Serigala


 

Deel
 

 We zijn wie we zijn

Ga naar beneden 
Emaya

Emaya


Wolven profiel
Leeftijd: Ergens tussen 4 & 5
Geslacht: Teef
Partner:

We zijn wie we zijn Empty
BerichtOnderwerp: We zijn wie we zijn   We zijn wie we zijn Emptyzo mei 29, 2016 10:01 pm

Ik kon het niet laten..........

PERSONAGES:
- Cecillia Queen
14
Hoofdpersonage
Moeder: Laura
Vader: Henk
Zusje: Mila
- Max Fare
14
Hoofdpersonage
Moeder: Allie
Broer: Damien
- Ariane Waters
14
Hoofdpersonage
Vader: Miles
- Laura Queen
40
- Henk Queen
41
- Allie Fare
50
- Miles Waters
39
- Mila Queen
8
- Damien Fare
22

INTRO:
Met grote passen renden drie wolven door het grote bos. Een witte, een zwarte, en een lichtgrijze. De drie waren dolgelukkig. Maar het geluk was van korte duur. Een kogel suisde langs het oor van de witte. Een tweede kogel schaafde langs de schouder van de zwarte. "Hou vol!" mompelde de grijze zacht terwijl ze hem hielp met wegkomen. En toen.. Stilte. Ze waren diep in het bos. De lichtgrijze kwam meteen overeind. De anderen bleven liggen. Poten werden handen en voeten, het hoofd werd menselijk en de vacht veranderde in een zwart shirtje en een skinny jeans. "Kom op zeg, Max. Sta op en laat me die wond eens zien," zei ze. De witte veranderde in een prachtig meisje met bruin haar en blauwe ogen. Ze droeg een witte jurk die tot aan haar knieën reikte. "Cecil, help me effe," gromde het andere meisje. Zij had lang blond haar en bruine ogen. Cecillia schudde haar hoofd. "Hij moet het zelf doen," Ariane," zei ze. Langzaam veranderde de zwarte wolf ook. Hij grauwde van de pijn die het veranderen met zich meebracht. Veranderen deed pijn. Inmiddels waren ze eraan gewend, maar als er iemand gewond was was het alsnog ondraagbaar. Met twee snelle passen liep Ariane op Max af. Hij trok voorzichtig zijn shirt uit, terwijl hij op zijn lip beet om het niet uit te schreeuwen van de pijn. "Jullie jongens kunnen ook echt nergens tegen, hé?" vroeg ze. Max keek even in haar bruine ogen. Zijn ogen waren bijna zwart, maar niet zo zwart als zijn korte haar. Cecillia bekeek hem even bezorgd, maar ging daarna weer op de uitkijk staan. "Dit gaat pijn doen," mompelde Ariane en een kreetje doorbrak de stilte. Wie dacht er nu nog dat jongens niet gillen? "Nog steeds niemand," meldde Cecil. Max knikte langzaam langzaam en hij kwam overeind. "Laten we gaan, ze is vast bezorgd." Cecillia keek op haar horloge. "Half vier," zei ze snel. De maan scheen op haar bleke huid, waardoor het leek dat ze oplichtte. En zo begonnen ze aan de lange wandeling naar Cecillia's huis, de enige plaats waar ze veilig waren met hun geheim.

How I became special:
Terug naar boven Ga naar beneden
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Uitleg: Wat zijn Pawprints?
» . Plopperdeplop, Crea-Bea zijn is top! .

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Serigala :: Algemeen :: Off-Game :: Creatief-
Ga naar: