Serigala


 

Deel
 

 Racing down into oblivion

Ga naar beneden 
Cainen

Cainen


Racing down into oblivion Empty
BerichtOnderwerp: Racing down into oblivion   Racing down into oblivion Emptyzo feb 07, 2016 6:29 pm




Het was vroeg in de ochtend. Hij bevond zich onder een grote boom waar hij met zijn schouder tegenaan leunde. Grote sneeuwvlokken dwarrelde zacht naar beneden en staken fel af tegen de duistere ondergrond van het donkere bos. Beter bekent als Dalrey Forest, een plek die de meeste wolven vermeden en de idiote juist aantrok. Wolven zonder angst, of wolven zonder besef. Waarschijnlijk viel Cainen onder de eerste categorie en was zijn angstlevel gewoon te laag. Natuurlijk kwam dit ook omdat hij al zijn hele leven hier woonde en al vanaf pups af aan hier was geweest. Of nouja, dat was niet helemaal waar. Als pup zijnde had hij er vaak voorbij gelopen met grote ogen en trillende poten. De eerste keer dat hij er daadwerkelijk een kijkje was gaan nemen was al ongeveer anderhalf jaar geleden. Toen der tijd was hij flink verdwaald geraakt en in problemen gekomen met andere 'creepy' wezens.

De zilveren reu hief zijn hoofd omhoog nadat hij dacht een geluid te horen. Een zachte grom borrelde op uit zijn keel terwijl hij gefocust zijn oren spitste. Geluiden kwamen in dit bos niet voor niks voor, het konden waarschuwingen zijn en 9 van de 10 keer kon je die maar beter optijd door hebben.

[Note: + Zarrán]
Terug naar boven Ga naar beneden
Zarrán

Zarrán


Racing down into oblivion Empty
BerichtOnderwerp: Re: Racing down into oblivion   Racing down into oblivion Emptydi feb 09, 2016 2:16 pm

Het weinige licht dat door de dichte boomkruinen kwam werd gefilterd door de grillig gevormde takken en liet de schaduwen dansen. Hier en daar kropen slierten nevel omhoog vanuit het mos, illusies veroorzakend van beweging en vervorming. Zarrán zette zijn poten zo voorzichtig mogelijk neer, probeerde geen geluid te maken zonder werkelijk te weten waarom. Een naar beklemmend gevoel had zich om zijn borst gesloten. Angst was het niet werkelijk te noemen, eerder een extreme alertheid. Zijn oren schoten alle kanten op en zijn ogen waren gesperd om alles op te kunnen vangen.
Ondanks zijn uitstekende ribben dacht hij niet meer aan leren jagen of eten zoeken. Een nieuwe energie hield hem op de been, gevoed door de angstaanjagende omgeving. En ondanks het benauwende gevoel genoot hij er ergens van. De vermoeidheid die hem de afgelopen dagen continu in zijn greep gehad had en alles gedempt deed voorkomen en zijn reacties vertraagde, was verdwenen. Plotseling hoorde hij een geluid, instinctief dook hij in elkaar, teleurgesteld in zichzelf dat hij het niet eerder had opgemerkt. Op een paar passen afstand stond een zilvergrijze reu. Zar wist niet goed wat te doen, wist dat hij zwak was en zo van het leven beroofd kon worden. Hij bleef staan, roerloos, wachtte op een reactie van de ander.

Terug naar boven Ga naar beneden
Cainen

Cainen


Racing down into oblivion Empty
BerichtOnderwerp: Re: Racing down into oblivion   Racing down into oblivion Emptyvr feb 12, 2016 6:38 pm




