spraken, zo'n zuiders accent hadden en zo'n verre onbekende geur droegen zoals deze, binnengetreden in Serigala. "For as far I can renember, no," antwoordde ze eerlijk in de hoop hem niet teleur te stellen met haar antwoord. "Why?" Het glipte haar te buiten voor ze het wist. Haar vrouwelijke nieuwsgierigheid kon ze toch niet meer onderdrukken nu er haar zoveel gevraagd werd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Domenico

Domenico


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptydi jan 17, 2017 3:21 pm


De wolvin vond het overduidelijk niet leuk dat hij geen informatie met haar deelde. Ze trok met een oor en zette een stapje dichterbij. Hij hield een grinnik binnen. Maar op zijn vraag of ze andere wolven zoals hij had gezien, schudde ze resoluut haar kop. 'For as far I can remember, no,' antwoordde ze. Mooi, dat betekende dat hij en Enzio niet onmiddellijk verder hoefden te trekken. Hoe langer ze konden blijven, hoe beter. Zio had tijd genoeg om te genezen van de wond op zijn achterhand, en ze konden aansterken van hun lange reis.
'Why?' Dé gevreesde vraag. Domenico draaide zich half om, zodat hij de teef aan kon kijken. Zijn gouden ogen vestigden zich op haar snuit, waar de nieuwsgierigheid vanaf spatte.
'Curiosity killed the cat, ragazza,' sprak hij. Na een seconde of wat voegde hij daar aan toe, voor het geval hij niet duidelijk genoeg was, 'You ask too many questions.' Teveel kennis hebben van iets wat geheim moest blijven bracht een risico met zich mee. Hij wilde het niet hebben dat deze wolvin werd meegesleurd in zijn ellende, zijn struggles. Hij was Cirina verloren, en zou zich niet hechten aan wie dan ook. Zijn leraar had hem nog zo gewaarschuwd. Wolven waar je van hield waren wapens die tegen je konden worden gebruikt.
Terug naar boven Ga naar beneden
Suru

Suru


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptydi jan 17, 2017 6:41 pm

Voor een keer in de lange tijd dat ze aan het spreken waren, draaide ze grijsachtig bruine reu zich half om om haar aan te kijken. Pas nu besefte Suru welke ongewone gouden kleur zijn ogen hadden, zoals de eerste stralen van de zon die boven de horizon prikkelden. He... Eigenlijk zoals de vuurbol op dit moment scheen. Was dat toeval? 'Curiosity killed the cat, ragazza,' werd er gesproken waardoor de oren van de roodbruine wolvin even wiebelden. Moest ze dat aannemen als een dreigement of niet? Zijn laatste woord veraadde al echter dat hij niet van hier was, maar van Italie, als ze het goed had. Een ver land dat pas bereikt was als de zon zeker meer dan tien keer op en onder geweest was, en dan moest je je weg nog weten. "You ask to many questions." Van die woorden kwam er een uitdagende glans in haar amberen ogen en kantelde ze haar kop stukje speels. "Femine curiosity, you should've know that when you started talking to me," grijnsde ze haar tanden uitdagend bloot. "So, why?"

Dit maal was de vraag echter wat voorzichtiger en indringender gesteld dan haar stem de zin er voor klonk, want ze wilde dit werkelijk heel erg graag weten. Haar ogen stonden hoopvol en haar oren gespitst alsof ze werkelijk hunkerde naar zijn geheim. Het was zeker dat 't wel belangrijk moest zijn nu hij zo'n omweg koos om het haar niet te vertellen. "No worries, it's safe with me," verzekerde ze hem op een geruststellende toon terwijl ze haar kop nu de andere kant op kantelde en geen seconde oogcontact verloor.
Terug naar boven Ga naar beneden
Domenico

Domenico


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptywo jan 18, 2017 5:19 pm


Zijn waarschuwing had helaas geen effect op de jonge wolvin. Sterker nog, haar ogen begonnen uitdagend te glimmen. Oh nee, ze zag het vast als een uitdaging om alle informatie uit hem te trekken. Hij probeerde niet te zuchten.
'Femine curiosity, you should've know that when you started talking to me,' grijnsde ze. Oh zeker niet, zíj had het gesprek geopend. 'So, why?' Nieuwsgierig kantelde ze haar kop, al was de vraag deze keer voorzichtiger. Domenico schudde zijn hoofd. Nee, het was voor hen allebei beter als ze zo min mogelijk van elkaar wisten. Hij droeg geheimen met zich mee die ze waarschijnlijk niet eens zou kunnen bedenken. 'No worries, it's safe with me.' Daar twijfelde hij niet aan.
'Everybody has a breaking point,' sprak hij, al besefte hij daarna pas hoe duister dat wel niet klonk. Vermoeid sloot hij voor een moment zijn ogen, probeerde een stap terug te nemen van de situatie. 'What is your name, if I may ask?' Hij grijnsde scheef.
Terug naar boven Ga naar beneden
Suru

Suru


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptywo jan 18, 2017 7:50 pm

Als hij zoveel moeite deed om zijn informatie te bewaren, moest het wel heel erg persoonlijk zijn. Langs de ene kant wakkerde dat haar nieuwsgierigheid enkel nog maar méér aan, langs de andere kant vertelde ze zichzelf dat ze moest stoppen uit beleefdheid. Als hij er zich werkelijk zó onprettig bij voelde, zou ze hem zeker nog niet meer forceren dan er nodig was. "Everybody has a breaking point," was zijn nogal donkere, duistere antwoord dat in Suru's oren weeral nogal dreigend klonk. Mmm, deze reu zat nogal... Interessant in elkaar. Langs de ene kant leek hij nogal gebroken, verscheurd en duister, en langs de andere kant leek hij wel een sympathieke charmeur. Hij switchte enkel nogal heel erg snel van mood wat de situatie soms wat akward maakte, maar iedereen had zijn goede en slechte punten. Zo kon zij bijvoorbeeld niet stoppen met vragen stellen. "What is your name, if I may ask?" was de poging van de grote, grijsbruine reu om van onderwerp te veranderen met een schaapachtig, scheef glimlachje op zijn lippen. Nu gaf Suru zich echter wel over en schoof haar nieuwsgierigheid aan de kant, want dat was blijkbaar hetgeen dat deze wolf zich oncomfortabel liet voelen. Dan pastte ze zich maar aan.

"Suru," antwoordde ze braafjes. Ze besloot maar niet naar de zijne te vragen, want daar had hij de vorige keer maar norsjes op gereageerd. De roodbruine wolvin liet zich behoedzaam op haar achterwerk zakken zodat ze aangaf dat ze vrij ontspannen was, in de hoop dat hij haar voorbeeld zou volgen. Zo hoefden ze niet telkens die spanningen te hebben op het moment dat er niks gezegd werd. "So, how was your trip? You're traveling alone, or...?" Ze zei het heel erg rustig en relaxt, enkel om een ander onderwerp in het gesprek te gooien - nu zonder haar gewoonlijke nieuwsgierigheid, terwijl ze haar kop heen en weer wiegde alsof ze zocht naar een bevestiging voor een antwoord op zijn gezicht. De zon was nu bijna volledig uit het water geresen, enkel het uiterst lage gedeelte was nog niet zichtbaar, waardoor de vuurbol zijn stralen warm en helder op het water wierp. Aah, wat een mooi zicht.
Terug naar boven Ga naar beneden
Domenico

