. I Started A Joke [CELEGON] .

. I Started A Joke .

<sup>Waarom volgde die gevoelens haar? Met wakende, gloeiende ogen keek de verse Alpha neer op de Valley. Serigala. Het leek zo bekend, ook al woonde ze hier pas een jaar. Zo bekend. Alsof ze hier haar hele leven al gewoond had. Alsof WS nooit bestaan had. Amatariseu deed haar best te glimlachen, maar hoe ongeloofwaardig het ook voor haar was, het lukte niet. Waar kwamen die emoties vandaan? Haar ogen voelde zwaar. Ze wist wat het was. Ze rouwde. Om haar vrienden, die ontelbaar veel mijlen weg waren. Om haar vader, die rustte in de hemel boven de Highlands. Haar broertje, de samen met Ashia en Ayero rende tussen de sterren. Jagend op de maan. Ze had nooit echt tijd gehad om ze te herdenken. Niet zoals nu. Toen haar vader stierf, had ze sterk moeten blijven voor haar broertje. En... toen hij stierf, moest ze zich sterk houden voor haar poedelkransje. En toen Ashia stierf moest ze sterk zijn voor haar pups.. Ze had nooit tijd gehad. Nooit tijd om zichzelf te zijn. Nooit tijd om eens echt een leider te zijn. Ze was naïef, en dacht alleen maar aan zichzelf. Nu, nu kon ze haar vrienden trots maken. Ama sloot even haar ogen. Niet te mushy worden. Je bent sterk, Ama. Genoeg gerouwd. Nu moet je je sterk houden. Je moet een voorbeeld zijn voor je roedel.

Met een krachtige zucht waarbij de massieve borst even kort bewoog opende de geblokte Albino haar ogen weer. Hell... wat de fok was dat? Langzaam maar zeker wist ze het klamme gevoel in haar keel in te slikken. Ze had gerouwd, en nu was 't tijd om eens wat lol te hebben. Er verscheen een allerdaagse grijns op haar snuit. Oh ja. Ōkami was meer dan groepje vechtdames. Haar roedeltje mocht zo nu en dan wel wat Wolfjes gaan plagen. Soepel klom Ama weer op haar poten, die jeukte naar wat actie. Oh ja. Eerst de kariboe's, zoals Celly en Cainen's racistenclubje. En daarna? Tuurlijk! De Shadjes!!</sup>

[feat. CELEGON]

. I Started A Joke .

^{Kijk eens aan wie we daar hadden. Een lichtgrijze gedaante met overbekende blauwe ogen stapte haar richting uit. Celly. De kariboe die beweerde Scarlegs moordenaar te zijn. Ama's dagelijkse grijns veranderde meteen in een vals, gekruld glimlachje. Ze zou eigenlijk respect moeten hebben voor verstandelijk gehandicapten, maar aan de andere kant wist ze dat een schroothond als Celly haar respect niet verdiende. 'Hello there!' Vermoeiend beest. Met een opgetrokken wenkbrauw keek de grote Albino het reutje aan. 'Dus vorige ging het niet zo soepel dus ik dacht ik wil het weer goed maken. Wat dacht je ervan, goed tussen ons?' Goed tussen hen? Wie zei dat er een probleem was? 'En natuurlijk een sorry voor vorige keer, ik was niet zo aardig zeg ik eerlijk.' Niet zo aardig? Amatariseu probeerde haar adem even in te houden, maar ze voelde aan het gekietel in haar buik al dat 't eraan kwam. Laat maar dan. De gespierde teef barstte in lachen uit. Haar spierwitte schouders schudde en ze kneep haar tranende rode ogen even dicht. Tjeez. Was deze reu nou echt op z'n kop gevallen? Na een lachbui die zo'n 20 seconden duurde, voelde Ama zich weer wat beter, en ze schudde haar brede smoelwerk heen en weer. Shait. Wat 'n komiek. 'Oh Celly... Zie ik eruit als 'n door de wurmen aangevreten poedel?' Ze wist nog wat hij allemaal had gezegd. "Maar even serieus, Scarleg verdiend een goeie teef, in het woord goed bedoel ik goed voor hem.. Niet gemeen tegen hem, zeg maar.." Bullshait. Scarleg hield van haar, en zij van hem. Of ie nou een poedel was of niet. Een of andere vage broer kwam niet tussen hen. 'Er valt niets goed te maken, Cel. Zolang je je 'n beetje gedraagt tegenover m'n Mate en m'n kiddo's vind ik alles best.' Ze snapte niet waarom Scarleg deze gozer mocht.}