Oplettend spitste hij met zijn oren en probeerde de dader van het geluid op te pikken. Dit lukte hem sneller dan verwacht, Cainen draaide zijn hoofd een kwartslag en met verbazing keek hij in de richting van een pup. Bruinachtig en klein, het dier zag er totaal verwaarloosd uit. De reu rukte zich los van de boom en zijn poten verplaatste zich langzaam in de pup zijn richting. Voor een moment twijfelde hij of het misschien een illusie was, maar nadat hij het in elkaar gedoken ventje van dicht bij zag wist hij dat het werkelijkheid was. "Alleen dwalen in het Dalrey Forest doet je geen goed kiddo," Ondertussen priemde zijn blik door de zachte nevel heen die het gebied sierde. Misschien had hij een verantwoordelijke over het hoofd gezien. Na enige secondes rond gekeken te hebben gleed zijn blik weer terug naar de pup. Hij was jong, nog geen half jaar oud. Het toeval wilde dat dit al de tweede pup was die hij tegen kwam én die alleen was.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zarrán

Zarrán


Racing down into oblivion Empty
BerichtOnderwerp: Re: Racing down into oblivion   Racing down into oblivion Emptyvr feb 12, 2016 10:15 pm

De reu, eerst half verscholen tussen schaduwen en bomen, zette een paar stappen zijn richting op. Hij oogde gespierd, een vacht in verschillende tinten zilvergrijs en de uitstraling dat er niet met hem te spotten viel. In geen enkel opzicht leek deze wolf op zijn vader, uit wiens bewegingen altijd zachtaardigheid had gesproken. Maar de angst die het veroorzaakte hield hem scherp, deed hem zijn samentrekkende maag vergeten. Ook al was zijn instinctieve reactie die van verstijving, hij vreesde niet dat de ander hem iets aan zou doen. Immers, dan had hij dat waarschijnlijk al lang gedaan. Zar vertrouwde niet op zijn geringe vaardigheden, die net als zijn zintuigen verdoofd waren door vermoeidheid en tekort aan voedsel en water. Als de reu hem had willen aanvallen had hij hem waarschijnlijk niet eens aan horen komen, laat staan dat hij zich had kunnen verzetten. Iets aan die zwakte zat hem niet lekker, ook al was hij altijd verteld dat geweld zinloos was. "Alleen dwalen in het Dalrey Forest doet je geen goed kiddo," sprak de reu. Zarrán kon een nerveuze grinnik niet bedwingen. 'D-dat had ik in de gaten,' antwoordde hij. Niet om bijdehand te willen doen, maar gewoon naar eerlijkheid. Bovendien werkte zijn hoofd niet meer zodanig goed mee dat hij precies alle sociale protocollen kon gebruiken. Hij had altijd al moeite gehad met het onthouden van al die beleefde leugens die blijkbaar erg nodig waren voor contact.

Terug naar boven Ga naar beneden
Cainen

Cainen


Racing down into oblivion Empty
BerichtOnderwerp: Re: Racing down into oblivion   Racing down into oblivion Emptyma feb 15, 2016 4:43 pm




De pup deed hem sterk denken aan hem. Hij was blijkbaar alleen, ondervoed en moest zichzelf maar zien te redden in een wereld die veel te gruwelijk was voor dit zwakke dier. Enkel zwak omdat hem nooit was geleerd om te jagen, misschien dat de pup zelfs nooit de ervaring had mogen hebben om met zijn ouders op avontuur te gaan. En toch zag de pup er niet angstig uit. Nee, Cainen kon bijna zweren een soort van vastberadenheid te zien, óokal zou de pup dit zelf niet door hebben. Het was een instinct om te blijven overleven, om niet op te geven. Als pup zijnde had Cainen dit ook nooit gedaan, het enige verschil was dat Cainen zijn motivatie niet helemaal zuiver was. Hij had wraak gewild op de moordenaars van zijn ouders en hij snakte hier nog steeds naar.

De bruin getinte pup grinnikte nerveus bij zijn woorden. 'D-dat had ik in de gaten,' Kwam er spontaan uit als antwoord. Opnieuw wierp de reu even een blik om zich heen ;  nog steeds geen teken van ander leven. "Dan gaan we daar eens aan werken," Sprak hij met een grijns uit. "Ik ben Cainen," Vervolgde hij. Of hij de juiste keuze maakte wist hij nog niet, maar om de pup achter te laten op deze plekkon hij niet over zijn hart verkrijgen. Per slot van rekening kon hij er misschien op zijn nog nog zijn voordeel mee trekken- als de pup jong en sterk zou zijn en hij zelf een oude graftak. "Wat dacht je er van kiddo, honger?" Hij moest ergens beginnen, tenzij de pup hem zou af wijzen en hij toch ergens familie had rond hangen.


[/color]
Terug naar boven Ga naar beneden
Zarrán

Zarrán


Racing down into oblivion Empty
BerichtOnderwerp: Re: Racing down into oblivion   Racing down into oblivion Emptyza feb 20, 2016 5:13 pm

Omdat hij zich op het moment maar op één ding tegelijkertijd kon focussen, was zijn eerste reactie om eerlijk antwoord te geven op de vraag van de reu. Gelukkig zag deze dat niet als bijdehand gedrag, en reageerde door om zich heen te kijken alvorens zich weer tot Zarrán te richten. "Dan gaan we daar eens aan werken," zei de reu met een grijns. Het duurde even voordat Zar begreep wat hij bedoelde. Hij had de vervelende eigenschap alles letterlijk te nemen. "Ik ben Cainen,"
stelde de zilvergrijze wolf zich voor. Een naam, dat was belangrijk. Hij sloeg hem op in zijn geheugen. En het geven van een naam betekende over het algemeen ook een soort vriendschap, of in ieder geval een soort vredestoestand. Ze waren niet geheel vreemden meer, dus de kans was kleiner dat hij aangevallen zou worden. Of iets in die richting. Plots besefte hij dat hij met zijn gedachten de stilte te lang liet duren; hij moest zich ook voorstellen. 'Mijn naam is Zarrán.' Hij was een beetje licht in zijn hoofd geworden van de lange tijd zonder voedsel, en was aan het twijfelen over het vragen van hulp. Geheel tegen alles wat hij van zijn ouders had geleerd in, stond het hem tegen. Hij wilde zijn zwakte niet nóg duidelijker maken door er woorden aan te geven. "Wat dacht je er van kiddo, honger?" Hij knikte vrijwel meteen, iets te gretig misschien, verrast door het plotselinge aanbod. Zijn trots had grenzen, want mijn god wat had hij een honger.

Terug naar boven Ga naar beneden
Cainen

Cainen


Racing down into oblivion Empty
BerichtOnderwerp: Re: Racing down into oblivion   Racing down into oblivion Emptydo maa 10, 2016 7:41 pm




Voor een moment leek de jongeling hem niet helemaal goed te begrijpen. Hij leek iets verbaasd- een soort mimiek alsof hij lang moest nadenken over de toestand. Cainen had geduld, ookal viel er nu een korte stilte. Misschien dat de kleine reu juist helemaal geen hulp wilde. Hij was tenslotte een 'man' en kon 'prima' zelf overleven. Althans, zo dacht Cainen vroeger. Een vage grimas verscheen random zijn lippen. Ja, hij had altijd gedacht dat hij de wereld alleen aan kon, en hier stond hij dan: Zijn helpende klauw uit te steken naar een onbekende pup. 'Mijn naam is Zarrán.'Als een groet boog de grote reu even zijn hoofd. Zarrán, een sterke naam die een krachtige ondertoon had. Met een beetje goede training zou de naam waarschijnlijk bekend woorden in dit land, iets wat hij wel in de pup zag hangen.
Zarrán had overduidelijk honger, en Cainen kon hierbij de potentie van de pup inschatte. Tenslotte wilde hij wel van talent hebben- of tenminste kunnen zien. Overleven was tenslotte voor de sterkste.
"In dat geval gaan we er meteen opaf," Grijnsde hij, en zette een paar passen voorbij de pup en wierp een blik achteruit. "Laat me eens zien wat je kan Zarrán, ik volg ; jij moord," Doelend op een kleine jachtsessie, voor zover de pup het aan zou kunnen. Misschien dat het alleen bij opsporen bleef en Cainen wel voor de rest zou zorgen, het lag er maar net aan hoe graag de pup het wilde.

Note: Sorry, ik zal sneller reageren :3
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Racing down into oblivion Empty
BerichtOnderwerp: Re: Racing down into oblivion   Racing down into oblivion Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Serigala :: Low lands :: Dalrey Forest-
Ga naar: