Serigala


 

Deel
 

 Heroes of our time

Ga naar beneden 
Vamp

Vamp


Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Heroes of our time   Heroes of our time Emptydo mei 05, 2016 8:39 pm

 

Onrustig trippelde ze door dichtbegroeide bossen, ze kwam dan ook steeds verder in onbekend gebied voor de meeste wolven. Toch wist ze al lang waar ze uit zou komen. Zenuwachtig gingen haar oren en staart heen en weer terwijl ze probeerde er enigszins wat vaart in te houden. Erg makkelijk werd het haar dan ook niet gemaakt. Elke aanraking die de kussentjes van haar poten de grond raakte, voelde ze pijn door haar hele lichaam. Lange afstanden lopen, kon ze niet meer aan, toch had ze een doel voor ogen gehad wat haar er toe had gedreven om hier te komen.  Ze was uitgeput, maar er uiteindelijk wel op de plek gekomen. De plek waar ze dacht dat het meest geschikt was, hoewel ze daar achteraf wel aan begon te twijfelen. Tijd had ze niet meer, het was haar duidelijk geworden dat het niet lang meer zou duren. Het begon in haar buik behoorlijk te rommelen en dan niet omdat ze honger had, aan eten dacht ze inmiddels dan ook niet meer. Telkens voelde ze bewegingen, de ene keer waren de bewegingen groter dan de andere keer. Zo ook nu weer, getrappel van binnenuit liet haar even in elkaar krimpen.

Nukkig gingen haar oren tegen haar schedel aan staan, dit gevoel was alles behalve prettig. Net toen ze dacht dat het weer helemaal goed voelde en ze weer wat vooruit wou lopen, drong zich al een tweede verplaatsing op.  Meteen waren haar spieren weer gespannen. Helemaal zat van de onaangename situatie, draaide ze haar kop om zo richting haar buik te happen. Het mocht van haar dan nu wel echt voorbij zijn. Jammerend verplaatste ze zichzelf dieper de grot in. Het was hier misschien dan wel erg donker en vochtig, maar het was wel een plaats waar de rust heerste. Dit was de plek waar Vamp van dacht dat ze het minst gestoord kon worden, waar ze dan ook niet echt om te springen stond. Enkel was er nog wel één iemand die ze kon gebruiken hierbij. De rust en vertrouwen die hij haar gaf had ze echt nodig, zonder hem zou ze het ook niet kunnen redden was ze bang. Angstig werden haar ogen wat groter, terwijl haar kaken zich stevig op elkaar klemden. De bewegingen in haar werden steeds sterker en sneller. Lopen werd lastiger waardoor ze besloot om niet verder de grot in te gaan. Hulpzoekend keek ze om zich heen, maar natuurlijk was ze hier alleen. Een traan verliet haar ooghoeken, de drukte in haar buik begon nu toch echt wel zeerder te doen. Instinctief sjokte ze langzaam naar de rand van de grot waar er wat opgehoopte bladeren lagen, waarschijnlijk was het al eerder met het geweld van Moeder Natuur naar binnen gewaaid.

Alsof het voorbestemd was liet ze zich kreunend vallen op de droge bladeren die zorgden voor een zacht nest. Weer was er een beweging te voelen in haar buik, deze was nog iets sterker dan dat ze tot nu toe had gevoeld. Automatisch, hapte ze nogmaals naar haar buik. Het was de tijd om Khuolema er bij te halen. Vamp’s snuit ging omhoog, waarna een dringende huil haar bek verliet. “Asjeblieft, Khuo!” Niet wetend hoe ze haar lichaam het beste kon plaatsen, had ze haar kop op haar voorpoten gelegd. Nu ze daar eindelijk lag, had ze pas door hoe erg haar lichaam trilde. De bewegingen in haar buik lieten haar kop weer overeind gaan. Gestrest bewogen haar oren en staart heen en weer, hoe kon ze deze helse pijn verdragen?

[Khuolema and the troublemakers Sean and Cinder]
Terug naar boven Ga naar beneden
Khuolema

Khuolema


Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Re: Heroes of our time   Heroes of our time Emptydo mei 05, 2016 9:18 pm

O nee. Help. Waarom was ze ook weggeglipt? Ze wist dat ze hoogzwanger was, ze had gewoon niet mogen weggaan... De ravenzwarte, gespierde reu draafde onrustig achter Vamps verse geur aan die hij zonet had opgepikt; er was iets verander aan haar zoete zachte geur. De onrust en angst in haar aroma was onmiskenbaar en maakte Khuolema haast misselijk toen hij zenuwachtig achter de geur aanging. Vamp was nu ongeveer Er was ongeveer negentig procent kans dat zijn geliefde witte wolvin nú zou bevallen, in een koude, grauwe grot, inplaats van het warme nest dat Khuolema speciaal voor haar klaar had gemaakt. De angst en paniek begon hem te verhitten als een klauw. Wat als hij niet op tijd zou zijn? Wat als er iets mis ging, en hoe moest hij-...
'Alsjeblieft... Khuo!' hoorde de zwarte wolf plots en meteen spitste hij zijn oren naar de richting van het scherpe, angstige geluid, waardoor zijn pupil verkleinde van stress en nervositeit. Vamp!
Meteen begon de wolf te rennen alsof zijn leven er vanaf hing, zijn dikke vacht wapperend in de wind terwijl zijn klauwen op de grond tikten. Hij trof Vamp aan op een zielig bedje van droge, oncomfortabele bladeren, in het midden van de donker en alle vochtigheid. Khuolema neusde jammerend haar vacht aan en probeerde zijn ademhaling onder de controle te houden. Hij moest rustig blijven, voor Vamp - zij had het al moeilijk genoeg nu.
'O-oké, rustig, Vamp, ik ben er,' probeerde de zwarte wolf kalmerend te blijven, maar hij kreeg het idee dat hij eerder tegen zichzelf praatte dan tegen Vamp zelf. 'Alles is in orde. Alles is oké...' ... Hoopte hij.
Terug naar boven Ga naar beneden
Vamp

Vamp


Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Re: Heroes of our time   Heroes of our time Emptydo mei 05, 2016 10:37 pm

 

Een krachtige beweging van binnenuit, ontnam haar voor een paar seconden het lucht naar haar longen toe. Haar ademhaling werd onregelmatiger, tussen de veranderingen in haar buik stond ze dan ook echt te hijgen om enigszins wat lucht binnen te kunnen krijgen. Haar lichaam trilde nog steeds, ze wist dan ook niet of ze het nou koud of warm had. Misschien had ze het zelfs wel zo heet dat ze er al koud van werd. Onrustig geen haar blik constant van haar flanken naar de opening van de grot. Ze had geen enkel idee hoe het precies zou gebeuren en of ze het tot nu toe wel goed deed. De twijfel die ze had, veranderde dan ook in stressen waardoor ze zichzelf alleen maar moeilijker maakte. “Help!” klonk er dan ook een noodkreet van haar kant. Waar bleef Khuolema dan toch ook?!

Elke seconde die ze wachtte op Khuo voelden voor haar aan als uren. Ze had dan ook de grootste spijt dat ze überhaupt van hem was weggelopen. Waarschijnlijk was deze plek al helemaal niet zo geschikt als dat ze zelf gedacht zou hebben. Vamp begon zich nu aardig zorgen te maken, allerlei scenario’s schoten door haar kop terwijl ze zich nog steeds schrap zette bij elke beweging die ze van binnen voelde. Net toen ze zich benauwd begon te maken, dat Khuolema het niet kon vinden, was hij daar eindelijk. Haar blik vol angst en nervositeit, was op de reu gericht, die al evenveel spanning als haar uitstraalde. “Khuo!” Jammerde ze zachtjes. Voor een moment voelde ze zich schuldig tegenover hem, ze was stiekem hier heen gelopen en dat terwijl hij al een nest had klaar gemaakt voor een bevalling. Terwijl hij dichterbij kwam, strekte ze haar neus zo ver mogelijk zijn kant op. Alsof ze hem persé even wou aanraken. “O-oké, rustig, Vamp, ik ben er,” Khuo probeerde zo rustig mogelijk te klinken, maar Vamp wist dondersgoed dat ook de reu behoorlijk nerveus was. Op het moment dat haar neus bijna zijn vacht aanraakte, zette haar spieren zich automatisch al schrap voor een volgende beweging. Haar adem hield ze in, terwijl ze haar ogen gesperd naar achteren hield om een vooruitgang van de bevalling te kunnen zien. Puffend naar adem, hoorde ze de kalmerende woorden van Khuo. “Alles is in orde. Alles is oké..”

Haar oren hingen wat slapjes rond haar kop. Achter haar voelde ze het nat worden, terwijl ze zich steeds moeilijker schrap kon houden. “Nee, Khuo!” Onrustig keek ze hem aan. “Het is niet oké!” De pijn in haar buik werd heviger, waardoor ze haar ogen sloot en haar spieren schrap zette(/drukte?).
Terug naar boven Ga naar beneden
Sean

Sean


Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Re: Heroes of our time   Heroes of our time Emptyvr mei 06, 2016 1:08 pm

[Hoe beschrijf je een geboorte?!]

De kleine welp was de kleine, benauwde en warme ruimte meer dan zat. Hij zat er al te lang, er was niets nieuws meer te ontdekken. Het werd tijd dat hij op onderzoek uitging op een plek waar wél iets te beleven viel. Hij trapte even naar de andere aanwezigheid die hij had opgemerkt. De welp besefte dat het een soortgenoot was en dat hij niets te vrezen had van de persoon die hij nog niet kende. Misschien konden ze wel samen op ontdekkingstocht!
Op de tast, omdat hij nog niets kon zien, ging hij de wanden van de ruimte af waar hij zijn hele korte leventje in had gezeten. Nee, nog steeds niets nieuws. Of toch? Naarmate hij verder kroop, werd de temperatuur om hem heen steeds kouder. Brr... misschien kon hij maar beter teruggaan naar de warmere plek.

Toch won zijn nieuwsgierigheid het. De kleine wolf kroop stukje bij beetje steeds verder de onbekende ruimte in. Eerst zijn neusje, daarna zijn kopje, tot hij na een tijdje geheel in de kou lag te rillen. De overlevingsdrang in hem kwam naar boven en zorgde ervoor dat hij voor het eerst een hap lucht naar binnen zoog. Zijn longen vulden zich met zuurstof en hoge pieptonen verlieten zijn keel. Een warmtebron naast hem trok zijn aandacht. Voorzichtig krabbelde hij erheen en vleide zich er lekker tegenaan. Het plan om de grote wereld te onderzoeken stelde hij maar eventjes uit. Dat kwam later wel.
Terug naar boven Ga naar beneden
Cinder

Cinder


Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Re: Heroes of our time   Heroes of our time Emptyvr mei 06, 2016 1:57 pm


. Heroes of our Time .
Het was leeg hierbinnen. Ongewoon leeg. Het kleine, zwarte diertje strekte haar achterpoot langzaam uit, maar haar voet raakte niets anders dan een zachte, tedere wand. Het was weg. Het dier dat naast haar had gelegen. Het was weg. Het ongeboren dier voelde haar maag ongemakkelijk prikkelen. Dit was niet oké. Haar hoofd voelde, net zoals de ruimte om haar heen.. veel te leeg. Geen stem meer die riep. Geen ziel meer die zachtjes gloeide en de pijnlijke leegte in haar hoofd vulde. Dit was slecht... Héél slecht. Het zwarte beestje twijfelde. Wat moest ze doen? Zou ze naar hem gaan zoeken? Of zouden er nog andere dieren zijn die haar kop konden vullen? Stiekem hoopte ze van wel... want hoe prettig de stem van het dier naast haar toch ook had geklonken... hij bewoog te veel. Hij kon niet stil liggen. Het zwarte beestje duwde zichzelf een stukje naar voren. Wacht, was dat nou zíjn stem? Ja! In haar achterhoofd hoorde zijn stemmetje zachtjes roepen. Er moest een uitgang zijn. Het beestje zette zich schrap. Het was tijd weg te gaan hier. Het was klaar. Het was voorbij. En met een stevige samentrekking werd ze een ijskoude omgeving ingeduwd.

Wat was dít? Het zwarte diertje rilde over haar hele lichaam, terwijl de druk op haar borstkas steeds zwaarder werd. Aah!! Ineens waren er overal stemmen in haar hoofd. Onbekende, en hier en daar een stem die ze gehoord had. En dat was nog niet eens het ergste. De wanden, de warmte... waar was het gebleven??? Het kleine beest strekte al haar poten uit, en haar bekje knalde open met een luide piep. Ineens voelde ze beweging in haar lichaam. Wat was het? Haar borstje zwoegde op en neer... maar hoewel het best wat energie kostte, voelde ze zich gelijk een stuk beter. En nu kalm blijven... en uitzoeken waar de warmte was gebleven...
Terug naar boven Ga naar beneden
Vamp

Vamp


Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Re: Heroes of our time   Heroes of our time Emptywo mei 11, 2016 1:59 pm

 

Paniek heerste in haar kop, de pijn die ze nu voelde werd bijna ondragelijk. Nog nooit was ze zo bang geweest, zou ze deze pijn wel overleven? Haar ogen had ze van ongerustheid dichtgeknepen, terwijl ze op haar tanden beet om zich door de buikkrampen in te zetten. Ze had willen schreeuwen van pijn, maar haar lichaam vroeg zo veel energie dat ze dat niet eens probeerde.

Ze voelde hoe de bevalling steeds verder verliep. Zonder dat ze wist hoe ze zich moest gedragen, wist haar lichaam het wel. Haar twijfelachtige gevoelens hadden het verloren van het opkomende moederinstinct. Ineens was de pijn dan ook een stuk minder; ze had het voor elkaar gekregen, ze had twee pups gebaard. Een opgelucht gevoel kwam haar tegemoet tegelijkertijd met toch wat bezorgde gevoelens. Waren hun pups wel gezond? Meteen draaide ze haar kop naar Khuolema, misschien dat ze uit hem wel al kon lezen of het allemaal goed was gegaan. Maar natuurlijk had hij er ook geen ervaring in.. Ze draaide haar kop naar achteren, strekte zich om bij de pups in de buurt te komen. Haar ogen werden zo weliswaar vanzelf vochtig, niet omdat ze verdrietig was, maar uit geluk, blijdschap. Khuo en zij waren nu echt ouders van twee zwarte pups! “Khuo..” mompelde ze, waarna ze de eerste pup begon af te likken.

Tot haar verbazing had de pup, een reutje, al snel door waar de warmtebron zich bevond. De pup begon zich onhandig naar voren te beweging, waarbij Vamp het diertje hielp door met haar neus, de pup even zich tig aan te drukken. De tweede pup, een teefje had Vamp al snel door, maakte nog een scheller geluid als het reutje. Sussend probeerde Vamp het jonge pasgeboren diertje te sussen door kalmerende woorden te zeggen. “ Ssshht, het is oke. Je pappa en mamma zijn bij je..” Voorzichtig begon ze de pup schoon te likken waarna ze haar tegen haar vacht aanduwde.

[BOEM! & toen waren er pups| geboortetopic's zijn een hel]
Terug naar boven Ga naar beneden
Khuolema

Khuolema


Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Re: Heroes of our time   Heroes of our time Emptyma mei 16, 2016 2:30 pm

Elke minuut dat de bevalling verder liep, leek erger te worden. Khuolema zag hoeveel pijn zijn geliefde leed en probeerde haar te kalmeren met constante likjes over haar snuit. Om een of andere reden had hij zich nog nooit zo onwennig gevoeld; hij wilde haar troosten en zeggen "Het is goed, ik weet hoe het voelt," maar dat kon hij niet. Zijn keel voelde kurkdroog aan terwijl de pijn opdreef in Vamps lichaam. En daarna...
Stilte.
Plotseling was de paniek weg en richtte Vamp haar kopje naar hem. De zwarte, gespierde reu, die normaal altijd nors en hard was met zijn omgeving, schuifelde dichterbij terwijl hij het wilde uitschreeuwen van de vragen of hun pups leefden, of ze gelukkig zouden zijn. Of hij een goede vader zou zijn, en Vamp een goede moeder. Bij de achterpoten van de witte wolvin lagen twee zwarte balletjes vacht, en Khuolema kreeg bijna een hartstilstand toen er een bewoog. Vamp nam de eerste om af te likken dus pakte de zwarte reu heel onwennig en voorzichtig het tweede pupje. Het was een piepklein teefje, zo klein dat het in Khuolema's massieve poot paste, en hij vreesde dat het in tweeën zou breken als hij het zou aanraken. Plichtsgetrouw likte Khuolema het vachtje droog en duwde het zachtjes dichter naar Vamps buik.
'Khuo...' Vamps ogen waren vochtig geworden, maar zijn gifgroene ogen ook, gevuld met een mengeling van tederheid, trots en vreugde. Hij gaf haar likje over haar voorhoofd en trok kort zijn mondhoeken op. 'Vamp,' fluisterde hij zachtjes en slikte. Hij kon het haast niet geloven.
De twee vachtballetjes wisten wonderlijk genoeg hoe ze de warmte en veiligheid moesten vinden. Het zag er nogal raar uit, hoe twee blinde zwarte diertjes kronkelden over de aarde en klauwden in de witte vacht, opzoek naar melk. Khuolema was zo betoverd door het moment dat hij iets vergat. Ze hadden geen naam.
'Hoe gaan we ze noemen, Princess?' murmelde hij terwijl hij diep in haar mooie ogen keek.
Terug naar boven Ga naar beneden
Cinder

Cinder


Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Re: Heroes of our time   Heroes of our time Emptyma mei 16, 2016 7:40 pm


. Heroes of our Time .
En daar was het! Ze had de warmte gevonden... toch? Keer op keer voelde ze een stroom hitte botsen op haar vochtige huidje, maar ook iedere keer verdween het weer in de koude lucht om haar heen. Deze golven hadden ook iets anders dan de hitte die ze gewend was... de golven hadden een stem. Iedere keer als een warme stroom tegen zich aan voelde komen, hoorde ze stem van een ziel schreeuwen. Ineens stopte de golven van hitte met komen. Het zwarte diertje piepte opnieuw, deze keer met een verbaasde toon in haar schelle stemmetje. Iéts greep haar in haar hals. Het beestje verstarde, en voelde de koude grond onder zich verdwijnen. Haar lichaam hing slapjes in de lucht, het rilde niet eens meer van de kou... totdat ze terecht kwam op een ander soort grond. Het was zacht, warm en deinde zo nu en dan. Warmte. Een stem die uitgeput leek te roepen. Het diertje proestte even. Ze voelde zich zo leeg vanbinnen. Ze had wat nodig om die leegte te vullen. Deze keer was het geen warmte, en ook geen stemmen (daar waren er al genoeg van). Het was dichtbij, wat het ook was. Het beestje opende haar bekje, en toen ze het weer sloot, had ze iéts te pakken. Wat het ook mocht zijn, ze voelde zich meteen een stuk beter toen haar bek zich vulde met een vloeistof die haar bijna deed piepen. Prima. Goed zo. Er was warmte, er waren stemmen, er was drinken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Sean

Sean


Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Re: Heroes of our time   Heroes of our time Emptydi mei 17, 2016 5:02 pm


De kleine welp lag vredig tegen de grote warmtebron aan genesteld. Het leven was goed, het leven was warm, het leven was veilig. Maar er ontbrak iets, iets in hem. Een brommend geluid in zijn buikje deed hem opschrikken. Wat was dat?
Zijn overlevingsinstinct nam het opnieuw over. Het duurde niet lang voordat hij zijn bekje sloot en hij werd gevuld met een warme vloeistof. Piepend van genot bleef hij maar zuigen. Ondertussen hoorde hij verschillende muziekklanken; de een helder en de ander krachtig. Hij verstond niet wat er werd gezegd, maar gevoelsmatig wist hij dat het over hem ging.
Naast hem ontdekte hij plotseling weer de andere persoonlijkheid die hij de afgelopen tijd in de andere wereld had leren kennen. Aha, dus die was ook weer aanwezig. Was hij toch niet alleen. Dat idee maakte hem vrolijk. Misschien konden ze wel samen de wereld verkennen!
Hij gaapte en moest het ding dat hem van de vloeistof verzorgde loslaten. Op de tast vond hij het weer terug. Tevreden lag hij tegen het zachte, warme en harige ding aan en analyseerde zijn omgeving. Er waren drie wezens om hem heen. Eén kende hij er al. De andere twee kende hij niet, maar iets vertelde hem dat ze te vertrouwen waren. Bang was hij zeker niet. Hij kroop nog iets verder naar de warmte toe en viel daar bijna meteen in een sluimerslaapje.

Terug naar boven Ga naar beneden
Vamp

Vamp


Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Re: Heroes of our time   Heroes of our time Emptyzo jun 19, 2016 2:29 pm

 

Hoewel haar lichaam totaal uitgeput was, voelde de witte wolvin zich levendig. Het was alsof ze een energie bootst had gekregen door de blijdschap die haar overrompelde. Haar moederinstinct was ontwaakt, het voelde bijna bizar hoe snel ze doorhad dat hun pups schoongelikt moesten worden en baat hadden bij moedermelk.Natuurlijk was er een hoop twijfel bij haar aanwezig, ze had namelijk geen idee of ze het wel goed deed, maar op een of andere manier voelde het goed bij haar waardoor ze wat zelfverzekerder werd. Voor een moment waren haar vochtige ogen op Khuolema gericht. De vader van hun pups -die zojuist tijdens de bevalling, misschien wel nerveuzer was als zijzelf-, was dichterbij gekomen. Zijn neus had de tweede pup aangeraakt, vol liefde maar ook voorzichtigheid was hij begonnen met het schoonlikken. Opnieuw werd Vamp's hartje net wat zwakker van het aanzicht, het deed haar zo goed om te zien hoe Khuo met de pup(s) om ging.  

Een kleine schok was voelbaar toen de pups voor het eerst begonnen te drinken. Haar ogen werden wat groter, het voelde raar bij haar buik, maar ze wist dat ze het nodig hadden. Hoor blik was gericht op Khuolema, meteen viel het haar op dat niet enkel zijzelf ontroerd was door de bevalling; ook Khuo had duidelijke vochtige ogen. De lik over haar voorhoofd liet kort haar ogen even sluiten, het gaf haar een klein moment van rust. Met een paar tranen op haar wangen, had ze in de ogen van Khuolema gekeken. De reu vroeg hoe ze hun pups zouden noemen. Tegelijkertijd haar blik afwendend naar de zwarte vachtbolletjes bij haar buik had ze geantwoord: "Ik geef jou de eer.." Vanwaar ze de Khuo de gelegenheid gaf? Simpel zonder hem had ze het niet gered.

[onwennige (flut) post / vergeef me dat het zo lang duurde!]

Terug naar boven Ga naar beneden
Utlissia

Utlissia


Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Re: Heroes of our time   Heroes of our time Emptyzo jun 19, 2016 4:27 pm

Woops, sorry! :3


Laatst aangepast door Utlissia op zo jun 19, 2016 4:29 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Khuolema

Khuolema


Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Re: Heroes of our time   Heroes of our time Emptyzo jun 19, 2016 4:28 pm

Vamp keek hem aan met haar prachtig bruine ogen, de ogen waar Khuolema was in verdronken toen ze elkaar voor het eerst hadden ontmoet. De prachtige, toen gewonde wolvin waar Khuo's gedachten toen al schreeuwden dat ze bij elkaar hoorden. De zwarte wolf had al vanaf het begin gevoeld dat ze allebei een vreemde aantrekkingskracht uitstootten... Liefde. En die kracht was er altijd geweest; nooit was hij minder sterk geweest, zelf toen ze elkaar verlaten hadden om naar Serigala te reizen.
Het land waar ze eeuwig gelukkig konden zijn.
"Ik geef jou de eer," antwoordde Vamp zacht terwijl haar blik naar de pups gleed. Khuolema slikte - zijn keel voelde plots zo droog en pijnlijk aan als schuurpapier. Opnieuw gaf de gespierde wolf een likje over het voorhoofd van zijn partner, nu ook met zijn gifgroene ogen naar de twee zwarte balletjes pels gericht. Hij legde zijn snuit op het eerste pupje, een zwart mannetjeswolfje, waarna hij hem zo zacht en teder likte alsof hij van glas was gemaakt. Khuolema had niet eens aan namen gedacht... Maar nu hij het kleine diertje zo zag, wist hij het meteen. "Sean," murmelde de grote wolf zacht, maar duidelijk. "Jouw naam wordt Sean."
Khuolema werd zo plotseling overspoeld door allerlei emoties dat hij een beetje emotioneel werd. Met ogen die glansden van geluk keek hij naar Vamp. "Nu jij," mompelde hij terwijl hij met de zijkant van zijn brede kop tegen die van haar streek.

{Haha, mijne is ook flut x3
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Heroes of our time Empty
BerichtOnderwerp: Re: Heroes of our time   Heroes of our time Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» We are the Heroes of our time {Vamp X Khuo}
» If you got time, to bitch and whine, then there's still time to try again.
» Just a Little Talk in Time
» A Long Time Ago. [Biscuit]
» In my Time of Dying [open]

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Serigala :: Low lands :: Dalrey Forest :: Blackwich Cave-
Ga naar: