 |  Onderwerp: Well, no need to get annoyed #open# do jul 14, 2016 6:28 pm | |
| Hades beklom de berg. Het was een enorme inspanning, maar het lukte hem. Hij stond op het hoogste punt in de hele omgeving. Hij had er lang over gedaan. 3 dagen, om precies te zijn. De maan scheen hoog aan de hemel. Het was zjn gewoonte om overdag te slapen. Met een enorme grijns op zijn gezicht ging hij zitten. Daar lag een donker bos, daar een lichte. Daar is het meer en daar de taiga. Hij maakte een soort plattegrond van dit gebied. Hij was nieuwsgierig naar het donkere bos. Dat was de enige duistere plek hier. Maar hij vertrouwde het niet. Hij was inmiddels al wel gewend dat in bijna alle donkere bossen allemaal arrogante zeurpieten zaten die "heel sterk" waren. Echt. Ze bleven aan zijn zwarte kop zeuren. En dan wouden ze ook altijd een litteken aanbrengen. Hij lachte bitter terwijl zijn oranje ogen verder zochten. En toen keek hij recht in de ogen van een ander.
|
|
| | Onderwerp: Re: Well, no need to get annoyed #open# do jul 14, 2016 9:57 pm | |
| Aedan had nooit een moment genomen om de bergen te verkennen--of überhaupt het hoge noorden om mee te beginnen. De bergen waren altijd iets geweest dat je van een afstand moest bewonderen, niet van dichtbij. Verveling had hem echter toch zover gekregen het ruige terrein te betreden, maar erg veel was er niet te zien. Gewoon sneeuw en ijs en kale rotsen. Op een bepaalde hoogte groeide er geen planten meer en de lucht was zo ijl dat de wolf gedwongen rustig aan moest lopen. Het uitzicht aan de top scheen volgens menig wolf het wel waard te zijn en de reu wilde wel eens zien 'what all the fuss was about.' De ijle lucht werkte hem echter wel op z'n zenuwen en hij maakt nu al de beslissing hier niet snel terug te keren alleen voor een mooi uitzicht.
Eenmaal de top bereikt te hebben merkte hij al snel op dat hij niet de enige was die de klim had gemaakt. Een zwarte wolf stond bij de rand van de rosten, ongetwijfeld te genieten van het uitzicht. Aedan stapte dichterbij en kwam tot stilstand aan de wolf zijn linkerzijde. Hij stond op het punt een begroeting te plaatsen, tot de wolf ineens begon te lachen. Een bittere lach. De zwarte wolf trok een wenkbrauw op en keek de vreemdeling ietwat vragend aan. De ander keerde zijn blik tot hun ogen elkaar vonden. "If you'd be so kind to share the joke so I can laugh along." Sarcasme was hoorbaar in zijn diepe stem.
_________________ Have you ever asked yourself?
Do monsters create war, or does war create monsters?
|
|
