Childhood Memories *Victoria*

De zwarte wolvin liep met gemak over de harde rotsen en oneven grond, haar slanke lichaam was goed wendbaar op dit soort gebied. En eerlijk? een van haar favorieten plek in heel serigala. De reden? heel simpel! er kwam hier bijna geen hond, ja oke wat vogels hazen konijnen enzo maar hier waren nooit veel andere wolven te vinden. En ze wilde gewoon even alleen zijn, ze moest even nadenken. Nadenken over alles, was de Okami joinen wel een goed idee? is het misshien niet beter om alleen te blijven? en waar was haar zus eigenlijk? Moest ze weer achter haar kont aan lopen? De wolvin liep al een tijdje met deze vragen zo lang dus dat ze er hoofdpijn van kreeg, geirriteerd schopte de teef een klein steentje weg. Het was waar wat ze zeggen, hoe ouder je werd hoe moeilijk het leven. Verdomme pa.

Na een stukje gelopen te hebben drong een geur haar neus gaten binnen, oh was er nog iemand hier? wat gezellig. Misshien moest ze haar soort genoot eens opzoeken en wat afleiding voor haar zelf creeren, straks hield ze nog geen brein meer over. De wolvin zette er wat vaart achter toen ze besloot achter de geur te gaan. Al snel kwam er een wolf in haar gezichtsbeeld, een bruine reu... hey wacht eens even was dat... nee dat kon nie-of ja toch wel! De kleurloze ogen van de wolvin werden groot, maar die wolf kende ze! Das Merlin! haar oude jeugd vriend voordat... de wolvin schudde met haar kop, het was verleden tijd Vic stop met het verleden naar boven te halen daar word niemand beter van. De zwarte wolvin stapte op de reu af en kwam best dichtbij, ze rook de geur van bloed. Hij had iets gevangen een konijntje...nice. Victoria greens en gooide een steentje naar de andere wolf om haar aanwezigheid bekend te maken. 'Boe' lachte ze vriendelijke naar haar oude vriend.

De reactie van de reu was niet de gene die ze verwachte, het tegen overgestelde eigenlijk. De bruine reu keek haar verbaasd aan, Ehm.. schik?! Sprak hij. Ken ik jou? Victoria's glimlach verdween ineens van haar gezicht, wat? na-natuurlijk kende hem haar was hij een grapje met haar aan het uithalen ofzo? De zwarte teef schudde even met haar kop en deed een stap dichter bij, haar kleurloze ogen keken recht in die van de reu. 'Merlin, buddy ik- ik ben het! Victoria!' de wolvin had wat wanhopigheid in haar stem zitten, wat was er met hem gebeurd? ze waren zulke goede vrienden was...was hij haar vergeten? Opeens voelde de teef een steek door haar lichaam gaan, ne-nee toch?! 'Merlin, kijk me in de ogen en zeg dat je me niet herkend' oke haar stem klonk nu helemaal wanhopig maar ze kon het niet helpen, ze maakte zich zorgen om haar vriend. Ze wilde weten wat er met hem gebeurt was en waarom hij haar niet herkende.

Het feit dat de reu haar niet herkende brak haar hart, hij vertelde dat hij helemaal niks over zijn verleden wist. Victoria keek de reu met grote ogen aan, 'Wat?' klonk ze verbaasd. 'Hoe bedoel je je kan je niks meer herrineren?!' de teef kwam weer een stap dichterbij, haar stem klonk echt hopeloos. 'Merlin wat is er met je gebeurt?!' de teef maakte zich zorgen. Zorgen om haar oude jeugd vriend. Ze wist ergens wel dat ze vast geen antwoord op haar vraag kreeg. Het was ook meer een vraag voor haar zelf, wat was er met hem gebeurt? heeft iemand hem pijn gedaan? heeft hij zich zelf pijn gedaan? zo veel vragen.


fluutt