Domenico


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptyvr jan 27, 2017 6:11 pm


Domenico sloot even genietend zijn gouden ogen toen de zon zich volledig oprichtte uit het water van het meer en achter de bergen vandaan kwam. Het warme licht wierp een stuk vrolijkere kijk op de dag. Hij liet zijn blik even glijden naar de wolvin naast hem, die braaf antwoord vroeg op zijn vraag.
'Suru,' zei ze haar naam.
'Suru,' herhaalde hij, het woord proevend op zijn tong. Hij kwam tot de conclusie dat het hem wel beviel.
'So, how was your trip? You're traveling alone, or...?' Er werd gewoon wéér een vraag op hem afgevuurd. Nic grinnikte en schudde geamuseerd zijn hoofd. Deze teef kon niets dan vragen stellen. Nieuwsgierigheid was zowel een goede eigenschap als een gevaarlijke. Teveel kennis kon dodelijk zijn.
'The best journey one can have,' spotte hij. Je viel 's avonds namelijk geweldig in slaap als je wist dat er een moordlustige roedel achter je aanjoeg. 'Just me and my fratello, my brother.' Even zweeg hij, wetende dat hij nu zijn hielen moest lichten voordat hij haar nog meer informatie kon verschaffen. Suru had er een handje van om toch iets uit hem los te peuteren zonder dat hij dat wilde, dat had hij wel in de gaten. 'And now that I told you too much, I have to leave.' Hij stond op en rolde even met zijn schouders. Als zijn spieren warm waren was hij beter voorbereid op de weg terug naar Enzio. Domenico duwde voor een laatste maal zijn neus tegen Suru's schouder. Een weerzien gunde hij zichzelf niet. Daarmee zou hij zowel zichzelf als de wolvin in gevaar brengen.
Hij keerde haar de rug toe en wilde met een drafje weglopen, maar hij kon het niet laten om om te kijken. 'Domenico's the name. Friends call me Nic.' Na die woorden draaide hij zich om en rende er vandoor, terug naar zijn broer.

[Domenico topic uit. Sluit jij 'm af? c:]
Terug naar boven Ga naar beneden
Suru

Suru


Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Emptyvr jan 27, 2017 6:56 pm

Hij herhaalde haar naam waardoor er even een grijns op haar snoet kwam. 't Was niet de meest gebruikelijke naam voor wolven in de streek van Serigala, maar zij was ook meer ergens in het oosten geboren, terwijl dit land ergens noordelijk lag. "The best journey you can have," het klonk vrij sarcastisch, dus grinnikte de roodbruine teef even als antwoord. "Just me and my fratello, my brother." Dat verklaarde dan weer de andere soort geur op zijn vacht, die iets sterker en vuriger rook. Het was maar een streepje ervan dat ze opving, maar het prikkelde vers en scherp in haar neusgaten. Dat vertelde soms iets meer over de wolf zelf. Sommige wolven hadden zachtere, zoetere geuren dan anderen, wat meestal jonge wolven of kersverse moeders waren, anderen roken zo scherp dat haar gehemelte er pijn van deed. Dat verschilde natuurlijk per wolf. De grijsbruine, grote reu kreeg plots in de gaten dat hij op een of andere manier zijn mond voorbij had gepraat, rolde zijn schouders en maakte aanstalten om weg te gaan. "And now that I told you to much, I have to leave." Jammer. Wacht, wut? Hoe kón ze dat nu denken? Ze kende hem nauwelijks, maar iets meer dan tien minuten, als ze het goed had. Ze wist niet eens zijn naam - met andere woorden, ze kon haar niet aan hem binden.

Opnieuw drukte hij zijn snuit tegen haar schouder - wat blijkbaar een gewoonte bleek te zijn - maar deze keer schrok ze niet meer van zijn aanraking, maar gaf ze hem als teken van beleefdheid een klein duwtje terug tegen zijn schouder. Op het eerste zicht voelde het nogal akward aan en was het nogal ongemakkelijk voor twee vreemden om elkaar aan te raken, maar het was wel fijn om te weten hoe wolven elkaar in andere streken en landen begroetten. Bij de meeste wolven hier kwam er niet eens een begroeting van af. Vervolgens draaide hij haar de rug toe, maar voordat hij vertrok gunde hij haar nog een blik over zijn schouder. "Domenico's the name. Friends call me Nic." En met dat antwoord voelde het alsof de roodbruine wolvin de loterij had gewonnen. Hoe afstandelijk en achterdochtig deze wolf ook moest zijn, hij Domenico toch zijn naam prijsgegeven. "Well, see ya, Nic," ze knipoogde eventjes plagerig voordat ze zichzelf op haar beurt omdraaide en opgewekt weg liep met een heerlijk, onbekend gevoel dat door haar aderen gepompt werd.
Iets vertelde haar dat deze ontmoeting niet onbeantwoord zou blijven.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Young Gods Empty
BerichtOnderwerp: Re: Young Gods   Young Gods Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Serigala :: Valley :: Nimweth Lake-
Ga naar: