Serigala


 

Deel
 

 Place of Royalty

Ga naar beneden 
Shawn

Shawn


Place of Royalty Empty
BerichtOnderwerp: Place of Royalty   Place of Royalty Emptyma mei 16, 2016 7:10 pm

 
Aan alles was te merken dat Shawn nog niet diegene moest zijn die in de hel moest wegrotten. Het was alsof hij een engeltje op zijn schouder meedroeg, zijn tijd was nog niet. Hij had al verschillende (grote) tegenslagen meegemaakt in zijn vlucht naar vrijheid, maar tegelijkertijd wist hij ook dat het nog niet voorbij was. Zijn oud alfa liet het er niet zomaar bij zitten, daar was hij wel achter gekomen. Dit maakte bij hem alleen zijn doorzettingsvermogen nog sterker, ondanks dat dat wel een aantal consequenties met zich meebracht. Zo zag de zilverkleurige reu er bijvoorbeeld niet meer op zijn best uit; verschillende half geheelde littekens sierden zijn lichaam, ribben waren te zien en dan niet te missen de rare blik in zijn lichtbruine ogen. Zowel fysiek als mentaal was hij behoorlijk achteruit gegaan.

De zilverkleurige reu bevond zich in het zuiden van het nieuwe gebied waar hij was beland. Hij had onderweg andere wolven horen praten dat de naam Serigala was. Dit deed hem niet veel, hij had nog nooit van dit gebied gehoord. Opvallend was wel, dat het er bijna hetzelfde eruit zag als het andere gebied waar hij was door gevlucht. Zo was er ook zo’n gebouw waar hij nu in was beland. Het  oude kasteel, leek er behoorlijk op tweebeners gebouw in WS, maar met juiste oog zag je ook een aantal verschillen. Shawn, die naar binnen was gelokt door het onbehagelijke duistere weer had zich een prima plek gevonden om te schuilen. De reu was te vinden in één van de royalty kamers. Exact te zijn, het was de voormalige plek waar de koning zat te overleggen met enkele edele mensen. Gek genoeg, was de kamer bijna intact gebleven door alle eeuwen heen. Zo lag er nog een oud tapijt in, enkele beschimmelde meubels en de stenen tafel in het midden. Shawn liet de ruime goed in zich opnemen, voordat hij de kamer betrad. Rustig liep hij naar het midden, zette zich af en kwam zo soepel op de tafel terecht. Hij draaide een rondje rond zijn as, waarna hij zijn kont neerplofte en zich door zijn voorpoten liet zakken. Luisterend naar het kabaal buiten, had hij zijn kop op zijn voorpoten neer gelegd.

Ondanks dat de reu zich wel erg relaxt er bij lag, was dit niet bepaald het geval. Zijn oren gingen onrustig heen en weer, terwijl hij zijn staart dicht bij zijn lichaam had geplaatst. De geluiden om hem heen bevielen hem niet. De regen kletterende tegen de oude grote stenen van het gebouw, door de kapotte ramen waren er zelfs lichtflitsen te zien.  Zo waren er ook geluiden te horen vanuit binnen het gebouw, de wind liet de ruïne behoorlijk kraken, maar hij twijfelde of dat niet het enige was..

[Met Kai]

Terug naar boven Ga naar beneden
Kai
Administrator

Kai


Place of Royalty Empty
BerichtOnderwerp: Re: Place of Royalty   Place of Royalty Emptydi mei 17, 2016 3:24 pm


Ondanks het feit dat ze hier al een tijd rondzwierf was er zeker nog een boel te ontdekken. Toch hield ze zich vaak op in Dalrey Forest of The Valey. Die eerste was nog geclaimd door haar roedel de Shadows en vormde daarom als een soort thuisbasis. Het deed haar denken aan het oude Shadowbos en verassend genoeg voelde ze zich er al redelijk thuis. Voor de rest was de vallei gewoon een fijne plek om op jacht te gaan. Vooral nu ze richting zomer gingen en er een heleboel jonge, naïeve dieren rondliepen. Het was een paar dagen geleden geweest dat ze een jonge ree te pakken had kunnen krijgen in haar eentje. Ze had het van de groep gescheiden en dan ergens in de val gelokt. Het was een behoorlijke klus geweest, maar het had haar gesmaakt.

Ondertussen stond ze ergens voor een groot, menselijk object. Het deed haar denken aan het kasteel van Wolf Story, want ook deze was gemaakt uit steen. Alleen was het stukken kleiner, maar daarmee niet minder interessant. Bovendien was het begonnen met regenen en had ze stiekem toch de voorkeur voor een droge vacht. Ze stapte naar binnen en net op dat moment realiseerde ze zich dat ze niet de enigste was die een bezoekje schonk aan dit menselijk tafereel. Een geur van een soortgenootje drong haar neus naar binnen. Ergens in dit stulpje moest een mede-wolf zitten. Toen ze het gebouw verder doorzocht kwam ze opeens uit in een ruimte waar iets verderop een reu ergens half lag weg te dutten. De wolf in kwestie droeg geen noemenswaardige geuren met zich mee. Ondertussen had ze de conclusie ook wel getrokken dat er geen roedel in dit gebied leefde. In ieder geval nu nog niet. ”Je hebt wel het beste plekje hier uitgezocht hé.” De reu lag op een verhoging, waarvan ze toevallig wist dat de tweebeners het gebruikten bij het nuttigen van een maaltijd. Ze had in haar jongere jaren nogal wat daagjes besteed aan het observeren van die wezens. Ze wilde ze begrijpen, maar dat deed ze tot de dag van vandaag nog steeds niet. ”Het is niet erg netjes om op een tafel te liggen,” merkte ze op, terwijl ze ondertussen vlakbij de tafel was komen te staan.

Terug naar boven Ga naar beneden
Shawn

Shawn


Place of Royalty Empty
BerichtOnderwerp: Re: Place of Royalty   Place of Royalty Emptyzo mei 22, 2016 4:58 pm

 
Shawn kreeg steeds meer het vermoeden dat er meer was in het oude kasteel. Een onmiskenbare geur drong zijn neusgaten binnen. Het was duidelijk een mede wolf, gek genoeg liet de geur hem denken aan zijn vijand Pierce. Zijn spieren bolden zich automatisch op, de laatste ontmoeting met de zwarte reu was niet van harte geweest. Sterker nog, de herziening was uitgelopen tot een dramatisch gevecht. Shawn was het nog zeker niet vergeten, op dat moment had hij dan ook de hersenen van een olifant. Hij vergat niet zomaar iets. Hij keerde zijn kop even om naar zijn lichaam, waar hij al het aanzicht had van de wonden op zijn flanken. Een paar littekens gemaakt door Pierce.. De zilverkleurige reu beet even op zijn tanden, van elk wonde die zijn lichaam sierde wist hij precies hoe het daar terecht was gekomen. Belangrijker; wie de oorzaak was.

De geur werd sterker, wat dus betekende dat de wolf dichterbij kwam. Zijn oren gingen meteen naar de opening van de kamer, waarna hij ook zijn kop omdraaide. De hal was donker, waardoor hij niet kon zien wie of wat er zijn richting op kwam. Shawn, die het niet vertrouwde liet zachtjes gegrom horen. De geur alleen al betekende niet veel goeds. Opvallend was dat er een paar felgekleurde ogen afstaken van de donkere omgeving. Gefrustreerd dat hij niet precies wist wie het was, kwamen zijn oren nukkig tegen zijn schedel te staan. Hoewel de geur zijn vijand verraadde was dit niet het geval. De ogen hadden een totaal andere kleur, tevens wist hij dat Pierce hem niet zo zou benaderen. Om zijn rare gedrag niet al te veel op te laten merken had hij zijn kop weer op zijn voorpoten neergelegd, hij had de onbekende wolf al gesignaleerd, nu maar eens wachten dat het zijn kant op kwam. Wat niet al te lang meer zou duren:… ”Je hebt wel het beste plekje hier uitgezocht hé.” De stem liet hem weten dat de wolf in de buurt was, sterker nog, ze stond vlak voor de tafel, waar hij zo lekker op lag de suffen. Shawn hief zijn kop weer op en kwam half overeind waardoor hij weer op zijn achterwerk zat. Wantrouwend had hij naar beneden gekeken waar een zwarte wolvin te zien was. Hij schatte haar ongeveer op een jaar of zes, bijna de zelfde leeftijd als Pierce. ”Het is niet erg netjes om op een tafel te liggen.”

Met onbegrip had hij haar even aangekeken, zijn gedachten waren allang richting Pierce gegaan en wat deze teef met hem te maken had. Bij zinnen gebracht, was het een moment dat hij ook iets zou zeggen. “Gelukkig ben ik niet de enige zonder manieren.” De zilverkleurige reu stond op, zakte door zijn voorpoten om zich eens uit te strekken. “Het is niet beleefd om een soortgenoot zijn rust te verstoren.”


[/quote]
Terug naar boven Ga naar beneden
Kai
Administrator

Kai


Place of Royalty Empty
BerichtOnderwerp: Re: Place of Royalty   Place of Royalty Emptywo mei 25, 2016 3:06 pm

KAI.
Ze kon het zich amper voorstellen dat hier ooit tweebeners hadden geleefd. Ze had een heleboel tweebenerhollen gezien, maar deze leek daar niet op. Behalve dan dat deze ook van steen was, maar het voelde niet aan zoals de hollen die ze eerder gezien had. Ugh, tweebeners. Daar had ze weinig goede herinneringen aan. De reu tegenover wie ze stond wees haar ondertussen erop dat niet alleen hij geen manieren had, maar ook Kai. Nee, natuurlijk was het niet netjes om andere wolven te storen terwijl ze rusten, maar daar trok ze zich vaak maar weinig van aan. Ze vond zo onopmerkelijk mogelijk langs iemand sneaken gewoon niet haar ding. Hoe dan ook zou iemand het toch merken dat zij voorbij flaneerde. ”Ik zal de volgende keer deze schone slaper dan maar met rust laten.” Een leugen, maar ze moest hem toch ergens mee tevreden stellen. De wolf was een onbekende, toch had hij iets bekends in z’n vachtje hangen. Iets wat ze niet helemaal kon plaatsen, dus ook maar liet voor wat het was. Misschien was hij kortgeleden wel tegen een bekende van haar gebotst en hing er nog een vleugje aroma van diegene in z’n vacht of haar neus rook weer spookjes.. ”Wat kunnen die tweebeners toch veel met hun malle klauwen,” merkte ze op. Ondertussen liep ze een klein rondje door de ruimte heen. Net alsof ze heel erg geïnteresseerd was in alles wat er te zien was. Uiteindelijk bleef ze stilstaan, afwachtend op een reactie van de medewolf.

Terug naar boven Ga naar beneden
Shawn

Shawn


Place of Royalty Empty
BerichtOnderwerp: Re: Place of Royalty   Place of Royalty Emptyma mei 30, 2016 8:44 pm

 
In eerste instantie gedroeg de zwarte wolvin zich niet als een levensbedreigende bedreiging voor hem. Ze gedroeg zich nogal neutraal, hoewel Shawn ontzettend wantrouwig was. Hij vertrouwde de teef dan ook voor geen meter. Het feit dat ze ook nog een vleugje van Pierce’s geur met zich meedroeg hielp daar dan ook niet echt bij. De zilverkleurige reu was op zijn hoede, de onbekende wolvin zou dan ook niet uit zijn blikveld ontsnappen. Het was niet zo zeer dat hij de wolvin nu al vreesde al hoewel, hoe langer hij er over na dacht wat de teef met Pierce te maken had, hoe meer de onrust in zijn kop steeg. Toch was het ook weer niet zo dat hij zou vertrekken wanneer het hem te nauw werd. Stiekem was hij ook wel enigszins nieuwsgierig geworden wat relatie was tussen de onbekende wolf en Pierce zelf.

Zijn oren kwamen voor een moment omhoog te staan, de wolvin opperde iets dat ze hem de volgende keer met rust zou laten, maar hij twijfelde of de gewoonte op zo’n leeftijd nog zou veranderen. ”Wat kunnen die tweebeners toch veel met hun malle klauwen.” Hij merkte op dat de wolvin wel erg geïnteresseerd was in de menselijke ruimte, ze voelde zich blijkbaar zo vrijpostig dat ze zelfs een rondje om de tafel liep om de ruimte te kunnen bekijken. Shawn voelde zich daar wat ongemakkelijk bij, de teef kwam wel aardig dicht in zijn buurt naar zijn mening. Een zachte waarschuwende grom kon hij dan ook niet onderdrukken, hoeveel hij het ook probeerde te onderdrukken. Ergens voelde hij dan ook wel een enige vijandigheid, waar dat precies helemaal weg kwam, was dan nog wel de vraag voor hem. “Als ik jou was zou ik er bij ze uit de buurt blijven,” Antwoordde hij, doelend op de tweebeners. Zijn antwoord was wat nonchalant uit zijn bek gekomen, hij was dan ook niet echt medelevend voor anderen. “Ze zijn onvoorspelbaar. Niet te vertrouwen.” Hij kende de kenmerken van een tweebener, maar ook hij moest toegeven dat hij wel eens zo benieuwd naar de wezens was geweest dat hij een bezoekje niet achterwege kon laten.

Ondertussen waren zijn gedachten te vinden hij Pierce. Hij herinnerde het gevecht tussen Pierce en hijzelf nog goed; de zwarte reu had daar gezegd dat hij zich had toegevoegd bij een roedel.  In het vorige gebied, wat Wolf Story werd genoemd, had hij de roedel zelfs nog opgezocht. Daarbij was een sneeuwwitte wolvin bij op komen draven. Zijn ogen gingen waren nog steeds op haar gedaante gericht. Aan haar houding te zien, meenemend haar dominante geur, dacht hij te maken te hebben met een alfa. Maar als zij de alfa was, wie was dan diegene waar hij mee had gechat? En waarom was zij juist diegene die hem dit bezoekje gunde? “Laten we er geen doekjes om winden,” Soepel sprong hij van de stenen tafel, liep langzaam naar de onbekende wolvin maar bleef daarna wel een afstandje houden. “Je bent het baasje van Pierce niet waar?”

Terug naar boven Ga naar beneden
Kai
Administrator

Kai


Place of Royalty Empty
BerichtOnderwerp: Re: Place of Royalty   Place of Royalty Emptywo jun 01, 2016 5:54 pm

KAI.
De reu leek alles behalve op z’n gemak te zijn met haar aanwezigheid en dat liet hij ook wel merken. Hij was niet de enige en hoogstwaarschijnlijk ook niet de laatste, maar het kon har ook eigenlijk niet zoveel schelen. Blijkbaar had ze iets om haar heen hangen waardoor wolven wat argwanend werden. Tja, ze had eerlijk gezegd ook niet altijd zich van haar beste kant laten zien. Wie weet kende deze reu haar wel van iets. Het kwam wel vaker voor dat een wildvreemde wel eens over haar gehoord had. Ergens voelde ze zich dan altijd wel gevleid.

“Als ik jou was zou ik er bij ze uit de buurt blijven,” merkte de reu op. Kai was ook niet van plan om ze ooit nog eens te gaan opzoeken. Ergens had ze wel een lichtelijk trauma aan die tweebeners overgehouden. Haar beste vriendin was door hun geraakt en zwaar gewond geraakt. Er was een reden dat ze helemaal naar Serigala was gevlucht. De reu noemde nog twee eigenschappen van tweebeners op die volledig waar waren. Die had ze namelijk zelf ook al ondervonden, helaas. “Laten we er geen doekjes om winden,” begon de reu uit het niets. “Je bent het baasje van Pierce niet waar?” Dat was niet de omschrijving die zij er aan gaf, maar het was wel ergens waar. In principe was Pierce, zoals die Hero hondjes het altijd zo mooi zeiden, een onderdaan van haar. Een begrip waar ze het nogal moeilijk mee had, want samen met Djinn had ze altijd al een vleugje democratie in de roedel gegooid. Ze zag wolven zoals Aissar of Nemy niet als onderdanen. ”Ik ken Pierce inderdaad,” liet ze hem weten. Waar was die reu eigenlijk? Ze had hem al een tijdje niet meer gezien. Je zou bijna zeggen dat dit zo’n ‘Craig’-gevalletje was. ”En ik kan misschien ook wel wat druk op hem uitoefenen. Maar vanwaar die vraag?”
Terug naar boven Ga naar beneden
Shawn

Shawn


Place of Royalty Empty
BerichtOnderwerp: Re: Place of Royalty   Place of Royalty Emptyma jul 04, 2016 8:36 pm

 
Het was niet zijn gewoonte om onbekende wolven te waarschuwen –bekende wolven trouwens ook niet-, levenslessen te geven, wat essentieel kon zijn om te overleven. Toch had hij een klein geheim verklapt; het vermeiden van de gevaarlijke hooglopers. Erg aandringerig en beangstigend had zijn waarschuwing niet echt geklonken, het zou hem niet echt uitmaken of de wolvin alsnog het gevaarlijke pad zou kiezen. Dat was immers zijn probleem niet. Oplossingen bedenken of andere wolven helpen om te overleven zaten dan ook niet echt in zijn woordenboek. Natuurlijk had hij bij zijn voormalige roedel zijn nodige taken en eisen uitgevoerd, maar dat was nu immers allemaal verleden tijd. Shawn had met zijn vlucht veel geleerd. Niet dat hij weinig ervaring had, hij kon van slot van rekening niet zomaar de opvolger van de alfa kunnen geweest zijn. En dat als buitenstaander, hij had vele wolven van zijn voormalige roedel verbaast had laten staan kijken. Ergens was hij daar nog steeds trots op. Tijdens zijn vlucht had hij nieuwe ervaringen opgedaan, wat hem uiteindelijk, na vele tegenslagen nóg sterker had gemaakt. Onoverwinnelijk. De zilverkleurige reu had geleerd om echt op zijn eigen benen te staan. Daarbij had hij het egoïsme van de wolven ontdekt, zijn roedelgenoten, sommige waar hij best wel goed mee overweg kon, waren ineens vijanden van hem geworden. Wolven die op hem jaagden, hem wouden vermoorden. Shawn, die normaal er niet voor terug deinsde om een wolf te verwonden of tot het uiterste zelfs te vermoorden, had toch even twijfelend staan kijken. Het was hem duidelijk geworden dat het de ander was of hijzelf die levend uit een gevecht moest komen. En ondanks dat de ander een vriend van hem kon zijn, zou het raar zijn als hij niet voor zich zelf zou kiezen. Dat was dan ook precies het geen wat hij had gedaan. Vijanden, wat eerder vrienden van hem waren had hij verwond en zelfs had hij twee levens gepakt.

Doordat hij vocht voor zijn leven, betekende niet dat hij zo overmoedig was dat hij dan ook maar alles aan kon. Zelfs een goede warrior had zo zijn angsten. Een vecht zonder angst was dan ook bij lange na niet een gevecht. Telkens had hij de kans op kunnen lopen dat hij diegene kon zijn die de strijd op gaf. Zo stond hij nou ook hier, in deze ruimte. De zwarte wolvin, gaf dan nog geen aanwijzing dat ze hem probeerde te aanvallen, maar wie weet kon dat nog veranderen. Het was dan ook niet gek dat hij al berekende wat zijn kansen waren. Zijn ogen waren allang over de zwarte teef gegleden. Opvallend was haar alfa geur en gedrag, de teef was duidelijk nergens bang voor. Tenminste dat liet ze blijken, ze moest dan ook een voorbeeld geven aan haar onderdanen. Aan het uiterlijk was het hem duidelijk geworden dat de iets wat oudere wolf al ervaring had, de heldere strijdblik in haar ogen vertelde hem dan ook dat ze niet snel zou weg deinzen voor een gevecht. Of dat nou iets typisch alfa-achtig iets was, was hem nog wel de vraag. Ondanks dat er meerdere theorieën over het hele gebeuren tussen Pierce en deze wolvin in zijn hoofd spookte, hield hij zich scherp gefocust op de onbekende wolf. Het vleugje geur van Pierce die aan de haren hingen van deze zwarte teef betekende alles behalve iets goeds. Afwachtend op haar erkenning vertelde ze, zoals wat hij verwachtte dat ze zijn aardsvijand; Pierce, inderdaad kende. Als hij het goed zag, zag hij zelfs een beetje dat ze aan het nadenken was. Misschien werd de wolvin wel iets argwanend naar wat hij van haar vroeg. Shawn, voelde dan ook iets spanning, hij moest op zijn hoede blijven. Het kon zijn dat deze alfa wel helemaal niet gesteld was op vragen zoals deze. Wie weet voelde ze dat wel zelfs als een bedreiging, alhoewel het hem wel erg vroeg zou lijken. Of ze precies Pierce’s alfa was liet ze niet echt duidelijk weten. Er kwamen vage woorden uit haar bek dat ze wel enig sinds wat druk kon opvoeren bij zijn vijand, maar een duidelijk antwoord gunde ze hem niet.

Misschien iets verwarrend had de wolvin een weerkerende vraag gesteld. De zilverkleurige reu had haar blijkbaar zo nieuwsgierig gemaakt dat ze meer moest weten van zijn iets wat bemoei zuchtende vragen. Even was hij stil, meteen een antwoord had hij dan ook niet klaarstaan. Ofcourse zou hij niet het hele levensverhaal van hemzelf vertellen, inclusief de history met Pierce, mede daarbij de wraakgevoelens tegen elkaar. De alfa wist duidelijk niet alles van Pierce zelf, anders had ze vermoedelijk ook wel geweten wat Pierce zojuist in zijn schuld voerde. Hij had hem dan ook gespot op punten vlakbij hemzelf. Het was alsof de reu hem had gevolgd. Eerst had Shawn nog gedacht dat hij zich zelf gek maakte, door overal vijandelijke wolven te zien. Maar naarmate hij sterker werd, door iets meer aan zichzelf te denken dan zijn vlucht, had hij toch echt gemerkt dat Pierce zich in zijn buurt bevond. En dan ook niet maar voor een tijdje, maar constant. Al moest hij toegeven, de laatste tijd was het rustiger dan dat het eerst was. Een beetje opgelucht gevoel was hem naar boven gekomen, was hij dan eindelijk bevrijd van zijn vijanden? De tijd zou het nog moeten vertellen, het zat dan ook nog in zijn aard om zo oplettend mogelijk te zijn. Het was zijn tijd om antwoord te geven. Shawn hield nonchalant zijn schouders even op. “Laat hem maar weten, dat ik in de buurt ben.” Hij stapte langs de wolvin heen, maar na een meter of twee stopte hij weer, keek nog eens achterom, waarna hij zich draaide. Schuin tegenover de wolvin, zette hij langzaam zijn achterwerk op de koude stenen vloer. Oké, er was dan een oude tapijten vloerkleed te vinden om de stenen tafel, maar de muizen hadden het ook gevonden. Het was versleten, erg warm voelde het dan ook niet aan. Als reden van zijn antwoord kwamen er nog paar woorden uit zijn bek; “Ik ben een oude vriend van Pierce.” Een hoek van zijn bek krulde wat omhoog, waardoor er een scheve grijns zichtbaar werd.

Terug naar boven Ga naar beneden
Kai
Administrator

Kai


Place of Royalty Empty
BerichtOnderwerp: Re: Place of Royalty   Place of Royalty Emptywo jul 06, 2016 6:15 pm

KAI.
"Laat hem maar weten, dat ik in de buurt ben. Ik ben een oude vriend van Pierce,” sprak de reu. Blijkbaar kenden ze elkaar. Achja, als ze de reu binnenkort nog tegenkwam kon ze het wel doorgeven. Althans, als ze er dan nog aan dacht. De vraag was alleen nog waar Pierce was dan, want die had ze ook al een tijdje niet meer gezien. Daarin was hij niet de enige, want iedereen leek zo nu en dan z’n eigen gangetje te gaan en kwamen na enkele maanden terug met de mededeling dat ze ‘op reis’ waren geweest. Prima, maar kom dat dan even van te voren melden. ”Als ik hem nog tegenkom.” Pierce was nog niet zo lang lid van de Shadows. Ze had eerst ook haar twijfels gehad. De reu had namelijk een kind wat lid was van de Hero’s. Het was in ieder geval allemaal nogal een vaag verhaal. Uiteindelijk had Djinn haar kunnen overtuigen. De reu was nog niet echt van grote waarde, maar ze was hem liever niet kwijt. Nu nog niet in ieder geval. ”Waar kom je vandaan?” vroeg ze toen. De reu was haar onbekend, maar ze wist dat Pierce ook een onbekende hier was, dus ging ze er maar vanuit dat hij geen originele Serigala bewoner was. Wie weet kwam hij ook wel uit Wolf Story, maar dat zou raar zijn. De meeste wolven kende ze daar wel of je was gewoon niet interessant genoeg. Dat kon namelijk ook nog.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Place of Royalty Empty
BerichtOnderwerp: Re: Place of Royalty   Place of Royalty Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» New place
» New place [Meilani]
» The Green Place
» Lets explore this place.
» Some place for peace. {Vanilla}

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Serigala :: Low lands :: Hallow Tower-
Ga naar: